Ik wil geen co ouderschap, maak ik kans om mijn dochter helemaal bij mij te hebben met regeling voor moeder.

Pfff Jojo

'Maar goed schijnbaar kiest iedereen de partij van moeder. Jammer om te merken '

Je bent ook niet een klein beetje eigenwijs hè. Wat wil je? Echt advies en een antwoord op je initiële vraag? Of dat we hier een beetje met z'n allen gaan meehuilen over het feit dat je ex zo'n slechte moeder is?

Je ex komt in je verhaal niet over als een slechte moeder. Het zal jou wellicht heus allemaal beter af gaan, maar in je verhaal zit niks dat alarmerend genoeg is om de rechten van je ex (en van je kind!) verder te beperken. Dat is het advies dat je hier krijgt. Daar kun je boos om worden, maar daar help je jezelf niet mee.

Jammer dat je het advies van AnneJ en Tsjor zo weg zet.

Dus wat wil je: gelijk krijgen of het beste voor je kind?

De rechter en het kind

De rechter heeft ook maar een beperkt zicht op de realiteit van een kind en het is maar de vraag of besluiten genomen worden op realistische argumenten. Een ex die zegt dat de andere ouder faalt is bij voorbaat niet geloofwaardig.
Ik had ook een fantastische omgangsregeling voor mijn ex partner die ook geen kampioen kindergeduld is. Dat heeft een jaar goed gefunctioneerd tot ex in beroep ging en ook om co ouderschap vroeg. Dat heeft hij gelukkig niet gekregen. Maar wel een heel weekend wat me heel veel stress heeft bezorgd. Je wilt zo graag rust maar je hebt het niet alleen voor het zeggen, het zal spannend blijven en je aandacht blijven vragen.
Ik heb er alles aan gedaan om te zorgen dat ook anderen in dat weekend betrokken waren bij ex en de kinderen. En in het begin ging ik ook gewoon mee logeren. En ik was altijd beschikbaar als ex het af liet weten. Altijd een 2e scenario. Tot nu toe eigenlijk. Al zijn ze nu groter. Realiseer je ook dat als het met moeder goed gaat dat het ook goed voor je kind is. Ik ondersteun mijn ex ook nog steeds waar ik kan. Als ouders blijf je met elkaar te maken hebben en je kunt van een ander geen dingen verwachten die je tijdens je huwelijk ook niet gezien hebt zoals aan afspraken houden.

Ja jojo

Die dingen kun je wel denken maar niet zeggen en je voert jezelf er ook mee de verkeerde kant op. Dat zou ik toch wat indammen. Allemaal niet handig en daardoor heb je meer greep op de situatie dan de moeder maar probeer er toch wat minder dramatisch mee om te gaan.
Kind heeft een moeder en daar gaat ze regelmatig al dan niet heen en dat is goed.

Het is heel lastig als je in zo situatie zit.
En teken voor om en om het weekend is wel een goede.
Dan kan je schriftelijk bijhouden wanneer ze weer om hulp vraagt, afzegt, niet kan.
Dan heb je iig argumenten waarom dit niet werkt en dat co ouderschap dus absoluut geen optie is.

En dat moeder 40 km verder weg gaat wonen helpt al helemaal niet mee.
Dat is zelfs erg vreemd als moeder haar kind vaker zou willen zien.

Co-ouderschap voorkomen

Als dat is wat je wil heb je een paar sterke argumenten:
- de huidige regeling (ook al vind je die niet helemaal goed) loopt goed;
- een regeling donderdag-zaterdagavond zou je beter vinden, omdat moeder dan betrokken is bij school én omdat jullie beiden dan een vrije dag met je dochter hebben; bovendien biedt een vaste regeling meer duidelijkheid voor je dochter;
- co-ouderschap is onwenselijk, omdat moeder 40 km verderop woont en het kind nog gehaald en gebracht moet worden naar school en straks naar de clubjes.

Alle redenen zijn aan te voren, als je maar niet de moeder zwart gaat maken. En dat is niet omdat ik 'voor' moeder ben. Ik ken haar niet, ik ken jou niet. Maar kinderen lijden het meeste onder een vechtscheiding. Dus een liefdevolle ouder die meent het kind te kunnen claimen door de ander zwart te maken zit volgens mij (niet juridisch) altijd fout. Nogmaals: het kind heet de andere ouder niet uitgekozen, dat heb jj gedaan en het kind moet daarmee leven.

Betaalt je ex wel alimenatie op dit moment?

Tsjor

Je mag er inderdaad niets van zeggen. Ze is niet meer onder je invloedssfeer, mocht dat ooit al zo zijn. Jullie zijn gescheiden en dan heeft ieder weer recht op een eigen leven. Wat betreft de mogelijke 'schade' voor je kind, AnneJ heeft gelijk: laat je niet gek maken door wat 'deskundigen' daarover zeggen. Kinderen zijn veerkrachtig, elk kind springt zo ver als het komt. Hetzelfde geldt voor jouw angst dat ze het gedrag van moeder gaat overnemen. Het is allemaal niet besmettelijk, wel zijn sommige dingen erfelijk. Ik heb mijn pleegdochter losgelaten toen zij precies het gedrag van haar moeder ging vertonen, terwijl moeder en zij elkaar toch al jaren niet gezien hadden.
Een kind is geen blanke pagina bij geboorte, die vervolgens door ouders volgeschreven wordt; met de gedachte dat het helemaal goed komt met het kind, als de ouders het kind maar goed programmeren. Het is geen computerprogramma, maar een levend wezen, met erfelijke invloeden van beide ouders. Als het kind geboren wordt is het een kadootje, wat je voor de rest van je leven aan het uitpakken bent, benieuwd wat er in zit. En dan zijn er altijd wel wat scherpe kantjes waar je wat aan bij wil schuren. Soms lukt dat ook nog. Maar ik hoop dat je uit je hoofd haalt, dat je met goede ideeën over hoe er opgevoed moet worden het kind te lijf kunt gaan en er dan een persoon uit weet te persen die is, zoals jij wil dat die persoon is. Kijk vooral naar wat het kind nodig heeft aan ondersteuning, leermomenten, vrijheden en beperking van vrijheden.

Tsjor

Jojo

"Maar goed schijnbaar kiest iedereen de partij van moeder."

Volgens mij krijg je af en toe behoorlijk goed advies in dit draadje. Gratis en voor niks van mensen met ervaring die de moeite nemen zich in je verhaal te verdiepen.

Doe er je voordeel mee, zou ik zeggen!

Als er kinderen in gevaar komen door onverantwoordelijk of agressief gedrag zou je een punt hebben, maar moeder te diskwalificeren als opvoeder omdat ze te lief is en niet zo slim is raar. Misschien is dat juist wel een noodzakelijke tegenhanger voor jouw gedisciplineerde opvoeding. Zo kun je allebei de aandacht leggen op onderdelen in de opvoeding en vorming van je kind die je belangrijk vindt.

nee hoor

'Maar goed schijnbaar kiest iedereen de partij van moeder.'

Nee hoor, ik kies de kant van het kind.

"Partij kiezen voor de moeder".

Ik vind het ook jammer dat je het zo ziet.. Wij kiezen eigenlijk massaal voor de vader én de moeder. Het is al fantastisch dat jullie beide van haar houden en voor haar willen zorgen, ieder op zijn eigen manier.

Kan je het intussen al iets anders bekijken, minder negatief naar de moeder toe? Begrijp je waarom jullie beide even belangrijk zijn voor je dochter?

Jojo79

Gelukkig is er blijkbaar een corrigerende buurvrouw in de buurt die ook oplet. Het zijn allemaal nog te kleine dingen om zware middelen in te zetten. Ja, je houdt je hart vast. Maar dat zul je vaker moeten doen bij kinderen.
Nu je het van de buurvrouw hebt gehoord kun je wel je dochter erop aanspreken: niet uit het raam hangen.

Tsjor

Feit blijft

jullie kind heeft twee ouders. De rechter kent jullie niet en moet dan gaan oordelen wat het beste is voor het kind. Het gooien met modder helpt niet in jouw zaak.

Probeer bijvoorbeeld van de leerkracht een brief te krijgen over de vorderingen van jullie kind. Als het nu goed gaat met de huidige regeling, dan is dat voor de rechter een goed argument. Op dit moment zijn rechters heel erg geneigd naar een 50-50 regeling. Er moeten wel heel veel duidelijke redenen zijn om een andere regeling te krijgen.

Natuurlijk schrik je ervan als je kind uit het raam hangt, wat had je gedaan als jullie nog getrouwd waren en in een huis woonde?

Ik begrijp heel goed dat je het moeilijk vindt. Ik vind het ook nog steeds niet leuk om mijn dochter naar haar vader te brengen. Toen wij getrouwd waren en bij elkaar woonde ging ik ook niet met een gerust hart van huis als mijn ex alleen was met onze dochter. Dat gevoel blijft, helaas zal ik dat los moeten laten.

In mijn ogen wordt er wel partij gekozen, namelijk voor jullie dochter! Zij is de nazaad van jullie beide en heeft het recht om van jullie beide aanwezigheid te genieten. Wees dankbaar voor het feit dat zij jullie dochter verzorgt en van haar houdt. Als jij negatief bent over haar moeder, ben je negatief over een deel van je dochter en dat voelen kinderen haarfijn aan.

Mocht je bij de rechter terecht komen, veroordeel de moeder van je kind dan niet. Geef aan wat jouw het beste lijkt voor jullie kind, dus bijvoorbeeld de regeling van donderdagavond tot zaterdagavond. Geeft bijvoorbeeld aan dat het dan voor jullie dochter duidelijk is.

Bestaande regelling in stand houden

Mijn 5 centen: je vroeg naar de te verwachten houding van de rechter. Nu heb ik in zo'n soort situatie gezeten als jij omschrijft. Met een (a.s) ex die door heftige psychiatrische problematiek niet voor de kinderen kn zorgen maar wel co-ouderschap wilde.

Wij hebben uiteindeljk voor de rechter gestaan. Nu had ik de 'mazzel' dat we co-ouderschap al geprobeerd hadden en dat ex daarin was bljven steken. En dat we sindsdien een weekend om de week-regeling hadden, die dus al een tijd bestond. Net als bij jou. Ik heb de rechter verteld dat ik de kinderen echt niet bij vader weg wilde houden, maar dat de zorgplicht bij mij moest liggen. Kinderen konden, buiten dat weekend, zelf bepalen hoe vaak en wanneer ze hem wilden zien. Heb ze nooit een strobreed in de weg gelegd. Ze waren wel wat ouder dan jouw dochter; de oudste was 12+ en is door de rechtet gehoord. Hij heeft aangegeven graag naar papa te willen, maar gewoon niet zo lang achter elkaar.

Uiteindelijk heeft de rechter de al bestaande situatie aan gehouden. Weet niet of de inzichten sindsdien (dat was een paar jaar geleden) veranderd zijn, maar wat dat betreft sta je sterk. En gebruik de tips die je hier kreeg over je niet negatief uitlaten over je ex. Heb ik ook niet gedaan, ik was heel reeel. Sterkte.

goh...

En die buurvrouw kwam net langs op het moment dat jij daar even aan de deur stond. Das nou toevallig!
Weet je zeker dat buurvrouw je ex niet gewoon dwarszit?

risico's

Wacht tot je zelf een risico gelopen hebt dat je achteraf opgelucht constateert dat dat je nooit meer gebeurt. Kan van alles zijn. Kinderen zijn zo slim en snel en vaak al een stap verder dan je verwacht.
En je kunt inderdaad na zo'n incident beter betrokkenen waarschuwen en zelf ook op je eigen zaak letten.

Ik ben blij dat ik altijd begane grond heb gewoond toen de kinderen klein waren. Ik zag mijn kinderen ook wel aan voor zo'n stunt. Kinderen zien geen gevaar.

Zelf ben ik op jonge leeftijd ook bijna van enthousiasme over het balkon van een tante gekukeld. Ik kon nog net terug getrokken worden. Hoogte was mij niet bekend.

De incidenten met mijn eigen kinderen heb ik denk ik verdrongen.:-)
Waar ex het fout deed, die weet ik nog wel.:-)

Kijk

Ik neem je verhaal aan, maar ik heb het idee dat jij denkt dat je alles kunt voorkomen en zoveel beter bent dan zij.
Ook dat wil ik zelfs nog geloven, dat je betere vaardigheden hebt.

Maar ik weet ook dat mijn dochter uit het zolderraam hing terwijl ik beneden was, de buurman haar tot de orde riep en dat zij riep: jij bennie mij moeder!
Eigenwijs typetje dus en dat is ze nog steeds. Er is niks gebeurd, het was 1 van de vele gevaren waaraan kinderen worden blootgesteld. En ja, natuurlijk was ik geschrokken en boos. Maar het maakt mij niet slecht.

Ik ben toch een heel gemiddelde moeder. Heb mijn zwakkere kanten, mijn sterkere kanten en heb inmiddels volwassen kinderen. Ik heb niet het idee het slecht te hebben gedaan, maar perfect was ik niet. Perfectie bestaat niet, alleen het streven ernaar en dat is soms erg nutteloos.

Vergis je niet door te roepen dat bepaalde dingen jou niet zullen gebeuren. Je kunt je kinderen namelijk niet 24 uur in de gaten houden. Je zal werken, slapen, eens weggaan en ook met jou in de kamer kan er van alles gebeuren. En iets roepen betekent niet dat het zo zal gaan.

Je probeert nu te krampachtig te bewijzen hoe slecht moeder voor de kleine zorgt en ik heb niet het idee dat dat in je voordeel zal werken.

Jojo79

Dat snap ik. Je zou het ook anders kunnen bekijken. Hier op het forum geven mensen hun mening zo objectief mogelijk. Met alle verhalen is het zo dat de waarheid ergens ertussen ligt. Iedereen kleurt zijn/haar verhaal met zijn eigen mening.

Ik geloof dat jij het beste voor hebt met je dochter. Het is alleen heel moeilijk om als ouder objectief te kijken naar wat het beste is voor je kind. Natuurlijk schrik je ervan als je kind uit het raam hangt, maar zou het bij jou echt nooit kunnen gebeuren? Mijn neefje heeft het matras van zijn ouders in de brand gestoken, hij zat met een aansteker te spelen. Ouders waren beide gewoon thuis en beide ouders zie ik echt niet als onverantwoordelijke personen. Soms halen kinderen nu eenmaal dingen uit die je niet kan voorzien.

Dat jouw ex-vrouw in jouw ogen minder goed voor jullie dochter kan zorgen dan jij, heb je duidelijk gemaakt in jouw verhaal. Nu zou je moeten proberen jouw gevoel opzij te zetten en te kijken naar jullie dochter. Probeer je te verplaatsen in haar en kijk naar wat jij dan zou willen. Dat probeer ik ook te doen. Met hoeveel weerstand ik haar ook naar haar vader breng, ik doe mijn uiterste best om het haar niet te laten merken. Dat doe ik blijkbaar goed, want ze voelt zich bij mij vrij om haar vader te bellen als ze daar zin in heeft en mij te overleggen als er iets bijzonders bij haar vader is en zij daar naar toe wil. Hoe dat bij haar vader gaat weet ik niet, daar kan ik ook niets aan veranderen.

Jij kunt je ex-vrouw niet veranderen. Het enige dat jij kunt doen is er voor jullie dochter zijn. Als er nu dus een regeling is die werkt voor jullie dochter, dan zou ik dat voortzetten. Als het niet werkt, dan moet je aangegeven wat jij ziet. Daarnaast moet je bewijzen hebben en dat is heel lastig. Een brief van school zou misschien kunnen helpen. Ik weet niet in hoeverre een rechter een leerkracht als objectief ziet.

Probeer daarnaast niet je ex-vrouw zwart te maken, maar pleit voor regelmaat en duidelijkheid voor jullie dochter.

Ik wens je heel veel sterkte en echt ik weet hoe moeilijk het is. Zo zijn er heel veel ervaringsdeskundigen hier, die heel goed beseffen hoe moeilijk het voor jou is.

ik geloof je niet

'Geloof mij.... Ik maak moeder juist niet zwart'

Je doet niet anders ...
En zolang jij zo gericht bent op bewijzen dat de moeder slecht is, zul je nooit op een respectvolle manier met haar om kunnen gaan. Wat weer nit goed is voor je dochter.