Kinderalimentatie en schuldsanering

Overwaarde

De overwaarde zal altijd in de boedel moeten vloeien.

Om deze overwaarde te bepalen zal de bewindvoerder zelf een makelaar in de arm nemen teneinde de woning te laten taxeren. Ook zal er een eventuele verpande levensverzekering in de berekening meegenomen worden. Dit zal de bewindvoerder allemaal onderbouwd moeten laten weten aan de rechter commissaris.

Als het zo is dat ex nog steeds in de woning mag blijven wonen, zal de overwaarde in de boedel gevloeid zijn, wellicht door het opnemen van een extra hypotheek of er is simpelweg geen overwaarde.

Nog een toevoeging

Het kan zijn dat er een zeer geringe overwaarde is van bijvoorbeeld 5-10 duizend euro.

Vaak is het dan voor de boedel beter de woning te laten behouden. Immers, bij gedwongen verhuizing zullen de verhuiskosten anders uit de boedel voldaan moeten worden. En dan speelt wellicht het duurdere huurhuis weer en verdampt de eventuele overwaarde. Ook dan zal bewindvoerder er voor kiezen de woning te laten behouden.

nog een vraag - sorry, we gaan ot

En hoe zit het eigenlijk als iemand in principe wel in aanmerking zou kunnen komen voor een goedkoop huurhuis, maar die huizen zijn er in de praktijk niet of nauwelijks? Levert een WSNP-status dan een urgentie op? En hoe zit het als iemand te duur woont voor zijn inkomen (bijvoorbeeld: vrije sector, nadien inkomen gedaald...)?

Groeten,

Temet

Urgentie en studiefinanciering

Dat scheelt per gemeente en woningbouwvereniging.

Ik weet dat in de plaats waar ik woon vrijwel geen urgentie wordt gegeven omdat de wachtlijsten relatief kort zijn (flatje 1-2 jaar, eengezinswoning 2-3 jaar). Zij vinden dat te overzien.

Ik heb ergens gewoond waar de wachtlijsten de pan uitrezen. En de prijzen ook. Je kreeg daar echt geen urgentie, tenzij je leven in gevaar was en je dat kon aantonen met bewijzen van politie, maatschappelijk werk e.d. Denk aan een zeer bedreigende ex. En anders ging je maar bij je moeder of vrienden op zolder wonen.

Maar er schijnen ook nog plaatsen te zijn waar men coulanter is en per geval kijkt.

Wat studiefinanciering betreft: je zou kunnen proberen een buitenbeschouwinglating te kunnen aanvragen. Check dit even: http://duo.nl/particulieren/mbo-er/privesituatie/problemen-met-je-ouders.asp

Urgentie

Wsnp op zich levert geen urgentie. Indien er vanuit Wsnp gedwongen verkoop is en men dus onverwacht en buiten schuld dakloos raakt, dan is urgentie mogelijk. Ik als bewindvoerder bemiddel dan ook en schrijf zelf de urgentiecommissie aan. Dit hoeft de bewindvoerder niet te doen. Het staat dus vrij om te doen.

Een bewindvoerder is geen hulpverlener maar toezichthouder.

Ik doe het dus wel vanuit sociaal oogpunt.

......vergelijkbare situatie en toch ook niet...

Het beginverhaal gaat over een vader die uit beeld is maar ik ervaar veel vergelijkbare frustratie door een iets andere situatie....
Co. Ouderschap, vorig jaar bleek onverwacht dat moeder in de wsnp terecht kwam, hierdoor werd alimentatie van vader bijna verdubbeld en liepen de kosten van de rechtszaak voor vader op tot bijna 9000 euro. Vader zit nu financieel krap, weinig geld over om te besteden en al helemaal niet om gezellige dingen met de kinderen te doen.

Moeder heeft de afgelopen jaar behoorlijk wat geld uitgegeven. Voor ruim 200 euro sinterklaascadeaus(allemaal gloednieuw), regelmatig nieuwe kleding(dit mag niet mee naar vader), tuin opnieuw laten aanleggen, nieuw mobiel met ABO, laptop, tweewekelijks naar de MacD of ander restaurant, regelmatig uitstapjes(pretpark, museum, theater).

Dit zorgt voor veel frustratie bij de vader maar ook bij de kinderen. Zij begrijpen niet waarom bij pa(die fulltime werkt) zo weinig kan en hij veel minder met ze onderneemt.....

Hoe kan dit??? Waar doet deze moeder dat van als je in de wsnp zit?
Ik hoor altijd zielige verhalen over bijstand, schuldsanering, voedselbank ed maar hier lijkt dat niet ter sprake?

Zozo

Ik ken ook mensen in de schuldsanering en die kunnen dat écht niet. Ik kan niet anders denken dan dat mensen die toch nog van alles kunnen doen een zwarte bron van inkomen hebben. Superfrustrerend, maar weinig aan te doen, want het is niet te bewijzen.

overigens...

Als je kinderen al wat ouder zijn kun je eens om de tafel gaan zitten met het huishoudboekje. Wat komt er in, wat gaat er uit. Kan heel verhelderend voor ze zijn.
Als ze dan de vraag stellen waarom mama het wel kan, kun je in alle eerlijkheid (en zonder sarcasme) zeggen: "Ik weet het niet, ik zou het graag willen weten want misschien ziet zij mogelijkheden die ik nog niet zie."
Ook een kind gaat vroeger of later zijn eigen conclusie trekken dat dit niet klopt. Dat je geen big spender kunt zijn met een laag inkomen. En dat je, als je dat wel bent, ergens flink aan het sjoemelen bent.

En jij kunt hen dan nog steeds recht aankijken.

Zozo

Er zijn allerlei regelingen waar mensen gebruik van kunnen maken. Als je eenmaal officieel 'arm' bent dan kom je in dat circuit terecht. Als je arm wordt, doordat je een fulltime baan hebt, maar veel alimentatie moet betalen, dan wordt gekeken naar je inkomen (en niet naar je lasten) en dan kom je dat circuit niet in. Mensen die uit de bijstand zijn gekomen en een laagbetaalde fulltime functie hebben gaan er netto nog steeds op achteruit (let wel, ze hebben dus minder) en ze missen vaak de pasjes en regelingen van gemeenten, waardoor ze toch naar de bioscoop konden, naar de dierentuin, een laptop kregen voor hun schoolgaand kind, reiskostenvergoeding etc. etc.
Het ligt er ook aan welke gemeente dat was. Tegenwoordig komen mensen die aantoonbaar een laag inkomen hebben, ondanks dat zij fulltime werken, soms ook in aanmerking voor dergelijke extraatjes. Maar dan moet je weer heel veel aantonen.

Vader kan kinderen helpen door eenvoudig te zeggen: ik geef het geld voor jullie aan moeder. En dan heb ik het geld niet meer.

Tsjor

besteding

Tsjor heeft gelijk. Een vriendin van mij heeft een tijdje in de bijstand gezeten en kon van allerlei kortingen gebruik maken voor de kinderen. En deed dat ook. Dat zie je hier ook aan de bestedingen. Musea, pretpark. Ik denk dat die kritiek de moeder ook pijn kan doen.
Maar bovendien denk ik dat het niet om de kosten of de luxe gaat, daar is het kinderen meestal niet om te doen. Maar of jij bereid bent om uitstapjes met ze te ondernemen of tijd in ze te steken, dat telt. Als ik geen geld had gingen we naar het park, kost niets. Er zijn gratis museumdagen of andere evenementen.
Het lijkt wel of moeder in dit verhaal gewoon ondernemender en creatiever is, ondanks het geld.
En ook kan het nog zo zijn, dat moeder de 'schulden' die uit het huwelijk zijn voortgekomen, vader draagt niet of te weinig bij maar kinderen hebben echt iets nodig en moeder denkt toch maar even 'na mij de zondvloed' en dan zit vader mooi met zijn 'goede' gedrag dat alleen maar kon omdat moeder wel de verantwoordelijkheid voor de kinderen en hun noden heeft genomen.
Er is soms een enorme blindheid van partners tegenover elkaar.
Bij mijn ex ging altijd het werk voor dat ineens op kon komen. Dus dan ging ik daar maar weer improviseren.
Je kunt zelf het idee hebben dat iets alleen maar kan als er geld is, maar dan sla je de gratis uitjes over en er zijn er vaak meer dan je zelf denkt. Ook denk je misschien te groot.
Samen een leuke aankoop doen is al een uitje, het doorbreken van de dagelijkse routine. En sommigen zijn daar vaardiger in dan anderen, bij mannen is dat soms wat onderontwikkeld. Daar zou je aan kunnen werken.
Zomers zijn er veel gratis activiteiten in de buurt, er zijn altijd parken en kinderboerderijen, wetenschapsdagen, zomeractiviteiten.
Als ik een financiele meevaller had, of een gift, of ik haalde het uit mijn tenen deden we duurdere dingen, dat is vaak toch puzzelen omdat je ook zit met de kosten van de kinderopvang of andere zaken.
Tenzij je in je eentje een grootverdiener bent moet je als alleenstaande gescheiden ouder altijd puzzelen en je kansen nemen.
Dus ja, dat er iets 'kan' heeft misschien meer met jezelf te maken, het vraagt iets meer ondernemingszin en creativiteit, dan met geld dat de schuld van je expartner zou zijn.