Mag vader broek kopen voor zoon

@Narcis

Ben ik tot een bepaalde hoogte met je eens. Als pogingen tot overleg zorgen voor meer spanningen en gezeik, dan is het beter om te kiezen voor het negeren.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik eigenlijk altijd het gezeik, gescheld en de eisen van mijn ex genegeerd heb. Wel heb ik hem altijd netjes een antwoord gestuurd dat ik zijn e-mail ontvangen had. Soms met alleen de melding: "ik kan geen vraag ontdekken" en later "de toon van jouw e-mail staat mij niet aan, mocht je een vraag hebben, dan verneem ik dat graag op een andere manier"

Bij de ex van mijn vriend helpt dat zelfs niet. Op een normale vraag van mijn vriend, bijvoorbeeld of we de kinderen iets eerder of later kunnen (max 30 minuten) brengen, dan komt er toch een zooitje gal in een e-mail terug. Dat is ongelooflijk, zeker omdat wij nooit moeilijk doen als zij "nee" zegt. Het gevolg is: er wordt door ons niets meer gevraagd. Als er een bijzonder feestje is in een weekend dat de kinderen er niet zijn, dan zorgen we dat de kinderen het niet weten, zodat ze er ook geen last van hebben. Mijn vriend heeft daarom ook gekozen om veel zaken gewoon te negeren. Dat geeft een beetje rust tot nu toe.

Persoonlijk denk ik dat het beste werkt om de slechte dingen te negeren en als er een normale vraag gesteld wordt, dan op een normale manier te reageren.

narcis, met negeren bedoel ik niet

de moeder negeren, maar het gedrag negeren. Als moeder moeilijk doet, zou ik dat zo laten. Hierover zou ik niet in gesprek gaan, want dan is er weer een conflict geboren.
Natuurlijk wel gewoon overleg over de kinderen.

De ex van mijn partner was echt heel lastig en moeilijk. Toch konden wij bv. ook verjaardagen gewoon samen vieren. We nodigden haar altijd uit, en praatten gewoon met elkaar als ze inderdaad kwam. Maar we gingen nooit in op ruziedingen, of op problemen die ze had geschapen, zelfs al had ze bij wijze van spreken tien minuten daarvoor nog boos opgebeld.

Je neemt daardoor als het ware de wind uit de zeilen. Zo bedoel ik het

Doenja!

Dit klinkt niet okay. Het is ziekelijk en heel erg schadelijk voor kinderen. Ze dwingt ze zo in een loyaliteitsconflict. Je kunt zelf ook contact opnemen met villa pinedo. Ze hebben ook advies en tips voor (stief)ouders.

Als ik de vader was zou ik hiermee naar de huisarts gaan. Of moeder echt een goede moeder is waag ik te betwijfelen, want dan zou ze zich niet zo gedragen. Dit is kindermishandeling, echt...

Fijne reacties

Dank voor de fijne reacties. We negeren en omzeilen het eigenlijk altijd al zoveel mogelijk. Reageren niet op de boze verwijtende toon maar beantwoorden slechts het gevraagde. Nu hebben we echt alles gedaan wat de bedoeling was en nog is het niet goed. Pinedo is n goed idee. Huisarts zou ook kunnen.
Moeder is qua verzorging heel goed. Kinderen krijgen op tijd te eten en te drinken ze legt alles klaar. Kinderen komen op tijd bij school en bij de andere afspraken. Ik weiger om hier n beetje haar door t slijk te halen. Ik denk dat ze zoveel woede en verdriet heeft waardoor ze zo doet.
Zoon krijgt t inderdaad over zich heen als hij iets met vader doet. We willen absoluut niet dat zoon er nog meer problemen door krijgt.
Nogmaals over die broek koop afspraak; moeder heeft er niets van gemerkt want t was onder school tijd. En moeder zelf was die dag werken. We hebben t zo gepland dat moeder er totaal geen last van zou hebben. Daarentegen gaat zoon zich in t weekend bij moeder omkleden voor zijn sport. En daarna doucht hij ook weer bij moeder waarna hij dan bij vader de rest vh weekend verblijft. Vind hij makkelijk zo. Daar laten we hem helemaal vrij in.

Mirreke / Doenja

Mirreke, Ik begrijp hoe je het bedoelt maar zaken van haar negeren betekent ook dat jullie haar niet serieus nemen en dat geeft alleen maar meer kwaadwil, want dat raakt haar diep, althans zo voel en ervaar ik het. Het is moeilijk want je wil ook geen eindeloze discussies over steeds hetzelfde maar negeren en wel verwachten dat de ander bijna fulltime (in ons geval)en alleen voor de kinderen zorgt vind ik een tegenstrijdigheid. Als ik in de schoenen van mijn ex-man zou staan (voor zover ik me dat überhaupt kan voorstellen) zou ik juist in nauw contact willen staan met de moeder van mijn kinderen en zou ik juist in de buurt van mijn kinderen willen wonen (ook in ons geval).
En Doenja, wat fijn dat jullie in de zelfde woonplaats wonen en zo jammer dat het dan zo gaat. Waarschijnlijk een allang gepasseerd station, maar zou jouw man haar niet een keer bij jullie uit kunnen nodigen en in alle openheid nogmaals voorleggen wat er speelt en haar vragen mee te denken zodat het met name voor de zoon allemaal wat makkelijker wordt?

doenja, ik weet niet of je mij bedoelt

als je het hebt over 'door het slijk halen'. Dat is echt niet mijn bedoeling. Echter, wat jij vertelt over de moeder doet mij enigszins denken aan PAS (parental alienation syndroom). Volgens mij, zoals jij het vertelt, heeft zoon daar (nog) geen echte last van, maar het gedrag van de moeder is problematisch. Dit is niet omdat zij een slecht mens is, maar omdat zij de scheiding waarschijnlijk niet goed heeft verwerkt. Meer informatie vind je bijvoorbeeld hier: http://www.shantih.nl/blog/blog/98-gespleten-loyaliteit-en-pas-ouderverstoting-zeer-schadelijk-voor-een-kind
Hier staat heel mooi uitgelegd dat een kind beide ouders nodig heeft en waarom. Iemand kan de kinderen goed verzorgen, maar een kind gewoon met de andere ouder laten omgaan behoort ook tot goed ouderschap. Het actief tegengaan van deze omgang met de andere ouder is echt niet okay. Wat jij beschrijft over het snel dichtdoen van de rolluiken als vader aankomt is niet normaal.
Ik wil niet de moeder door het slijk halen, maar je er wel van doordringen dat het zorgwekkend is, en dat er iets moet gebeuren.

Je begrijpt het misschien niet narcis

Ik zeg niet dat Doenja (of haar partner) geen contact met moeder zouden moeten hebben. Maar ik zeg wel dat irrationele dingen, zoals blocken op whatsapp, niet reageren op berichten, tussentijds contact van zoon met vader frustreren of onmogelijk maken, of hysterisch reageren op de aankoop van een skibroek precies dat zijn, namelijk irrationele dingen. Het heeft geen zin daarop in te gaan. Dat zorgt namelijk alleen voor ruzie.

Je kunt echt beter telkens normaal blijven doen en op vreemde dingen niet ingaan.

En verder: Doenja vertelt dat zij op vijf minuten afstand van moeder wonen. Contact kan spontaan en volkomen normaal plaatsvinden, vader wil wel normaal contact maar moeder blockt.

Ik vermoed een beetje dat je op basis van je eigen ervaringen reageert (net als ik hoor, trouwens). Ik vind het heel erg naar voor je dat contact tussen jullie als ouders blijkbaar zo vervelend verliep.

Ik zal een klein voorbeeldje geven van hoe het bij ons ging: ik kan me nog levendig herinneren dat ik de moeder van mijn stiefkind aan de lijn kreeg, nadat ze mijn stiefdochter woedend en schreeuwend telefonisch had uitgescholden. Stiefkind kon het niet meer aan, en gaf de telefoon aan mij (mijn partner was niet thuis). Vervolgens kreeg ik een scheldkannonade naar mijn hoofd geslingerd. Ik ben heel rustig gebleven, gezegd dat ik op deze toon liever geen gesprek voerde en dat ik ging ophangen. Opgehangen. Twee dagen later kwam moeder stiefkind ophalen. Ik doe normaal, ga niet in op het telefoongesprek. Daardoor deed moeder ook normaal, en hoefde kind ook geen ruzie tussen ons mee te maken. Zo deden wij altijd, we negeerden het als moeder flipte, ook al werd ik er in mezelf ook wel eens flink boos van. Maar ook nooit aan kind laten merken.

Ik vind dat juist aan te raden. Door normaal en rustig (en beleefd) te doen, kon moeder zich herpakken en ook gewoon doen.
Nu hebben we overigens sporadisch maar wel heel normaal contact. We appen elkaar bij verjaardagen (ik krijg bijvoorbeeld ook een felicitatieberichtje van haar als mijn kind jarig is.). En we zien elkaar bij verjaardagen ed. van haar (en mijn stief-)dochter, die nu overigens bijna 30 is... (oh jee, ik word oud...)

Als jij bedoelt dat je als co-ouder ook op hysterische tirades in moet gaan, dan ben ik het echter niet met je eens. Is volkomen contraproductief en geeft de andere ouder alleen maar meer input.

oh nee Mirreke

Ik bedoel je helemaal niet Mirreke. Wat ik vaak zie hier op t forum is dat men al snel roept dat je een ander zwart aan t maken bent, door t slijk halen. Ik zie vooral heel veel onbegrip, onbekendheid, woede en verdriet bij de moeder. Ze heeft inderdaad de scheiding niet goed verwerkt, tenminste zo zie ik het. Daar kunnen we goed over praten met zoon. Tenminste, zoon beaamt dat moeder het er vaak nog moeilijk mee heeft. Moeder bespreekt het niet met zoon, over hoe ze het beleeft. Maar zoon hoort wel eens (telefoon)gesprekken die zijn moeder heeft met familie en vrienden en daaruit kon hij opmaken dat ze erg teleurgesteld is in hoeveel geld ze uit de rechtzaak vd echtscheiding heeft gekregen. Ze verwachtte zeker het 5-voudige. Nu gaat het er natuurlijk vooral om op basis waarvan ze aan dat bedrag komt. Wie heeft dat haar verteld? Ik weet uit eigen ervaring dat een advocaat erg kan aansturen op een rechtzaak, en een hoger beroep zolang de advocaat daar geld mee te kunnen verdienen. Een onjuiste florisante voorspiegeling van zaken zou dit al in de hand kunnen werken.De teleurstelling is daarna zo groot he, en dan is het makkelijk om vader daarvan de schuld te geven.
Ik zou zo graag moeder een keertje rustig uit willen nodigen. Laten zien hoe de kinderen het bij ons hebben. Met een onafhankelijk persoon erbij, zodat die de zaak kan sussen, het gesprek in goede banen leiden. Maar ik weet dat ik daar niet over ga. Hou me heel bewust afzijdig. Probeer absoluut de moederrol niet over te nemen. Maar de juiste balans vinden he, dat is de kunst.

gesprek zou inderdaad het beste zijn

Maar inderdaad, jij bent daar niet de aangewezen persoon voor, dat is olie op het vuur, ondanks je goede bedoelingen.

Ik denk dat moeder een goed luisterend oor en misschien tijdelijk wat ondersteuning in de vorm van bijvoorbeeld (therapeutische) gesprekken of zo nodig heeft.

Iemand die naar haar luistert, tegen wie ze haar gal kan spuwen over haar ex (al dan niet terecht), en dan, als de angel er een beetje uit is, met haar kan "omdenken". Liefst een onafhankelijk en onpartijdig iemand.

Wij kunnen bij wijze van spreken zeggen tegen moeder "wees juist blij dat zoon met vader op vakantie kan en dat vader zelf de kleding regelt", maar dat werkt averechts als haar hoofd in de anti-vaderstand staat.

Juist in zo'n situatie lijkt Villa Pinedo me een goed idee, omdat hier sprake is van een kind die zijn vader beperkt mag zien terwijl vader heel redelijk en welwillend over komt.

Tsja

# Mirreke :"Als jij bedoelt dat je als co-ouder ook op hysterische tirades in moet gaan, dan ben ik het echter niet met je eens. Is volkomen contraproductief en geeft de andere ouder alleen maar meer input" Nee, dat bedoel ik niet, geen onfatsoenlijk geruzie heen en weer. Maar je kunt je afvragen waarom iemand hysterisch reageert en hoe het dan met de kinderen gaat.

Ik weet zeker dat mijn ex-man mij ook hysterisch heeft gevonden, het is maar hoe je het bekijkt. Ik heb ooit, in de begintijd huilend aan hem om hulp gevraagd omdat ik al dagen ziek was en er doorheen zat. Sindsdien neemt hij de telefoon niet meer op als ik bel. Het was mijn weekend en dan moest ik het zelf maar regelen. Misschien had hij gelijk, misschien niet, maar dan leer je snel.

En, Doenja, ik zou niet snel de huisarts inschakelen tenminste niet zonder medeweten van de moeder dan vererger je het alleen maar. Mijn ex heeft destijds, op advies van zijn nieuwe partner, achter mijn rug om de huisarts ingeschakeld omdat hij vond dat ik het niet aankon, wat toen ook deels zo was. Gelukkig heeft mijn huisarts hem haarfijn op zijn plek gezet omdat hij precies op de hoogte was van mijn situatie. Maar ik ben er ontzettend boos over geworden. Wel schreeuwen maar niet helpen of praten.

En ja, ik reageer uit eigen ervaring, frustratie en verdriet. Ik wens juist meer omgang voor de kinderen met hun vader.
En ik realiseer me dat ik deze draad ook vervuil omdat de insteek van Doenja echt anders is.

Maar het is altijd zo makkelijk vanuit de andere kant bekeken en de moeders (want daar gaat het meestal over) doen het zo gauw fout en de nieuwe partners weten het allemaal zo goed. Ik bedoel dit niet persoonlijk naar de mensen hier maar in het algemeen.

Volgens mij, narcis

heb jij het over heel andere zaken. Een moeder die contact blockt, daar valt gewoon niet mee te communiceren, dat is fysiek onmogelijk. Iemand die alle rolluiken laat zakken als je aan komt lopen om iets in de brievenbus te doen, heeft een heel duidelijke boodschap. Jij hebt het andersom meegemaakt. Jouw man blockte jou.
Dat lijkt mij echt heel erg vervelend en naar, maar is hier zoals ik het lees, niet aan de orde.

Ik vind ook niet dat je een draadje vervuilt. Je levert input, zoals iederen dat doet.

Nou....

Mijn eerste reactie is ja, ik heb het over heel ander zaken, maar nee, dat is niet zo. Het draadje gaat over non-communicatie tussen twee mensen waarvan de kinderen de dupe zijn. Wij hebben weliswaar een ander geschil (heel kort:ik wil meer omgang door de vader en de vader wil meer vrijheid qua wisselen weekenden) en het is niet zo extreem, zeker niet, maar je kan in al je ellende over de grens heengaan. Niet goed, zeker niet. Ik kon het me eerst niet voorstellen, nu wel, het is dat ik geen rolluiken heb want anders had ik ze in barre tijden misschien ook wel neergelaten, ik moest overgeven als ik hem alleen al zag.
Ik wil de andere kant laten zien. Ik weet dat mijn ex-man het beeld van mij neerzet van een moeilijke ex. Ik blijf wel hoop houden op verbetering. Ik laat het even hierbij

wat gaan we doen

Ik heb veel gehad aan jullie reacties. En ik denk dat we een paar dingen duidelijk proberen te krijgen bij moeder. Er waren nog meer 'aantijgingen' die getuigen van onduidelijkheid en angst, woede, verdriet die ik hier niet neergezet heb. Maar het belangrijkste is denk ik dat we hebben ingezien dat ondanks het feit dat moeder er nooit om vraagt of over klaagt,ze veel op haar bordje heeft. En dat we dankbaar zijn voor alle dingen die moeder wel doet. En daarop volgend vragen of ze de zorgtaken meer zou willen verdelen en dat vader open staat voor nieuwe afspraken hierin. Met een uitnodiging om dit te bespreken. Geen idee of dit de weg is, maar we moeten een ommezwaai maken. De huidige manier werkt niet. Iemand nog tips hoe je dat juist wel of juist niet doet?

Voorlopig

Ik zou me vooral betrouwbaar tonen. Je aan de afspraken houden en met kleine handreikingen laten zien dat je niet op alle slakken zout legt en in bent voor steun. Niet te invasief, ze voelt zich al bedreigd.

Overval haar hiermee niet

Ik zou eerst een kort mailtje sturen en daarin uitleggen wat de bedoeling is, niet inhoudelijk maar wel vermelden dat je het voor alle partijen wil verbeteren en haar vragen hierin mee te denken.
En ik zou het vooral van jouw man uit laten gaan, ze kan anders het gevoel krijgen van twee tegen een.
Ik pieker nog wel over de manier waarop je haar uit de "nee-modus" kan krijgen, zij moet uit haar gebruikelijke reactiepatroon. Je moet haar niet al te behoedzaam benaderen want ik denk dat dat irriteert. En iid wat AnneJ zegt, houdt je aan de afspraken en doe zo min mogelijk een beroep op haar vwb tijden, ruilen etc. maar volgens mij doe jullie da al. En verwacht er niet te veel van het kan bij aanvang gelijk verkeerd vallen en het kan dat ze in de verdediging schiet en daar niet uit kan komen. Het kan zijn dat zo'n gesprek totaal mislukt maar dat de moeder diep van binnen weet dat ze verkeerd zat, en het niet terug kan draaien. Probeer het dan in alle oprechtheid na een paar weken nog eens.

inderdaad

Inderdaad, ik denk dat het juis nu het zo vers is meer aversie oproept dan medewerking. We doen even rustig en niks. Waar het vooral omgaat is dat moeder het feit dat vader met zoon een skibroek is gaan kopen ' onttrekking aan het ouderlijk gezag' vind. Maar beide ouders hebben het gezamelijk gezag. We zien dit wel vaker voorkomen bij diverse akkefietjes; er is een regel, term of wet, maar hoe leg je die uit. Hoe interpreteerd moeder die? Binnenkort is er een officieel moment waar zaken besproken worden (gaat over iets anders), de nuttige tips die we hier gekregen hebben kunnen we gebruiken om een opening tot nieuw overleg te creeeren denk ik.

kind

Doenja, ik vind e manier waarop jullie er mee omgaan bewonderingswaardig. Wat mij opvalt - en dat zie je veel vaker bij scheidingen - is dat een ouder, vrijwel altijd de moeder, het kind als haar bezit ziet. Zij bepaalt welke ruimte en tijd de vader krijgt. Zij stemt ergens wel of niet mee in. Het patroon komt zoveel voor dat veel mensen, waarschijnlijk ook in haar omgeving, dat normaal vinden.
Ik hoop echt als de zoon van je vriend ouder wordt hij meer zijn eigen pad kan kiezen. Maar risico bestaat dat hij al zo heeft meegekregen dat hij van enorm belang is voor zijn moeder, dat hij haar niet snel zal durven passeren. Ik kan eerlijk gezegd maar erg weinig begrip opbrengen voor dergelijk claimgedrag.

Niets gedaan en toen gebeurde dit

We hebben de afgelopen week zo na de vakantie niet gereageerd op de zaak 'broek'. Vandaag was t nichtje jarig van zoon en ze gingen en gaan graag met elkaar om. Vader vroeg aan zoon of hij ook kwam. Was vlakbij. En zoon kwam! Of het zo maar mocht weten we niet. Niet gevraagd. We waren blij dat dit zo maar kon.

Fijn...!

Zo zou ik het doen. Negeer de irritaties, laat het lossss (zoals hier de kreet ook wel is) en doe gewoon tegen elkaar... Hopelijk komen er steeds meer van dit soort gelegenheden.