U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
In de war
Even van mij afschrijven:
Net voor de kerst de knoop doorgehakt dat ik niet meer in deze relatie verder kan. We zijn al 17 jaar bij elkaar en hebben 2 prachtige kinderen. Al 6 jaar leven we als broer en zus samen. Alles rondom de kinderen loopt prima maar samen hebben we niets meer. Mijn gevoel is al lang volledig weg. Ik voel me eenzaam en alleen in de relatie. Dit heb ik al meerder malen getracht te bespreken. Het antwoord is steeds: komt door de kinderen, het is druk en komt later wel weer. We moeten er aan werken, waarna er vervolgens niets mee gedaan wordt. Ik heb het laten verslonzen en wil dit niet meer. Maar mijn hart huilt als ik aan de kinderen denk. Ik heb hem verteld dat ik niet meer verder wil. Hij zit in een nachtmerrie en wil er niet aan. Het gaat hem te snel. Ik zit in een achtbaan en mijn lichaam schreeuwt dat ik het niet meer wil. Ik weet even niet meer hoe nu verder.
Jezelf meenemen
... daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Met iedereen heb je een andere interactie. Tegelijkertijd kun je daar zelf dus ook veel in doen. Dat hij er ook voor moet gaan... ja, dat gebeurt dan eigenlijk vanzelf, doordat hij op jou reageert.
Ik heb het boek al vaker aangeraden, maar het zou voor jou ook een eye-opener kunnen zijn: Sue Johnson's 'Houd me vast'.
Ik vind het klinken alsof het nog niet voorbij is... nog niet definitief. Er is nog hoop. En in plaats van passief te verzuchten dat het er niet meer is, zou je ook kunnen bedenken hoe het anders kan en dan wel écht actie ondernemen. Stel voor dat jullie sowieso 2 x in de maand in je agenda zet om uit eten te gaan.
Eens met tsjor
Niet alles is te redden, maar voordat het verdrinkt, helemaal eens met tsjor. Ook een goed boek is verslaafd aan liefde door Jan Geutz. Ik hoop echt voor je dat lukt
Andersom
Ik heb deze situatie nu aan de hand. Partner is na een boze bui vertrokken, wil niet praten en geeft aan dat de hele situatie mijn schuld is, geen gevoel meer, terwijl hij de dag ervoor nog samen met mij plannen maakte voor dit nieuwe jaar. Het is zo onwerkelijk. Heeft niets gezegd dat hij niet lekker in zijn vel zat. Ik merkte het wel, hij zat al een tijdje thuis door ziekte, ik probeerde hem er bovenop te halen, dat is dus niet gelukt en nu midden in een zwaar traject voor hem, zet hij de kinderen en mij aan de kant. Nu ligt het allemaal aan mij en heeft hij de kinderen bijna een maand niet gezien. Hij zit op de camping en komt de kinderen voor het eerst een dagje halen aankomende zondag.