Ik ben ziek...beter dochter bij vader laten? Rechter gaat beslissen...

Nog wat vragen

Hoeveel zie je je kind op dit moment? Je hebt het over een lang weekeinde (3 dagen?). Is dat elke week? Of om de week? Als de rechter besluit dat ze in de woonplaats van haar vader naar school blijft gaan kun je daar ook over onderhandelen. Bijvoorbeeld dat ze bijvoorbeeld op 1 weekeinde in de maand alle weekeinden bij jou is.

Sor,

wat ontzettend naar voor je dat je, in plaats van je volledig te richten op je herstel, je nu bezig moet houden met het afronden van een scheiding en het vechten voor de omgang met je dochter. Ik kan heel goed begrijpen dat naarmate de 28e nadert het heel spannend voor je wordt. En wat een hork van een ex om je dit aan te doen.

Hoe de rechter zal oordelen, daar kan geen mens een pijl op trekken. Waarschijnlijk zal hij/zij oordelen naar wat de kinderbescherming aanbeveelt. En dan ben je weer afhankelijk van welke medewerker bij jullie zaak zit, sommige kunnen echt niet die vinger op de zere plek leggen en kijken met oogkleppen. Aan de ene kant heb je als moeder altijd een streepje voor, maar aangezien dochter nu niet bij jou woont, kan de medewerker van de kinderbescherming gaan schermen met woorden als: "ze moet ergens kunnen wortelen". Tenenkrommend is dat.

Er zijn al hele goede tips gegeven over waar je op in zou kunnen zetten. Zorg ervoor dat je kan vertellen wat je haar kan bieden, ondanks je gezondheid. Als blijkt dat de rechter neigt om de verblijfplaats wel bij vader te laten, zou ik om een zo ruim mogelijke omgangsregeling verzoeken en in hoger beroep gaan.

Probeer zo rustig en zakelijk mogelijk te blijven tijdens de zaak. Laat je advocaat zijn/ haar werk doen. En spreek alles van te voren goed met je advocaat door, zodat je niet voor verrassingen komt te staan, het is zo al spannend genoeg.

Ik hoop dat je een steengoede advocaat hebt, met veel ervaring op het gebied van familie- en jeugdrecht, die je a.s. ex alle kanten van de rechtszaal laat zien, want in mijn ogen verdient hij dat.

Emotie

Je mag best je emotie tonen, zolang het maar geen hysterische toestand wordt met een onverstaanbaar en niet te volgne verhaal en je niet de indruk wekt dat je niet meer tot zorgen in staat bent.

En als het zover mocht komen dat je voor de kinderbescherming komt te staan die met dit soort dingen gaat schermen, kom dan maar gauw hier terug, zullen wij je wel helpen aan tegenargumenten.

maar hoe zit het nu met de weekeinden?

Ik heb het al eerder gevraagd volgens mij, maar ik krijg de indruk dat ze elk weekeinde bij jou is. Dat is toch geen onredelijke verdeling? Dat geeft je best veel tijd met je kind. (en haar vader best weinig, ik kan me voorstellen dat hij de helft van de vakanties wil in dat geval).

curator

Er is nog een mogelijkheid. Ga in hoger beroep nadat je een curator geregeld hebt voor je kind. Een eigen vertegenwoordiging voor je kind. Toon op papier aan dat vader zijn woonruimte verliest en toon aan dat je zelf wel een woning hebt. Geef ook aan wie er voor je kind achterwacht is van jou familie in de buurt.
Je kunt ook even wachten tot die zaken hebben plaatsgevonden, jij hebt je woning, je ex heeft geen woning meer en dan gaan procederen.
Bespreek die zaken met je advocaat. Hopelijk heb je een advocaat die in je gelooft en bereid is om er voor te gaan.
Anders zou ik me er bij neerleggen en afwachten hoe het gaat. Kan ook nog dat oma van vaderszijde er genoeg van krijgt en dat je dochter dan vanzelf meer bij jou terecht komt. En per slot is een (lang) weekend ook niet slecht. Je doet nu zaken met je ex maar als oma voor het kind zorgt heb je ook nog kans dat daar meer openingen voor contact komen, je ex kan zijn interesse verliezen als het zo is als je schrijft dat hij toch al niet veel voor haar zorgde. Dan wordt het vanzelf weer makkelijker over een tijdje. Omdat je dan meer zaken doet met oma. Dat kan jou zaak uiteindelijk ook helpen.
Maar inderdaad, je kunt je er ook bij neerleggen, een kind heeft een vader en een moeder hoe imperfect ze vaak ook zijn.
Ik wens je heel erg veel sterkte. En ik hoop voor je dat je nog een lang leven voor je hebt en dat de therapie gaat aanslaan.
Dit soort stress kun je nooit gebruiken maar in jou situatie al helemaal niet.

Lieve Sor

Begrijp ik goed dat je nu drie nachten per week krijgt plus de helft van de vakanties? Dan zou ik me erbij neerleggen, omdat dit zo ongeveer neerkomt op een co-ouderschap. Je kan dit aanvechten, maar ik denk dat het je meer energie gaat kosten dan het je op gaat brengen. Natuurlijk, als er een superonredelijke regeling uit zou komen, dan zou ik het ook doen, maar dit klinkt niet slecht. Maar het doet altijd zeer. Zorg beter dat je door de dagen dat je dochter er niet is, voldoende oplaadt om er voor haar te zijn als ze er wel is. Plan eventuele (dokters)afspraken op dagen dat ze er niet is. Zorg dat je hoofd, je hart en je handen vrij zijn voor als ze er is. Kortom, maar het beste van wat je wel hebt.

En geld....

...is niet belangrijk. Het is niet fair, maar punt. Ga geen strijd aan met je ex, over niets. Niet proberen aan te tonen dat hij dit of dat, niets. (Ja, ik zeg dus het tegenovergestelde van AnneJ) Doe je ding. Met je kind.

Denk je....

...dat we je niet begrijpen, niet met je meeleven? Dat we niet weten hoe het is om een kind te moeten missen als het naar de andere ouder is? Natuurlijk had ik je meer gegund, maar de rechter heeft anders besloten. En daartegen vechten gaat heel veel tijd en energie kosten en als je niet oppast komen er ook nog instanties bij als het als vechtscheiding betiteld wordt. En dat is het tegenwoordig al snel. Je hebt je energie zo hard nodig. Gebruik hem positief. Zoals ik in mijn vorige posting schreef.

Tenzij je ex extreem slecht voor haar is, zou ik mijn energie in ieder geval richten op wat er wel is. Eignelijk nog los van gezondheid. Dat is ook beter voor je dohcter, anders krijgt ze alsnog een kapotgestreden moeder.

Spullen, curator

Ik weet niet waarom je geen inboedel meekrijgt. Maar ook hierin heb ik zoiets van: is het het vechten waard? Kun je niet net zo goed naar een kringloopwinkel gaan en kopen wat je nodig hebt? Kwestie van even goed nadenken wat je echt nodig hebt en de rest komt stukje bij beetje. Kijk ook wat je gratis kunt scoren bij vrienden, kennissen, vrienden van vrienden, zet op fb dat je opneiuw moet beginnen en dat alle mogelijke huisraad welkom is, kijk op sites als gratisoptehalen.nl en op marktplaats het zoekwoord gratis invoeren binnen zoveel km van je woonplaats. Het is allemaal niet eerlijk, maar is het de strijd waard?

Een curator zou ik niet gauw doen, je raakt dan een stuk zeggenschap kwijt. Gaat de curator bepalen wat goed is voor je kind. En als dat nou lijnrecht staat tegenover wat hij als goed voor je kind ziet? Heb je nog een partij tegenover je.

Wel hoop ik dat het lukt om wat meer positiviteit te krijgen, al zal dat heel moeilijk zijn. Maar nogmaals, richt je op wat er wel is, ga de strijd met je ex uit de weg en haal er uit wat er in zit.

Gevreesd

Dag Sor, ik vreesde deze uitspraak al.

Een paar punten: je zegt dat hij het huis, de inboedel en de twee auto's krijgt. Maar hij gaat ook de schuldsanering in en jullie woning staat 'onder water', met andere woorden: jij bent ook verlost van de helft van de restschuld bij eventuele verkoop en van de gevolgen van de schuldsanering. Ik lees het als: hij blijft met de financiële rotzooi zitten, terwijl jij straks met een schone lei kunt beginnen, of in elk geval met je eigen nog te overziene schuld. Of zie ik het verkeerd?

Je bent er boos over dat hij geen alimentatie hoeft te betalen, maar het had ook andersom kunnen uitpakken, namelijk dat jij alimentatie aan hem had moeten betalen, in elk geval kinderalimentatie. Het kind is bij hem en jij moet ook zorgen voor het onderhoud van het kind. Zie de situatie van heel veel vaders en dan worden kale kippen ook nog kaler geplukt.

Ik snap dat je je heel erg boos, verdrietig en wanhopig voelt. Om je hoofd wat helderder te maken moet je even een paar dingen recht zetten.
Je zegt: 'Ik ben echt geen vreselijke moeder,'. Daar heeft de rechter ook geen uitspraak over gedaan, helemaal niet. Het gaat in zulke zaken niet over de vraag wie de beste ouder is. Dus ook het verhaal over je luie ex, die nooit naar zijn kind heeft omgezien, gaat in dit verband niet op. Het doet er echt niet toe. Het is niet zo, dat de rechter daarom niet naar je wil luisteren, alleen zijn dat argumenten die echt niet van belang zijn. Het zijn gekleurde waarnemingen die stammen uit een bepaalde tijd, namelijk toen jullie nog samen waren. De rechter velt geen oordeel over de kwaliteit van de zorg, voor de rechter is waarneembaar dat vader wil zorgen en dat ook doet.

Dan geef je aan, dat je kind drie nachten per week bij je is. Menig vader zou daar jaloers op zijn. Het is dus niet zo dat je helemaal buiten spel bent gezet. Drie nachten,dat zou betekenen: elk weekend.

Dan maak je je boos over het feit dat de rechter jou niet een paar dagen extra gunt in de vakantie, maar een gelijke verdeling heeft aangehouden. Ook hier heb je je pijlen op verkeerde punten gericht. De rechter gaat geen vakantieplanningen doen. De rechter gunt of onthoudt je ook niet bepaalde dagen, maar treft een regeling die in het algemeen gebaseerd is op redelijkheid. Een gelijke verdeling is zo'n regeling. Ex-partners kunnen daarna zelf allerlei afwijkingen organiseren, dat moeten ze zelf weten. Het gaat erom waar iemand recht op heeft, en dat is de helft van de tijd.

Dan het argument van je (eerder al) dat vader op den duur (over drie jaar, hij zal echter ook moeten aantonen dat hij gaat solliciteren etc. de komende drie jaren) toch weer zal gaan werken en dat het kind dus bij jou beter af is, omdat jij thuis blijft voor het kind. Er zitten veel haken en ogen aan die redenering. Op de eerste plaats 'werken' en 'zorgen voor je kind' zijn gelukkig niet meer twee onverenigbare zaken. Je zult alleen wel oplossingen moeten zoeken als je werkt, dat kan kinderopvang zijn, dat kan ook familie zijn. Dan is het ook niet zo dat iemand in de bijstand niet hoeft te werken. Je hebt ook sollicitatieplicht. Maar als er medische redenen zijn op grond waarvan je vrijgesteld bent van die sollicitatieplicht, dan zijn die medische redenen behoorlijk stevig en is het bijna de vraag of je wel nog voo je kindje kunt zorgen. Omgekeerd: als iemand een beroep doet op een uitkering in het kader van de WIA en iemand geeft aan dat hij/zij wel zelf het huishouden runt en voor een kind kan zorgen, dan is dat bijna direct reden om aan te nemen dat iemand ook niet arbeidsongeschikt is. Snap je de valkuil?

Wat nu?

Bijt even door je verdriet en je machteloze gevoel heen. Het is zuur, het is gelopen zoals het gelopen is, je hebt met de beste bedoelingen bepaalde beslissingen genomen, en die hebben gevolgen gehad die jij niet kon overzien en ook zeker niet zo bedoelde. Maar die beslissingen terug draaien, dat kan ook niet.

Overleg nog even met je advocaat of het in heeft om in hoger beroep te gaan, ik zou dan met name kijken naar het moment waarop jij je kind niet meer terug kreeg van oma. Maar misschien had je dat toen moeten aanvechten en is dat in deze zaak niet relevant.

Concentreer je nu even op je eigen leven en gezondheid. Het belangrijkste is nu, dat jij de zaken weer op orde krijgt. Dat betekent inderdaad een woning, je bijstand regelen, een begin maken met het aflossen van je schulden, je eigen gezondheid en motivatie opkrikken. Zorg dat je een liefdevolle en vreugdevolle moeder wordt, die toekomst ziet voor zichzelf en haar kind en dat ook overdraagt, ook aan haar kind, ook als het kind grotendeels bij vader woont. Stel je coöperatief op naar vader, ondersteunend in de zorg voor jullie kind. Bedenk zelf op wat voor manier je dat wil doen en eventueel kun je het hem vragen: hoe kan ik je helpen bij de zorg voor ons kind. Probeer zo neutraal mogelijk te zijn naar hem toe, dus zonder alle verwijten. Als het kan, zorg dan dat je samen naar ouderavonden op school gaat bijvoorbeeld. Hij als de vader van je kind met zijn eigen verantwoordelijkheden, jij als de moeder, die haar medeverantwoordelijkheid zo goed mogelijk probeert waar te maken. Geniet van de dagen en de vakantiedagen dat je kind bij je is en laat het niet verzuren, omdat je zou willen dat het meer was.

Bedenk vooral dat dit een momentopname is, je diepste put. Vanaf nu kun jij ervoor zorgen dat je omhoog klimt. Als je je gaat vastbijten in strijd, chagrijn, boosheid etc. dan zou de put van ellende nog wel eens veel dieper kunnen worden.

Je bent niet machteloos, ook al voel je je misschien wel zo. Je hebt alleen niet mer de macht over het leven van je ex-man. En de macht over je kind moet je delen met vader (niet met oma). Daarbij heb je de volledige macht over je eigen leven. Ik hoop dat je die macht ook terug vindt en kunt gebruiken om weer op te bouwen.

Veel sterkte.

Tsjor

Nog één tip

Terwij ik aan het typen was zijn er al veel reacties voorbij gekomen. Toch nog één punt. Je zegt: 'Dat ik haar dan de hele dag heb en niet pas na 1 uur, doet er voor mij echt niet toe. Die schooltijd had ik dolgraag met haar willen beleven.'
die pijn is heel erg invoelbaar en helaas niet oplosbaar. Wel zou je kunnen kijken of je bijvoorbeeld op woensdag elke week zelf je dochter uit school kunt halen en dan samen de woensdagmiddag ergens door kunt brengen (hoeft niet bij jou thuis te zijn, kan ook ergens in een speeltuin, de Ikea, een abonnement op een dierentuin of iets dergelijks zijn. Als je haar één dag per week ophaalt van school heb je de kans om de juf te spreken, zie je hoe ze uit school komt, hebben jullie samen een gezellige middag, kun je haar eventueel helpen met werkjes voor school, kom je jezelf tegemoet in je eigen behoefte en laat je vader en oma zien, dat jij ook doordeweek er bent voor je dochter. Misschien vinden zij die vrije woensdagmiddag wel prettig.

Ik weet niet of je het fysiek etc. op kunt brengen, maar het zou voor jouzelf wellicht goed zijn. OOk het nadenken hierover is al goed, omdat je dan zelf beseft welke beslissingen je zelf wel en niet kunt nemen.

Tsjor

Wat ook kan....

....is een vaste dag(deel) op school gaan helpen.

Emine en Tsjor

Volgens mij is het probleem vooral hoe bij die school te komen...

Dat is ook heel zwaar

In het eerste bericht schreef Sor al: 'Voor mij is het 1,5 tot 2 uur reistijd omdat ik geen rijbewijs heb. Ik mis al haar schooltijd. Ze zit op de vrije school en daar worden ouders erg betrokken met alles en het is erg moeilijk voor mij om voor een uurtje op school, 2 uur te moeten reizen en daarna weer 2 uur terug (dit doe ik toch wel zo af en toe, zo graag wil ik erbij zijn).

Als je dat ene uurtje school gaat uitbreiden naar: een uurtje op school en een halve dag met mijn dochter, midden in de week, dan wordt de balans van de reistijd wellicht iets anders.

Maar goed, je moet het maar op kunnen brengen, het is zeker zwaar. Het zijn afwegingen die je moet maken en die pijnlijk zijn.

Ik zag overigens nu pas dat je schreef dat je geen rijbewijs hebt. Wat zou je dan met die tweede auto willen doen?

Tsjor

tjor

dat staat er ook al: verkopen en op vakantie gaan.

Och ja.

Ik weet niet in hoeverre de rechter op de financiële kant van het verhaal is ingegaan, maar als er sprake is van schulden, dan zal de rechter niet zomaar goederen uit de inboedel willen halen, die dan verkocht worden voor een vakantie of iets anders.
De financiële afwikkeling wordt nog een probleem. 'Hij krijgt het huis', dat krijgt hij niet, maar hij zal moeten zorgen dat hij de hypotheek overneemt en dat wordt lastig als hij geen inkomen heeft. Sor zal moeten zorgen dat ze zelf van die hypotheek af komt, anders komt de restschuld ook bij haar terecht. 'Hij krijgt de twee auto's' (waarom twee?), dat zal meegenomen worden als hij in de schuldsanering komt. Als neit aantoonbaar is dat hij een auto nodig heeft voor zijn werk zal hij die auto's moeten verkopen om schulden af te betalen.
Idem voor de hele inboedel.

Met andere woorden: het is voor Sor zaak om goed te kijken naar de uitspraak, eventueel nog advies in te winnen van haar advocaat, want het zou kunnen zijn dat er addertjes onder het gras zitten, maar het zou ook zomaar kunnen zijn, dat de rechter haar heeft willen vrijwaren van alle financiële gevolgen voor zover dat kan.

Ik hoop dat Sor snel een eigen woning vindt en daar tot rust komt en dat ze voldoende opgeknapt is om, mocht het nodig zijn, haar kind bij zich te nemen als vader niet meer in staat is goed voor het kind te zorgen.

Stel: vader komt in de schuldsanering, moet huis uit, heeft niet snel een andere woning, trekt bij ouders in met kind. Stel dat Sor op dat moment alles redelijk op orde heeft, eigen woning, uitkering, zelf goed in haar vel. Ik denk dat ze sterk staat als ze dan aan de rechter een wijziging van de verblijfplaats van dochter aanvraagt. En ik hoop dat ze dan ook wat haar gezondheid betreft sterk genoeg is. Dat lijkt me een mogelijk scenario.

Tsjor

Tsjor

Ik denk niet dat ze sterk staat want ik denk dat rechters niet zomaar willen tornen aan een redelijk stabiele situatie voor het inruilen van een hoogstwaarschijnlijk tijdelijke school en een andere tijdelijke situatie.

Verder vind ik 1,5-2 uur enkele reis voor een uurtje op school (dat moet maar uitkomen, wat moet je doen dan?) en een middagje te gek voor woorden. Dat kost Sol enorm veel energie en waar moet ze heen met haar dochter zo zonder auto en rijbewijs?

Tenzij

De redelijk stabiele situatie bij vader niet meer zo stabiel is: geen huis, werk, auto etc.

Ja, ik vind zoveel reizen ook 'te gek' maar ik denk dat je dan afwegingen moet maken tussen wat je zelf heel erg graag wil (betrokken zijn bij school en dochter meer zien) en wat het je kost aan energie en geld.

Waar moet ze heen? Je kunt daar creatieve oplossingen voor bedenken, maar dan moet je weten wat er in de buurt beschikbaar is.

Tsjor

Dag Sor

Ik ben blij dat je al je energie nu vrij kunt maken voor dingen waar je echt iets aan kunt doen. Allereerst je eigen gezondheid natuurlijk. Ik wens je echt het allerbeste op dit gebied. Ik hoop dat je beter wordt, of dat je in elk geval niet zieker wordt. Ik hoop dat je je ogen gericht houdt op de toekomst. Niet de ideaal gedroomde toekomst, maar de reële toekomst. Wat zijn de reële mogelijkheden en wat kun je daaraan bijdragen om die zo optimaal mogelijk te laten zijn. Er komt een dag dat je kind zelf kan beslissen en als volwassene een eigen leven gaat leiden. De relatie ouder-volwassen kind duurt veel langer dan ouder-klein kind. Bereid je voor op die toekomst, geniet ondertussen van de weekenden en bouw op wat je op kunt bouwen. Veel sterkte.

Tsjor

Tsjor

Heb je het eerste berichtje van Sor wel goed gelezen? Het is voor Sor heel moeilijk ver in de toekomst te kijken en zich te richten op een ouder-volwassen kind. Dat is nu net het probleem.

Lieve Sor, ik wens je heel veel sterkte en nog een hele lange goede tijd. Knap dat je het 'vechten' los hebt kunnen laten en je je er nu op kan gaan richten het beste ervan te maken.