Kinderen mogen niet mee op vakantie

wat fijn

Fijne vakantie.

Ik hoop ook dat dit soort dingen voortaan voorkomen kunnen worden en dat ze dit een keer kunnen uitpraten. Het lijkt mij niet fijn om op deze manier met elkaar om te gaan. Niet goed voor de kinderen.

Gelukkig

Fijne vakantie. AnneJ heeft wel gelijk met haar berichtje: het kan zijn dat ze haar positie en kansen niet goed inschat en dat het nog moeilijker wordt om met haar te praten, omdat ze nog bozer wordt. Ik hoop van niet, maar mensen kunnen rare gedachtes hebben. Ik hoop dat jullie even tijd hebben om eens goed na te denken: hoe komt het dat ze zo loopt te zieken en wat kan man/vriend er eventueel aan doen.
Als ex nu boos is+ een week geen kinderen+niets te doen (ze hoeft alleen maar voor de kinderen te zorgen), dan kun je ook bij terugkomst een heel boze ex treffen.

Tsjor

boze ex

Misschien helpt het om voor jullie vertrekken (of als je al onderweg bent) even een berichtje te sturen dat je weet dat ze het er moeilijk mee heeft maar dat jullie enige doel is er een leuke vakantie voor de kinderen van te maken. Dat je heel blij bent dat ze mee mogen en dat je er alles aan gaat doen om ze veilig en wel weer bij haar af te leveren.
En laat je kinderen haar een keertje bellen en een kaartje sturen o.i.d.. Laat merken dat er aan haar gedacht wordt. Ook al is je eerste neiging wellicht (begrijpelijkerwijs) om vooral NIET aan haar te denken, voor de toekomst kan het misschien toch van belang zijn dat nu even wel te doen.

En als moeder liever de boete neemt?

Met deze moeder weet ik het niet, ze lijkt inderdaad te denken dat ze overal recht op heeft en lijkt in haar eigen gelijk/denkbeelden vast te zitten. Het kan zijn dat ze de boete niet serieus neemt en die gewoon niet wil gaan betalen, dat ze denkt dat die boete wel los gaat lopen en nog meer gaat dreigen met de kinderen weg houden.

Reken je nog niet rijk, maar hoop dat het goed gaat komen met de kinderen mee kunnen nemen. En vraag ze of ze zelf hun ID-kaart mee willen nemen!

Hopelijk

Hopelijk kunnen jullie morgen ontspannen vertrekken. Fijne vakantie.

En de moeder dan?

Ja, fantastische vakantie, maar wel ten koste van iemand, de moeder van de kinderen. Lijkt me ook niet fijn of goed voor de kinderen.
We kennen het verhaal en de situatie van de moeder niet.
Zij zorgt misschien wel 80-90% van de tijd alleen voor de kinderen en wordt hier volledig buiten spel gezet. Ik vind absoluut niet dat ze goed gehandeld heeft maar een rechtszaak aanspannen tegen de moeder van je eigen kinderen gaat wel heel erg ver. Heel verdrietig, ook omdat ik denk dat de situatie zo alleen maar erger wordt. Ik heb ook erg het gevoel dat vader en nieuwe partner een sterk blok vormen tegen de moeder terwijl dit moet spelen tussen de ouders en niet met de invloed van nieuwe partners.
Ik weet dat ik met deze mening "geen vrienden maak" maar dit is mijn gevoel bij dit trieste verhaal.

Rechtzaken Narcis

Moeder heeft de rechtzaken zelf geïnitieerd, niet vader.

Jij maakt het wel heel bont Narcis

Vader wil alleen maar een weekje met zijn kinderen op vakantie.
Is hier al heel lang mee bezig, maar moeder blijft dit blokkeren.

Fijn dat dit niet zomaar kan.

AnneJ, je hebt gelijk

Maar ik bedoel eigenlijk überhaupt rechtszaken aanspannen tegen de vader of moeder van je kind of kinderen. Maakt het eigenlijk nog erger,want wat moet er wel niet gespeeld hebben of nog spelen voordat je zoiets doet en dan nog bij, voor de moeder, zo'n kansloze zaak. Die moeder moet zich nu doodongelukkig voelen, ondanks dat ze het misschien aan zich zelf te wijten heeft.

Narcis, en de kinderen dan?

Die wilden graag mee op vakantie. Maar moeder wil geen toestemming geven.
Wie is er dan zielig?
Volgens mij moet de moeder meer rekening houden met hun kinderen en niet met zichzelf.

Ja moeilijk Narcis

http://www.telegraaf.nl/reiskrant/20642005/__Kinderen_die_niet_op_vakantie_mogen___.html
Natuurlijk heeft moeder het ook moeilijk. Maar idealiter is daar natuurlijk ook de rechter voor als ouders er onderling niet uitkomen over zeer triviale en tegenstrevende argumenten.

Vakanties zijn beruchte strijdperken.
Ik weet van dichtbij hoe vreemd dat is voor omstanders als je de vreemdste dingen hoort waar iemand dan toch heilig van overtuigd is dat het haar recht is.

Narcis

Verhuiswagen schriijft ergens op de eerste pagina dat man en kinderen al eerder een weekendje weg aan hun neus voorbij hebben zien gaan omdat moeder dwars lag. Als dat zich herhaalt kan ik me goed voorstellen dat je naar de rechter stapt, anders kun je nooit weg.

We kennen het hele verhaal niet

Er zijn namelijk situaties, en ik zeg niet dat dit zo'n situatie is, waarbij ik me kan voorstellen dat zo'n moeder het niet meer pikt. Het bekende wel de lusten niet de lasten verhaal. Exen die hun verantwoording niet nemen, hun nieuwe leven leiden en als het hen uitkomt de kinderen wel/niet willen hebben, zich dus niet aan normale afspraken houden, geen enkel respect hebben voor de moeder en haar leven, nieuwe partners die zeer bepalend zijn. Dit soort situaties heb ik meerdere keren van dichtbij meegemaakt. Begrijp me goed, ik zou zo nooit handelen maar ik kan me er wel iets bij indenken. Ouders zijn na een scheiding is overtreffende trap van geven en nemen maar ieder heeft zijn/haar grens.
En daarbij zijn sommigen vrouwen rondom de scheiding zo de grond ingetrapt en kapotgemaakt dat wat zo'n man na de scheiding dan ook doet, het blijft voelen als natrappen. Dit is niet mijn verhaal, al is dat deels vergelijkbaar, maar van een goede vriendin jaren terug die absoluut niet wilde dat haar kind er de dupe van werd maar zo'n moeite had met het gedrag van haar ex-man en zij bleef het voelen als aanvallen op haarzelf terwijl hij daar echt niet mee bezig was, hij dacht alleen maar aan zichzelf en zijn vriendin.

Narcis

Zelfs al zou de vader een vreselijke man zijn, vreemdgegaan zijn tijdens het huwelijk en na de scheiding alleen de lusten hebben en niet de lasten, dan nog gebruik je niet je kinderen in de strijd met je ex. Ik kan daar echt geen begrip voor hebben. En ja, dan zal je waarschijnlijk heel wat moeten slikken. Maar boze ex-en zouden zich heel goed moeten realiseren, dat hun kind wel van die door jou verafschuwde ex houdt. En dat met iedere boze uiting van jouw kant, je je kind in een loyaliteitsconflict brengt.

Kinderen

Wat je ook van de andere ouder vind, het blijven kinderen van beide ouders. Daarom is het belangrijk om altijd te kijken naar het belang van je kind.

Wat er ook aan de hand is tussen de ouders, het mag in mijn ogen nooit een reden zijn om je kinderen weg te houden van iets leuks.

Ik heb echt al heel veel meegemaakt met mijn ex, maar juist de leuke dingen die mijn kind kan hebben heb haar vader: geniet ervan!

Je leeft niet andermans leven

Narcis, er zullen nog wel veel situaties zijn die je kent, maar dat wil niet zeggen dat de vriend van verhuiswagen zich naar al die situaties moet keren.
'Het bekende wel de lusten niet de lasten verhaal.' Ja, maar ik ken bijvoorbeeld niet zoveel verhalen, waarbij de mannelijke ex zijn vrouwelijke ex een inkomen meegeeft waar zij van kan leven, zodat zij voor de kinderen kan zorgen. Wat zijn dan de lusten en de lasten in dit verhaal. Ik kan me voorstellen dat moeder de kinderen liever bij zich heeft, dan dat zij ze alleen een keer per twee weekenden zou zien en dat zij zou moeten werken om haar ex voldoende inkomen te geven, zodat die niet hoeft te werken.
'Dit is niet mijn verhaal, al is dat deels vergelijkbaar, maar van een goede vriendin jaren terug die absoluut niet wilde dat haar kind er de dupe van werd maar zo'n moeite had met het gedrag van haar ex-man en zij bleef het voelen als aanvallen op haarzelf terwijl hij daar echt niet mee bezig was, hij dacht alleen maar aan zichzelf en zijn vriendin.' Het is te hopen dat je vriendin een goede vriendin om zich heen had, die haar liet inzien dat dit destructieve gedrag zowel haarzelf als de kinderen geen goed deed en dat het dus beter was als ze eerst goed voor zichzelf ging zorgen en een goede therapeut zocht.

Tsjor

Tsjor,

Tsjor, ik ben misschien niet zo duidelijk geweest. Mij vriendin heeft juist alles keurig geslikt, losgelaten, geaccepteerd omdat ze juist niet wilde dat haar kind de dupe van de acties van zijn vader zou worden. Maar was zwaar omdat ze vaak de neiging had van "Bekijk het maar, ik kan niet meer". Ze heeft juist geen destructief gedrag vertoond. Ze had steun van familie en vriendinnen. Ik bak er zelf nog niet zo veel (het loslaten, accepteren etc) van maar laat de kinderen prefereren. Maar soms vraag ik me wel af hoe ver kan hij gaan. Ik vind juist dat je als ex weinig kan t.o.v. je ex partner als die zich niet aan de gangbare afspraken houdt. Kinderen weghouden is voor mij geen optie dus blijf maar slikken en aanpassen. Wat ik bedoel is dat je stevig in je schoenen moet staan om het te handelen als je veel tegengewerkt wordt en ik kan me er iets bij voorstellen dat iemand op een moment denkt: genoeg,ik houd de kinderen thuis, uit pure frustratie om tot iemand door te dringen. Niet goed, I know.
Nogmaals, ik zeg helemaal niet dat dit slaat op de situatie van de man van Verhuiswagen en zijn ex.Dit is inmiddels zowat een ander draadje.
En, ik ken geen enkele situatie waarbij een ex-partner zo veel betaalt, integendeel, maar veel of weinig betalen heeft er toch eigenlijk niets mee te maken is geen "kijkgeld", uit jouw tekst pik ik op dat je bedoelt dat je die "lasten" in verhouding moet zien, zo van liever de lasten dan de kinderen minder zien maar ik weet niet of ik dat goed interpreteer.

Interpretaties

Het kan zijn dat ik jou verkeerd heb geïnterpreteerd, maar je schreef: 'waarbij ik me kan voorstellen dat zo'n moeder het niet meer pikt. Het bekende wel de lusten niet de lasten verhaal.' Dan klinkt het mij in de oren alsof moeder slachtoffer is en zwaar gebukt gaat onder de lasten van de kinderen, terwijl man alleen de lusten ervan plukt, de leuke weekendjes en vakanties.
In het verhaal van verhuiswagen vind ik dat nogal meevallen, want man heeft vrouw veel geld meegegeven, zodat zij de kinderen zou opvoeden. Een baan zeg maar. Vrouw heeft dat ook aangenomen. Ze had ook kunnen zeggen: nou nee, dank je, we verdelen alles eerlijk en ik zoek gewoon werk, zodat ik financieel onafhankelijk ben. Je opmerking dat alimentatie geen kijkgeld is vind ik wat vreemd in dit verband. De zorg voor kinderen op je nemen betekent niet dat de kinderen je eigendom zijn, waar jij beslissingsrecht over hebt. En al helemaal niet dat je de kinderen mag gebruiken om je ex-partner ergens toe te dwingen. Ze zijn niet je eigendom.

Tsjor

Nog even

Beste Tsjor, ik wil hier geen hele discussie over opzetten en niet in herhaling vallen, maar wil toch nog even reageren omdat ik denk dat wij wel op de zelfde lijn zitten maar elkaar niet begrijpen. Dat je de kinderen niet mag gebruiken om je ex-partner ergens toe te dwingen, helemaal mee eens.
Alleen schreef ik dat ik me het wel kan voorstellen als die ex-partner het je zo moeilijk maakt. Ik zou het nooit werkelijk doen. Jij kan je het gelukkig helemaal niet voorstellen. Maar dat mensen het helaas echt doen blijkt uit verhalen als deze en dan vraag ik mij af hoe kan het zo ver komen.
Met lusten/lasten verhaal dacht ik in de eerste instantie niet aan geld, maar meer in de lasten van bijvoorbeeld geen reactie of belangstelling bij zieke kinderen, geen interesse in hobby's/school, weekenden kort te voren afzeggen, kinderen hele weekend naar familie brengen als ze bij ex zijn etc. maar idd wel de weekendjes en vakantie. Mag allemaal want zijn/haar tijd maar wel heel ergerlijk. En mijn reactie over "kijkgeld" was nav jou opmerking dat de vader zoveel betaalde. Al zou een ex niets betalen dan moet dat voor de omgangsregeling voor de kinderen niet uitmaken maar is wel heel moeilijk, lijkt mij.

Wat ik mij afvraag

Het is sneu dat de vakantie met het hele (samengestelde) gezin niet door kan gaan, jammer. Maar je hebt niet veel aan een mee-prater. Soms is het goed om iets van een andere kant te zien, vandaar wat tegengas.

Ik heb niet alles gelezen, sorry, maar na 1/3 van de berichten zit ik met een aantal vraagtekens.

Als moeder niet reageert op mails over de vakantie (net als vader niet reageert op mails over haar vraag over alimentatie, klopt dat?) dan is het antwoord dus nee. Dat is vervelend en je mag er van vinden wat je wilt maar dat verandert dus niet. Zou je het niet liever simpel(er) willen maken waar het voor jullie mogelijk is?

Jullie lijken nogal in de emoties (en met name in de verontwaardiging) te klimmen, dat weer afgewisseld wordt met de morele meetlat, dan weer met de juridische meetlat. Zo kom je niet verder. Er zullen namelijk nauwelijks voorvallen zijn die gelijk en aan de juridische, aan de morele meetlatten het niveau correct (genoeg) zullen halen en ook gelijk aan het ouderschapsplan zullen voldoen, en meteen getuigen van het zijn van een goede moeder/vader. Natuurlijk is het goed om te weten waar je juridisch staat maar zelfs als je gelijk hebt volgens de wet, wil dat nog niet zeggen dat je dus toch op vakantie kan.

Of je nooit een paar dagen weg kan? Wie zal het zeggen maar zou je niet eerst alle ruis willen weghalen?

Vraag je eens af of jij je gelijk wil halen of wil je een oplossing? Klopt dat wat je doet wel met wat je wilt?

Ik zou eerst de tijd nemen om steeds in het schieten in de verontwaardiging af te komen. En misschien zit die moeder daar ook in, maar aan haar kant kan jij niets veranderen. Maar gelukkig kan dat wel voor jezelf.

Want je schrijft:
"Te laat overmaken kan door valutadagen van de bank komen. Maar wat doe je als je nooit iets af kunt spreken omdat er gewoon nooit een reactie komt? En als een vakantie toegezegd wordt en vrijdag t wisselmoment is, en dan toch zaterdag en dan zondag, oh nee een nieuwe week begint op maandag. Hierdoor pas op dinsdag op vakantie kunnen en dan vrijdag moet je weer terug zijn want zij heeft de politie al ingelicht ?"

Ho, stop! Wij hebben allemaal onze financiële verplichtingen. Als een werkgever wisselend overmaakt, wordt die gezien als onbetrouwbaar en zoeken mensen een andere (betrouwbare) werkgever. Dat kan ook een vorm van pesten zijn. Hoe dan ook, het draagt niet bij aan een betrouwbare na-huwelijkse relatie.

Jij schrijft dat het kan door valutadagen: weet je dat al zeker? Kan het? Kan het ook door iets anders? En wat betekent dit voor de ontvanger: is het dan ook een dag te laat of een paar, een week? Is dit iets wat je op kan lossen door te zoeken naar een oplossing? Bijvoorbeeld van bank veranderen? Ik zou doen wat Vesper zegt: je zorgt dat zoiets keurig op tijd is. Of liever: een dag te vroeg. En dan zeg je tegen je ex iets in de trant van sorry, dat moet vervelend zijn geweest, niet de bedoeling. Het is heel vervelend om te stressen over geld.

Het zorgt er natuurlijk niet voor dat je nu op vakantie kan, maar het is in elk geval 1 onderwerp dat van het lijstje af kan. Dat veroorzaakt geen ruis meer.

En ten tweede, over de financiën: ik zou daarover eens in gesprek gaan, voordat ik meteen naar een advocaat zou stappen, al is het voor advies.. en dan gelijk in de boom gaat zitten met 'ik heb moreel gelijk'. Ook als zoiets niet uitgesproken wordt, het brengt een gesprek naar een bepaalde richting en daarmee de verhoudingen ook.

Vervolgens ga je in 1 adem door met "maar wat doe je als je nooit iets af kan..". Het lijkt erop alsof moeder uit de communicatie is gestapt en vrouwen doen zoiets soms als laatste redmiddel. Of ze is heel gemeen, maar dat vind ik vanaf deze kant wat lastig aan te nemen van de kant die zelf ook partij is. Bovendien als ze heel gemeen was, is het antwoord op alles wat je wilt vragen: nee. En daarmee was dit topic onzinnig geweest.

Bovendien, geven het soort gesprekken over gemene ex-en misschien een korte morele opkikker (zie je wel, ik heb het bij het rechte end) maar veel heb je er niet aan. Het draagt echt niet bij aan een lange termijn oplossing.

Dus, wil je gelijk? Ga vooral door, wie weet krijg je het ooit ook nog eens. Bij de rechter. Wil je een oplossing, moet je echt een andere ingang zien te vinden, lijkt mij.

Misschien moet je toch even het hele draadje lezen. Verhuiswagen schreef later dat te laat betalen 1 keer voorgekomen is. Ook geeft ze nog wat meer uitleg over de financiën. En bovendien is, na een bezoekje aan de rechter op maandagmiddag, de hele samengestelde familie op dinsdag op vakantie vertrokken.

o en Ava

de moeder heeft de rechtzaken aangespannen en verloren, niet de vader.

tijgeroog en Noet

Tijgeroog: zal je net zien. Ik had dus toch alles moeten doornemen. Achja, weer wat geleerd.

Noet: ik heb het bewust niet over de moeder omdat zij hier haar verhaal niet post. Ik had het over het advies inwinnen bij een advocaat (niet eens over een rechtszaak). Bovendien vraagt de nieuwe vlam van ex dr ex, advies en niet de moeder. Zij heeft ongetwijfeld ook op haar manier gelijk maar heeft bakzeil gehaald bij de rechter. Jammer dat deze weg kennelijk nodig was.

"Tijgeroog: zal je net zien. Ik had dus toch alles moeten doornemen. Achja, weer wat geleerd. "

Wacht even met de handdoek in de ring gooien, wat er letterlijk stond is dit (incl 2 taalfouten):

"vader betaald de allimentatie niet op tijd ( scheelt soms 1 of 2 dagen)"

Daar staat niet 'is maar een keer voorgekomen'.

Ava:
"Zij heeft ongetwijfeld ook op haar manier gelijk maar heeft bakzeil gehaald bij de rechter. Jammer dat deze weg kennelijk nodig was."

Volgens mij is er reden genoeg om te twijfelen aan dit eenzijdige verhaal. Dat iemand bij de rechter gelijk krijgt betekent niet dat hij/zij het morele gelijk aan zijn/haar kant heeft. Als je het een beetje subtiel aanpakt kun je iemand helemaal gek maken en binnen de juridische grenzen blijven.

Zoals ik al zei, verder lezen. Posting #29, reactie op jou: "Er is ooit n keer een dag of twee te laat betaald. Nu altijd op tijd.", inclusief goed geschreven betaald.

Verder zijn alle verhalen op dit forum eenzijdig. Als je dat niet wil kan de boel wel opgedoekt worden. En ik kan hier weinig zinnige argumenten verzinnen waarom de moeder het morele gelijk aan haar kant heeft bij het tegenhouden van een vakantie waar haar kinderen enorm veel zin in hebben. Maar ik laat me graag door jou verrassen...