U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
ik zoek hulp voor mijn ouders.
Hallo allemaal, mijn naam is Kelly, ik ben 27 jaar en ik weet niet goed waar ik moet beginnen en wat ik (nog) moet en kan doen. Mijn ouders (48 en 49 jaar oud) zijn erg jong getrouwd wegens een ongeplande zwangerschap (van mijn broer, 29).
Mijn ouders zijn bijna 25 jaar gelukkig samen geweest en vorig jaar kochten ze samen een huis. Twee maanden na de aankoop van dit huis bleek dat mijn vader helemaal niet gelukkig was met mijn moeder, en hij biechtte op dat hij een vriendin had van 25 en dat hij wilde scheiden.
Mijn moeder heeft dit niet zien aankomen en raakte in een depressie. Mijn ouders wonen nog steeds in het zelfde huis omdat ze het pas gekocht hebben en ze er samen nog een hoop aan moeten betalen. Mijn vader verwacht van mijn moeder dat ze hem met rust laat en het accepteert dat hij een nieuwe vriendin heeft, hij neemt deze vriendin ook mee in situaties waar mijn moeder gedwongen is om met haar te praten en sociaal te doen met haar (harmonie repetities etc). Dit is erg vernederend voor haar omdat ze heel veel van mijn vader houdt.
Ik woon zelf niet meer in de zelfde stad als mijn ouders en heb hier een huis, partner en studie waar ik veel aandacht aan moet besteden, maar ik krijg de hele dag door telefoontjes en whatsappjes van een ontzettend verdrietige moeder die het gewoon niet meer weet , en ik weet eerlijk gezegd ook niet meer wat ik moet en kan zeggen. het zijn alle twee mijn ouders, ik heb mijn vader al een aantal keren gecontacteerd om te vragen of ze verdraagzaam konden zijn tot de scheiding rond was, en dat het gevaarlijk was om mijn moeders eigenwaarde zo aan te tasten. Mijn vader heeft al enkele keren tegen mijn moeder gezegd dat ze weg moest gaan, maar ze heeft geen plek om naar toe te gaan. Mijn vader kan niet bij zijn nieuwe vriendin gaan wonen want die woont nog bij haar ouders. Mijn broer heeft onlangs na een heftig conflict al het contact verbroken met mijn vader, waardoor mijn moeder de breuk in het gezin nog heftiger mee moet maken.
Ik wil graag een oplossing vinden, want mijn eigen leven begint er ook onder te lijden, hoeveel ik ook van mijn ouders hou, ik ben geen therapeut. Ik wordt sinds vorig jaar mei dagelijks gebeld door een huilende moeder of een boze vader, die alle twee hun frustraties en verhaal kwijt willen, waardoor ik mijn eigen partner vaak hele avonden in zn eentje op de bank moet laten zitten om zelf op de slaapkamer mijn ouders te moeten kalmeren. Ik wil niet vreselijk egoistisch klinken, maar mijn studie begint er onder te lijden, ik zoek naar woonruimtes voor mijn moeder in plaats van te studeren voor mijn examens, omdat ze het zelf niet kan. Ik heb mijn moeder al meerdere malen aangeraden om naar de dokter te gaan, psychologische en juridische hulp te zoeken, noem maar op, maar er wordt niks mee gedaan, het sleurt allemaal maar, en het begint een normaal dagelijks patroon te worden. Dit is geen normale situatie en het doet me veel verdriet. Ik hoop dat iemand op dit forum goede raad voor mij heeft, want ik ben het spoor bijster.
Veel liefs, Kelly.
Geen tijd nu
maar kijk eens op http://www.villapinedo.nl/
advies
Kelly,
Je zou contact kunnen opnemen met het Kwadraad maatschappelijk werk om dit met hun te bespreken.
Zij kunnen je helpen om deze situatie in kaart te brengen.
Je moeder kiest ervoor om niets te ondernemen in deze situatie begrijp ik, waarschijnlijk weet ze zelf ook niet wat haar overkomt.
Misschien wil je met je mee naar het Kwadraad zodat ook zij de hulp krijgt die ze nodig heeft.
Succes
Jenny
Zwaar
Voor jou is het belangrijk om je grens aan te geven. Je houdt van beide ouders, meldt dat iedere keer weer en geef daarbij aan dat je niets slechts wil horen over de andere ouder. Als ze daarover willen praten dat ze terecht kunnen bij een professional, dat jij dat niet bent.
hoe moeilijk het ook is
Laat het los.
Je ouders zijn beiden volwassen mensen, hoe oneerlijk de situatie vooral voor jouw moeder ook is. Het is lief van je, dat je probeert te helpen maar als jouw adviezen ook niet worden opgevolgd en de situatie eigenlijk een beetje in een impasse zit en jij dreigt er bijna aan onderdoor te gaan, dan is er echt geen betere manier dan los te laten en je eigen leven te gaan leiden. Jouw moeder maakt zelf de keus om geen echte stappen te ondernemen en jij blijft maar redderen. Juist door nu voor jezelf te kiezen, kan het zijn dat jouw moeder wel de keus maakt om iets te ondernemen. Zo lang als jij ervoor kiest om te blijven dweilen en je moeder ervoor kiest om de kraan niet dicht te draaien, gaat het echt niet ophouden. Misschien gaat je moeder wel iets doen als het water haar echt aan de lippen staat, maar daarvoor moet jij stoppen met dweilen.
Bedankt!
Heel erg bedankt voor jullie reacties en raad, ik ga er meteen mee aan de slag!
@Kelly
Laat je nog even weten hoe het over een tijdje gaat?
@paddington
Jazeker =)
dat...
vind ik ook fijn Kelly!