Hulp van buitenaf.

Hallo,
Ik ben in 2015 gescheiden.
De scheiding verliep heel rustig en goed.
Ook na mijn scheiding had ik een ģoede band met de vader van mijn 2 kinderen.
Dat was ook wat we beide wilden voor onze dochters van toen 3 en 7.
Ook dat ik eigenlijk vrij vlot als eerste een nieuwe realtie kreeg had geen invloed op onze band.
Ook hij kreeg een nieuwe relatie en alles verliep soepel zeker voor de kinderen die zich aardig konden vinden in de nieuwe situatie.
Maar in de relatie van mijn ex begon het allemaal wat minder te gaan en dat kreeg op eens invloed op de band tussen hem en mij.
Het ouderschapsplan deugde niet meer, ik voede opeens mijn kinderen verkeerd op en ook de alimentatie was op eens belachelijk hoog voor zijn idee.
Het resulteerde in pesterijen waar met name de kunderen de dupe van werden.
Ze kregen oude te kleine kleding aan naar mij en moesten zich voordat ze naar mij toe kwamen eerst nog even omkleden.
Spullen die ze nodig hadden kreeg ik niet mee maar moest ik komen ophalen.
Belde over elke irritatiepunt vanuit zijn kant opeens 13 keer per dag.
Stuurde daarnaast nog zeer kwetsende mails en apps die vaak niet eens direct met de kinderen te maken hadden.
Maar meer van wat er allemaal mis wat met mij.
Nooit verwacht dat hij dit zou doen. Maar ja..
Laat hwm maar ff gaan dacht ik dan houd het wel op.
Geef er maar zo min mogelijk aandacht aan.
Maar dat frustreerde hem blijkbaar want alles werd erger.
En de kinderen werden ingezet als pion.
Verschrikkelijk werd dit en mijn oudste begon er problemen van te krijgen waardoor ik na bij de huisarts te zijn geweest ben doorverwezen naar een kinder therapeut/vetrouwenspersoon.
Het rustig uitleggen naar mijn ex dat dit moest stoppen omdat de kinderen hier onder lijden had geen enkel zin.
Alles was immers mijn schuld want ik deed alles verkeerd.
Duidelijk dat er nog een onverwerkt iets zat van de scheiding denk ik.
Maar met die wetenschap kon ik niet verder.
De therapeut is alleen voor mijn kind.
En verder niet voor de situatie er omheen.
Nu dat vader opeens alles ( ook dingen waar kinderen van de leeftijd niet mee gconfronteerd moeten worden) met voornamelijk de oudste bespreekt.
Krijgt de oudste nog meer problemen. (Angsten)
Maar evengoed wil ze het liefste bij hun zijn.
(Dat vind ik best gek maar het is en blijft haar vader en wil niet haar tegen dr vader opzetten)
We hebben allebei bericht gehad van de therapeut dat de psychische situatie van onze dochter zeer te lijden heeft onder de informatie die niet voor haar bestemd is.
Ook hier geeft mijn ex aan dat hij vind dat de waarheid ( zijn waarheid) het belangrijkste is voor de kjnderen.
Dus dit blijft doorgaan.
Mijn huisarts weet geen oplossing.
Want er is geen instantie blijkbaar die hem op de vingers kan of tikken.
Alles om naar toe te gaan moet je beide aan mee werken.
En dat is niet t geval.
Iemand een tip???