U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ik weet het niet meer
Zoals de titel het al aangeeft ik weet het echt niet meer.
ik hou van mijn dochter en heb haar graag bij me. Al zou ze helemaal niet meer naar haar vader gaan dat zou me niet uitmaken.
Hoe om te gaan met de wisselende diensten van mijn ex en het nooit weten wanneer ze wel en niet mag komen. Klopt het wel of niet wat hij zegt over zijn diensten en wanneer mijn dochter mag komen. Ik weet de prognose vrije dagen voor dit jaar. Die heb ik namelijk in mijn agenda staan. Maar steeds weer opnieuw zegt hij dat ze niet kan komen omdat hij moet werken.
Ik moet me altijd aan zijn schema van diensten houden. Bijna niet laat hij weten wanneer ze de week erop bij hem mag zijn al is dat in het ouderschapsplan wel zo opgenomen. Daar staat in dat ze minimaal 2 nachten en dagen per week bij hem zal zijn. Als ik er vanuit ga dat ze die dag of het weekeinde bij hem is blijkt het wel weer anders te zijn. Ik kan zelf helemaal niets plannen zo. Ik moet steeds maar weer afwachten. Volens ouderschapsplan is dit een vorm van co ouderschap.
Wel verwacht hij, dat als hij bijvoorbeeld een berichtje stuurt diezelfde dag dat ze om 4 uur mag komen, dat ik meteen haar tas in pak en haar wegbreng.
Ik ben dat echt moe. Heb eerder al tegen hem gezegd dat als hij niet een week van te voren laat weten wanneer ze de week erop kan komen, dat ze gewoon niet komt. Maar ik ben dan weer zo'n softie die dat erg vind voor haar dochter omdat ze ook recht heeft op haar papa. Telkens trap ik er dan weer in.
Ook nu weer. Afgelopen week zou ze eigenlijk een weekeinde bij hem zijn. Maar zonder overleg is hij dan niet thuis en wenst me veel succes als ik zeg dat ik haar kom brengen. Aankomend weekeinde weer hetzelfde. Weer kan ze niet gaan. Zonder overleg heeft dienst gewisseld waardoor hij mag gaan werken.
Ik heb zelf echt het gevoel van begin af aan dat hij mij steeds in een hak wil zetten, omdat ik de relatie verbroken heb. Maar dat hij zijn eigen dochter daar het meeste mee te pakken heeft dringt schijnbaar niet tot hem door. Hij zegt wel dat ze elke dag welkom is als hij thuis is. Maar dat is gemakkelijk gezegd. Wij weten namelijk nooit wanneer hij thuis is.
Ik wil echt niet zwart over hem praten want hij heeft zeker zijn goede kanten. Maar dat wordt wel steeds moeilijker.
Nu zeg ik het ook steeds tegen mijn dochter van 9. Ik wil dit eigenlijk niet want dan is het net of ik haar papa zwart maak al bedoel ik dit zeker niet zo. Maar als ik dit niet tegen haar zeg ben ik steeds de boeman en is het net of ze van mij niet naar haar papa mag gaan.
Ik ben zo boos op hem dat ik hem persoonlijk niet meer wil spreken. Zogauw hij dan wat zou zeggen werkt dat op mij als een rode lap op een stier. Dan kan ik echt niet praten.
Nog een voorbeeld, als hij zegt dat ze vandaag zou mogen komen om 4 uur en ik zeg dat dit niet gaat omdat ze niet thuis is maar om 5 uur wel, blijft hij aandringen en dwingen. En als ik dan blijf zeggen dat dit niet gaat maar om bijvoorbeeld 5 uur wel dan hoeft ze niet meer te komen en is ze de volgende keer weer welkom.
Ipv te praten heb ik een mail gestuurd met mijn frustraties in. Ook heb ik gezegd dat als hij dit niet gaat veranderen dat ik het ouderschapsplan laat ontbinden want dat heeft dan niets op de kous. Hij vind dan weer dat dreigen geen zin heeft en dat we eens moeten praten zonder te schreeuwen. Daarop zeg ik dan weer dat ik kan praten via mail maar niet rechtstreeks omdat ik te boos ben.
Ook heb ik gezegd dat de dagen dat zij bij hem zou zijn en hij heeft dan iets, dat hij dan een oppas dient te regelen of dat ze bij familie kan logeren. Dat moet ik ook regelen als ik iets heb.
Ik ben zo gefrustreerd op het moment dat ik niet meer weet wat ik moet zeggen of hoe ik hiermee moet omgaan. Hij neemt naar mijn mening geen verantwoordelijkheid. Wel de lusten maar niet de lasten. Ik begin hier aan onderdoor te gaan. Ben ik dan echt zo slecht?
Wenda heeft wel gelijk
en ik heb wel al je posten gelezen.
Je kunt je ex niet veranderen, dat kan hij alleen zelf.
Het is je ex, je hebt ook niet meer het recht te proberen hem te veranderen. Je kunt wel zelf veranderen hoe je met hem om gaat.
Hij moet zelf werken aan de band met zijn dochter dat is zijn plicht. Je dochter heeft recht op een goede band met beide ouders, maar daar moeten de ouders ieder voor zich voor zorgen.
even een quote van jezelf :"Ik wil dat de dingen voor haar gemakkelijker worden. Tenslotte heeft zij hier niet voor gekozen."
Dat kun je willen maar dat gaat je in je eentje niet lukken. Een antwoord dat bij mijn 9 jarige goed werkt is aangeven dat ik haar gevoel snap en begrijp en dat dat er ook mag zijn, maar dat ik het niet kan veranderen. En dat ik mijn best doe, maar meer dan dat ook niet kan doen.
Je dochter is 9. Je kunt haar troosten als het niet zo gaat als zij zou wensen. Maar het is niet jou schuld dat haar vader zich niet aan zijn afspraken houd en zij daar verdrietig over is, omdat jij je nu wel aan de afspraken houd. Dat kun je een kind van 9 wel uitleggen: papa en mama maken afspraken wanneer jij naar papa zal gaan. Papa houd zich daar niet aan. Daar voel jij je heel verdrietig over. Dat snapt mama, maar mama kan dat niet veranderen. Mama zal er altijd voor zorgen dat er iemand voor je is. (niet dat mama er altijd zal zijn, want jij wilt ook wel eens een avondje uit als papa het weer eens laat afweten)
Ik heb ook regelmatig dit soort gesprekken met mijn dochter van 9. Niet omdat haar vader het laat afweten want het is een geweldig leuke vader maar omdat zij hem mist als hij lang op dienstreis is.
Ze mag verdriet hebben, maar ik kan het niet veranderen. Haar vader wil het niet veranderen want hij vindt dat hij een geweldig leuke baan heeft (en dat is zijn goed recht) Dan zijn dit de consequenties van de keuzes die wij als ouders gemaakt hebben en maken en daar mag een kind verdrietig over zijn. Maar we veranderen er niets aan.
machteloze heks
Je geeft zelf aan dat jij net zo goed je aandeel hebt in de ruzies. Ik snap dat je je schuldig voelt over de scheiding, maar de scheiding kun je voor kind niet veranderen. Wel de manier waarop alles loopt. De ruzies om haar zijn schadelijker dan de scheiding. Als jij je blijft opstellen als goede moeder tov slechte vader zullen de negatieve gevoelens blijven. Richt je op jezelf, je eigen aandeel, daar heb je al genoeg aan lijkt me. Ga gewoon proberen een leuk leven op te bouwen met je dochter. Misschien dat zij dan ook verder kan.
Richt je op jezelf, je eigen aandeel, daar heb je al genoeg aan
Dank jullie voor de reacties. AMK dank voor je uitleg. Daar heb ik ook iets aan.
Juist om te kunnen toegeven dat ik ook fout zit, betekend dat ik me richt op mijn eigen aandeel. En dat heb ik in de mail naar mijn ex duidelijk gemaakt. Juist doordat ik het gevoel heb dat hij mijn dochter straft voor iets dat ik niet goed doe. Ik heb het idee dat jullie dat stukje over het hoofd hebben gezien.
En of hij wel of niet reageert op die e-mail, dat maakt me niet uit. Voor mij heb ik alles van me afgeschreven en vanuit dat punt kan ik met rust verder. Hierdoor is er een zware rugzak van me afgevallen.
Met mijn dochter heb ik die dag ook heel open gepraat. En met haar ook afgesproken dat ze zelf dingen met papa moet regelen. Heel bewust heb ik haar toen die smart fone gegeven zodat ze altijd met papa kan appen. De ene week doet ze dat elke dag en dan weken ligt de telefoon ergens te liggen. Ik heb haar ook duidelijk gemaakt dat ik deze dingen niet voor haar kan veranderen maar dat ik dit wel heb geprobeerd. Dat juist door dit proberen het duidelijk is dat alleen zij zelf met papa moet praten. Zij heeft het hier met een klasgenootje over gepraat die in een zelfde situatie zitten en ook hun blijken het nu op deze manier te doen. Mijn dochter is in elk geval heel blij dat ik dit heb gedaan. Ze had zelf, ondanks dat ze 9 wordt, het gevoel dat ik me te zeer bemoeide. Maar ze durfde dat niet te zeggen om me niet te kwetsen.
De post in het begin was echt wanhoop. Door het hier te plaatsen en reacties te horen, of ik die nu wel of niet fijn vond, moest ik wel over mezelf gaan nadenken. Juist door die reacties ben ik gekomen tot waar ik nu ben. Naar een vrouw die het nu wel weet en er klaar voor is om zich er niet meer mee te bemoeien. Ieder gaat hier op zijn eigen manier mee om, en het is goed om iets te kunnen veranderen. Voor de een kan dat snel voor de ander gaat dat langzaam. Ik wist dat ik iets moest veranderen. Zover was ik wel, anders had ik hier geen reactie geplaatst. Maar wat ik moest veranderen dat wist ik niet. Jullie hebben me gewezen op punten die ik onbewust wel wist maar die dus duidelijk ook door anderen bevestigd moesten worden. Met die anderen bedoel ik dus jullie allemaal. Sommige reacties deden me pijn ondanks dat ik wist dat jullie gelijk hadden. Maar het was wel nodig.
Nu heb ik eindelijk mijn rust, en ik hoop van harte dat ik dit goed kan volhouden.
Nogmaals bedankt allemaal voor jullie eerlijke reacties. De nieuwe maand gaan we samen met een heel goed gevoel in. Zowel mijn dochter als ik.
Mooi!
Zet 'm op!
fijn!
Dat is het fijne van dit forum. Ik leer er ook steeds weer van.