Hoeveel alimentatie ontvangen jullie en was is gemiddeld?

Emine

Dat klopt helemaal, helaas.

Ik ben zelf verbijsterd door het gemak waarmee een alimentatiebetaler van zijn of haar verplichting af kan komen. Maar als jij als verzorgende ouder ook krap zit, kun je je kind ook niet elders over de schutting gooien onder het mom van "sorry, geld is op." En daar zit je dan, met grote kinderen die je ook niet meer voor de gek kunt houden, een flinke zorglast (want diagnoses in da house) en alle kosten. Dan kun je maar één ding doen: slikken en doorgaan.

Maar ik weet dat ik dan wel de lasten heb, maar ook de lusten, de mijlpaaltjes! Ik heb mijn kinderen door hun schooljaren en examen heengetrokken, ik heb een kind getroost na zijn eerste liefdesverdriet, ik heb een kind mogen helpen met verhuizen en klussen in zijn eerste eigen flatje, met een stel vriendinnen hebben we overal gezocht voor gratis of zo goedkoop mogelijke inboedel (gelukt!) en ik ga hem dit weekend vertellen hoe hij de was moet doen .

Ik sta er dan wel als ouder alleen voor qua zorg en financiën, maar niet als mens, en dit soort mijlpalen maakt het allemaal weer goed!

De logica van ex...

...in mijn geval:

"Jij laat de kinderen niet verhongeren. Dan vreet je zelf wel niet. Jij laat ze niet bloot rondlopen. Dan loop je zelf wel in je blote kont. Dus waarom zou ik betalen, als ik weet dat ze toch wel alles hebben?"

Toch zeer opmerkelijk dat hij tegelijkertijd op alle mogelijke manieren geprobeerd heeft om mij tot incapabele ouder te laten verklaren door de instanties. Hij vond/vind me kennelijk zo incapabel dat hij er wel op vertrouwt dat ze alles hebben, ook al heb ik niks om van te geven.

Later heeft hij het een en ander bijgesteld naar: "Omdat ik wil dat jouw leven zo moeilijk mogelijk is....." Heeft me ook financieel echt geruineerd, loop nog steeds achter de feiten aan. Echter de echte prijs daarvoor betaalt hij zelf. What goes around comes around. In de vorm van hoe kinderen tegen beide ouders aankijken.

En Hortensia

......zo is het echt maar net!

het trieste is...

...dat mijn ex niet rancuneus is. Het is eerder een vorm van onvermogen. Maar ook daarmee had hij kunnen leren omgaan.

Rancune en de dreiging je kapot te maken lijkt me nóg erger. Dan zit die dreiging er ook nog eens op...

Anyway, het resultaat is hetzelfde. Je verliest het respect van je kinderen na zulke acties. En dat klinkt voor buitenstaanders misschien als "lekker puh", een gevalletje "the winner takes it all, the loser has to fall", maar dat is het niet. Er zijn alleen maar verliezers. Want we willen allemaal toch twéé betrokken ouders voor onze kinderen, ouders die allebei hun brede verantwoordelijkheden nemen, ook na een scheiding.

Perfectie bestaat niet, je best doen wel. En als één ouder het op een verschrikkelijke manier verzaakt op allerlei fronten, dan voelt dat kind dat natuurlijk ook, ze zien op wie ze kunnen rekenen en op wie niet. Maar ik zie ook wat dat met kinderen doet als ze ouder zijn. Maar goed, dat zul jij ook wel kennen, vermoed ik.

Yep.....

........

Wel hebben de kinderen in mijn huidige partner een vader gevonden.

En ex, die vraagt zich oprecht af wat er toch aan de hand is, waarom de kinderen tegen hem aankijken zoals ze tegen hem aankijken. Dus net zo goed onvermogen denk ik. Onvermogen om de gevolgen van eigen daden (zowel vooraf als achteraf) te overzien.

werkwoord

Idd, hier is ex ook niet rancuneus maar heeft ook last van onvermogen om de gevolgen van eigen daden te overzien. Iets om mee te dealen maar vaak een hard gelag....Ik wist niet dat een na huwelijk zo'n werkwoord was...