Mag vader broek kopen voor zoon

gezeur

gaat niet over een broek. Gaat om perse de controle en alleen recht op kind te houden. Bah

Waarom niet

Dit moet door vader betaald worden als moeder niet ook gaat skien. Broek blijft dan ook bij vader.
In overleg kunnen de ouders bepalen of de ali ontvanger dit vergoed maar hoeft niet.

Wat een kul, als ouder moet je het contact juist stimuleren, dus wel contact, wederzijds, juist die kleine dingen zijn belangrijk. De eerste keer met je beugel klooien, een mooie film die he gezien hebt. Hoeft maar een paar minuten of een appje te duren.

vreemd

Tenzij er zeer zwaarwegende redenen zijn dat vader en zoon beperkt contact mogen hebben, vind ik dit, afgaand op de gegevens die hier worden gegeven door TS, regelrechte larie.

Voorheen kwam ik nooit in deze rubriek

maar door het advies om via 'recente inhoud' te zoeken, is dat veranderd en constateer ik regelmatig dat gescheiden mensen elkaar het leven flink zuur kunnen maken. Dat wist ik al wel, maar hier kom ik de voorbeelden tegen die ik normaal niet zo direct mee krijg.

Gedoe om een broek... hoe verzin je het? Heeft ze ook om de bonnetjes van de uitgaven tijdens de ski-vakantie zijn gemaakt gevraagd om te controleren of die wel door de beugel konden?

Wat ik me overigens wél kan voorstellen, is als moeder gevallen zou zijn over het boodschapje zélf. Hoe bezopen ik het ook vind dat moeder contact buiten de weekenden verbiedt, is vader hier dus wel stiekem mee omgegaan. Hij had het in 'zijn' weekend kunnen doen. Voor een volgende keer dus goed om te onthouden. Daar kan moeder weinig over zeggen lijkt mij.

machtstrijd

Idd het gaat allang niet meer over de broek maar is een machtstrijd geworden.

Vader heeft het vuurtje wel een beetje opgestookt door het geld van de alimentatie af te trekken. Was dat nou nodig? Wie weet heeft moeder het geld wel heel dringend nodig? En als dit een vader-zoon vakantie was had vader die broek toch even zelf kunnen betalen zonder aan de alimentatie te komen? Het was tenslotte toch een goedkope, uitverkoop broek van de Scapino (jouw woorden).

Hoho zon

Vader heeft de broek zelf betaald!! Moeder ziet de broek op de vakantie foto's en daarna schrijft ze n boos mailtje dat vader nie in t geniep n broek mag kopen voor zoon.

Kaaskopje; t weekend dat zoon bij vader was voor de vakantie was nog niet duidelijk of ze op vakantie mochten van moeder. Dus de broek is pas n paar dagen voor de vakantie gekocht. Broek kopen ruim van te voren en dan niet mogen leek ons zonde. Zoon groeit nogal.

snap het niet

Ik snap het niet. Als er een foto van was dat kind in z'n onderbroek op ski's staat was het vast ook niet goed.
Maar dat wil je vast graag horen: dat die moeder zich aanstelt.
Geen idee wat er verder achter zit, of achter jouw bedoelingen..

het enige wat ik me kan bedenken

Het enige wat ik me kan bedenken is het feit dat vader zoon 'stiekem' ophaalt van school en meeneemt naar Scapino, dat had in de openheid moeten kunnen gebeuren. Maar ik weet niet hoe het verder zit natuurlijk. Het lijkt me voor de kinderen het leukste als ze ook onverwacht eens iets kunnen doen met hun vader of moeder.
In dit geval (even niet wetende wat hier voorafgaand gespeeld heeft) had ik het zelf prettig gevonden als pa wel even had geappt dat hij nog even vanuit school ging winkelen met zoon. (of dat zoon dat appt) net zoals ze ook even appen dat hij bij een vriend langsgaat of nog even ergens wat gaan doen o.i.d.

Jasmijn

Dan had moeder boos terug ge-appt dat vader dat uit zijn hoofd moest laten. Tenminste... als moeder verbiedt dat zoon buiten de vader-weekenden contact heeft, is dat mijn gedachte. Vader had in dat geval naar de maat van de broeken van zijn zoon kunnen kijken en in zijn eentje de broek kunnen halen. Dat is wel een beetje riskant, want soms kun je lelijk vergissen in de pasvorm. Maar goed, liever open en eerlijk dan achter de rug van moeder om, lijkt mij.

Gefrustreerde moeder?

Er zal moeder wel meer dwars zitten. Een vechtscheiding blijkbaar.

Ik vind het zo ook lastig om een mening te geven, we horen de ervaringen van moeder niet.
Als dit het "ware" verhaal is dan is moeder een dwarsligger. Nu nog maar hopen dat ze haar frustratie over de aankoop niet deelt met haar zoon.

Vreselijk, wat een gedoe waar een kind weer tussen zit.

Doenja

Ok dan heb ik het niet goed begrepen. Als vader het zelf betaald heeft en kado heeft gedaan aan zoon lijkt mij dat prima. Echter.. misschien was moeder nog niet akkoord met de skivakantie en voelde zij zich zo onder druk gezet?

Ik weet het ook niet, maar is zitten altijd twee kanten aan een verhaal en je komt nu met een eenzijdig verhaal. Jammer dat dit kind er middenin zit.

Probeer je vriend te stimuleren met open vizier het gesprek aan te gaan, anders wordt het alleen maar erger.

Wat een nare situatie

Wat een onzin dat een kind geen contact mag hebben met de andere ouder buiten de omgangsregeling. Natuurlijk moet dat gewoon kunnen.

Ik snap vader wel, dit was de enige manier om voor zoon een broek te kopen voor de vakantie, zonder de vakantie zelf op spel te zetten.

Indien je vraag is of het normaal is: Nee, in mijn ogen zeer zeker niet.

Sommige mensen die gescheiden zijn hebben erg veel moeite om hun eigen emoties en problemen los te zien van het feit dat ze nog steeds samen ouder zijn. Indien mogelijk zou ouderschapsbemiddeling hier kunnen helpen, of een andere vorm van hulp voor gescheiden ouders. Indien TS enige invloed heeft op de situatie, dan zou ik dat proberen voor te stellen. Er zitten altijd meerdere kanten aan een verhaal. Bij een scheiding met kinderen zijn het mijns inziens namelijk niet twee kanten, maar minimaal 3. Ouders moeten gaan beseffen dat kinderen een onvoorwaardelijke liefde hebben voor beide ouders en dat een kind de liefde voor de andere ouder niet kan uitzetten. Dat als je dat als ouder wel verwacht je eigenlijk je kind mishandeld.

Reacties

De broek is voor de vakantie gekocht. Pas toen zoon terug was van vakantie is de broek op de vakantie foto's gezien. Pas daarna kwam de mail met de boze reactie. Hoezo de vakantie door de strot duwen bij moeder? Vorig jaar stonden we voor de rechter. Toen heeft de rechter vervangende toestemming gegeven om wel op vakantie te mogen. Zoon is trouwens 14, bijna 15. Toen gehoord door de rechter en hij gaf toen en ook nu aan heeeeel graag mee te willen. Maar ik denk dat het niet over n broek gaat. Het gaat over de emotie die moeder heeft als de kinderen bij vader zijn. Ze verbied ze om naar vader te gaan. Ze heeft al eerder gedreigd de politie te bellen als de kinderen naar vader gaan (moeder was werken op dat moment). In het ouderschapsplan staat duidelijk dat de kinderen vrij zijn om contact te hebben met de niet verzorgende ouder. Communiceren hierover gaat heel moeilijk. Whatsapp en sms zijn geblokkeerd door moeder, want dat is alleen voor vrienden. Tot de uitspraak Vd rechter vorig jaar werd er ook niet gereageerd op mail. De rechter heeft toen aangegeven dat niet reageren op een nette vraag via mail niet betekent dat moeder bepaalt wat er gebeurt. Sindsdien reageert ze wel op mail.
Dus hoe graag mijn vriend ook even n berichtje zou willen sturen van : ik ga even n broek kopen met zoon. Het kan niet. Is geblokkeerd door moeder zelf.
Maar ik vraag me af; moet vriend echt werkelijk elke seconde die hij deelt met zoon overleggen? En om op n andere opmerking terug te komen; er is werkelijk niets voorgevallen dat vader geen omgang met de kinderen mag hebben.
Wat ik vooral erg vind is dat zoon blij en vol verhalen thuis is gekomen van een paar leuke dagen. Op sociale media had hij al wat stoere foto's gedeeld. Blij met z'n ski vaardigheden. T is echt een sportief joch. En dan zo'n domper over een broek. En inderdaad, alles beter dan in z'n onderbroek!
Het is ook niet zo dat moeder de eindjes aan elkaar moet knopen hoor. Met een eigen inkomen en n flinke allimentatie en een goed gespekte spaarrekening door afwikkeling Vd echtscheiding
Ouderschapsbemiddeling klinkt goed maar daar moet je beide toestemming voor geven. Ik denk niet dat moeder dat wil helaas. Zij wil dat het gaat zoals zij het wil. Het is pas 1x gelukt om een weekend te ruilen ivm een familiefeest. En dat terwijl ze al vier jaar uit elkaar zijn. Alle andere verzoeken worden afgewezen met ' de kinderen zijn verhinderd' En dat terwijl de kinderen dan stiekum wel een half uurtje komen omdat ze ook op t familiefeestje willen zijn en hun neefjes en nichtjes zien.
We dachten even alles goed te doen. En weer is het niet goed. Ik vrees dat we t nooit goed doen.

Doenja.

Heeft moeder zelf al een liefdevolle nieuwe relatie? Ze lijkt erg jaloers in je verhaal, jaloers op jullie relatie?

Zij koos

Moeder vroeg om echtscheiding. Vader had vrij snel daarna n nieuwe relatie maar die ging na een half jaar over. 2 jaar nadat ze uit elkaar waren ontmoette wij elkaar en kregen wij n relatie. Moeder heeft kort n relatie gehad (enkele maanden?) maar sindsdien niet meer. Tenminste, niet dat wij weten.
Als ik om advies vraag in onze problematiek krijgen we vaker de vraag of ik de huwelijks breker ben. Dat is zeker niet zo.

Doenja.

Mijn vraag was zeker niet of jij de huwelijksbreker was. Ik krijg meer het idee dat moeder niet gelukkig is, jaloers misschien op de nieuwe relatie van haar ex? Jaloers om iets wat zij niet (meer) heeft?
Ik verbaas mij heel vaak over het gedrag van gescheiden stellen, over de rug van de kinderen probeert er één de ander in zijn/haar greep te houden. Het enige wat je na een scheiding nog deelt zijn de kinderen en vaak worden die als pion ingezet. Misschien niet eens altijd bewust.

Triest. Kinderen voelen dit feilloos aan en moeten altijd schipperen tussen beide ouders, ze houden van beide.

Doenja

Voor jou als nieuwe partner niet leuk dit. Voor de zoon al helemaal niet. Je probeert goed te doen, meer kan je niet.
Maar ik zou niet hierover op internet schrijven, al snap ik best dat je je ei kwijt wil.

Mijntje

Ik heb het een en ander zo gewijzigd dat het niet te traceren is. Het is nog maar een ding. Wekelijks zijn er waslijsten met aantijgingen. Als ik niks te doen had, kon ik me er de hele dag mee bezighouden. Ik snap je bezorgdheid, maar niet erover praten betekent schade voor de zoon. En voor heel veel andere kinderen die met dit probleem zitten.

Dat maakt het nog erger

Op deze manier zet moeder de kinderen ertussen en zorgt ze voor een loyaliteitsconflict.

Als het niet mogelijk is om met moeder te praten (ik ken het probleem) dan kun je helaas niet zoveel doen. Wat wel heel belangrijk is dat vader blijft investeren in een goede band met zoon en niet negatief is over moeder tegen hem. Als ik het zo lees dan krijg ik ook het vermoeden dat zij de scheiding nog niet heeft verwerkt en dus de kinderen misbruikt om haar emoties jegens haar ex-partner te uiten.

Mocht zoon er heel veel last van hebben zou ik hem adviseren om op school met een vertrouwenspersoon erover te praten. Als hij iemand heeft die hem kan uitleggen dat het niet zijn fout is en hem daarin kan begeleiden is dat voor hem erg prettig. Deze rol kan ook worden opgepakt door een andere volwassene die er neutraal is, dus gewoon een plek waar hij kan praten en om advies vragen zonder dat hij bang hoeft te zijn dat het bij een van zijn ouders terecht komt.

Kan ook onmacht zijn

Niet goed dat ze haar zoon hier zo in betrekt en het voor hem nog moeilijker maakt.
Ik praat het absoluut niet goed maar het kan ook een slechte manier zijn waarop de moeder haar onmacht en vermoeidheid uit.
Ik heb een vriendin waarvan de man vreemd ging en vervolgens een uur rijden van woonplaats kinderen ging wonen. Hij is er nooit. Mijn vriendin doet alles alleen met haar 3 kinderen, ze werkt, is laat thuis, regelt alles voor school, clubjes, zieke kinderen etc etc. Ondanks haar baan kan ze amper rondkomen en moet heel voorzichtig zijn om niet in de schulden te komen. Haar ex negeert haar volledig, hij wil de kinderen om het weekend en als hem dat niet uitkomt stuurt hij een mailtje dat er geruild moet worden. De weekenden bij hem zijn vol met patat, pizza, pretparken. Ze zit er vaak helemaal doorheen. Het zou zo veel beter zijn als haar ex eens een keer de kinderen op zou vangen bij ziekte, of bij clubjes zou helpen of niet zo vaak de weekenden zou wijzigen.

Ik ben zelf ook gescheiden en heb er ook moeite mee dat weekenden geruild worden omdat ik vaak zo moe ben dat ik in het weekend dat de kinderen bij hun vader zijn een dag op bed lig om bij te tanken en juist dan ook afspraken maak met vrienden. Natuurlijk zijn er gelegenheden waarbij ruilen logisch is maar er moet wel zorgvuldig mee omgegaan worden.
Doenja, ik zeg niet dat dit op jullie situatie slaat, helemaal niet maar ik vind het ook niet altijd fair dat de ex ongenuanceerd en zonder haar kant van het verhaal te horen hier op dit forum gelijk de schuld krijgt.

Vertrouwenspersoon

of huisarts bijvoorbeeld.

Je stiefzoon zou eens kunnen kijken op http://www.villapinedo.nl/ Dit is speciaal voor kinderen van gescheiden ouders opgezet. Er is ook een forum.

Er is ook een afdeling voor ouders.

Ik heb zelf ook veel ervaring met een ex-partner die jaren- en jarenlang haar onvrede op ons heeft geprojecteerd, en de relatie tussen het kind en haar vader maar ook met mij heeft geprobeerd te verzieken.
De scheiding of de ex biedt een gemakkelijk excuus, en zorgt ervoor dat je niet naar je eigen falen of problemen hoeft te kijken. Het werkt als een bliksemafleider en ik denk ook dat het verslavend is.
Erg schadelijk voor een kind...

Hier vind je de open brief van kinderen van gescheiden ouders aan 'Alle gescheiden ouders van Nederland". http://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/

Advies voor jullie: proberen te negeren, hoe lastig en kwetsend soms ook. Ga er niet op in, en zorg er ook voor dat je de andere ouder niet bij het kind zwart maakt. Klaag niet over: lastig hoor, dat mama... dit en dat. En wel gewoon je eigen plan trekken. Zij is degene met een probleem, probeer te voorkomen dat het jullie probleem wordt.

Aan de uitspraken van de rechter te zien, heeft deze wel door dat het probleem bij de moeder ligt. Mocht het weer opspelen of moeilijker worden, kan zoon (is hij het enige kind?) weer naar de rechter. Hij kan kiezen voor een eigen advocaat...

oh, verduidelijking:

"De scheiding of de ex biedt een gemakkelijk excuus, en zorgt ervoor dat je niet naar je eigen falen of problemen hoeft te kijken. Het werkt als een bliksemafleider en ik denk ook dat het verslavend is.
Erg schadelijk voor een kind..."

Hiermee bedoel ik vanuit de moeder bekeken, op basis van wat jij vertelt. De moeder blijft ergens in hangen... blijft haar ex iets verwijten...

Niet negeren!

Mirreke, helemaal eens met je tekst in #22 behalve over het negeren.
Ik denk dat je met het negeren van je ex je de situatie juist in stand blijft houden en dat het beter is om in overleg te blijven. Ik spreek uit ervaring en wordt genegeerd door mijn ex en dat is afschuwelijk. Als er conflicten zijn en er is nog overleg dan kan je juist elkaar beter begrijpen. Negeren zorgt voor ruis en stilstand.

Ellen

Ik begrijp jouw verhaal heel goed, maar elke situatie en elk verhaal is anders. Mijn vriend heeft destijds om de lieve vrede te bewaren bewust aangestuurd dat de kinderen meer bij moeder zijn. Moederschap is haar lust en haar leven en haar de kinderen ' afnemen' zag hij als een aanstichting tot meer verdriet en ellende. Ze is een goede moeder, zeker weten! Dat brengt mijn vriend ook telkens naar voren. Als hij aan geeft meer vader taken te willen vervullen, dan wordt dat van de hand gewezen. Dus een vader die zich overal aan onttrekt is zeer zeker niet, hij mag het juist niet. Ik merk dat er een volgende spagaat ontstaat; vader wil meer zorgtaken en tijd met kind, maar moeder wil kind niet missen en ziet tijd dat zij voor kind zorgt als een soort bewijs van 'niet schuldige' in de echtscheiding. Moeder verteld aan de buitenwereld dat zij, zo zo zielig, er helemaal alleen voor staat. Maar als haar werk en zorgen uit handen genomen kan worden, dan wijst ze dat resoluut af. Het verhaal wordt verdraaid, dat vader kind wil inpalmen en afpakken. Etc. Etc. Dit verhaaltje draait telkens rond in hetzelfde kringetje. Kind wil meer bij vader zijn, gewoon ff binnen wippen, praatje, fietsband samen plakken, mee naar de hockey etc. Maar kind geeft telkens aan dat het niet mag. Onder dreigement (als ik er achter kom dat je bij vader ben geweest, ben je je telefoon een week kwijt, bel ik de politie, geen zakgeld, enz.). Het gaat dan om momenten dat moeder zelf aan het werk is, dus er gaat niets af van de contactmomenten met moeder. Gewoon ff tussendoor, meestal 20 minuutjes.
In ons geval wordt er nooit geruild om weekenden, is er nog nooit sprake geweest dat er een weekend afgezegd is.
Weet je, ik zie en merk ook heel duidelijk dat moeder zich heel erg te kort gedaan voelt en veel verdriet heeft. Was er maar een gesprek mogelijk, dan zou dat heel veel schelen. Vader en moeder wonen in dezelfde woonplaats, op 5 minuten fietsen van elkaar, dus makkelijk te doen voor zoon. De gesprekken over de situatie gaan vaak in de trant van 'ga maar snel naar huis, want je weet dat je moeder dit niet wil'. Zoon zelf zegt er eigenlijk niks over. Hij zegt dat ie geen behoefte heeft om er met iemand over te praten. Er is al eerder een gesprek geweest met de Raad vd Kinderbescherming, vanwege een eerder voorval Moeder heeft toen de politie gebeld omdat ze zei dat haar kinderen ontvoerd werden, terwijl vader (toen nog zonder ruimte om zoon te laten overnachten) en weekend weg in zijn eigen weekend geregeld had. Inmiddels heeft moeder een eigen huis, en vader kan weer in zijn eigen huis en daar komt zoongraag en vandaar uit onderneemt hij van alles, vrienden bezoeken, vrienden ontvangen, naar de sport, etc.
Hoe moet je afspraken maken en vragen stellen als bijna alle communicatiemiddelen geblokkeerd worden? Vader mag ook niet aan de deur komen, en toen hij laatst het vergeten huiswerk van zoon in de brievenbus wilde doen, deed ze heel snel de rolluiken dicht en werden alle deuren afgesloten. Pffff net of de grote boze wolf komt. Daarna kwam een mail dat hij dit niet meer mag doen, anders belt ze de politie. Net weer een mail dat moeder 25 euro in rekening gaat brengen voor de was. Zoon neemt al zijn spullen na een weekend bij vader weer mee naar huis. Hij mag niets achterlaten bij vader, als hij iets is vergeten (zoals laatst zijn oortjes voor zijn mobiel) dan moet dat stiekum opgehaald worden. Dus, zoon is als de dood dat er was achter blijft. In het begin heb ik wel de was gedaan, nu vraag ik er wel eens om ' heb je nog was, geef die maar want ik ga nu de wasmachine aanzetten', maar dat wil zoon niet. Ook prima, want ik snap wel dat t handig is voor zoon dat alle spullen op een plek liggen. En nu moet er dus wel gewassen worden. Ik vind het goed hoor, maar omdat vader pas om 21 uur 's avonds terugkomt van de ski-trip, en je dan al een schreeuwmail krijgt dat kind te laat bij moeder is (dat moet om 18 uur), wanneer moet je dan wassen? Wassen kan, maar droog is het dan niet op tijd. En de spullen mogen niet blijven liggen bij ons.
Vader was ook te laat terug, maar files en slecht weer onderweg zorgde voor vertraging. En dan ook nog een uur vertraging vanwege pech met de auto, die trouwens zo opgelost was. Maar nee, moeder mailt dat het onverantwoord is dat de auto stil kwam te staan. (er was een luchtbel in de brandstofleiding ontstaan, en de wegenwacht heeft dat met een klein truukje kunnen verhelpen, en toen reed ie weer). Angst, onbekendheid met wat er allemaal echt gebeurt wakkeren deze gevoelens aan zie ik. Moeder was ook boos dat vader niet had verteld dat hij wat later was. Zoon had dat wel gedaan, dus moeder hoefde niet ongerust te zijn. Maar nee, vader had een bericht moeten sturen. Maar hoe kan dat als je moet rijden en je dan onderweg moet proberen te mailen? Want sms en whatsapp is geblokkeerd door moeder. We willen hier er alles aan doen om onduidlijkheid, angst, onzekerheid weg te nemen. Maar het lijkt er op dat moeder alles aangrijpt om te kunnen roepen dat het helemaal fout is hoe vader bezig is. En dan telkens vragen om meer geld, elke week weer. Hoe vaak vader er ook op wijst dat de allimentatie alle kosten hoort te dekken en dat dit allemaal in het echtscheidingsconvenant staat. En moeder maar zeggen; ' je vader wil niet betalen'

ex schoonzus

Ik herken dit gedrag wel in het gedrag van mijn ex-schoonzus. Jammer maar de kinderen zijn hier de dupe van.
In jullie geval had zoon even kunnen appen dat hij met pa een broek ging kopen, maar vaak is het voor zo'n kind ook lastig, want dan heeft hij weer een boze moeder en is hij de pineut.
Als de mail dus niet geblokkeerd is, ze kan immers mailen naar jullie, dus ik neem aan dat jullie ook terug kunnen mailen, is even mailen dat zoon wat later thuis is omdat hij een broek is kopen met pa, of wellicht nog handiger (en zoon staat er dan buiten) is even de telefoon van zoon lenen op de middag zelf en appen vanuit zijn eigen naam 'Hoi "Anneke" hier "Pieter" ik zit even op de whatsapp van zoon, we zijn even naar de Scapino om een ski-broek te halen".... zou misschien aardig kunnen zijn, maar ik vrees dat je met dit soort moeders het nooit goed doet (tenminste, dit merk ik tussen de verhouding van mijn broer en zijn ex) wat hij ook doet, al doet hij precies wat ze gevraagd heeft, dan nog is er commentaar, ze vindt altijd wel iets om over te klagen.
De kinderen worden nu wat ouder en gaan langzaamaan zien wat moeder nu eigenlijk doet, maar blijven toch loyaal en durven geen tegengas te geven (want dan gaat ze tegen hen ook zo lelijk doen)