Kinderalimentatie op nihil gesteld en het vervolg

chanteren

Even onder een andere nick tegen de herkenning. Hier hetzelfde verhaal. Inmiddels ben ik snoeihard geworden, ex heeft altijd door smoezen bij de rechter, schuldsanering of andere 'handigheden' weten te zorgen dat hij niks hoefde bij te dragen, terwijl hij bijna elke dag in een restaurant eet. Ik kwam toevallig achter zijn lucratieve bijverdienste. Ik ben hem gewoon gaan chanteren: elke maand een x bedrag en anders geef ik je aan. Betaal je trouw, dan laat ik je met rust.
Hij was witheet en heeft echt mijn leven bedreigd. Waarop ik hem vertelde dat er hier een brief in de kluis ligt met het hele verhaal en dat die naar de politie gaat als er iets met mij gebeurt. De kinderen hebben niet de code van de kluis, die heeft alleen mijn zus (en die is nog veeeeel harder dan ik).
Blijkbaar was het toch winstgevender om mij me zin te geven dan mij om zeep te helpen (dan moet hij de kinderen opvoeden) of de belastingdienst op zijn nek te krijgen. Hij betaalt nu in ieder geval. Cash, want het geld komt bij hem ook cash binnen.
Oudste studeert inmiddels zonder lening :-)

sommigen glippen overal doorheen

Sommigen glippen overal doorheen. Met mooie praatjes, illegale inkomsten, etcetera. Maar onze kinderen weten wie écht voor hen zorgt en er voor hen is - op een legale manier zonder de boel te besodemieteren. En dat is me, hoe zwaar het ook is/was, meer waard dan een koophuis, regelmatig naar een restaurant en andere luxe.

Het zegt iets over dit soort mensen, die zichzelf verrijken op illegale wijze en ten koste van de kinderen (want wel - zwart - geld maar geen kinderalimentatie).

Mijn verhaal is iets anders, maar onder de streep is de uitkomst hetzelfde: er alleen voorstaan, ook financieel, en totaal geen respect meer voor de vader van mijn kinderen na alles wat hij heeft geflikt.

Je schiet er niks mee op, het feit ligt er nou eenmaal en verwacht geen verandering. Vergeet die alimentatie, die ga je niet meer krijgen. Je staat er alleen voor. Dat is zuur, dat is bitter, we zijn er niet onbeschadigd uitgekomen, maar ik kan mijn kinderen wél recht in de ogen kijken. Mijn kinderen weten aan wie ze wat hebben en wie hen heeft laten vallen. Ze weten wie eerlijk is, ook al ben ik absoluut niet perfect en ben ik ook niet zonder kleerscheuren door de tijd heen gekomen. Onze band is toch ijzersterk geworden. Wij kunnen wél trots zijn op onszelf en elkaar recht aankijken.

De andere ouder heeft zichzelf buitenspel gezet.

Hij glipt overal doorheen

En ik heb mij daar jaren heel druk over gemaakt. Ik heb mezelf ermee en hij zal nooit veranderen. Ook hij weet het zo mooi te draaien dat iedereen hem gelooft. Rechter, bewindsvoerder. En hij komt inderdaad echt overal mee weg. Er is onlangs iets voorgevallen wat te maken heeft met zijn airbnb. Toen dacht ik, nu is hij de lul. Nu gaan ze graven en komen ze erachter dat hij fraude pleegt. Maar nee, een voorwaardelijke straf en de airbnb gaat gewoon door. Hetzelfde, als ik een hele donkere bui heb droom ik wel eens van wat jij nu echt doet. Maar ik durf dat niet. En ben zelfs bang dat als dat uitkomt mijn kinderen zich naar mij toe keren. Ze zijn niet gek, ze weten heel goed dat wat papa doet niet oke is. Ze schamen zich ook wel voor hem. Maar het loyaliteit gevoel naar hun vader blijft. Dat vind ik op kinderachtige momenten zo vreselijk oneerlijk maar wie ben ik om hun daarmee te belasten?

Mijn kinderen zijn de dupe. Ikzelf heb er natuurlijk last van dat ik overal alleen voor opdraai. Maar tevens net zo erg is dat iemand het erop aan laat komen de sanering in te gaan voor een duizelingwekkend bedrag, hier een fractie van aflost en de rest mag de rest van de Nederland doen.

Mijn vraag over bijstand en hypotheek zal ik in een andere rubriek plaatsen.

Maan dag

Mijn kinderen moeten ook lenen (of hebben ook moeten lenen) voor de studie, of zelf erbij werken. Ik geef hen onderdak en eten en drinken etc. Toen ze op kamers gingen wonen hebben ze zelf moeten bedenken hoe ze dat gaan bekostigen, dat zijn eigen keuzes geweest. Ik ervaar dat niet als 'mijn kinderen lijden'.
Als je kind studeert zal hij/zij ouder dan 18 jaar zijn. Eventuele kinderalimentatie zou dan rechtstreeks naar het kind worden overgemaakt. Eventueel kan het kind erom vragen, maar als je ex in de schuldsanering zit is het zinloos.
Wat betreft alles wat je over hem weet, na tien jaar scheiding, is belastend voor jezelf en je hebt er eigenlijk niets aan, het maakt je alleen maar boos en brengt je in verwarring. Wil je dat allemaal weten? Wil je die stress? Kun je het nu, tien jaar later, niet los laten?
Bijstand en een koophuis, hier staat wat over bijstand en eigen woning: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijstand/vraag-en-antwoord/wanneer-heb-ik-met-een-eigen-huis-recht-op-bijstand. Hoe hij het betaald? Tsja, zou jij daar nu nog wakker van willen liggen?

Tsjor

Tsjor

Het komt misschien allemaal wat verbitterd over en laat duidelijk zijn dat ik dit niet dagelijks met mij mee draag. Het plaatsen hier laat me weer wat meeslepen merk ik. Maar mag ik dan wel zuur zijn over het feit dat ik op korte termijn wil gaan samenwonen maar dat ik dan aan zijn bijstand moet bijdragen. En bedankt.

Aangeven

Je kunt m toch bij de gemeente aangeven, dan gaan zij kijken of hij langer dan 60 dagen verhuurt. Of geldt die regel alleen in Amsterdam? Als hij n hypotheek heeft, mag hij waarschijnlijk van de bank ook alleen met toestemming onderverhuren.
Ook vraag ik me af waarom de bewindvoerder dit allemaal niet weet. Mag je in de schuldsanering zitten en je huis verhuren en die inkomsten verzwijgen?

Aan de andere kant, als er van hem toch niets te verwachten is, waarom hou je je nog met hem bezig?

Ander perspectief en andere vraag

'Maar mag ik dan wel zuur zijn over het feit dat ik op korte termijn wil gaan samenwonen maar dat ik dan aan zijn bijstand moet bijdragen.'Dat is een heel ander perspectief en een heel andere vraag.

Hoe is de situatie tot nu toe? Leef je ook van een bijstandsuitkering, zodat je tot nu toe niet hoefde bij te dragen? en hoe wordt de situatie als je gaat samenwonen? Ga je dan leven van het inkomen van je nieuwe partner? Is dat meer dan bijstand?

Op de eerste plaats moet je je realiseren dat het om hooguit twee jaar gaat, daarna hoef je geen partneralimentatie te betalen en ik kan me niet voorstellen dat de gemeente na 12 jaar nog bijstand van je ex komt verhalen bij jou. Waar heb je gevonden dat dat wel zo zou zijn?

Verder moet je nog eens goed nakijken hoe de regels zijn: verhalen van bijstand kan de gemeente alleen doen als de ex geen verdiencapaciteit heeft, dus als er redenen zijn waarom iemand echt niet zelf in zijn eigen onderhoud kan voorzien. Denk je dat er genoeg reden is om daaraan te twijfelen? Dus het gaat er niet om wat hij nu daadwerkelijk (niet) verdient, maar wat hij theoretisch zou kunnen verdienen.

Dan zal de gemeente zelf nog bij je aan moeten kloppen voor die bijdrage. Het zal per gemeente verschillend zijn hoe actief men op dit gebied is.

Als je chagrijn en gevoel van rechtvaardigheid zover gaat, dat je niet kunt slapen van de gedachte dat het mogelijk zo zou kunnen zijn dat je nieuwe partner moet gaan bijdragen aan de bijstandsuitkering van je manipulerende ex, dan kun je altijd nog overwegen om het samenwonen een of anderhalf jaar uit te stellen. Je zou je ook kunnen verdiepen in de regels bij jouw gemeente en in het gedrag van je gemeente. Elke gemeente heeft ruimte om de regels te interpreteren. Als je er heel erg mee zit en je vindt niet genoeg informatie zou je de gemeente kunnen gaan bellen met de vraag wat de gevolgen zijn voor je financiële relatie met je ex als je gaat samenwonen. Zonder dat je uit de doeken doet wat je allemaal denkt en hoort over de financiën van je ex.

Tsjor

De regelgeving

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijstand/vraag-en-antwoord/bijstand-verhalen-ex-partner

Als je nu geen partneralimentatie aan je ex partner betaald ga je dat ook niet doen als je met iemand anders gaat samenwonen. Een theoretische situatie is dat je ex partner een rechtzaak begint om alsnog alimentatie vast te stellen maar dat lijkt me in zijn situatie geen realistische optie.

"Onderhoudsplicht na scheiding
Nadat u uit elkaar bent, heeft u nog steeds een onderhoudsplicht. Dit betekent dat u financieel voor elkaar moet blijven zorgen. Heeft uw ex geen of niet genoeg geld om van te leven, maar u wel? Dan moet u partneralimentatie betalen. De rechtbank bepaalt hoeveel dit is. Deze verplichting stopt na maximaal 12 jaar.

Hoogte verhaalsbijdrage
De gemeente kan niet meer op u verhalen dan het bedrag dat u aan alimentatie moet betalen."

Reactie

Nee je mag die inkomsten niet verzwijgen. Zeker niet als je een bijstandsuitkering en in de schuldsanering zit.

Tsjor ik werk dus geen uitkering. Maar als ik straks ga samenwonen komen beide inkomen samen. En het is maar 2 jaar? Dus wordt het inderdaad wacgten. Je denkt toch niet dat ik alleen voor mijn kinderen betaal en daarnaast zijn bijstand ga betalen?

Bedankt voor de uitleg allemaal.

Toekomst

Lees ook even wat AnneJ schrijft. Dit: 'Je denkt toch niet dat ik alleen voor mijn kinderen betaal en daarnaast zijn bijstand ga betalen?' hoeft dus niet. Als je werkt en inkomen hebt zou de gemeente al veel eerder bij jou aan de deur zijn gekomen.
Als je gaat samenwonen en binnenkort twee inkomens hebt, dan snap ik niet zo goed waarom je in je eerste bericht afvraagt of en hoe je nu de alimentatie kan krijgen van je ex-man als hij uit de schuldsanering komt. Je hebt het gered, je krijgt het beter, en de relatie met je ex is al 10 jaar geleden. Ondertussen zijn de kinderen ouder en kunnen ze zelf meer gaan bepalen over de relatie tussen hen en hun ouders.
Ga lekker samenwonen, wellicht word je dan ook minder jaloers op het geld van je ex en kun je meer gaan genieten van je leven. Je kunt ook een baan bij de fraudedienst van de sociale dienst ambieren, dan spoor je deze situaties beroepshalve op.

Tsjor

Tsjor

helemaal met jou eens Tsjor..

Bah Tsjor

Lekker cynisch Tjsor. Niet van je gedacht.

Bah Maan dag

Nooit van je gedacht!

Ik begrijp Tsjor wel

En ik zie het ook niet als cynisch.

Al zou ik het zelf anders verwoord hebben: laat het lós, laat hem het razende heen en weer krijgen met zijn centen, en ga léven! ;-)

doel op de laatste zin. Je maakt me belachelijk en dat vind ik niet fijn. En waarom denken jullie dat ik hieronder gebukt ga? Het onderwerp is sinds kort weer wat actueel voor mij. Ik leg mijn gevoel daarbij hier uit en heb wat vragen. Niets meer. Als ik bovenstaande reacties lees lijkt het net alsof ik geen leven heb.
Verder laat ik het hierbij. Zeker nu met die wijsneus. Nogmaals bedankt voor de antwoorden.

Maan dag

Het was niet cynisch bedoeld, meer in de sfeer van aanmoediging: laat je leven hierdoor niet in de wacht zetten, doe lekker waar je zin in hebt (iets populairder gezegd); en laat het opsporen van mogelijke fraude aan anderen over; oftewel: maak je daar niet druk over, tenzij je er je leven aan wil wijden.
Verder vind ik dat je eerste vraag en je eigenlijke vraag wel anders zijn. Eerst praat je over je kinderen en hoe zij te lijden hebben onder het feit dat je ex onder de alimentatie uit komt; maar daarna is je vraag of eigenlijk je boze opwerping, dat je niet van plan bent om hem alimentatie te betalen. Nogmaals: wat dat laatste betreft heeft AnneJ al duidelijkheid geschapen. Wat het eerste betreft: inderdaad, laat het los, zoals Sally MacLennane al zei (maar dat zei ik dan op een andere manier).

Tsjor

mijn uitleg

Ik snap Maan dag wel en eerlijk gezegd Tsjor, ik vind je wel wat kort door de bocht.
Als het bij Maan dag er net zo aan toe gaat als hier (voordat ik ex klem zette) is zij al jaren haar stinkende best aan het doen om een gezellig leven te hebben met de kinderen en ervoor te zorgen dat het hen aan niets ontbreekt. Soms komt er een onverwachte financiële tegenvaller, of een paar tegelijk en dan moet ze zichzelf van alles ontzeggen om dat allemaal weer recht te breien. Misschien heeft ze net als ik te maken met lichamelijke klachten (bij mij door de overgang) of ze maakt zich extra zorgen om één van de kinderen, die even niet lekker gaat op school.
Normaal gesproken laat ze ex lekker links liggen, hij is het niet waard om nog aandacht aan te besteden. Maar net als het bij haar thuis niet lekker loopt met één van de kinderen die OOK van haar ex is, ziet ze hem de mooie meneer uithangen met zijn illegaal verdiende centen. Hij eet in restaurants, hij koopt een protserige leren jas, hij fêteert zijn vrienden in de kroeg, maar wat hij niet doet is helpen om zijn kind weer op de rit te krijgen. Dat steekt.
Hier is de gemeente daadwerkelijk komen aankloppen omdat ex in de bijstand terecht was gekomen en we nog binnen die 12 jaar zorgplicht zaten. Hij woonde toen samen met een illegale buitenlandse, die natuurlijk op papier niet bestond, maar wel met schoonmaakwerk lekker geld binnenbracht en hij verdiende zelf ook lekker bij. Gelukkig vond de ambtenaar het ook een bizar verhaal en ik verdiende ook niet genoeg om nog alimentatie te hoeven betalen. Maar ze komen dus wel degelijk kijken of er iets te halen valt.
Zoals ik het zie is Maan dag helemaal niet jaloers op het geld van haar ex, zij zou alleen graag zien dat haar kinderen het wat gemakkelijker zouden hebben.
Ik sprak overigens op een feestje een hoogleraar schuldenproblematiek (ja, die bestaan echt) en die maakt zich ernstige zorgen over het nieuwe leenstelsel. Hij vindt dat mensen er veel te gemakkelijk mee omgaan en voorziet ernstige problemen in de toekomst, vooral bij studenten die door omstandigheden hun studie niet kunnen afronden maar wel met de schuld zitten. Ik ben het met hem eens en ben dan ook blij dat mijn oudste (nog) niet hoeft te lenen. Dus dat Maan dag van die lening baalt, begrijp ik ook goed.
Kom ik in de buurt, Maan dag?

FransMan

Gelukkig is de vakantie maandag weer voorbij. Kun je lekker in de klas papegaaien.

Hetzelfde

Ik dacht al dat elke gemeente er anders mee om kan gaan, met dergelijke regelingen. De link van AnneJ komt van een pagina van de rijksoverheid, waarop duidelijk staat dat de gemeente niet meer mag verhalen dan wat er aan alimentatie is afgesproken. Dus als er bij de scheiding is afgesproken dat jij geen alimentatie hoeft te betalen, dan kan de gemeente dat ook niet na 10 jaar alsnog bedenken dat dat wel moet. Maar gemeentes mogen natuurlijk van alles proberen en vragen, wie weet, vangen ze wel wat. Heb jij aan de gemeente gevraagd waarop ze baseren dat zij de bijstand van je ex kunnen verhalen op jou, als er bij de scheiding is afgesproken dat je geen alimentatie hoeft te betalen?

'Zoals ik het zie is Maan dag helemaal niet jaloers op het geld van haar ex, zij zou alleen graag zien dat haar kinderen het wat gemakkelijker zouden hebben.' Ja, dat is het eerste verhaal. Maar het tweede verhaal is anders: zij is bang dat ze alimentatie moet gaan betalen aan ex als die uit de schuldsanering komt en zij gaat samenwonen. Ik word er nooit zo vrolijk van als vrouwen tranentrekkend praten over de lasten voor hun kinderen, terwijl er een vraag achter zit die over henzelf gaat. Betrek de kinderen daar niet bij, denk ik dan. Wees eerlijk over wat je echt aan het hart gaat.

De hoogleraar schuldenproblematiek heeft deels gelijk: het nieuwe leenstelsel zal in de toekomst tot grote problemen leiden, vooral omdat studenten er 35 jaar (!) over 'kunnen' doen om hun schuld af te lossen. Maar hij heeft niet zozeer gelijk als het gaat om de observatie 'hoe mensen ermee omgaan'. Mijn oudste heeft een grote schuld, niet zozeer omdat hij veel geleend heeft, maar omdat hij de tien jaar heeft overschreden en nu alles, ook ov-chip etc. moet terugbetalen. Ik denk dat hij wel, gelukkig, nog in de 15-jaarsregel valt. Dus ergens, zo rond zijn 45ste, heeft hij alles afgelost. Gelukkig heeft hij met veel doorzettingsvermogen en uiteindelijk ook de nodige inzet van de school, wel zijn diploma gehaald en kan nu werken.
Ik had ook een studieschuld en later realiseerde ik me, dat ik ook 40 jaar was voordat die schuld was afbetaald. Er zijn echter een paar dingen anders: in die tijd was de schuld renteloos, en als je een huis wilde kopen telde die schuld niet mee. Nu telt zelfs rood staan bij de bank mee (ook al heb je daarnaast een goed gevulde spaarrekening. Of een mobieltje met abonnement kopen, telt mee als schuld. Ik hoop dat de hoogleraar daar zijn hoofd over buigt. en over de periode van 35 jaar, waarin mensen een schuld moeten terugbetalen. 35 jaar, wie heeft dat ooit verzonnen. Als je 25 bent als je afstudeert ben je dus 60 als je klaar bent met je studieschuld. Op zo'n moment kan ik alleen maar bedenken, dat het niet de keuzes van mensen zijn, maar politieke keuzes, die maken dat de samenleving er zo uitziet.
Slimmere kinderen lenen overigens maximaal en doen daarmee een forse aanbetaling op hun huis. Nog slimmere ouders vragen hun kind om voor hen te lenen, zodat zij hun schulden kunnen afbetalen en tegen een lagere rente de studieschuld van hun kinderen op zich nemen (ik hoorde een meisje in de trein praten, die zich afvroeg of ze dat moest gaan doen voor haar ouders).
Je moet roeien met de riemen die je hebt en je kunt niet roeien met riemen die je niet hebt. Als je je blijft verkijken op wat had kunnen zijn, dan word je ongelukkig.
Ik kan me voorstellen dat Maan dag erg blij is dat ze van deze man af is. Als ik haar was zou ik ook blij zijn, dat ik mezelf en de kinderen nooit zou moeten onderhouden met geld dat op zo'n manier verkregen is. En ik ben blij met mijn moeder die, nadat ze weduwe geworden was, nooit gezegd heeft: als je vader nog leefde, dan.... Ja, dan hadden wij het gemakkelijker gehad, zij ook. Maar je leeft niet in als.....dan.

Tsjor

gemeente

Ex en ik hadden afgesproken dat we elkaar geen partneralimentatie zouden betalen, we verdienden ongeveer evenveel. Hij zou kinderalimentatie betalen omdat de kinderen het meest bij mij verbleven. De gemeente kwam hier met het verhaal dat wij dat wel konden afspreken, maar dat nu hij geen inkomen meer had, de gemeente aan die afspraak geen boodschap had. Dat ik ook geen kinderalimentatie meer kreeg hadden ze even niet meegerekend, vandaar dat het met een sisser afliep.
De hoogleraar maakte zich met name zorgen over studenten die hun diploma uiteindelijk niet halen. Zij krijgen waarschijnlijk niet het inkomen dat ze hadden verwacht toen ze de lening aangingen. Oudste hier studeert geneeskunde. De lening zou ongeveer 70.000 euro bedragen, alleen voor de eerste 6 jaar. Dan ben je pas basisarts. Mocht er iets gebeuren waardoor zo'n student in jaar 5 afhaakt, dan staat er al een schuld van meer dan 40.000 euro.
Ik ga mijn kind niet vragen voor mij te lenen, want ik heb geen schulden behalve nog een piepklein restje hypotheek. Maar ik snap wel dat dat een optie is.
Een vriendin van oudste doet een studie met weinig perspectief, gewoon omdat het leuk is, en leent maximaal. Volgens oudste gaat het geld elke maand op. Ik vind dat niet zo verstandig.

Hetzelfde

Bedankt dat je het voor mij hebt verwoord. Het is inderdaad allemaal niet zo dramatisch..mijn leven. Maar soms knaagt het.

Ik doe niet zielig Tsjor. En het is fijn dat mochten we straks gaan samenwonen het financieel wat beter wordt. Maar het zou dan wel fijn zijn als de kinderen daar ook van kunnen meeprofiteren. En niet dat ik dat geld weer kwijt ben aan mijn ex omdat ik zijn bijstand moet betalen.

Hezelfde

De gemeente kan veel zeggen, maar dat betekent echt niet altijd dat zij ook dat recht hebben. Het kan zijn dat een eigen afspraak iets anders is dan een door de rechter bepaalde afspraak, dat weet ik niet. Het zou voer voor advocaten zijn om het uit te zoeken.

Tsjor

Maan dag

Het zou inderdaad heel erg zijn als je het hele inkomen van je nieuwe partner kwijt zou zijn aan alimentatie voor je ex. Dan zouden de kinderen er inderdaad niet van kunnen meeprofiteren dat je bent gaan samenwonen.

Tsjor

Jammer

Ik haak nu echt af.

Ja maar Tsjor

Dan zou ik dus weer een advocaat hebben moeten betalen om dat uit te zoeken... ik ben blij dat de gemeente er zelf vanaf zag.