Hoe stop je een vechtscheiding?

Scheidingsoorzaak

Helaas speelt dat heel vaak mee. Mensen die gaan scheiden kunnen hun emoties niet opzij zetten om echt naar het geheel te kijken. Echt te kijken naar hun kinderen en te beslissen wat het beste is voor de kinderen.
Ik probeer dat wel te doen en in het begin was dat enorm zwaar. Nu gaat mij dat een stuk makkelijker af en ik merk dat mijn houding erg helpt voor mijn dochter. Het gaat nu zelfs overslaan naar mijn ex. De emotie zit er nog en op het moment dat wij over zaken moeten praten die over geld gaan (ons eeuwige pijnpunt) dan kan het weer hoog oplopen.

Het feit dat kinderen met 12 jaar mogen kiezen is een fabeltje. Kinderen worden gehoord vanaf 12 jaar. Ze mogen pas echt kiezen vanaf 18. Misschien kun je daar nog iets mee.

Verder wens ik je heel veel sterkte! Ik weet heel goed hoe moeilijk het is om zo aan de kant gezet te worden.

@Bolletje, natuurlijk is het verschrikkelijk voor de kinderen dat hun moeder hen dit heeft aangedaan. Gelukkig zie je in dat jullie (jij en jouw man) hierin een hele grote rol hebben gespeeld. De grootste slachtoffers zijn nog steeds de kinderen. Helaas is er tegen manipulatie weinig te doen. Mijn vriend en ik lopen hier ook tegenaan met zijn kinderen. Zijn ex doet er ook van alles aan om de kinderen weg te houden. Mijn vriend is trouwens niet vreemd gegaan, zijn ex had het moeilijk in hun huwelijk daar mijn vriend een veel sterker persoonlijkheid is dan zij.

De vraag is nog steeds...

Maar de vraag is nog steeds hoe stop je een vechtscheiding.
Het schijnt te kunnen. Ik heb laats het verhaal gelezen van een man die 4 jaar z'n kinderen niet had gezien, alle aantijgingen en aangiftes die maar te bedenken zijn heeft hij meegemaakt.
Momenteel gaat hij 1x per maand in een café in overleg met z'n ex over de kinderen en ziet hij weer gewoon z'n kinderen. Hij coach nu andere mensen die in een soortgelijke situatie zitten. Ik wil dolgraag met hem in contact komen maar dat lukt maar niet.
Z'n naam is Anne venema, iemand een idee hoe deze man te bereiken?

Eddeped

Kijk even op www.vadercoach.nl

eddeped offtopic

als je zijn naam intypt op google is hij bij mij de eerste Anne Venema die opduikt op Linkedin als vadercoach
https://nl.linkedin.com/in/annevenema
Denk dat je daar een stapje verder mee moet kunnen komen?
En zijn eigen site http://www.vadercoach.nu/?page_id=668 alwaar je je kunt aanmelden om met hem in contact te komen.
Desnoods zoek je via facebook verder met de toevoeging vadercoach, want zo lijkt hij zich te noemen (naast gewone beroep)

@paddington

Dat emotie parten speelt zal ik niet ontkennen en dat ik die meer uit dan m'n ex is voor iedereen duidelijk. De enige keer dat ik een emotionele reactie bij m'n ex zag was toen ze het servies claimde wat ze al die jaren bij elkaar gespaard had., maar over de kinderen blijft ze zakelijk.

Het beste voor de kinderen!
Wat is nou het beste voor de kinderen? Dat wat hij vind of dat wat zij vind?
Schoolkeuze? Wordt door een van de schrijfsters een beetje luchtig over gedaan maar het is wel de basis waar je kind gevormd wordt. Ik heb ervaring met diverse scholen, openbare school, ging niet goed met kind. Christelijke school (ondanks mijn weerstand tegen christelijk onderwijs) ging niet goed. In beide gevallen had m'n ex de dominerende factor in de keuze want zij had de expertise.
Ondertussen waren we met onze jongste dochter in contact gekomen met het vrije school onderwijs, ook op Bali waar we een tijdje woonde ook dit onderwijs. M'n jongste dochter ontwikkelt zich hier goed en ik kan mij goed vinden in deze vorm, m'n ex ook overigens. M'n oudste kwam op Bali in contact met deze vorm, het kind bloeide helemaal op, helemaal gen gedeprimeerd kind meer. Weer terug in Nederland ging ze terug naar de christelijke school en zze zakte weer terug. Uiteindelijk ook zij naar de vrije school en het kind bloeide weer op.
Dan moet er een vervolgkeuze gemaakt worden. Ik had graag gehad dat we haar naar het vervolg onderwijs van de vrije school konden krijgen, maar voor wij daar over gingen praten was de keuze al gemaakt. Die school want een vriendinnetje zat er ook al op. Later ( een kansloze poging natuurlijk) vroeg ik waarom niet naar Rotterdam? Dochter vond euritmie niet leuk en ex vond de reiskosten te hoog. Dat laatste is natuurlijk zo op tevlossen zeker met haar vader.
We waren toen nog getrouwd en samen wonend. Mijn protest dat het niet goed was hoe deze keuze was gemaakt werd door ex weggehoond, want haar gelijk is het absolute gelijk.
En zoals eerder geschreven, het gaat niet goed met deze dochter op de school. Het is afwachten maar een school moet ook met cijfers komen en mijn dochter haalt het cijfer omlaag dus die wordt afgeserveerd.

Mijn jongste dochter die het gewoon goed doet op de vrije school moet volgend jaar een keuze maken, ik hou m'n hart vast!

@marka

Ja die heb ik ook gedaan maar ik krijg telkens de mail terug.

Die emotie mag je uiten

maar niet in het bijzijn van je kinderen of naar je kinderen.

Ik begrijp heel goed jouw issue over de schoolkeuze. Hier is daar ook een probleem mee geweest. Helaas is dat zo'n punt wat je moet loslaten. Je kunt proberen om een e-mail te sturen naar je ex waarin je aangeeft graag mee te gaan kijken naar mogelijke scholen. Als zij dat niet wil, dan zou ik het loslaten als ik jou was. Mijn vriend was wel in die valkuil getrapt. Uiteindelijk is dat een rechtszaak geworden. Daar rechters zich in dat soort zaken altijd laten adviseren door de RvkB weet je dus dat die betrokken werden. Helaas is dat een organisatie die heel snel klaarstaat met vingertje wijzen en geen gedegen onderzoek doet. Dat ze niet doen aan waarheidsvinding had ik al wel begrepen, maar dat ze feiten volledig negeren en aan de kant schuiven, was ik niet op ingesteld.

Daarom probeer dat te voorkomen. Stop met vechten, laat dat los, maar geef je kinderen niet op. Zorg dat zij weten dat jij altijd voor ze klaarstaat.

kan niet wachten

weet je, eigenlijk kan ik niet wachten tot de jongste 21 is, dan weten we hoe we er werkelijk voorstaan, hebben mn ex en ik echt helemaal niks meer met elkaar.

Gescheiden werelden Eddeped

Het is voor kinderen moeilijk om het contact met beide ouders te houden als die elkaar onderling niet verdragen. Dan volgt er toch een keuze.
Het meest effectief is natuurlijk dat als je jongste 21 jaar is dat je een modus hebt gevonden met je exvrouw waarin je elkaar vergeeft en terugvalt op de goede herinneringen die je met elkaar ook hebt gehad en waar die kinderen uit voortgekomen zijn. Of een andere voorstelling waardoor je met meer mededogen naar jezelf en naar je ex kunt kijken.
En af en toe weer samen op kunt treden als er iets is met de kinderen, een diplomering of een verjaardag of zelfs Sinterklaas.
Maar ook dat ligt helemaal aan je eigen mindset. Ik ken ook een stel die zelfs de goede herinneringen zwart geverfd hebben zodat als je vraagt dat er toch een moment was dat ze die kinderen samen gewenst hebben dat ze dat ontkennen.
Hopelijk kun je de vadercoach wel vinden en heb je er wat aan. Kom dat hier dan ook svp melden, want ik wil je probleem echt niet ontkennen.

Eddeped, verkeerd e-mailadres?

Op de site van vadercoach staat inf0@vadercoach.nu, maar ik denk dat het info@vadercoach.nu moet zijn, dus zonder nul maar met een oooo.

Verder staat er ook een nulzesnummer op de site. Kun je dat niet eens proberen? Plus een adres. Niet erg in de buurt van Rotterdam vrees ik.

Verder snap ik je wel: je uit hier je frustratie en hebt het nodig dat er begrip voor je is. En dan komen de vingerwijzende reacties. Ik ben het ook helemaal niet oneens met die reacties, maar ik denk dat jij nog in de verongelijkte fase zit.

Kijk: wat is je doel. (Goed) contact met je kinderen of is het eigenlijk (daarnaast) stiekem zo dat je je gelijk wilt halen? Hoewel je aan de ene kant klaagt over de vechtscheiding, lijkt het er (voor ons) nu op alsof jij eigenlijk vindt dat alleen jouw vrouw aan het vechtscheiden is. Maar zij vraagt, en jij draait. Jij laat je bovenop de kast krijgen en gaat meevechten. Voor ons is het denk ik wel duidelijk, voor jou misschien nog niet.

Probeer eens, al is het een week of zo als proef, alles van je ex los te laten. Erger je niet, neem het voor kennisgeving aan en laat het los. Echt, probeer je het voor te stellen alsof je het als een prop papier in de prullenbak gooit. Weg er mee!

Het gaat niet meer om haar!

Dat je dochter haar kamer bij jou aan haar moeder heeft laten zien is echt goed! Betekent dat, dat moeder wel eens aan de deur komt? Kun je wel normaal doen tegen elkaar? Kun je haar bv. een kop koffie aanbieden, en dan NIET over scheidingsdingen praten. Zou dat lukken?

Probeer het eens, als proef, als test. Kijk eens wat er gebeurt. Probeer, ook voor jezelf, al je verongelijktheid los te laten. Want dit vreet jou ook op. En je hebt er niks aan, want je wint het toch niet.

Wat je zou moeten willen is de sfeer weer redelijk krijgen. Want jouw idee, dat als je kind 21 is en dat je dan niets meer met elkaar te maken hebt, dat idee is een illusie! Zijn je dochters na hun 21e niet meer jarig dan? Krijgen ze misschien geen gezin, doen ze geen opleiding, gaan ze niet afstuderen, en zo, waar je bij wilt zijn?

Ik ben zelf stiefmoeder. Ik kwam in het leven van mijn stiefdochter toen ze nog geen jaar oud was.
Mijn partner heeft heel veel over zich heen laten komen vroeger. Er is ontzettend veel gebeurd, maar uiteindelijk is het toch goed gekomen. Ons grootste belang was dat kind contact met beide ouders zou hebben en houden. En dat is gelukt. Kind is van ons uit nooit maar dan ook nooit belast met informatie of meningen over haar moeder waar zij niets aan had. Uiteindelijk werd de situatie veel minder explosief. Nu is zij 26. Moeder en ik kunnen gewoon bij elkaar over de vloer. Als dochter jarig is feliciteren wij elkaar ook, zoenend en wel. De frustratie en ergernissen ebben weg. Sterker nog, ze zijn niet belangrijk. Wat overblijft is de liefde die alle partijen hebben voor dochter.

Vorig jaar vierde zij haar verjaardag bij haar moeder. Zij, haar broertje van moederszijde en onze vier kinderen allemaal bij elkaar. Mooiste herinnering, zo'n lekkere gekke foto van alle zes bij elkaar. Daar deden we het voor!

Over wel of niet trots zijn

Eddeped, je dochter is en blijft je dochter. Heb en houd vertrouwen. Probeer toch aanwezig te blijven in haar leven. Al is het maar via berichtjes of kaartjes.
Nogmaals, laat je niet meeslepen of op de kast jagen. Zelfs niet als afspraken worden doorkruist. Wat je wel kunt doen is dingen zeggen als: fijn dat mama je kan brengen, maar ik had het ook willen doen. Je kunt het ook altijd aan mij vragen.
En verder niets, leg er niets beladens waar zij zich schuldig of iets dergelijks over zou kunnen voelen.

Kinderen willen er niet tussen zitten, ze houden van allebei, en die ruzies vreten aan je, dus ook aan hen.

Ik snap wel dat ze wegblijft, die energieverspilling kan ze niet gebruiken. Probeer dat een volgende keer te voorkomen. Wees blij als ze er is, en maak je niet zo heel druk over hoe dat gaat.

Ja, ontzettend balen dat je ex anders opvoedt dan jij zou willen, maar je schrijft dat dit al het geval was toen jullie nog bij elkaar waren. Denk je nou echt dat dit na een scheiding beter zou gaan? Welnee, je ex gaat daarin nog steeds haar eigen gang.

Niet leuk, maar daarover

sorry, er ging iets mis

...ruzie maken heeft dus geen zin.

Probeer interesse te tonen in je jongste dochter als zij een school gaat uitzoeken. Ga weer mee, en blijf inderdaad openminded, ook al zie je een school niet zitten. Stel vooral vragen, waarom vind je deze leuk, enz. En laat je kinderen dan aan het woord.

Geloof me, ik begrijp je frustratie, echt! En ik denk iedereen hier wel. Velen die hier reageren zijn zelf gescheiden, en het zijn echt niet allemaal ouders standaard de moeder geloven. Alleen zijn het ook allemaal ervaringsdeskundigen die erachter zijn gekomen dat blijven vechten niet werkt. Je MOET er anders in gaan staan. En dat betekent dat je echt eerlijk naar jezelf moet kijken en accepteren wat je eigen aandeel hierin is.

Ben er weer

Ben er effe uit geweest, enerzijds omdat ik er weer te zwaar inging terwijl ik er juist uit wil en ook omdat dit meer over mijn situatie gaat dan over waar het de vraagsteller daadwerkelijk om ging. Waar het om ging is de vraag hoe en of je als buitenstaander kan en mag ingrijpen en zo ja wat en hoe. Ik reageerde als ervaringsdeskundige en in die zin dat ik het heel fijn gevonden zou hebben als vrienden, kennissen, familie zich ermee bemoeit hadden. Laat maar kampen ontstaan, laat hun maar bekvechten. Dan komen er inzichten. Nu steekt ieder z'n kop in het zand, trekt naar diegene die er het minste over praat en negeert men de kinderen volkomen.
Ik heb al vaker gezegd, als vader kan je beter met een pedofiel te maken hebben dan met een boze moeder. Bij een pedo weet men allemaal wat WE met de dader zouden doen, staan er allerlei instanties en hulptroepen klaar en heeft men zelfs nog begrip als je de dader wat zou aandoen.
En beide vormen vallen onder mishandeling/misbruik. Beide vormen beschadigen het kind.
Ik denk dat het grote verschil is dat het uitmaakt dat de dader een bekende is.

nu ben je me kwijt

Nu ben je me kwijt, Eddeped.
Wat je elke keer wil met die vergelijking met de afkeer van een pedofiel - tsja, geen idee. Dat is weer iets anders, en dan ontstaan inderdaad meestal niet twee partijen. Er zijn nog meer erge dingen die niet twee partijen laten ontstaan. Ik heb ook wel eens gehoord dat het soms nog wel erger is voor een kind als er kwaad gesproken wordt over hun vader, dan dat hij is overleden en hun moeder liefdevol over hem praat en dingen zegt als 'hij zou trots op je geweest zijn' en dergelijke. Dan raken ze minder beschadigd.
Maar wat moet je met die vergelijkingen.

Vooral ben je me kwijt als je schrijft "Laat maar kampen ontstaan, laat hun maar bekvechten. Dan komen er inzichten". Lijkt me zeer ongeschikt. Meestal komen er dan ook helemaal geen inzichten. Mensen zoeken hun eigen gelijk.
En fijn zeg, dat voor de kinderen alle familie en tevens de (voormalige) vrienden inmiddels ook uit twee kampen bestaat. Nog schizofrener.
Hoe zie je het voor je: die twee kampen snappen steeds meer van elkaar en gaan relativeren en fouten zien bij het eigen kamp, en ook wel goede acties van de andere partij? Waarna die kampen dichter naar elkaar toegroeien en dan…

Ik vind het juist fantastisch als mensen niet kiezen. Dat je niet meedoet aan die onzin van die ex-echtelieden. Als ze er niet mee om kunnen gaan, opent dat misschien toch nog wat ogen: hun eigen ogen.

boosheid

Eddeped, ik heb met je te doen dat de moeder van je kinderen kennelijk de kinderen bij je weg probeert te houden, dat je zo'n moeizame relatie hebt met je ex, en dat je je oudste dochter nu niet meer ziet.

Wat ik me alleen afvraag is het kip-ei verhaal. Misschien kan jij zelf terugkijken naar hoe het was tijdens jullie huwelijk en tijdens/na de echtscheiding: waar ging het mis?

Ben jij boos omdat ze de kinderen bij jouw weghoudt?

Of: is zij van jou gescheiden en vervolgens de kinderen (meer) bij jou gaan weghouden omdat jij steeds zo boos reageert op alles wat zij zegt en doet?

Ik weet het niet of het bij jou speelt, maar je komt heel boos op mij over. Ik weet dat er mensen zijn met wie je geen "normaal" gesprek kunt voeren, omdat ze bij elke opmerking denken dat het kritiek op hen is. En bij elke kritiek gaan ze in de verdediging en worden ze boos. Dat kan voor de andere gesprekspartner heel moeilijk zijn, omdat er dan dus weinig besproken kan worden.

Voor alle duidelijkheid: ik keur het niet goed als een ouder (vrouw of man) de kinderen bij de ex weghoudt, maar soms is het wel handig als je begrip hebt waarom iemand dat doet.

Ik weet oprecht niet of het bij jou speelt, maar mocht je iets herkennen, dan kan je kijken of je de boosheid kunt aanpakken. Door rustiger te blijven richting je ex (wat ze ook zegt of doet), kan je misschien je "betere ik" laten zien aan haar en staat ze wellicht meer open voor normalisering van jullie relatie. En werkt dat uiteindelijk weer gunstig door richting je relatie/contacten met je kinderen.

En mocht ik helemaal fout zitten en ben je pas boos geworden en pas boos gaan reageren richting je ex nadat zij onredelijke dingen is gaan zeggen en doen, dan nog adviseer ik je, te proberen je boosheid kwijt te raken (met een boksbal, door te mediteren, te gaan hardlopen of met een therapeut te gaan praten), omdat je ook dan misschien meer kans maakt op een verbetering van je relatie met je ex en (dus) met je kinderen.

En voor jezelf is het misschien ook wel fijn als je die boosheid kwijt kunt raken, want volgens mij vreet het je op.

Voor alle duidelijkheid: ik probeer je niet te kwetsen, maar puur iets te opperen, waarvan jij kunt kijken of er een kern van waarheid in zit en vervolgens kunt bekijken of je er iets mee kunt.

Heel veel sterkte ermee.

@cecile

het is mis gegaan in ons huwelijk toen ik vragen ging stellen, meer voor mijzelf op ging komen en haar niet meer klakkeloos volgde.
mijn ex is een zeer dominant iemand, die graag de baas is en het voor het zeggen wilt hebben.
ik heb dat heel lang best gevonden. zij vroeg, ik draaide. zij heeft 3 hbo opleidingen gevolg, de eerste heb ik haar scriptie notabene nog van gemaakt en geschreven. het werk wat ik deed was in haar ogen eenvoudig en minderwaardig, stelde niks voor. kinderen, opvoeden? ik had daar in het begin geen kaas van gegeten, ik volgde wel. maar in de loop der tijd kreeg ik ook bepaalde inzichten, was het soms ergens niet mee eens, maar ik volgde. achteraf gezien alleen maar voor de goede vrede. schoolkeuze? zij zou het wel beter weten, zij werkte in het onderwijs. voor mij was een school een school. eerste school ging helemaal mis, ik volgde mijn ex daarin, wij zaten goed, de school zat fout! tot aan de klachtencommissie aan toe. toen de hoorzitting kwam woonden wij ondertussen op bali en zaten niet meer op die school. mijn ex wilde dat ik naar nederland terug ging voor de hoorzitting, en toen ging het mis, ik weigerde. (ze neemt mij dat nog steeds kwalijk) later weer terug in nederland met oudste dochter andere school, ook daar ging het mis.
onze jongste dochter zat ondertussen op de vrije school en met dezelfde beginselen hadden ze ook op school op Bali gezeten. mijn jongste dochter doet het goed in dit onderwijssysteem en op Bali heb ik mn oudste ook positief zien veranderen wat weer neerwaarts ging in Nederland. ik heb er toen werk van gemaakt dat ook mijn oudste dochter naar deze vrije school ging en warempel mijn dochter ging weer zienderogen vooruit.
ik wilde graag dat ze ook naar het vervolgonderwijs ging maar wat ik toen al voelde, ik de simpele kon geen verstand van onderwijs hebben. dat is zo min of meer de strijd die er nu ook gevoerd wordt.
mijn leven, mijn werk draaide altijd om de kinderen heen, ik was er altijd, ik kreeg het vanavond toevallig nog van iemand te horen "jij was er altijd met de kinderen"! nu wordt ik neergezet als een niksnut, die niks kan of ooit wat deed met de kinderen. zij wil, net als haar gescheiden vriendinnen ook kunnen zeggen: mijn ex? oh nee hoor die interesseert zich niks voor de kinderen, ik moet het allemaal alleen doen!"
en zou het allemaal dan nog beter of goed gaan met de kinderen nu dan zou ik er nog vrede mee hebben, maar mn oudste dochter zie ik weer afglijden naar ongeïnteresseerd in alles. (alles wordt nu afgeschreven op het puber zijn, maar dat was ze al vanaf haar vierde jaar) we hebben zelfs gedacht dat het kind depressief was. de jongste zit ook in de knoop, loyaliteit speelt een rol en daar is zij de enige die contact met mij heeft dus veel druk. kinderarts heeft al aangegeven dat een psychologe met dochter moest gaan praten. ex stemde er mee in maar toen het telefoontje kwam heeft ze het afgeslagen.
ondertussen woudtik door ex volkomen genegeerd, op zich geen ramp maar wel voor de kinderen. hun vader wordt genegeerd, uitgesloten, die bestaat niet. hou dat maar eens vol als kind.

@bolletje

als je goed leest dan lees je als het goed is waarom ik het over de pedofiel heb. ik maak geen directe vergelijking, ik schrijf dat je beter daar mee te maken kan hebben ilv een boze moeder omdat als je met een pedo te maken heb je dan niet alleen staat maar dat er dan allemaal hulptroepen zijn. met de boze moeder staat men erbij, steekt zn kop in het zand en het bestaat niet.
waar ik wel van mening van ben dat of je nou met een pedo of een boze moeder te maken heb dat in beide gevallen hoe dan ook kinderen een ernstige beschadiging oplopen.

Ed ik schrijf je hele epistels

Maar lees je ze ook?

Hoi Mirreke

Jazeker lees ik je. Zoals je leest zit ik heel erg in een verdedig en verklaar modus maar datgene wat jij schrijft zit heel veel in wat gewoon klopt, waar ik meekan instemmen.
Sorry, had ik ook wel even mogen zeggen, maar bij deze dan.
Wat ik er wel bij moet zeggen is dat ik het soms wel weet maar dat het in de praktijk zo verdomde moeilijk is. Ik probeer om niet negatief over moeder te praten, kijkt m'n dochter mij ongeloofwaardig aan!
Mijn ex weigert te communiceren met mij maar m'n dochter moet een of ander schoolschrift hebben, ik heb haar gezegd een bericht aan moeder gestuurd te hebben (en ik zal het doorgeven aan de juf) maar kind heeft weer stress, en dan is het zo moeilijk om niet te zeggen: ja verdomme je moeder!

kip ei en boosheid

Eddeped, je reageerde op mij, maar schreef eigenlijk niets over mijn "kip-ei" vraag m.b.t. jouw boosheid.

Wil je daar nog op reageren?

Bij jouw reactie kan ik van alles bedenken, maar weet dan niet of dat klopt.

Eddeped

Je ex-vrouw is blijkbaar niet veranderd, alleen jij bent veranderd. Maar dat kun je je ex niet kwalijk nemen. Dus stop met de verwijten aan je ex, zij is niet anders geworden. En denk na of vier de winst van je eigen verandering. Daar ziet zij de vreugde niet van, maar jij wel. Geniet daarvan.

Tsjor

Samenvattend

Hoe stop je een vechtscheiding? Door jezelf te realiseren dat er goede gronden zijn om uit elkaar te gaan, door te accepteren dat je een prijs moet betalen voor het verleden, door te genieten van wat je daarna nog met je leven kunt doen, zonder dat je van de andere partner verwacht dat die verandert of jou accepteert zoals je daarna bent geworden.

Het meeste werk kun je dus zelf doen. En dan zal ook opvallen hoezeer een partner die steeds het gevecht zoekt nog niet zover is.

Tsjor

hoe stop je een vechtscheiding?

Eddeped, jij houdt maar een betoog over hoe de omgeving in zou moeten grijpen; dat is een volkomen afschuiven van verantwoordelijkheden.
Hoe stop je een vechtscheiding? Heel simpel: daar heb je er twee voor nodig. Stop met vechten, en je vechtscheiding is voorbij.
Dan is het misschien nog niet leuk en makkelijk voor je, maar je kinderen krijgen wel weer een kans.

onduidelijk

Ik bedoel dus dat er twee partijen nodig zijn voor een vechtscheiding, niet om die te laten stoppen.

en een tip voor jezelf

Ga een goede assertiviteitscursus doen. Maakt niet uit wat; communicatie, kan ook zelfverdediging zijn, als het maar een goede is. Waarin je ruimte leert claimen.
Want dat moet je, ruimte is niet iets dat je moet krijgen van een ander.
Ruimte moet je nemen, op een assertieve, dus NIET agressieve manier.