Lastige ex vriendin

eens met o.a. Mijntje en Angela

Kijk Noomie. Misschien heb je gelijk en is de ex een hex. Misschien staat zij inderdaad jouw/jullie geluk in de weg. Misschien is het zelfs inderdaad ook nog heel rot voor hun zoon (best veel kans, lijkt me).
Dat is heel jammer en je mag zeker van alles vinden. Het is duidelijk dat me meningen hebt. Mag ook wel. En als ze over de straat schreeuwt en met dingen smijt, ja echt vreselijk, wat een ordinair gedoe. En wat erg voor hun zoon. En wat zal zij het dan kennelijk moeilijk hebben zeg.

Maar goed, wij kunnen van alles vinden, jij kan van alles vinden en het is allemaal vast heel erg stom van haar, MAAR: wat nu? Wat kun jij zelf om de situatie eventueel te veranderen? Je bent nu niet tevreden en je richt je nu op de ex van je vriend. En ook wel een beetje op je vriend zelf.
Wat sommigen zeggen is echt een heel goede tip: het enige dat je kunt doen is iets met jezelf.
Je kunt haar niet veranderen en het lijkt me ook beter je niet met haar te bemoeien.
Je kunt je vriend in principe ook niet veranderen, maar je kunt wel goed nagaan wat voor jou belangrijk is, en dan samen ontdekken wat voor jullie acceptabel is.
Je kunt ook besluiten: ik accepteer mijn vriend zoals hij (nu) is, met de hele situatie erbij. Het is niet leuk, maar dit is de situatie nu eenmaal. Ik vind het leuk genoeg, bevredigend genoeg, om mijn vriend te houden.

In de praktijk: stel dat je vriend van alles voor zijn ex heeft gedaan en er wel over klaagt, of later boze appjes krijgt van haar en hij baalt daar enorm van. Jij denkt: o wat erg, en hij deed nog wel zoveel voor haar, en dat was ook nog in onze tijd want ik zou die middag nog langskomen en dat kon toen niet! Wat een hex!
Maar wat kan ook: * op het moment dat je vriend wordt gevraagd iets te komen doen, een dag van tevoren, en jullie hadden al iets leuks afgesproken, maar hij kiest toch voor ex/zoon, zonder overleg, dan kun je aan hem vertellen: dat vond ik niet leuk, dat je zonder overleg onze afspraak afzegde. Ik snap wel dat je je zoon op wilde vangen. Is het een idee dat je volgende keer tegen je ex zegt dat je het volgende keer graag eerder wil horen en/of dat je er heel even over moet denken? Of (als het erg veel voorkomt) ook eens een keertje nee zegt?
* over die boze appjes van haar: nou vriend, inderdaad irritant zeg! Zullen we nu even afleiding zoeken? Het is niet anders.

Als je vriend telkens van alles afzegt onder druk van zijn ex, is het toch echt je vriend die dat doet. Je hoeft niet boos op hem te zijn. Het doel is: ik accepteer hem zoals hij is (je hoeft niet boos te worden, zeg af en toe wel wat jij van ZIJN (niet haar) gedrag vindt). Als je hem niet meer kunt accepteren zoals hij is, is het tijd afscheid te nemen van de relatie.

sorry, warrig

Sorry, ik moet mijn teksten rustiger overlezen, nu is het best wel warrig geworden.

Het komt erop neer dat ik denk dat je niets met de ex kan en moet. En dat je weinig met je vriend zijn gedrag kan, maar daar kun je wel wat over praten. Maar het uitgangspunt moet zijn: jij accepteert hem zoals hij is. Je kunt natuurlijk wel je mening geven, je gevoelens laten weten wat het met jou doet als hij bijvoorbeeld iets afzegt met jou, of jou ergens niet meer bij wil hebben. Maar probeer vooral zo accepterend mogelijk te zijn.

Want dit is de man die je als vriend hebt gekozen. Hij is misschien erg bang om zijn kind te verliezen (terecht of onterecht, dat weten we niet). Hij is misschien sowieso wat volgzaam. Of hij is nog niet helemaal los van haar. Of hij is heel bang voor ruzies.
Het maakt niet uit. Hij is zoals hij is en je kunt wel iets proberen, maar deze man met dit gedrag is jouw vriend. En als jouw vriend je met zijn gedrag (bijvoorbeeld zijn reacties op zijn ex) kwetst, of echt heel weinig rekening met jou houdt, of je houdt helemaal niet van zijn gedrag, tsja. Dan kan het denk ik beter niet jouw vriend zijn.

Mevrouw?

Ik begrijp wel dat het moeizaam gaat, geen enkel respect heb je voor de ex van je man.
Je vergeet dat je man al een gezin heeft, zijn eerste gezin en dat is niet meer weg te denken en daar hoor jij niet bij.
Natuurlijk is het prettig dat, als het kind bij zijn vader en bij jou komt, dat het dan fijn is maar that's it, zorg daarvoor. Laat haar met rust, wees gewoon vriendelijk en respecteer haar, zij heeft een groot deel van de zorg alleen heeft en dat is niet eenvoudig, zeker als er ook nog veel verdriet is.
Je schrijft over een vakantie en ook dat er nog geen kennismaking is geweest, is er een mogelijkheid om die kennismaking (door je man) te regelen? Ikzelf zou het fijner vinden als ik een beeld had van de vrouw waarmee mijn kind op vakantie zou gaan. En als er een gesprek is laat je man aan haar vragen wat zij graag wil en laat haar meedenken over zaken als bijvoorbeeld hoe en hoe vaak contact met de andere ouder tijdens die vakantie. Waak er in ieder geval voor om samen niet als één blok tegenover haar te komen staan.

Echt niet goed

Vergeet ook niet dat een ex mogelijk dwarsligt uit onverwerkte nijd, maar je kunt ook nog een ex hebben met al dan niet tijdelijke of permanente, bekende of onbekende, psychische problematiek. Soms de aanleiding voor de echtscheiding. En zie dat maar eens goed te krijgen als vader op afstand zonder dat je kind eronder lijdt of dat je je kind niet meer te zien krijgt. Daar heb je als relatieve buitenstaander geen zicht op.

Moeilijke situatie

Mijn vriend zit ook in zo'n moeilijke situatie. Hij en zijn ex zijn nu al ruim 6 jaar gescheiden en nog steeds is er heel veel gedoe.

Wat je zou kunnen adviseren is niet meegaan in het drama. Dus als zijn ex helemaal uit haar plaat gaat omdat zij het ergens niet mee eens is dat hij bijvoorbeeld aan gaat geven dat hij de verantwoordelijkheid voor de zorg van hun zoon zeer serieus neemt. Dit blijven herhalen. Daarmee geeft hij op een respectvolle manier zijn grens aan.
Wat hij niet moet doen is zichzelf uitgebreid gaan verdedigen. Vaak is kort en duidelijk veel beter. Bij mijn ex werkte het ook als ik zei: bedankt voor de uitleg over hoe jij de zaken ziet. Ik zie het anders. Net als dat ik ervan uitga dat jij zo goed mogelijk voor ons kind zorgt, hoop ik dat jij hetzelfde uitgangspunt hebt bij mij.

Jouw vriend zal het zelf moeten doen, bemoeienis van jou gaat niet helpen. Ik snap het gevoel van onmacht en onbegrip. Ik ken ook beide kanten. Heel eerlijk heb ik ook heel lang gehad dat ik liever mijn kind niet zag met de vriendin van mijn ex. Waar ik wel altijd voor heb gestaan is dat mijn kind daar niet de dupe van moet worden. Aan haar woorden van laatst heb ik gemerkt dat ik het goed heb gedaan.

Dit is niet jouw strijd. Wat wel jouw strijd is het aangeven van jouw eigen grenzen naar je vriend toe. Jij zult jouw kinderen moeten beschermen en als dat op dit moment betekend dat het voor jouw kinderen beter is om geen contact te hebben met jouw vriend en/of zijn zoon vanwege de onvoorspelbaarheid van de situatie, dan zul jij daar wat aan moeten doen. Dat jij geen grenzen wilt aangeven aan je vriend is niet vanwege zijn ex, dat is jouw keuze. Natuurlijk snap ik dat jij eigenlijk deze keuze niet wilt maken, maar nogmaals dat ligt buiten jouw macht. Er zullen nog wel meer situaties voor gaan komen waarin je keuzes moet maken, terwijl je eigenlijk helemaal niet wilt kiezen.

Als jouw kinderen dus onder deze situatie leiden, dan zou ik als ik jouw was dus kiezen voor rust bij je kinderen en dan maar geen uitstapjes met elkaar. Dat zou voor mij een belangrijke grens zijn die ik zou trekken voor mijn kind.

samen sterk

Ik snap wat je bedoeld. Het is voor de vader niet makkelijk, maar hij moet keuzes maken die niet erg makkelijk zullen zijn. Het is natuurlijk moeilijk om de kinderen er buiten te houden. Ik vind dat hij jou gewoon mee moet nemen naar het voetballen en dat de ex daar geen invloed op mag hebben. Anders bepaald zij wat jullie samen doen en dat kan ja niet de bedoeling zijn. Natuurlijk is de confrontatie aangaan met zijn ex voor hem moeilijk, maar zijn kop in het zand duwen is ook geen oplossing. Het is beter als zij leert accepteren dat jij er bent en dat de kinderen veilig en gelukkig zijn. dat is waar het om draait en zei moet maar accepteren dat jij nu in het leven van de kinderen bent. Ik wens jullie heel veel sterkte en houd samen de moed erin en blijf achter elkaar staan. Samen zijn jullie sterk.