Maatschappelijk werk inschakelen voor hulp bij scheiding?

Zelf oplossen

Ook maatschappelijk werk kan niet voor haar oplossen waar ze nu zo tegenaan hikt.
Kan ze niet voorlopig met de kinderen bij haar moeder gaan wonen? Die heeft ook meer hulp nodig en misschien is dat wel een goede combinatie.
Het is ook zwaar om de eerste stap te nemen maar dit lijkt me ook geen goede situatie.
Misschien kun je haar je steun aanbieden en in elk geval vertellen dat het aanvankelijk echt zwaar is om die puzzel opnieuw te leggen maar dan in je eentje, maar dat het steeds beter wordt.
De kinderen zijn 11 en 14 en dan kun je ook nog meer gaan werken als dat financieel nodig is en als je dat werk kunt vinden.
Zelf met haar bespreken wat realistische mogelijkheden zijn om haar inkomen te vergroten. Als ze werkt kan ze ook een kamer verhuren van een eigen huis, of zich op gezette tijden aanbieden als oppas.
En je krijgt geen voorrang meer op de woningmarkt als je gaat scheiden. Hooguit kun je dat nog op het gemeentehuis vragen soms is er wel een soort flatjesvoorziening, ja helaas, het is niet anders, maar ook daar heb je maatschappelijk werk niet voor nodig, je kunt zelf informeren. Het risico op bemoeienis van instanties die je puzzel nog veel moeilijker kunnen maken lijkt mij te groot.

Vriendinnen

Is er niemand van de vriendinnen die kan helpen met woonruimte? Zelf of in een tuinhuisje of elders of zo? Of die een goed idee heeft?

Nee, nee en nee

AnneJ, ik had al een reactie van je verwacht maar anders dan nu (namelijk 'doe niet MW zal naar Jeugdzorg gaan). Alle mogelijkheden die je noemt zijn de revu al gepasseerd en verworpen of niet realiseerbaar gebleken Om hele logische redenen overigens. Lief dat je meedenkt maar er is al heel erg veel op deze manier er naar gekeken. Ze wil zelf professionele begeleiding.
Mijn vraag is: is angst voor MW reëel? Als ze daar het alcoholisme noemt, gaan ze dan JZ inschakelen?

Ja en ja

Ja de angst voor mw is reel en ja als ze daar het alcoholisme noemt zal jz worden ingeschakeld.

Ik weet niet goed hoe ik je reactie aan AnneJ moet lezen (ben je nou geirriteerd naar haar????), maar AnneJ heeft ook geen toverstok en de mogelijkheden die ze noemt, die zijn het.

De enige die vriendin kan helpen is vriendin zelf, door uit dit huwelijk te stappen. Als er sprake is van geweld kan ze evt. nog bij een blijfhuis aankloppen.

Waarbij....

....ik niet weet of dan jz niet zal worden ingeschakeld trouwens, maar ik denk dat vanuit het blijfhuis je positie beter is dan wanneer je blijft steken in ene huwelijk met een alcoholist.

advocaat

Kan je vriendin geen advocaat inschakelen en het alleenrecht op de woning eisen gedurende de scheiding? Ik zie dit wel vaker toegekend worden bij een echtscheiding waarbij de moeder voor de kinderen zorgt. Of durft ze de scheiding niet aan?

Emine/ AnneJ

ja mijn reactie naar AnneJ was enigszins kregel, maar dat is niet terecht. (Sorry AnneJ) Het komt omdat alle oplossingen waar zij mee komt al zo vaak de revu zijn gepasseerd en er maar geen beweging in komt. Natuurlijk heeft AnneJ geen toverstaf en MW natuurlijk ook niet.

Dorry1

je schrijft: "Kan je vriendin geen advocaat inschakelen en het alleenrecht op de woning eisen gedurende de scheiding? Ik zie dit wel vaker toegekend worden bij een echtscheiding waarbij de moeder voor de kinderen zorgt."
Ja is dit echt een reële mogelijkheid? De mediator waar zij met haar man is, verwerpt dat idee. Maar zou zij heel graag willen scheiden als zij en de kinderen in het huis kunnen blijven. Ze heeft alleen geen geld. Daar hangt het op denk ik

voorlopig

T is een voorlopige oplossing, die een vriendin van me die werkt in de echtscheidings advocatuur heel vaak ziet. In die tijd kan vriendin rust krijgen en haar leven opbouwen met werk en zoeken naar vervangende woonruimte. De rechter stelt dan een datum vast tot wanneer moeder met kinderen in de echtelijke woning mag blijven. Ik ben niet zo'n voorstander van mediators, omdat ik in mijn omgeving heb gezien dat ze soms zo de lieve vrede bewaren dat er geen goede beslissingen genomen worden. Een medaitor behartigt twee belangen waardoor diegene die t echt nodig heeft vaak met lege handen staat.Een eerste adviesgesprek met een advocaat kan al veel opheldering geven en misschien krijgt zer een ivm weinig inkomen?

Dorry1

Dank je wel, ik hoop erg dat ze dit gaat doen. Kan zij ook een advocaat toegevoegd krijgen op basis van haar inkomen? als hij op basis van het gezamenlijke inkomen gaat, kan ze het niet betalen want al het geld gaat op aan drank

vragen

Ik weet t niet precies. Bel een advocaat en de assistent weet t misschien al. Volgens mij krijg je een advocaat op basis van toevoeging in een echtscheiding van je eigen inkomen. Dus niet het gezamelijke. Wel moet de scheiding dan in gang gezet zijn, en via de rechter gevraagd worden dat vader zolang elders onderdak zoekt.En vraag de huisarts of hij meehelpt? Bijv. een verklaring dat bekend is met het alcoholprobleem? Of bewijzen dat t geld op gaat aan drank? Het is geen oplossing he, een tijdelijke maatregel zodat ze haar eigen leven op de rit krijgt en alles kan afwerken.
Misschien ziet je vriendin door de bomen het bos niet meer. Ga met haar mee en ga stap voor stap uitvoeren wat nodig is.

Drempels over

Hier speelt ook een rol dat je nog heel lang blijft denken dat het niet erg genoeg is om zoveel verlies te moeten nemen. Of dat je te lang nog blijft verwachten en menen in je recht te staan dat de ander iets zou horen te doen.
Ik was in die tijd voor mijn scheiding bij de vrouwenhulpverlening en daar lieten ze mij lijstjes maken om mij met de neus op de feiten te drukken, zodoende bleef het niet in mijn hoofd cirkelen en het uitspreken of uitschrijven geeft vaak vanzelf aan of iets nou wel zo realistisch is.
Zelf dacht ik ook nooit terug naar mijn ouders te gaan, maar toen ik de keus had, ik moest eruit kon geen minuut langer wachten, bleek het toch heel erg positief om niet naar een blijfhuis bij de grens van Belgie -want het is maar net waar er plek is- maar bij familie of vrienden in huis te zijn. Je hebt niets, maar je hebt elkaar, je moet beslist weleens wat accepteren waar je niet op zit te wachten maar achteraf is dat ook peanuts, het gaat voorbij.
Gelukkig kon ik een latere periode van ernstige ziekte ook bij vrienden terecht. Het gaat voorbij.
Maar waarom zou je wachten tot de situatie dermate hopeloos is dat je geen keus meer hebt? Het bespreken kan mogelijk helpen. De eerste stappen zetten. Toch gaan praten met de gemeente over huisvesting. Toch gaan praten met het DWI over aanvulling op je inkomen of een zelfstandige uitkering, toch gaan praten met je ouders of je vrienden.
Ergens beginnen. Ik denk dat het misschien handiger is om goed voor jezelf te zorgen door te gaan zwemmen of lopen zodat je de benodigde helderheid in je hoofd krijgt.
Maar iemand moet zelf die stap zetten en daar aan toe zijn.

Illusie

Het is een illusie dat de huisarts zijn/haar handen gaat branden aan een verklaring dat de man alcoholist is.

Dat gaat tegen zijn/haar beroepsgeheim in en komt hem/haar duur te staan als daar werk van wordt gemaakt. Dit aan de huisarts gaan vragen kan er wel toe leiden dat er melding wordt gedaan.

En wat denk je ermee te bereiken? Waarom denk je dit gegeven nodig te hebben?

Gewoon weggaan alsof deze reden geen rol speelt, scheelt je een hoop bemoeienis van alles waar je geen bemoeienis mee wilt.

Moeder kan zich inschrijven bij het uwv als werkzoekend en dan kan zij meteen daar ook een uitkering bij aanvragen. Ze zullen eerst kijken of ze deze niet zelf kan verdienen en druk uitoefenen om aan het werk te gaan, zeker omdat de kidneren al redelijk zelfredzaam zijn.

Intussen kan ze vertrekken naar huisvesting om het even in welke vorm. Als er een noodsituatie is, dan is het altijd nog beter om met twee kinderen op een kamer te wonen, dan in die situatie te blijven.

ik denk eigenlijk

dat als je vriendin zo niet-assertief is, als zij zich gedraagt, dat je dan nergens mee opschiet. Dan kun je van alles voor haar gaan bedenken, maar ze moet wel zelf op gaan staan en voor zichzelf opkomen.
Ik krijg nu een beeld van een zeer nederig en afhankelijk persoon die de ene helft van de wereld op die manier stimuleert om misbruik van haar te maken en de andere helft van de wereld in de weer krijgt om voor haar op te komen en voor haar te denken en haar stappen te laten zetten.
Prima als iemand hulp nodig heeft, maar gaat ze zelf iets doen , denk je?

Koentje

Ik denk dat je het niet verkeerd ziet. Maar ik hoop dat ze oppakt en dat ze het zelf oppakt anders bepalen de omstandigheden het voor haar. Ik heb dit draadje doorgestuurd dus ze zal dit ook lezen. Ik hoop dat dat helpt.

Noodscenario's

Je kunt altijd met haar enkele noodscenario's doorspreken en organiseren wat daarvoor nodig is, zodat ze op het moment dat zij eraan toe is weet wat ze kan doen.
Noodscenario betekent bijvoorbeeld: heb je een bankpasje voor een rekening waar wat geld op staat, heb je een mobiele telefoon, heb je een adres waar je naartoe kunt gaan, heb je je verzekeringspasje klaarliggen, heb je een lijstje met telefoonnummers die je kunt bellen (in haar telefoon) etc.
Zekerheid geven over de mogelijkheden die er zijn kan helpen om wat rust te vinden. Het enige dat dan nog van belang is is om het moment waarop te bepalen. Maar dat zal ze echt altijd zelf moeten doen en daar kun je als vriendinnen ook weinig invloed op uit oefenen.

Tsjor

Jeugdzorg

Overigens: jeugdzorg is overgegaan naar de gemeente en daar houden ze stevig de hand op de knip. De kans dat maatschappelijk werk door gaat verwijzen en dat het hele circus in werking treedt is aanzienlijk kleiner geworden. Op dit moment zoekt men bij erge problemen meestal oplossingen in de vorm van een eigen-kracht-conferentie.

Tsjor

Serieus Tsjor (ot)

Is de klopjacht op ouders met problemen (met als gevolg er meestal een probleem bijgeven in plaats van echt te helpen) nu minder dan in 'mijn tijd'?

Tis meer een retorishce vraag dan dat ik echt een antwoord verwacht hoor. Maar ik moet even mijn kin opvangen.

Inderdaad

Ik ben zelf ook wel een beetje puzzled. En eerlijk is eerlijk, mijn laatste dramageval in de omgeving, toch voor kind beangstigende onderzoeken en rechtzaken voeren voor een OTS terwijl moeder al jaren om hulp vraagt en volledig meewerkt, en dan pas een goed aanbod doen, is van najaar 2014.
Maar ik houd mijn hart vast of het geen stilte voor de storm is.
Maar als het anders is dan des te beter. Je wilt dat ouders en kinderen geholpen worden aan echte hulp die wat betekent en niet aan die 'kindermishandelings' zaken met nonhulp, OTS en UHP.
Maar andersom houdt ik ook mijn hart vast. Het was al moeilijk voor ernstig in de knel zittende ouders om hulp te krijgen. Als je nu hulp nodig hebt, en dat kan ook een UHP zijn, heb je daar dan wel toegang toe?

AnneJ

Ik weet van een situatie in mijn directe omgeving waar afgelopen winter een crisissituatie ontstond waarbij een autistisch kind dringend opgevangen moest worden, met instemming van de moeder. Eigenlijk ook op aandringen van de moeder. Het kind is tijdelijk opgevangen door zijn begeleidster. En nu, een half jaar later, zit dat kind daar nog steeds en gaat het nog steeds hondsberoerd met die moeder, maar is er helemaal niks gebeurd.

Die moeder is zelf behoorlijk gepokt en gemazeld wat zorg e.d. betreft, kent het jargon, weet wat er aan indicatie nodig is om haar kind te kunnen plaatsen, een betrokken instantie staat zelfs al met wijdopen armen te wachten. En ondertussen is er NIKS gebeurd omdat de gemeente niet weet hoe te handelen, ook al kauwen zowel moeder als instantie als begeleidster het in blokletters voor.

Als ik het niet van dichtbij had kunnen volgen had ik het niet geloofd. De gemeente wéét het gewoon niet en als moeder en de begeleidster (die inmiddels al een half jaar dat kind in huis heeft) van het kind niet telkens de boel weer op gang zouden trekken met bellen, mailen, gesprekken, etcetera, gebeurt er niks! Hoewel, zelfs nu ze dat wel doen gebeurt er niks. Het is verbijsterend.

Dit is een moeder die al veel langer dringend aan haar herstel moet gaan werken maar alleen maar verder weg zakt omdat ze, nota bene zelf al maanden arbeidsongeschikt, het werk moet doen waar anderen voor betaald worden, zoals zij zelf zegt. Want die hele transitie in de zorg is één groot drama waarvan je alleen maar het topje van de ijsberg (niet betalen van honderdduizenden zorgverleners) af en toe in de media ziet verschijnen.

Ik zie in gedachten hoe de betrokken ambtenaren ook vol goede wil zijn, de ernst van de situatie zien en erkennen, maar vervolgens elkaar gaan zitten aanstaren van "wat nu?" en vervolgens stranden in een variatie aan communicatieproblemen.

Ik ben echt verbijsterd wat ik daar zie gebeuren, of eigenlijk NIET zie gebeuren.

Kinderombudsman Hortensia

http://www.dekinderombudsman.nl/239/

De kinderombudsman wil dit graag weten voor zijn onderzoek over jeugdhulp na 1 januari 2015.

http://www.dekinderombudsman.nl/70/ouders-professionals/nieuws/grootschalig-onderzoek-naar-kwaliteit-en-toegang-jeugdhulp/?id=457

"De Kinderombudsman gaat op grote schaal onderzoeken hoe de toegang tot de zorg en de kwaliteit van deze zorg in de praktijk is gewaarborgd. Doel van het onderzoek is te monitoren of kinderen en hun ouders na 1 januari 2015 in de praktijk de toegang tot jeugdhulp weten te vinden en of de ondersteuning, hulp en zorg die zij ontvangen van voldoende kwaliteit is en passend bij wat zij nodig hebben. Dit geldt zowel voor kinderen die nu zorg ontvangen als voor nieuwe toetreders."

"Kan ik ook meedoen aan het onderzoek?
Ja. De Kinderombudsman is geïnteresseerd in signalen van jongeren, ouders en professionals over de gevolgen van de decentralisatie. Je kunt je ervaring delen met de onderzoekers via dit contactformulier. De Kinderombudsman kan niet bemiddelen in individuele zaken totdat de reguliere klachtenprocedures zijn doorlopen."

signaal - contactformulier
http://www.dekinderombudsman.nl/72/contact/

Gaat dit nog over mijn vriendin?

Tsjor

Ja we nemen inderdaad scenario's met haar door. Maar zoals KOentje en jij zeggen: op een gegeven moment zal zij zelf moeten beslissen want je kunt niet alles dichttimmeren.

De discussie

gaat over je oorspronkelijke vraag: heeft het zin om maatschappelijk werk in te schakelen, of komt jeugdzorg dan om de hoek kijken. De reacties daarop waren: ja, dan komt jeugdzorg kijken (dus het is riskant). Nu is het anders georganiseerd, namelijk via de gemeente. Dat betekent wel dat de lijntjes tussen maatschappelijk werk en jeugdzorg mogelijk korter zijn (vraag vooral na in welke overlegsituaties ze zitten en geef aan dat je niet wil dat je situatie besproken wordt met andere instanties, je vriendin moet dat dan doen uiteraard). Maar de gemeente weet zich nog gen raad met jeugdzorgvragen en de snelheid waarmee hulpverlening aan jeugdigen in het verleden kon ontsporen in een OTS en uithuisplaatsing is nu omgedraaid in inactiviteit. Dus de angsten van o.a. AnnJ en Emine, gebaseerd op verhalen uit het verleden kun je nu even achter je laten. En dan kan maatschappelijk werk wel een goede instantie zijn voor hulpverlening.

Tsjor