U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kinderen willen niet naar vader
Mijn kinderen van 9 en 11 gaan om het weekend naar hun vader. Nou is het echter al een hele tijd zo dat ze allebei echt niet mee willen. Ik probeer het op een positieve manier te stimuleren, ook waar hij bij is maar uit hem komt niks. Hierdoor duurt het soms wel 2 uur voordat ze uiteindelijk mee gaan, nadat 1 van de 2 of zelfs allebei zich opsluiten in de wc, weg lopen, ergens aan vast houden, en niet te vergeten de emotionele chantage 
(Mama als je van me houdt dan laat je me niet naar papa gaan want ik wil echt niet, dit wordt gezegd waar vafer bij is). Natuurlijk voor mijn ex heel vervelend dat de kinderem dit zo zeggen en doen waar hij bij is, maar dat heeft ook zo zijn redenen. Ik heb laatst 1 van de twee zo ongeveer de deur uit moeten zetten, nu ik dit terug lees vind ik het nog erger klinken als dat het mij toen zeer deed. Ik vind dat kinderen recht hebben op hun vader maar nu geef ik ze met zoveel stress mee en ze krijgen het bij hem daarna door hem en zijn nieuwe vriendin ook te horen. Mag ik ze bij mij houden als het op die manier gaat elke keer? Ik ben bang dat als ik er eenmaal aan toe geef ze helemaal niet meer naar hun vader willen...
Waarom
wat is de reden dat ze niet naar hun vader willen?
en ..
van te voren bespreken en duidelijke afspraken maken? Jullie gaan dan en dan met papa mee, papa komt zo en zo laat, er is geen discussie dit is gewoon een afspraak met de rechter. het is jullie vader, het is belangrijk dat jullie hem ook zien.
Ik neem aan dat er geen dingen zijn die jij zelf begrijpelijke redenen vindt om niet naar vader te gaan.
Maar het feit dat je e reden al niet uit jezelf vermeld doet mij vermoeden dat de kinderen vaker manipulatief reageren. Het gedrag staat op zich als ik het zo hoor. Dus vraag ik me af hoe jij dan met dit gedrag doorgaans omgaat. Dus, vertel?
uit school
en als hij ze nu eens niet bij jou ophaalt maar uit school en ze daar ook maandag weer naar toe brengt?
brengen
Het kan helpen als jij ze naar hun vader brengt, in plaats van dat hij ze bij jou ophaalt. Bij het terugbrengen kan het dan andersom.
Hoi Tante Sidonia,
Mijn kinderen van te voren voorbereiden e.d doe ik altijd, vanaf dat moment begint de ellende eigenlijk al. Uit school halen is geen optie, hij haalt ze pas vlak voor etenstijd. En ze naar hem brengen ook niet, hij woont hier hier 3 kwartier rijden vandaan en ik heb geen rijbewijs.
De reden dat ze niet willen is volgens hen omdat ze het daar niet leuk vinden, en ook zijn nieuwe vriendin en kinderen niet. Ze wonen ook sinds kort in haar huis dus een stuk verder weg, maar daarvoor wilden ze ook al niet alleen het is nu nog erger geworden.
om de tafel
Tijd om met z'n allen om de tafel te gaan: de kinderen, jij en hun vader. En dan met z'n vieren afspraken te maken over hoe het anders/beter kan. Eventueel met een mediator erbij, als dat nodig is.
Bespreken
Ik zou het proberen te bespreken met vader, niet veroordelend, maar alleen om te kijken wat jullie als ouders samen kunnen doen om de overgang naar vader toe makkelijker te maken.
Daarnaast zou ik ook heel goed naar mezelf kijken. Hoe reageer jij op verhalen over hoe het bij vader is? Vertel jij misschien onbewust een verhaal waardoor de kinderen bij jou willen blijven? Vinden ze het eigenlijk vervelend voor jou als zij er niet zijn?
Het feit dat ze er niet echt een reden voor hebben klinkt namelijk als een loyaliteitsconflict. Vaak komt het doordat de kinderen het gevoel hebben dat als ze naar de andere ouder gaan en daar leuke dingen doen, ze de verzorgende ouder daarmee te kort doen. Vader heeft een nieuwe partner met kinderen, dus hij heeft de kinderen niet zo hard nodig als jij.
maak het leuk voor ze
Afgezien van de nuttige tips die je hier al hebt gekregen, nog eentje van mij. Hoe is de kamer van de kinderen bij vader? Hebben ze er wat te doen? Maak anders een tas met spullen die ze bij vader kunnen doen. Spelltjes, een boek, kleurpotloden, games,dvd's om te bekijken. Laat ze samen meedenken hoe ze de tijd bij vader kunnen doorbrengen. Ik weet niet wat je budget is, maar iets 'nieuws' want ze alleen bij vader mogen gebruiken is dan extra leuk. Of leen iets, of ruil iets met vriendinnen of familie om je heen. Een bal, een step, skeelers, iets actiefs. Als vader bij zijn vriendin is gaan inwonen dan moeten jullie kinderen nog een plekje weten te verwerven. Help ze daarbij. Geef ze een kussentje en een plaid voor op hun bed, een fotolijstje met daarin de hond/kat (of jullie samen). Een klein lampje, een boekje met lieve dingen en tekeningetjes van jou. En vertel ze ook wat je zelf gaat doen als de kinderen bij vader zijn. Luchtige dingen he zoals; een film voor jezelf kijken, tuinieren, bij een vriendin op de thee, een lange wandeling maken. En vertel daar ook over als de kinderen weer terug zijn. Als je je ogen uit je kop jankt als de kinderen bij vader zijn dan vertel je dat juist niet tegen de kinderen. Later als de kinderen wel weer graag naar vader gaan kun je misschien pas zeggen dat je de kinderen dan ook mist.
@Paddington ik denk niet dat het een loyaliteitsconflict is. Ze hebben voorheen juist nooit leuke dingen gedaan, zaten daar het hele weekend binnen. Sinds hij met zijn nieuwe vriendin is, is dat gelukkig wel anders alleen vinden ze het ook juist weer lastig omdat er best wat (met name regels) veranderd zijn. Zij heeft volgens mij een best wel andere kijk op de opvoeding dan ik heb en hij enigzins had. Dat hoeft natuurlijk niet iets negatiefs te zijn, ieder zijn ding, maar haar kinderen hadden bijv geen tv of spelcomputers oid en met name mijn oudste vind dat heel erg leuk. Hij mag dat nu sinds ze daar wonen een stuk minder doen en dat levert weerstand op omdat het voorheen wel mocht. Ze hebben nu ook geen eigen kamer, ze slapen nu samen op een luchtbed op 1 van de kamers van haar kinderen dus er is ook niet echt een eigen plek. Dit is wel tijdelijk tot hun nieuwe huis klaar is in november oid, maar kan me voorstellen dat ze zich er ook gewoon niet thuis voelen.
Ik heb inmiddels ook een nieuwe partner waar mijn kinderen het gelukkig heel goed mee kunnen vinden. Maar ik merk aan mijn zoon (die ook begint te puberen) dat hij dat gemist heeft de afgelopen jaren. (Ben jaren alleen geweest) Ik heb een soort volwassen versie van mijn zoon uitgekozen haha dus hij heeft heel veel herkenningspunten en zelfde interesses met hem die hij met zijn eigen vader niet heeft. Mijn ex is wel blij dat zij het zo goed kunnen vinden samen, en ik natuurlijk ook, maar zou het voor hem willen dat hij dat ook met zijn eigen vader heeft.
@verhuiswagen bedankt voor de tips!
Dan wordt
het belangrijk dat jullie als ouders 1 lijn gaan trekken. Bij zijn vader iets meer tv/spelcomputer dan hij nu mag en bij jou wellicht iets minder? De kinderen wat meer stimuleren om het leuke in te zien van een andere manier?
Mijn dochter leeft, naar eigen zegge, in twee totaal verschillende werelden. Beide hebben leuke dingen en minder leuke kanten.
Als ouders de schone taak om de leuke dingen te benadrukken en de minder leuke kanten een beetje te bagatelliseren. Als vader en jij samenwerken kan het een stuk makkelijker worden voor de kinderen.
krijgen wel eigen plek bij vader?
Je schrijft dat ze nu geen eigen plek bij vader hebben. Krijgen ze die in het nieuwe huis wel? Mag die kamer naar eigen inzicht ingericht worden?
Zijn de andere kinderen ouder of jonger? Want het kan natuurlijk wel erg wennen zijn voor de nieuwe partner als ze ineens met oudere kinderen te maken heeft. En al helemaal met (pre)pubers die het heel anders gewend waren.
Is er een mogelijkheid dat de jongens dat rustig met vader en nieuwe partner kunnen bespreken? Al dan niet met een neutrale toehoorder? Goede vriend/oom/opa?
Want ik lees een beetje tussen de regels door dat de jongens getolereerd worden. Ze moeten nu eenmaal komen, stop ze maar bij X op de kamer op een luchtbed. Niet echt de manier om iemand welkom te laten voelen.
En voor jou - wellicht tijd om toch je rijbewijs te gaan halen?
Ik lees even mee
Ik volg even want ik zit in exact dezelfde situatie. Mijn kinderen (13 en 6) gaan ook niet graag naar hun vader en nieuwe vrouw. Ze wonen samen in het huis waar wij gewoond hebben. Zij heeft een dochter ook van 6 en samen hebben ze een zoontje van net 1 jaar. Volgens de kinderen is het bij papa gewoon niet leuk, ze willen het liefste meteen weer naar huis zodra ze daar zijn. Volgens mijn ex zijn ze niet te genieten, willen niks en vooral de oudste doet zijn eigen ding (hangen op telefoon of laptop) maar volgens mij doen alle 13-jarigen dat graag? Thuis doet hij niet veel anders. Vader heeft nu sinds een poosje besloten dat het geen zin heeft om de kinderen het weekend te hebben als ze toch niet willen en dus zijn ze 24/7 bij mij. Samen met de thuiscoach die ik heb voor mijn zoon (met een autisme spectrum stoornis) ga ik kijken hoe we ze met plezier naar hun vader kunnen krijgen. Ook mijn kinderen hebben geen eigen plek bij vader (ze hadden voorheen 1 kamer met een stapelbed) en al het speelgoed kreeg ik 2 maanden terug ook van hem. Ze hebben er werkelijk niets van zichzelf.
Ik heb een nieuwe relatie en die neemt eigenlijk meer de vaderrol op zich als hun eigen vader de laatste jaren deed en doet. De oudste vindt het nog wel eens lastig om te zeggen dat hij het ergens niet mee eens is want tja hoe zal F. reageren? Door schade en schande wijs geworden met zijn vader is mijn zoon wat voorzichtig in dit soort dingen dus ik bemiddel daar nog even in.
Ik lees graag mee voor tips om te zorgen dat ze met plezier naar hun vader gaan want ook hij heeft recht op een leuke omgang met de kinderen.
Ze missen de televisie en de spelcomputer, Pijnacker. En natuurlijk de eigen kamer. als ze in het nieuwe huis wel een eigen kamer krijgen kan vader enthousiast met hen die eigen kamer gaan inrichten. Over het gebruik van televisie en spelcomputer zou hij met zijn nieuwe vriendin moeten praten. Poot stijf houden kan als het je eigen kinderen betreft, maar als je een nieuw samengesteld gezin hebt moet er soms water bij de wijn worden gedaan. Laat vader veel tijd nemen om samen met zijn kinderen alles uit te zoeken over de beste en de nieuwste spelcomputer die straks als het nieuwe huis er is eventueel kan worden aangeschaft (en dan beslissen wat er komt, afhankelijk van het budget) en laat hem eens kijken of er een moment in het weekend kan zijn (zaterdagavond?)waarop hij samen met zijn kinderen een film bekijkt die zij leuk vinden. Vriendin mag dan aanschuiven met haar kinderen als zij dat wil.
Tsjor
Tjor
Pijnacker moet vader veel tijd laten nemen om dingen uit te zoeken in de nieuwe manier van gezin zijn. Hoe hij het voor zijn kinderen ook leefbaar kan maken. Laat hem kijken of hij niet een leuke filmavond kan organiseren waarbij zijn vriendin mag aanschuiven met haar kinderen?
Ik leer hier op OO altijd dat je als ex-partner geen invloed hebt en meer moet willen hebben op de manier waarop de ander zijn/haar leven inricht. Hoe zie je dat Pijnacker die invloed op haar ex heeft dan?
Aagje
Aagje
Pijnacker laat haar kinderen in het bijzijn van vader uitvoerig (twee uur) hun ongenoegen blijken. Denk je dat dat geen invloed heeft op vader en de relatie met de kinderen? Als de kaarten al zo liggen, dan moet je dat als volwassene ombuigen, direkt met de vader in gesprek gaan. Wat hij uiteindelijk doet moet hij zelf weten, maar je kunt hem altijd advies geven.
Bovenal: ik zie er veel voordeel in om het probleem praktisch en konkreet te houden (tv en spelcomputer) in plaats van groots, indringend en psychologisch (loyaliteitsconflict). Van dat laatste kun je geen soep brouwen. Met dat eerste is mogelijk nog wel wat te doen.
Het is dus vooral een advies aan Pijnacker om het probleem anders te benaderen. Blijft staan dat ze geen invloed heeft op vader, dus als hij niet het gesprek wil aangaan met zijn vriendin, geen spelcomputer wil bekijken, geen film o.i.d wil uitzoeken, dan is dat zijn zaak, daar heeft zij geen enkele invloed op.
Voor zichzelf kan ze in haar relatie met de kinderen ook anders gaan kijken, daar heeft ze wel invloed op. Bijvoorbeeld door het gesprek aan te gaan over hoe vervelend het is als kinderen alleen maar achter een beeldscherm hangen en dat het ook wel goed is om samen eens een spelletje te doen. En dan samen en gezelschapsspel uit te zoeken. Eventueel een spel dat de kinderen samen kunnen spelen, zonder ouder erbij.
Tsjor
bekend fenomeen...
Zo'n situatie heeft zich hier ook enkele keren voorgedaan, maar lang heeft dat niet geduurd. Zowel mama als papa hebben daar nogal kordaat op gereageerd (mijn ex: "pak haar gewoon op en vertrek ermee!"). De kleine was toen 8, we hebben een hier gebruikelijke standaardregeling: 1 WE op de 2 en de helft van de vakanties bij papa.
Het is dan natuurlijk aan de papa om ervoor te zorgen dat de kinderen ook daar een aangename tijd hebben.
Toen we net uit elkaar waren moest het volgens de letter en op de minuut. Nu, een paar jaar later, gaat dat allemaal veel vlotter.
Kinderen mogen in dat verband een stem in het kapittel hebben, maar uiteindelijk beslissen de ouders! Als ze wat ouder worden ligt dat wellicht anders. Als mijn dochter mij bvb. belt om te vragen om op woensdagnamiddag samen iets te doen (ipv in de opvang te zitten) zal ik nooit nalaten om te vragen "wat vindt mama daarvan?" of "heb je dat even bekeken met mama?".
Als er belangrijke opvoedingbeslissingen moeten genomen worden, zal ik dat steeds overleggen met mama en vice versa.
We weten inmiddels dat dochterlief af en toe weleens probeert een beslissing wat meer in haar richting te laten opschuiven ("van mama/papa mag het wel!"), maar daar doen we niet aan mee. Toch niet op die manier.