Huurwoningen nog duurder dan hypotheek, wat nu?

Ft werken

Ik heb dezelfde ervaring. Voor sociale woningen verdien ik teveel, en vrije sector begon bij 780 euro. En dan zat ik in een woonplaats waar ik niet wilde wonen. Hier in het dorp was een driekamerwoning (dus eigenlijk een kamer te weinig) minstens 950 per maand. Dus ik ben ft gaan werken, urenuitbreiding bij mijn eigen werkgever, en heb een huis gekocht. Nu zit ik netto ook wel aan 850 euro maar dan in ieder geval in een buurt waar ik wil wonen.

kinderalimentatie

etc is ook om de huur van te betalen! Van het totaal bedrag dat je gaat krijgen moet ue rond komen. Een dak boven je hoofd is van belang voor je kinderen. Zij moeten ook eten, beddegoed etc. Alimentatie is niet alleen voor dat wat je heel duidelijk aan de kinderen besteed maar voor het totale plaatje.

Kleiner woon en of in een slechtere buurt

Als je de prijs niet kunt betalen van wat je wilt dan zul je je met minder tevreden moeten stellen.

'Echt nodig hebben' is relatief. Er zijn heel veel gezinnen waar de kinderen een kamer delen, een eigen kamer is echt geen levensbehoefte. Dan richt je het huis zo in dat ze tenminste een eigen hoekje/ bureautje hebben.

En anders zijn slechtere buurten, verderweg, of minder goed onderhouden huizen vaak ook goedkoper.

Waarom denk je dat andere mensen het met minder doen? Omdat ze dat leuk vinden? Simpelweg omdat ze meer niet kunnen betalen. Is verder geen ramp, er valt echt mee te leven.
Bovendien kan het zijn dat het later beter gaat en je je wel iets luxers kunt veroorloven, of één van je kinderen gaat het huis uit of je bent aan de beurt voor de woningbouwvereniging.

Dat kan toch niet?

Je bent getrouwd, hebt ieder een inkomen en een (koophuis) met voor ieder kind een eigen slaapkamer.
Nu ga je scheiden. Dat betekent een stapje terug. 2 keer 1 inkomen is nu eenmaal minder dan 1 x 2 inkomens.

Een stapje terug dus, maar je wil wel een huis met eigen kamers voor de kinderen.
Dat kan toch niet?

De ultieme oplossing voor je probleem is kleiner gaan wonen.

Overigens: eerlijk is het niet. Woningen zijn te duur, huren te hoog.
Maar dat verandert niet in de paar maanden die je hebt.

Je hebt de oplossing al

Paar jaar geleden had ik hetzelfde. Huren geen optie, vrije sector te duur. En dus heb ik gekocht. In een mindere buurt, met minder m2, mn kind dr kamer is eigenlijk meer een soort diepe kast, voor mn verhuizing had ik een dakterras en nu een balkon.

maar gelukkig dat ik ben. Want het is allemaal wel van mij. En dochterlief roept dat dr kamer dan misschien klein is, maar knus is ook.

Ik leef overigens wel iets boven mn stand maar dat kan alleen maar in de maanden dat ik mn huis een paar dagen via airbnb kan verhuren. Nu weet ik niet of dat voor jou ook een optie zou zijn maar zowel is het zeker het overwegen waard.

Je hebt wel gelijk Miriam

Een stap terug is niet aan te ontkomen, dat is een feit. Dus eisen bijstellen.
Maar anderzijds lijkt het mij ook bijna ondoenlijk. Sociale huurwoningen hebben enorme wachtlijsten. Vrije sector is onbetaalbaar. Zelfs een klein flatje (hier in de regio dan) betekent al minimaal 800 a 900 euro huur. Kan me voorstellen dat dat onbetaalbaaris. Een kleine woning/flat is misschien wbt hypotheek betaalbaar, maar die hypotheek krijgt ze gewoon niet.
Lijkt mij ook een enorme puzzel. Maar eisen bijstellen, daar ontkomt ze niet aan.
Bibi

heb de kinderen op ex adres ingeschreven (18+) laten staan.
In de praktijk slapen ze eigenlijk om beurten bij mij.
Dat vinden ze zelf prettig, even rust van de ander.
Qua hoeveelheid komt het neer op co-ouderschap.
Ik heb daarom een flat met 2 slaapkamers. In de ene slaap ik, in de andere staat een stapelbed.
Moet er eentje leren dan gaat die naar het huis waar op dat moment de rust en evt. extra ruimte is die dat betreffende kind wil.

Woningnood

Je zit nu in woningnood. En dat is helaas geen situatie om woonwensen te vervullen. Er zijn gebieden waar je zo terecht kunt voor een huis, maar ik weet niet of dat voor jou haalbaar is met je werk enzo. Ik heb zelf noodgedwongen een tijd lang met mijn kinderen op 1 kamer moeten wonen. Het waren toen geen tieners. Maar dat maakte niet dat het makkelijk was. Ik verlaatte hun bedtijd iets en ging gelijk met ze naar bed. Later wachtte ik in het donker tot ze sliepen en als ze dan sliepen dan keek ik nog wat tv met een koptelefoon. Vreselijk, maar toen was ik al lang blij dat ik weg was bij mijn ex. Later idd een toerijkende woning kunnen bemachtigen. Ik denk als dat niet gelukt was ik had gekeken naar een slaapbank voor mezelf in de woonkamer.

vriendin

Een vriendin van mij in dergelijke situatie deed dat inderdaad Emine. Zij sliep in de woonkamer zodat haar kinderen een eigen kamer konden krijgen. Niet ideaal, maar nood breekt wet.

wij hebben een prima huis, maar een beetje veel kinderen, dus die delen ook gewoon. Dat geeft af en toe wel spanningen, maar ze vinden het ook gezellig. Maar misschien gaat het wel makkelijker omdat ze het van jongs af aan gewend zijn.

huurwoningen

Het is inderdaad heel vervelend als je net tussen de vrije en de sociale sector in valt. Toen ik mijn man leerde kennen woonde hij in een achterstandswijk, omdat dat dicht bij zijn werk was. Hij had een gigantische flat, waarvan hij maar twee kamertjes gebruikte. De rest was leeg of rommelhok. Een kleinere flat mocht niet, want dat was allemaal sociale huur en daarvoor verdiende hij net teveel. Die kleine flats werden bewoond door gezinnen. De omgekeerde wereld eigenlijk.

Hoogslapers en kallaxkasten

Ook de hoogslapers en kallaxkasten van ikea doen trouwens wonderen in het creeeren van eigen plekjes.

Scheiden doet lijden, gaat het gezegde. Iets dat je had moeten kunnen zien aankomen.Je zult je eisen fors moeten bijstellen of je scheiding heroverwegen.
Het laatste is wellicht het beste voor de kinderen....

Mark?

Mark, waarom is een scheiding heroverwegen beter voor de kinderen? Dan ga je er eigenlijk vanuit dat alles oplosbaar is, een relatie altijd veilig is en dat mensen om elkaars zweetvoeten scheiden.

Ik zei wellicht

Het is in ieder geval zo dat een scheiding voor een kind bijna altijd negatief uitpakt, tenzij in extreme situaties (misbruik, mishandeling en dergelijke). Kinderen zijn bijna altijd beter af bij papa en mama samen ook als die weleesn ruzie hebben en elkaar niet meer zo leuk vinden.
Het idee dat de kinderen gelukkig zijn als mama maar gelukkig is, is complete nonsens. TO heeft vast haar redenen voor de scheiding, maar misschien ziet ze nu pas de rekening die ze er voor zal moeten betalen, voor haarzelf en voor haar kinderen.

Weleens met Mark

Zonder TO te willen veroordelen, overigens.

Maar aan scheiden hangt een hoge prijs. Een erg hoge prijs in dit geval zo het blijkt. Ik neem aan dat latten in één huis of birdnesting ook geen opties zijn, al dan niet via een huisje in de tuin. Anders zou dat wellicht te overwegen zijn.

Ik vind wat mark zegt....

...ook niet gek, maar het is niet zo simpel.

Dit is inderdaad een van de eerste leed-dingen die je na een scheiding tegenkomt. En misschien, ik zeg misschien, idd het moment om na te gaan of je nog achter je beslissing staat. Maar mocht dat niet zo zijn, is het natuurlijk nog maar de vraag of er nog wel wat terug te draaien valt. Er is namelijk ook nog een andere partij......

huizenmarkt

Volgens mij is dit simpel: de huizenmarkt is hartstikke ziek in grote delen van NL.

Natuurlijk is het een schande dat er geen gewone goedkope huizen te huur zijn, maar alleen als sociale huurwoningen met toewijzingsregels en wachtlijsten van meer dan 10 jaar. Dat slaat helemaal nergens op.

Ook is het een schande dat er nauwelijks iets te huur is dat iets boven die grens ligt.

Ook de markt van koopwoningen is ziek.

Voor wonen in NL heb je of geluk of veel geld nodig.

Ja dat is klote.

En ja dat grijpt diep in hoe mensen al dan niet samen leven.
Als je eenmaal een goede woning hebt, is het riskant om samen te gaan wonen en daarmee die woning op te geven.
Als je samen woont maar liever/beter apart kunt gaan wonen, is dat moeilijk tot onmogelijk.
En door de zieke woningmarkt is het ook nauwelijks mogelijk om creatief tussenoplossingen uit te proberen als het samen in een (te kleine) woning niet lukt. Als men makkelijker (even) apart zou kunnen wonen, maar wel bij elkaar in de buurt, zouden sommige huwelijken misschien niet hoeven stranden. Iets meer lucht kan sommige relaties goed doen.
Met een betere woningmarkt zouden ook er ook betere oplossingen voor de kinderen op maat uitgevoerd kunnen.

Een oplossing heb ik niet. Ja, er voor zorgen dat de huizenprijzen niet verder worden opgedreven. En lege kantoren laten bewonen.

Mark

Ten eerst: Mark, je lijkt vrij vaak last te hebben van meningen en verkondigt die nogal strak. Heb je nog andere manieren om je punt te maken wellicht? Zou ik erg op prijs stellen. naar mijn mening zou dat de inhoudelijke kant versterken. Maar goed.

Scheiden doe je niet zomaar. En natuurlijk kom je daar hindernissen in tegen. Hele praktische zoals een huis vinden. Maar dat zijn geen onoplosbare zaken. Het kost wat tijd. Ik kan me niet voorstellen dat je bij zo een hindernis denkt 'nou, dan ga ik maar terug'. Mij maakte het nog meer strijdbaar. En kocht dus dat huis dat me nu 1100 in de maand kost terwijl ik in de zorg werk. Maar zoals gezegd lukt me dat doordat ik een paar nachten per maand mn huis verhuur via AIRBNB. En als dat geen optie was geweest wat ik wel bier gaan tappen in het cafe. Ofzo. Een man is er niet voor om leed te verzachten.

Swaen

Dan heb jij geluk dat je het kon kopen. Er zijn genoeg mensen die dat niet kunnen.

Ik ben het overigens met Mark eens. Scheiden moet in mijn ogen het laatste redmiddel zijn.

Dan verder On-Topic.
De huizenmarkt is ziek. Ik heb er ook mee te kampen. Gelukkig kan ik terecht bij mijn ouders, maar anders.. Het Legers des Heils als enige optie. Urgentie is afgewezen omdat ik nog een woning voor de helft bezit, maar dat ik daar niet in mag wonen van de gerechtelijke macht is niet belangrijk.
Er leven steeds meer mensen op straat. Volgens mij moeten er mogelijkheden zijn binnen de maatschappij om dit steeds nijpender wordend probleem aan te pakken.

Een oplossing voor TO kan zijn: bij familie, of een kamer huren bij iemand die in een huis woont dat eigenlijk te duur is. Misschien zelfs iemand die in hetzelfde schuitje zit. Het is roeien met de riemen die je hebt. Bij mij in de gemeente heb ik ook rond gekeken, er waren mensen die op zoek waren naar iemand om een woning mee te delen, omdat de kosten te hoog zijn.
Natuurlijk is Birdnesting ook nog altijd een mogelijkheid. Jij en je ex hoeven beiden dan alleen maar op zoek naar woonruimte voor één persoon. Dat zou een kamer kunnen zijn. De kinderen blijven dan immers in hetzelfde huis wonen.
Een andere oplossing kan zijn dat jullie wel in hetzelfde huis blijven wonen, maar dat jullie als huisgenoten gaan samenleven en niet meer als partners. Dat moet je natuurlijk wel aankunnen.

Wikka

"Volgens mij is dit simpel: de huizenmarkt is hartstikke ziek in grote delen van NL."

En geen politieke partij die daar echt iets aan wil doen. Trouwens, vroeger was het pas erg. Mijn grootouders hadden een tweekamer woning. Toen een van hun dochters trouwde en in de tweede kamer trok kon de 2e niet trouwen want het huis was al vol.

Ik heb een zeskamerwoning en mijn broer (die wat krap zit) een 4 kamerwoning. Da's toch een heel ander verhaal...

urgentieverklaring

Bij een scheiding is het in sommige gemeenten mogelijk om een urgentieverklaring te krijgen waardoor je voorrang krijgt op de huizenmarkt.

infoouders

Dat is heel zeldzaam geworden. Eigenlijk zo goed als onmogelijk. Ik weet wel dat er in mijn dorp een samenwerking tussen kerk en woningbouw is waarbij mensen die uit een gewelddadige relatie komen snel een tijdelijke woonruimte kunnen krijgen, maar het aanbod is heel klein.

Verder weet ik dat een aantal woningbouwverenigingen bij uitzondering urgentie kunnen bieden als je aantoonbaar (via bijv. politie, maatschappelijk werk, ggz) kunt aantonen dat je gevaar loopt (bijv. bij een gewelddadige relatie).

Op de camping

Gebeurt hier in de regio vaak. Of antikraak.

Geheel terzijde en ik veroordeel niemand want ik geloof dat ook ik niet zomaar een ander huis zou hebben, maar dit is volgens mij ook waarom ze zeggen dat vrouwen economisch zelfstandig zouden moeten zijn. Ook in een huwelijk met kinderen.

'Jij en je ex hoeven beiden dan alleen maar op zoek naar woonruimte voor één persoon. Dat zou een kamer kunnen zijn. De kinderen blijven dan immers in hetzelfde huis wonen.'

Voor een kamer ben je vaak ook al 400 euro per maand kwijt! Dus 800 voor twee!