U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kind bij vader laten wonen
Ik vroeg me af of er een procedure is om een kind bij zijn of haar vader te laten wonen.Kan vader hiertoe verplicht worden om kind in huis te nemen?
E is nu een weekendregeling met vader en verder heeft hij weinig tot geen aandeel in de opvoeding.
Ik zie het echt niet meer zitten met kind
/puber, de sfeer is enorm negatief in huis,veel ruzies enz en mijn andere kind lijd daar ook onder.
Ik vraag geen advies om de situatie hier te verbeteren het is al jaren een strijd en ik ben er klaar mee.
Dit gaat ten koste van andere kind en mezelf.
nee
er is vast geen verplichting. maar zou je niet eerst in goed overleg met de vader gaan?
Lijkt mij kansloos
"Door wetgever tot uitgangspunt genomen gelijkwaardigheid tussen beide ouders brengt niet mee dat bij beslissing over hoofdverblijfplaats van minderjarig kind en verdeling zorg- en opvoedingstaken het belang van het minderjarige kind niet het zwaarst zou mogen wegen. De in art. 1:247 BW neergelegde gelijkwaardigheid van de ouders verplicht niet tot een gelijke (50%-50%) verdeling van de tijd die het kind bij elke ouder doorbrengt."
Ik lees dit zo: bepalen van de hoofdverblijfplaats verplicht niet tot het grootste aandeel in de zorg voor een kind.
50-50?
Is er geen mogelijkheid om week om week voor dit kind te zorgen? Dan krijg je tussendoor wat tijd om uit te blazen.
Ga praten met vader, zou ik zeggen. Vertel dat je het niet meer trekt en dat er iets moet veranderen. Vraag hem om mee te denken, het is ook zijn kind. Wie weet ziet hij andere/betere mogelijkheden dan jij.
Ondertussen...
zou je zelf ook wat aan de sfeer kunnen doen.
Je schrijft dat er veel ruzie is in huis. Ik neem dan aan dat dat komt omdat puber zich niet aan 'afspraken' (lees regels vanuit jouw kant) houdt. Klopt dat?
Je schrijft ook dat dit al jaren zo gaat. Dat lijkt me inderdaad heel vervelend en ook erg vermoeiend.
Ik moet zeggen dat wij eigenlijk ook best lang een vervelende relatie met onze oudste zoon hebben gehad, totdat we veel minder bovenop hem zijn gaan zitten, figuurlijk dan. Ook hadden wij veel gedoe met onze tweede zoon die asperger heeft, en ook dat zijn we anders gaan benaderen. Sinds ik dat echt veel meer heb losgelaten en voor de rest een andere benadering heg gevonden, gaat het stukken beter, eigenlijk gewoon voorbeeldig.
Ik herken echt dat een vervelende sfeer in huis voor de andere kinderen heel naar is, wij hadden een oudste (dochter) en een jongste zoon die er erg veel last van hadden. Ik vond het vooral voor jongste niet goed om zoveel geruzie om zich heen te hebben. Dat was voor mijzelf eigenlijk de grootste motivator om het te veranderen...
Eventueel een leestip: 'Het explosieve kind' van Ross Greene. En er is ook een vervolg meen ik: "Het behandelen van explosieve kinderen", ook van Ross Greene. De kern ligt in het vinden van een gezamenlijke probleemoplossing.
Niki73 en Mirreke
Helaas woont vader te ver weg voor 50/50..
Ik sta er gewoon grotendeels alleen voor en vind het pittig en zeker met puberzoon.
Mirreke bedankt voor me suggesties, inmiddels is zoon weer wat bijgedraaid en hebben we wat dingen uitgesproken.
Dan kan ik het ook wat luchtiger zien allemaal.
Soms ben ik zo wanhopig dat ik denk ga alsjeblieft bij je vader wonen.Het kost heel veel energie en dan trek ik het even niet.
Dus we gaan er gewoon weer voor.
Bijkomen en ernaast staan
Gelukkig dat het weer beter gaat.
Toch is de vraag of er niet een mogelijkheid is het voor jou iets beter te krijgen dat je niet meer een punt bereikt waarop je als enige mogelijkheid nog ziet dat hij bij zijn vader gaat wonen.
Oftewel, nu het (even) weer wat beter gaat, probeer te bedenken wat jou (jullie) zou kunnen helpen om de sfeer blijvend te verbeteren en of te zorgen voor meer lucht bij jou. Bijv. 2 weekenden bij vader en 1 bij jou of 3 bij vader en 1 bij jou.
Maar belangrijker is natuurlijk om de sfeer met je zoon en daarmee in huis te verbeteren. Hopelijk helpen de gegeven tips.
Ik denk dat loslaten oftewel er minder bovenop zitten (pick your battles) bij pubers een hele goede kan zijn. Minder opvoeden, meer ernaast staan en op goede momenten "volwassener" met ze praten. Ze meer verantwoordelijkheid geven, voor- en nadelen benoemen, opties geven en consequenties benoemen maar niet meer alles voor ze bepalen en regels opleggen.
Leg je probleem voor en laat hem meedenken hoe het beter zou kunnen, voor jullie allebei...
Sterkte ermee.
Larisse
Pick your battles is idd een goeie tip maar vind het niet altijd makkelijk om toe te passen.
Maar doe mijn best.
De weekenden aanpassen is geen optie, vader komt weinig tegemoet richting mij en de kinderen gaan dat ook niet leuk vinden.
(Lang verhaal maar de sfeer is daar mede door vriendin van vader niet optimaal).
Andere opties dan vader?
Als de vader dan geen optie is, kunnje misschien wat anders bedenken. Eens logeren bij een vriendje, bij opa en oma, oom en tante, vrienden met kinderen in dezelfde leeftijd. Ik weet niet of je zulke mensen in je omgeving hebt, maar als dat wel zo is zou ik eens met hen in gesprek gaan. Het is voor je zoon misschien ook wel verhelderend om in een ander gezin mee te draaien. En in ieder geval zitten jullie dan even niet op elkaars lip.
Sterkte, het leven met pubers is soms echt geen pretje....