U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Mama dreigt 5-jarige voor straf naar papa te sturen
Hallo,
Ik ben de vriendin van de papa van de kinderen om wie het hier gaat. Het gaat om de 5jarige tim (niet zijn echte naam). Zijn ouders zijn gescheidden toen hij 9 maanden oud was, dus hij heeft misschien niet zo zeer de scheiding meegemaakt maar hij heeft naar mijn inzien wel last van het feit dat de ouders gescheiden zijn. Hierdoor is hij erg druk en kan hij negatief gedrag vertonen, naar mijn inzien ook om aandacht te krijgen. Van nature is het een heel lief mannetje, maar hij vertoont die gedrag om aandacht te krijgen.
Nou zat ik laatst samen met de papa, bij mama thuis (papa en mama kunnen goed met elkaar omgaan). Toen begon mama heel leuk te vertellen over hoe stout tim wel niet was geweest van de week, en dat ze had gezegd dat hij maar bij papa moest gaan wonen. Tim reageerde hier natuurlijk op van dat doe je lekker toch niet. Waarop mama de telefoon had gepakt en (zogenaamd) papa opbelde om het aan papa door te geven dat hij tim op moest halen. En ze liep daarna naar boven om (zogenaamd) tim z'n koffer in te gaan pakken. Waarop tim achter mama aanrende begon te huilen en riep ik zal voortaan altijd lief zijn mama. Nou wordt tim dus telkens als hij stout is aan deze belofte herinnerd.
Toen ik dit hoorde brak bij mij m'n hart. Ik heb als kind zijnde ook het één en ander meegemaakt en een moeder gehad die mij constant bedreigde met dat ik naar mijn vader moest. En ik weet dus ook dat kinderen hier veel schade aan op kunnen lopen.
Nou heb ik het daarna dus met papa besproken, deze gaf in eerste instantie aan dat hij het ook geen goede straf vond. Maar hij durft niks tegen mama te zeggen en keert zich daarom maar tegen mij. Dat ik het maar moet zeggen. Dat heb ik dus gedaan en in m'n bozigheid gezegd dat wanneer ze hier mee door blijft gaan dat het psychologische mishandeling van het kind kan worden. Hierop werd ik dus vol in m'n gezicht uitgelachen en gezegd dat ik ziek ben, en me niet zo aan moest stellen. En dat het wel een goede strafmanier was voor tim.
Mijn vraag nu is, is dit inderdaad een juiste manier van straffen? Zo ja, dan mijn excuzes natuurlijk.
Zo nee, wat zou ik dan kunnen doen om ervoor te zorgen dat tim er geen last van heeft/of problemen krijgt in de toekomst.
Liefs een buitenstaander die zich zorgen maakt
Bedreigen
Treurig hoor. Maar ouders gebruiken wel vaker emotionele chantage om hun kinderen in het gareel te houden. Leuk is anders. Het is moeilijk om ouders op dit soort zaken te wijzen vooral als je zoals hier de relatieve buitenstaander bent. Het heeft vaak veel meer zin om naar jezelf te kijken. En het jongetje gerust te stellen dat zijn moeder hem niet kwijt wil maar dat hij anders welkom is.
Bang voor pappa
Je hebt nogal fors uitgepakt in je reactie. Ik zou daar excuses voor aanbieden.
Maar het dreigen van moeder gaat ook wel ver. Vooral dat ze pappa als kwaad op laat komen, naar pappa gestuurd worden is namelijk iets ergs. Ik denk dat dit ook precies het punt is waar je de angel uit het verhaal kunt halen en de dreiging weg kunt halen: aan Tim duidelijk maken dat hij altijd bij pappa en nieuwe vriendin mag komen wonen, en dat het dan ook heel gezellig is, maar dat hij niet zo druk moet zijn. Pappa is de meest aangewezen persoon om dat een keertje met Tim te bespreken, als twee mannen onder elkaar, zeg maar, tijdens een uitje, vissen, Mc Donalds of andere afleidende bezigheden. Niet te zwaar aanzetten met het mannetje, maar rustig bespreken: wat gebeurt er nu, waarom wordt mamma zo boos, bij pappa mag je ook komen wonen, maar pappa en mamma willen niet dat je zo druk doet, hoe komt het dat je zo druk doet etc. Pappa kan hierin zijn eigen verantwoordelijkheid ten opzichte van het kind nemen. En moeder maar even laten, ze heeft het wellicht al moeilijk genoeg met zo'n druk mannetje.
Overigens: oorzaak scheiding bij druk gedrag, ik zou daar ook mee uitkijken. Als de ouders van en kind gescheiden zijn wordt de scheiding gemakkelijk gezien als oorzaak van eventuele problemen. Als de ouders niet gescheiden zijn wordt de oorzaak elders gezocht, maar niet in de relatie tussen de ouders. Ik heb zelf zo'n vergissing gemaakt bij mijn tweede zoon. Boos en opstandig gedrag, school en ik dachten dat het door de scheiding kwam, ik voelde me al schuldig en verzon van alles om het 'te verwerken', ruim een jaar later bleek dat de oorzaak op school lag, bij erg pestgedrag en traumatische gebeurtenissen, onder toeziend oog van de leerkrachten. Dat is zelfs zo ver gegaan, dat later een psycholoog die wilde praten voer de verwerking van de scheiding daar alle ruimte voor had, maar als het ging om wat er op school gebeurd was hield zoonlief de kaken op elkaar, dat kon hij zelfs 5 jaar na dato nog niet vertellen.
Ik wil met dit verhaal alleen maar zeggen: staar je niet blind op die ene mogelijke oorzaak, waar je verder toch niets aan kunt (en wilt, vermoed ik) veranderen. Misschien zijn er andere oorzaken voor het drukke gedrag en zou je daar ook naar kunnen kijken.
Tsjor
Welkom bij papa
Net wat tsjor zegt: zorg dat het geen straf meer is. Laat Tim merken dat hij welkom is bij papa. (wil het gezicht van mama wel eens zien als Tim zou zeggen: goed pak die koffer maar in, ik wil graag naar papa) Het is net zoiets als "wacht maar tot papa thuis komt" bij getrouwde stellen. Papa moet geen boeman zijn. Net als bij getrouwde stellen is dit gewoon een makkelijke oplossing voor mama.
Ik ben ook gescheiden en heb altijd geprobeerd niet negatief over de vader te praten (al maakt ex het me soms moeilijk om mijn mond te houden, maar ik probeer het wel)
Moeder vertelde dat ze dat had gedaan toen pa @vriendin daar waren. Het verhaal heeft geen tegenstrijdigheden, je hebt ergens overheen gelezen ;)
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Hmmmm
Bij het lezen van het begin van je reactie stonden mijn haren meteen overeind (koppeling scheiding, druk gedrag en ik ben de vriendin van papa), maar in de loop van je bericht.....
Jammer dat papa niet met je mee is, ik zou in jouw plek die mama recht in het gezicht willen (is nog niet doen) zeggen dat we anders wel een wijziging hoofdverblijf aanvragen. Een kind moet potverdorie weten dat zijn thuis gegarandeerd is! De boodschap van mama vind ik betreurenswaardig. Schandalig zelfs.
Maar zolang papa niet met je mee is denk ik dat je weinig kunt, behalve er voor het kindje zijn. Je reactie vind ik overigens geen reactie om excuses voor te maken.
Buitenstaander
Je moeder bedreigde je CONSTANT met verbanning naar vader. Dat is wat anders dan als een moeder zoiets eens een keertje zegt, in haar ergernis en wanhoop. Het is natuurlijk een hele foute opmerking, ik heb me er ook weleens schuldig aan gemaakt, op zo'n moment meende ik het nog half ook want ik heb het dan even helemaal gehad met gezeur, gebler en gekrijs. Heb niet het idee dat mijn dochter er iets aan heeft overgehouden, ze was toen 4 en nu 8. Maar nogmaals, het gaat om een paar keer, uitzonderingen en geen regel.
Jij hebt vanuit je eigen jeugd gereageerd en misschien daarom inderdaad een tikje overtrokken. Aan de andere kant, jou uitlachen vind ik ook weer niet aardig maar als het geen schering en inslag is, heeft ze wel gelijk. Van een paar keer deze dreigmethode loopt een kind echt geen schade op. Iets anders is het als het regelmatig gebeurt en jarenlang. Ik vraag je af of je er een punt van moet maken, jij bent tenslotte de moeder niet. Je hebt je zegje gedaan, ik zou er niet meer op terugkomen. Wat ik raarder vind, is dat die moeder het met haar ex en jou besprak, haar "strafmanier" is niet bepaald complimenteus naar jullie toe.
Buitenstaander
Nee, ik vind niet dat het een geoorloofde strafmethode is. Heel triest dat de moeder dit doet.
Ik sluit me aan bij de vorige postings: laat merken dat Tim een heel warm welkom heeft bij jullie. Maak gebruik van momenten waarop je kunt aangeven dat zowel papa als mama heel veel van hem houden (en als jij daar goed bij voelt, dat jij ook van hem houdt).
Een stukje van mijn ervaring: ik ben nu acht jaar stiefmoeder, kind is nu 10. Ik herken in een bepaald opzicht je reactie, ik heb me ook weleens laten verleiden om ertussen te gaan zitten. Tot op de dag dat ik me realiseerde dat ik er niet mee opschoot, pa was het niet met me eens en ma ook niet, het was geen zaak van levensbelang dus daar zat ik dan. En dat voelelde heel eenzaam. Nu praat ik met mijn man over wat ik vind en wat hij vindt en daarna gaat man naar de moeder. Als ik hem niet kan overtuigen kan ik waarschijnlijk haar toch ook niet overtuigen.
Dit is mijn ervaring. Ik weet denk wel een beetje hoe het voor je is. Sterkte!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Wel op terugkomen
Ik zou er wel op terugkomen bij moeder.
En haar dan ten eerste vertellen dat je wat overtrokken gereageerd hebt. En haar daarna meteen vertellen waarom je dat gedaan hebt (namelijk je eigen jeugd en hoe je dat ervaren hebt). Dat maakt namelijk dat je geen willekeurige buitenstaander bent, maar een ervaringsdeskundige die zich betrokken voelt bij het kind.
En het dan verder bij moeder laten. Als ze het niet oppakt dan doen zowel jij als de vader daar niets aan.
Kleine aanvulling
Als het contact zo goed is, is het dan niet mogelijk om met moeder af te spreken dat ze het niet bij dreigen laat, maar dat ze daadwerkelijk met vader contact opneemt als het haar boven het hoofd groeit. En dan niet als strafmaatregel voor Tim, maar voor moeder om even op adem te komen.
Kan me namelijk ook wel voorstellen dat het voor moeder ook wel heftig moet zijn om er alleen voor te staan als Tim zo druk is. Ik weet uit ervaring hoe zulke kinderen je kunnen afmatten. En dan is achtervang soms wel eens handig.