hoe vaak mag een vader nog weg blijven bij zijn zoon?

snap het niet helemaal

Ik snap het niet allemaal. Gaat het om een omgangsregeling van een paar uur in de week? Vertrouw je je kind niet bij zijn vader? Als je het idee hebt dat je kind niet veilig bij hem is kan ik me je zorgen wel indenken.
Maar ruzie maken kan toch ook waar je kind niet bij is? Daar ben je zelf bij.
Of ben je boos omdat hij eerder zijn kind niet wilde zien en nu opeens wel?

Luisteren

'Omdat het stroef ging lopen en hij niet meer naar mij luisterde en zijn eigen gang ging. Meneer bleef weg vanaf december 2012.'

Wat er ook voorgevallen is in jullie relatie, je kind heeft een 'verwekker' en dat noemen we een vader. Vader heeft het kind willen erkennen en een omgangsregeling gewild. Dat is door de rechter toegekend.

Wat nu het probleem is wordt niet duidelijk. Termen als 'vader heeft de stekker eruit gehaald', dar is allemaal niet zo duidelijk. Daar kan van alles achter schuil gaan.

In elk geval lijkt vader aanhoudend te zijn in zijn wens om omgang te hebben met zijn kind.

'Maar het is nu 8 maanden dat vader en zoon elkaar niet hebben gezien. Dus in 1 jaar tijd hebben ze elkaar 6 x gezien. Met nu een tijd van 8 maanden. Is dit wil in het belang van het kind?

Nee, natuurlijk niet, dat is veel te weinig, een kind kan zo geen band opbouwen met vader. Ook het beperkt aantal uurtjes lijkt me veel te weinig. Het kan zijn dat het niet anders kan vanwege het werk van vader, maar ik zou er zeker op inzetten dat vader het kind vaker en langer kan zien.

In het traject met ONS zou je kunnen bespreken wat haalbaar is voor vader en wat wenselijk is voor het kind. Om een band op te bouwen met zijn vader zijn meer en langere kontaktmomenten wenselijk. Mocht je met vader alleen er niet uit komen, dan kan het wellicht zinnig zijn als de zus van vader erbij komt. Het zou goed zijn als zijn familie hem wellicht ondersteunt hierin en zorgt dat hij echt de kans krijgt om kontakt op te bouwen met zijn kind.

Tsjor

Samantha

Je kind heeft er recht op zijn vader te kennen en er een band mee op te bouwen. De vader heeft mede daarom ook omgangsrecht gekregen van de rechter is is officeel erkend als vader.

Als hij het kind heeft staat het hem vrij omd ie tijd in te vullen zoals hij wenst tenzij er door de rechter/instanties speciale voorwaarden aan gesteld zijn. Jij hebt niet het recht zelf allerlei aanvullende eisen te stellen. je kind is neit jouw bezit.

Jij traineert nu de omgangsregeling vanuit egoistische motieven. Je koester blijkbaar (en wellicht begrijpelijk) wrok t.o.v. je ex, maarin het belang van je kind heb je je daar maar overheenn te zetten.

Ga zo door en je maakt alleen maar meer problemen voor jezelf en je kind!

met verbeteringen

Waarom kun je een eenmaal getypte reactie niet later meer wijzigen?

Maar goed, hierbij de verbeterde versie!

Je kind heeft er recht op zijn vader te kennen en er een band mee op te bouwen. De vader heeft mede daarom ook omgangsrecht gekregen van de rechter is is officieel erkend als vader.

Als hij het kind heeft staat het hem vrij om die tijd in te vullen zoals hij wenst tenzij er door de rechter/instanties speciale voorwaarden aan gesteld zijn. Jij hebt niet het recht zelf allerlei aanvullende eisen te stellen. je kind is niet jouw bezit.

Jij traineert nu de omgangsregeling vanuit egoistische motieven. Je koestert blijkbaar (en wellicht begrijpelijk) wrok t.o.v. je ex, maar in het belang van je kind heb je je daar maar overheen te zetten.

Ga zo door en je maakt alleen maar meer problemen voor jezelf en je kind!

.

nog even dit

We hebben NOOIT een relatie gehad , alleen sex !
Hij wilde niks van de zwangerschap weten en heeft mij in de steek gelaten daar mee.
Tot dat mijn zoon 10 maanden was stond eerst zijn zus op de stoep.
Maar ik heb wel de deur open gedaan in het belang van het kind.
Om een relatie op te bouwen met het kind.
Na een tijdje hield hij zich niet meer aan zijn afspraken .
Dat wilde ik met hem bepraten , maar ik werd de huid vol gescholden.
Meneer laat niets meer van zich horen en blijft weg.
Tot het kort geding , wat bestaat uit leugens.
Want ik zou wel een relatie met die man hebben gehad.
Maar dat was zeker niet het geval.
Hij wilde dat juist wel met mij maar omdat ik dat niet wilde is hij boos geworden op de hele situatie.
Daarom is hij naar de rechter gegaan.
Daar heeft hij erkenning ge eist en omgangsregeling.
Dat is ook niet het probleem.
Hij liegt gewoon om in beter licht te staan bij de rechter.
Tijdens zijn bezoek om Tygo te zien , zegt hij dat de afspraak verzet moet worden voor de volgende keer omdat zijn vader een ernstige spier ziekte zou hebben en die moet de meest verschrikkelijke onderzoeken onder gaan, daar wil hij bij zijn.
Nou oké dat kan natuurlijk , maar dan moet je niet op Facebook zetten dat je op vakantie bent.
Of een keer op Facebook zetten dat je zo hard naar huis bent gereden dat je nog nooit zo snel thuis bent geweest.
Of als 37 jarige nog steeds bij je moeder thuis wonen en nog NOOIT op eigen benen hebt gestaan.
Of als 37 jarige 16 jarige meisjes versieren en wijn aanbieden op een wedstrijd met meerdere getuigen erbij.
Enz enz enz .
Sorry er is zo veel gebeurt kan ik wel allemaal neer zetten , maar dat is niet de bedoeling , het is alleen een klein voorbeeld.
Meneer heeft de stekker uit het ONS traject getrokken omdat hij het niet vertrouwde en dacht dat ik de boel stagneerde .
Ik heb 1x netjes op tijd inderdaad de afspraak verzet vanwege stukke auto.
Daar heb ik bewijs van want hij staat nog steeds stuk in de schuur bij mijn ouders op de boerderij.
Heb ondertussen een klein autotje van mijn oma gekregen.
Maar het gaat erom dat meneer niet zijn afspraken na komt.
Hoe vaak mag hij nou steeds weg blijven , dat is toch niet goed voor het kind?
Hij wil zo graag zijn kind zien en start zelfs een recht zaak op.
Maar hij komt zijn beloftes en afspraken niet na.
Ik heb nooit ruzie gemaakt waar het kind bij is, daarom wilde ik heb even spreken op neutraal terrein.

Ik snap dat dit onder werp boze reacties op wekt bij vaders.
Ik heb toch ook de deur open gedaan?
Maar hij heeft zoveel kansen gekregen ondertussen.
Hij houd zich er niet aan.
Hij is onverantwoordelijk en kinderlijk ingesteld en krijgt zijn zin niet en dus gaat hij stamp voeten.
Moet ik daar mijn kind aan meegeven?
En wie steunt mij dan in het hele proces ?
Nee ik sta te boeken als overbezorgde moeder.
Tuurlijk hebben recht op hun kind , maar niet alle vaders .
Er moet gewoon individueel gekeken worden naar de vader , de moeder en het kind.
Er moet ook geluisterd worden naar beide.
Het belang van het kind staat boven aan!
De invloed van het opgroeien zonder vader hoeft helemaal niet negatief te zijn, onder één voorwaarde. Namelijk dat de vader, en mannen in het algemeen, niet negatief door de moeder besproken worden. Gebeurt dat wel, dan kan een kind het later knap lastig krijgen in zijn of haar eigen relatie tot mannen.
Uit onderzoek blijkt dat kinderen die in één-ouder-gezinnen opgroeien, het absoluut niet slechter doen dan kinderen uit een volledig gezin. Wat daarentegen wel aantoonbaar slecht is voor de ontwikkeling van kinderen, zijn ruzies tussen (ex)partners, en kwaad-spreken over elkaar na de scheiding.
De aanwezigheid van een vader is dus niet per se noodzakelijk. Maar wat dan wel? In het algemeen is voor een goede ontwikkeling het volgende nodig:

Veiligheid. Oftewel: een warm en open gezinsklimaat (niet een "wij tegen de boze buitenwereld"-houding), veiligheid op school, en veiligheid op straat.
Een stabiele relatie. Dat betekent dat een alleenstaande moeder (of vader) niet aldoor andere partners krijgt waarmee het kind wordt geconfronteerd.
Ook is het belangrijk om niet meteen een papa of een mama te maken van een nieuwe partner. De relatie tussen een nieuwe partner en het kind moet groeien. Vaak ervaren kinderen een nieuwe partner als een indringer, en moet de nieuwe partner in de loop der tijd het hart van het kind veroveren. Een nieuwe partner hoeft dus helemaal niet samen te vallen met een vader- of moederfiguur voor het kind.

Continuïteit in de opvoeding. Belangrijk voor de ontwikkeling van het kind is de kwaliteit van de ouder-kind relatie. In de praktijk betekent dat: emotionele betrokkenheid, pedagogische kwaliteiten (een opvoeder moet opvoeden) en gevoeligheid voor de behoeften van het kind (goed kijken en luisteren dus).
Weerbaarheid. Het is goed als een kind leert om weerbaar te zijn, dus leert om positief voor zichzelf op te komen.
Geen financiële armoede. Of in ieder geval zo goed als mogelijk om te gaan met weinig geld. Er zijn ook hele leuke dingen te doen met weinig geld.
Vriendenkring. Naarmate een kind ouder wordt, wordt de zogenaamde peer-group steeds belangrijker. Een goede vriendenkring helpt kinderen om positief en zelfbewust in het leven te staan.
Daar streef ik voor !!!

En specifiek voor één-ouder-gezinnen:

Mannen. Voor de ontwikkeling van een kind is het belangrijk dat er leuke, aardige en betrouwbare mannen in zijn dagelijkse leven zijn. Dat kan heel goed een opa zijn, maar ook een betrokken buurman, een vriend, een oom, etc. Deze figuur kan "als een vader" voor het kind zijn, en moet zó betrouwbaar zijn dat er regelmatig contact is gedurende langere tijd.

beter stoppen

Het is natuurlijk belangrijk om contact te hebben met de verwekker maar als hij zo erg onbetrouwbaar is in het contact dan lijkt het mij beter om te wachten tot je kind een puber is. Dan is het misschien beter uit te leggen. Voor een klein jongetje is het heel verwarrend een vaderfiguur dat de afspraken niet nakomt en alleen op komt dagen als hij daar zin in heeft.

Achteraf gezien had het beter geweest om het kind niet te laten erkennen.

Samantha

Je bijt je te veel vast in je eigen mening hierover. Dit is een mening ide niet gehoord gaat worden. De wet zegt nu eenmaal dat kinderen recht hebben op contact met beide ouders. En de wetgever/instanties gaan behoorlijk ver om 'tegenwerkende moeders tot medewerking te dwingen.' Gek genoeg als zo'n vader het niet wil, gebeurt er helemaal niets, maar zolang hij het wil kan hij echt alles op je loslaten om medewerking af te dwingen. En dan heb je het echt niet mals. Dus tenzij er een echte reden is vanuit het kind, zou ik me toch openstellen voor contact tussen vader en kind.

En enige wat je kunt doen

is proberen waarborgen te treffen voor de veiligheid en welzijn van het kind tijdens de omgang. Maar kijk op www.bezorgdemoeders.nl en je ziet dat er zoveel moeders zijn die ondanks problemen hun kind moeten meegeven. Er zijn zelfs moeders die hun kinderen kwijt raken doordat ze uit huis geplaatst worden omdat er geen omgang is.

Ik zeg niet dat het altijd goed gaat, integendeel (zelf ook nogal wat meegemaakt op dit vlak), maar er is een realiteit waarmee je moet zien te dealen.

Heej

Deze draad is dubbel geplaatst. En ik maar zoeken naar de reactie die ik eerder vanmiddag gaf.....nou ja, nu staat er twee keer een reacite en weet je nog uitgebreider wat ik ervan vindt.

Je eigen recept

'Het belang van het kind staat boven aan!' Dat is ook zo. en zoals Emine al aangeeft: op dit moment wordt het zo gezien: het belang van het kind is, dat het kind omgang heeft met beide ouders, zodat het kind weet waar het vandaan komt, zelf een oordeel kan vormen over de beide ouders en zelf zijn eigen relatie kan vormgeven met beide ouders.
Het kind kan niet alleen afgaan op de mening van d eouder die geen relatie heeft/wilde met de vader.

'In het algemeen is voor een goede ontwikkeling het volgende nodig:

Veiligheid. Oftewel: een warm en open gezinsklimaat (niet een "wij tegen de boze buitenwereld"-houding), veiligheid op school, en veiligheid op straat.
Een stabiele relatie. Dat betekent dat een alleenstaande moeder (of vader) niet aldoor andere partners krijgt waarmee het kind wordt geconfronteerd.
Ook is het belangrijk om niet meteen een papa of een mama te maken van een nieuwe partner.'

Hier beschrijf je je eigen recept. Maar je bent zelf zwanger geworden en hebt de vader onmiddellijk afgewezen: je wilde geen relatie met hem. Hij wilde dat wel. Ook na de zwangerschap, blijkbaar.

Je hebt daarmee je kind een hele moeilijke start gegeven als het gaat om de gezinssituatie. Met die moeilijkheden zul jij toch zelf moeten leren leven en zoveel mogelijk oplossen. Dat los je niet op door de vader uit te gummen. Dat kan namelijk niet. Die vader is er gekomen, op een manier die je zelf hebt bepaald. Je geeft zelf al aan dat een vader belangrijk is: van je nieuwe partner niet direct een papa of mama maken. Klopt: wat er is al een papa en een mama.
Je kunt ook niet zomaar een willekeurige man van de straat af plukken en die tot surrogaatpapa verklaren.

Accepteer dat je een onbetrouwbaar sujet vader hebt gemaakt van jullie kind en handel daarnaar, zo goed mogelijk, zonder kwaad te spreken over de vader tegenover het kind, zonder de niet-nagekomen afspraken zwaar te beladen etc.

Misschien is het goed als de omgangsmogelijkheden uitgebreid worden tot een langere tijd dan enkele uren.

Tsjor

Hallo Tsjor

Hier beschrijf je je eigen recept. Maar je bent zelf zwanger geworden en hebt de vader onmiddellijk afgewezen: je wilde geen relatie met hem. Hij wilde dat wel. Ook na de zwangerschap, blijkbaar.

Dit is niet waar !!!
Ik belde hem meteen op na het ontdekken en hij zei tegen dat ik in de stront kon zakken met mijn zwangerschap hij wilde er niets mee te maken hebben.
Pas later toen het kind 2 jaar was vroeg hij om huisje boompje beesje.
Ik wilde dat niet!!!
We hadden geen relatie ervoor en dus ook niet erna.
We hebben alleen seks gehad met elkaar.

Je kunt ook niet zomaar een willekeurige man van de straat af plukken en die tot surrogaatpapa verklaren

Was ik ook echt niet van plan.
Is niet in het belang van het kind !!!

Accepteer dat je een onbetrouwbaar sujet vader hebt gemaakt van jullie kind en handel daarnaar, zo goed mogelijk, zonder kwaad te spreken over de vader tegenover het kind.

Sujet???
Ik praat niet slecht over de vader tegenover mijn kind .
Dat is niet in het belang van het kind !!!
Ik zou wel een echt slechte moeder zijn als ik dat wel deed.

Bedankt voor het reageren allemaal.

Dit alles is wel een waar gebeurt verhaal helaas en nog meer zelfs .
Waarom moeten wij mama's het er maar mee doen , terwijl er vaders zijn die de regels aan hun laars lappen?
Wij houden het belang van het kind hoog , maar die vaders schreeuwen om hun rechten.
Alleen echte papa's verdienen het om met die rechten te komen en niet vaders die er misbruik van maken.
Er zijn papa's die voor die rechten gevochten hebben.
Maar er zijn nu vaders die daar een macht spelletje mee spelen.
Moet ik dan ook maar in een Cat Woman pakje rond gaan lopen om gehoord te worden ?
Hij is vader geworden omdat ik er voor gekozen heb om de baby te vol dragen en op te voeden .
Als het aan hem had gelegen was ie in de stofzuiger beland, dat heeft hij mij zelf gezegd.
Maar dat maakt hem nog niet een papa.
Hij loopt steeds het leven van het kind in en uit.
Dat is niet in het beland van het kind.
Wij mama's moeten dan voor hun opkomen dat wordt van ons geëist.
Maar wij mama's moeten ons mond houden omdat we het toch niet winnen?

Samantha

Waarom heb je eigenlijk besloten de vader je kind te laten erkennen als hij er niets mee te maken wilde hebben?

Goed, dat is nu wel het geval. Je kan je kind hem leren kennen en als de vader het laat afvallen, dan komt je kind er later vanzelf wel achter hoeveel hij aan z'n vader heeft. Daar hoef je verder niets voor te doen, jij houdt je gewoon wel eraan door je aan de omgangsregeling te houden. Als hij niet toehapt jammer dan. Ik denk dat je geen verwachtingen moet hebben want je lijkt wel erg teleurgesteld, maar je kan de vader niet mooier maken dan h ij is is :-)

tweede zin

ipv afvallen bedoel ik afweten, beetje warrig zo. Dus tweede zin luidt als volgt: je kan je kind hem laten leren kennen en als de vader het laat afweten, dan komt je kind er later vanzelf wel achter hoeveel hij aan z'n vader heeft.

ingewikkelde zin ;-)

tja

Ouderschap begint bij de keuze met wie je een kind op de wereld zet. Natuurlijk bestaan er 'ongelukjes', maar dan nog is het je eigen keuze geweest om dit kind van deze man te krijgen. Wat er nu gebeurt is het gevolg van die keuze en het maakt deze man tot iemand waar je de rest van je leven mee te maken zult hebben, hoe dan ook. Aan jou om hier het beste van te maken.

Of is het wellicht zo dat jij wel graag een kind wilde maar geen man, en heeft hij daardoor het idee dat hij slechts als zaaddonor is gebruikt? Wellicht zit daar het probleem?

nav Jippox

Door de opmerkingen van Jippox zou de indruk kunnen ontstaan dat je 'eigen keuze' hier relevant is. Vergeet het maar. Of je iets wilde, niet wilde, hoe het gegaan is allemaal - het maakt uiteindelijk allemaal geen bal uit.

Samantha, je hebt een kind, het kind heeft een vader, die vader heeft recht op omgang, 'het systeem' is gericht op die omgang en die omgang gaat er komen. Dat kan je bitter onrechtvaardig vinden, maar dan moet je maar een avond met je vriendinnen in de kroeg gaan zitten om je frustraties te uiten, want in de rechtszaal kom je er geen ene steek verder mee.

Emines reacties in die andere draad zijn gewoon volkomen terecht: blijf je hakken in het zand zetten, en je wordt overlopen door het systeem. Buig mee, en de kans is groot dat je weer gewoon terugveert.

Ik herhaal mijn advies: braaf meewerken en dan maar zien of meneer zichzelf als een onbetrouwbare labbekak te kijk zet. Waarna je op de volgende zitting met je vroomste gezicht kunt zeggen dat je je kind zijn vader gunt maar dat helaas gebleken is dat meneer de verantwoordelijkheid niet aan kan. Dan ligt de zwarte piet bij hem/

Bedenk ook dit: als jij alle medewerking weigert, hoeft hij niet te laten zien wat hij waard is en kan hij jou van alles de schuld geven. Jij werkt niet mee, ziet u nu wel meneer/mevrouw de rechter dat ik geen eerlijke kans krijg? Dan ben jij de gebeten hond. Die rol wil je niet hebben.

En voor de mensen die opmerkten 'je had hem niet moeten laten erkennen' - als een man wil erkennen kan hij ook dat via de rechter afdwingen - zie mijn opmerkingen daarover in het draadje 'ex wil zoon niet maar mij wel'.

Sterkte ermee

Temet

Echt hoor

Temet: 'Dan ben jij de gebeten hond. Die rol wil je niet hebben.'

Samantha, dit is echt zo. Dat wil je echt echt echt niet. Als er neit echt iets heel groots aan de hand is waardoor het absoluut onverantwoord is om je kind met de man in contact te laten, verzet je dan niet. Dat kost je je prettige leven en misschien wel je kind.

En probleem is dat als dit eenmaal begint, je er ook niet makkelijk vanaf bent. Je zal de eerste neit zijn die zorgen over de (omgang met) de ex meldt of om hulp vraagt en die uiteindelijk zelf als slecht te boek komt staan en de kids kwijtraakt. Vergeet niet dat je ex nimmer zal toegeven dat hij is zoals jij zegt. De instanties zullen een van jullie kanten kiezen en het makkelijkst is om de kant van de wet te kiezen en dat is de kant van je ex. Alles zal zich inzetten om 'het recht te doen zegevieren', omgang dus. Echt, als er niets aan de hand is en er geen hele zware reden is om geen omgang te willen (en alleen sex gehad hebben is echt geen reden), NIET DOEN.

temet

Wat ik bedoelde is dat ze niet nu nog een keuze heeft, maar juist dat ze die keuze allang gemaakt heeft (met het zwanger worden van deze man) en daar nu dus mee zal moeten leven.

slachtoffer

Eens met Jippox. Ik denk ook ze zich niet als slachtoffer moet zien. Daarbij koos ze er ook zelf voor om het kind te laten erkennen door hem, alhoewel ze niets met hem had. Misschien toch een beetje voor het geld? Je kan die erkenning wellicht ook ongedaan maken, via een advocaat (zie google, ook hier op de site een artikel). Maar ja dat is ook weer zoiets. Kind heeft een vader, ook al is het een lapzwans.

volgende stap

Misschien heb je gelijk in je mening over de vader maar de rechter is nog lang niet zo ver als jij in dit proces. Als jij wilt dat de rechter een terecht beeld krijgt van de vader, moet je mee doen. Door mee te werken wordt de aandacht gelegd op het gedrag van de vader en niet op jou. Voor jou zal het voelen als een toneelstuk maar dat moet dan maar. De vader zal het af en toe goed doen maar uiteindelijk vallen mensen toch wel in hun oude patroon. Hoe minder opmerkingen en vragen over jouw houding, hoe duidelijker zijn houding wordt. Hoe minder jij de vader aanwijst, des te duidelijker voor de omstanders de steken die hij laat vallen. Daarmee kies je voor je zoon en jezelf. Je gaat de vader toch geen plezier doen door dwars te liggen?

Geef jezelf nog een dag of 2 om over het onrecht uit te razen. Zeg daarna dat het nu eenmaal zo is (de wereld is nu eenmaal niet 'eerlijk') en stap erover heen met een en-wat-nu-houding. Je wilt niet dat je zoon hier later last van krijgt, vader kan je niet veranderen, dus zoek advies hoe je je zoon het beste kan begeleiden bij deze vader.

Nee, van die erkenning kom je niet meer af

Mijntje zegt:
"Je kan die erkenning wellicht ook ongedaan maken, via een advocaat (zie google, ook hier op de site een artikel). Maar ja dat is ook weer zoiets."

Ik weet niet waar je dat vandaan haalt, maar nee, dat kan vziw niet. Erkenning kan alleen ongedaan worden gemaakt als die is gedaan door een man die het kind niet heeft verwekt, en dan alleen nog door het kind zelf of door de man zelf, en die laatste kan dat ook niet zomaar. De moeder kan sowieso de erkenning niet meer laten vernietigen.

Hooguit zou je nog kunnen aanvoeren dat je de toestemming voor een erkenning eigenlijk niet had willen geven maar dat je werd gedwongen of het allemaal niet begreep, in juridisch jargon zit je dan in het leerstuk van de wilsgebreken, maar ik ken geen voorbeelden waar dat is gelukt.

Als je de verwekker je kind laat erkennen en je hebt er achteraf spijt van dan heb je gewoon botte pech. Maar zoals ik al eerder zei: als je niet laat erkennen maar de verwekker wil het per se toch dan kan hij dat via de rechter afdwingen.

Groeten,

Temet

hier

http://www.ouders.nl/artikelen/kan-de-erkenning-van-een-kind-nog-worden-teruggedraaid -ik dacht dat eerder annej hier ook op doelde. Ik denk alleen niet dat hier aan de eisen wordt voldaan.

Erkenning

'Hooguit zou je nog kunnen aanvoeren dat je de toestemming voor een erkenning eigenlijk niet had willen geven maar dat je werd gedwongen of het allemaal niet begreep,' Ik dacht dat vader om de erkenning had gevraagd bij de rechter en hem daar ook heeft gekregen. Einde verhaal. Zo is het en niet anders.

Ik kan me best voorstellen dat de man schrok van een zwangerschap na één keer seks. Dom. Beiden hadden moeten nadenken over voorbehoedsmiddelen. De grootste angst is: vrouw komt geld halen.
Wennen aan de komst van een kind lijkt me voor een man anders dan voor een vrouw: voor de man is het op afstand. Zeker als er geen relatie is. Hij heeft er blijkbaar wel over nagedacht en over gepraat, anders komt de zus niet na tien maanden opdagen.

Tsjor

Tsjor

Je hebt gelijk, ik was het vergeten, maar inderdaad schreef Samantha dat in de openingsposting al: hij heeft erkenning bij de rechter afgedwongen. Dan is het inderdaad over en uit.

Groeten,

Temet