Hoe raak ik die jaloerse gevoelens kwijt

Misschien

Misschien is het zo dat je kinderen nu even extra interesse hebben in de nieuwe familie van vaders kant maar ik denk echt dat ze hun gezinsleven bij mama ook waarderen. Het is natuuriijk anders en minder spectaculair maar daardoor niet minder belangrijk. Ik zou proberen niet te laten merken dat je je er onprettig bij voelt en ze stimuleren lekker te blijven genieten en praten over hun andere familie (anders durven ze zichzelf niet meer te uiten bij jou over de andere kant van de familie, dat wordt dan ook weer zo beladen) en blij voor ze zijn dat het allemaal zo goed loopt onderling, ook met de nieuwe broertjes en zusjes.
Ik kan me natuurlijk ook heel goed voorstellen hoe dat voor jullie moet voelen, maar ik denk dat ze zeker ook jullie gezin waarderen als veilige haven, en misschien later, als ze wat ouder worden, prettig vinden voor de exclusieve aandacht die jullie hen kunnen bieden.
Ik denk dat je je gedachtengang verder niet kunt sturen, je kan blijven voelen en benadrukken wat je allemaal niet kan bieden, maar dat heeft weinig zin. Probeer eerder te kijken naar wat jullie wél kunnen bieden en niet te wedijveren met de andere familie.

Maxime

Stoppen met vergelijken

Het is moeilijk, 'k kan het me goed voorstellen. Die andere familie is heel anders dan jouw gezin van nu en daar kun je niet 'tegenop'. Verstandelijk is het allemaal best te beredeneren, maar gevoel en verstand zijn het lang niet altijd eens.

Gun jezelf je gevoel, redeneer het niet weg, en probeer het los te laten van je kinderen. Bij jou thuis zijn de dingen die jullie van belang vinden. Kijk naar je eigen kracht.
Het scheelt ook in hoeverre je kinderen 'groepsmensen' zijn, het is best mogelijk dat ze het allemaal wat minder plezierig vinden als ze ouder worden en exclusieve aandacht extra weten te waarderen.

Sterkte ermee, 'k kan me voorstellen dat het niet eenvoudig is.

Blij voor de kinderen

Voor de kinderen is het natuurlijk hartstikke leuk dat ze dit hebben. Dat jij het ze niet kan geven maakt daarbij niet uit. Ze hebben het bij hun vader en dat is leuk voor ze. Bij jou hebben we ze weer andere dingen die heel waardevol zijn.
Uit je bericht begrijp ik dat je het eigenlijk voor jezelf ook zou willen. Je kinderen hebben het tenslotte al, dus gaat het nu nog puur om je eigen gevoel. Probeer je te bedenken dat (een grote) familie vaak veel leuker lijkt dan het is. Er zitten ook veel verplichtingen bij, onderhuidse ruzies en weet ik veel wat allemaal nog meer. Kijk alleen maar naar het aantal draadjes in relaties .
Het gevoel van een grote "familie" kan je natuurlijk best zelf verzorgen. Door je sociale leven wat aan te trekken, wat nieuwe vrienden te maken. Zelf ben ik ook niet zo heel close met mijn familie, maar toch heb ik dermate veel vrienden die zo dichtbij staan, dat ik me een rijk persoon voel.

Bedankt

Hallo allemaal
Bedankt voor jullie reacties ! Ik heb er echt wat aan, het is altijd interessant om iets waar je zelf middenin zit eens te zien vanuit het oog van een ander. En het doet ook deugd om begrepen te worden en niet veroordeeld.

Eigen leven

Een van de voordelen van scheiding vind ik dat kinderen kunnen opgroeien in twee verschillende situaties. Op een bepaalde leeftijd heeft de ene situatie zijn voordelen, enige tijd later de andere situatie. Nu genieten de kinderen hel erg van de drukte en gezelligheid bij de vader. Je mag het ze gunnen. Wellicht zouden ze niet zo enthousiast zijn als ze dat elke dag zouden moeten meemaken, maar dat is nu juist het prettige: ze maken verschillende situaties mee en pikken van beide hopelijk het beste. Ik hoop dus echt dat je oprecht kunt gaan genieten van de verhalen van je kinderen, want het is hun leven en de wijze waarop zij er het beste van maken.
Het is jammer dat je het oppakt als iets wat gerelateerd is aan jezelf. Jij hoeft niet het het allergezelligste te zijn en de kinderen hoeven niet over jou de allergezelligste verhalen te hebben. Het gaat niet om jou. Jij hebt je eigen leven.
Dat er geen kleine kinderen meer zijn bij jou heeft waarschijnlijk te maken met de beslissingen die je genomen hebt op dit punt. Dat je geen grote familie en zoete inval hebt mogelijk ook. Daar zijn dan andere prioriteiten geweest. De voordelen daarvan heb je genomen, nu worden enkele nadelen wellicht beter zichtbaar. Ik denk niet dat het lukt om geforceerd anders te gaan leven zodat je meer gaat lijken of vader/stiefmoeder. Het kan waarschijnlijk niet, het hoeft niet en diep in je hart zou je het denk ik ook niet willen. Jezelf accepteren en je eigen leven leven maakt het al een stuk aangenamer voor jezelf.

Tsjor

Ik snap het wel

En ik denk niet dat het persé met een soort verborgen onvrede met je eigen leven te maken heeft of hoeft te hebben. Kinderen vergelijken immers toch altijd. Onze kinderen zijn inmiddels vrijwel een uitzondering in hun klassen, want wij zijn niet gescheiden. Maar in de klassen van mijn oudste twee zijn de ouders die bij elkaar zijn in de minderheid. Vrijwel alle vriendjes/vriendinnen die hier over de vloer komen hebben gescheiden ouders. Je hoort nog wel eens wat, vooral ook hoe kinderen onderling, maar ook met mij, daarover praten. Dat is heel leuk (eye opener vaak, hoe kinderen naar het leven kijken) maar ik vind het ook soms wel schokkend. Kinderen zijn namelijk vaak heel pragmatisch en egoïstisch als het om hun eigen welbevinden gaat. Bij papa hoeven ze minder in het huishouden te doen, of krijgen ze meer spullen, of wordt er minder op ze gelet dan bij mama (bijvoorbeeld), en dus vinden ze het leuker bij papa dan bij mama. En dat hoor ik ook over nieuwe broertjes en zusjes.
Ik kan me voorstellen dat het vervelend kan voelen als je voelt dat je kinderen met iets in het andere gezin heel gelukkig/blij/tevreden zijn, iets wat jij ze om allerlei redenen niet kunt of wilt geven. Dat hoeft dan echt niet persé te betekenen dat je zelf niet gelukkig bent, of het anders zou willen.
Ik denk Miss S., dat het ook belangrijk is hoe de relatie met de andere ouderpartij is. Dat je niet het gevoel hoeft te hebben dat een andere ouder misbruik maakt van de voordelen. En dat je dus een soort gerust gevoel kunt hebben dat het toch wel snor zit met jullie als ouderstellen, en met jou en je partner als gezin. Bovendien kan ik me ook voorstellen dat het gewoon naar voelt als je ziet dat je dochter haar broertje/zusje zo mist, want je wilt immers niet dat je kind ongelukkig moet zijn, en dan ook nog eens door keuzes die je zelf ooit gemaakt hebt.
Ik denk wel dat het naar je kinderen toe scheelt, als jij naar ze uitdraagt (door je houding of je innerlijke geluk) dat jullie gezin er ook mag zijn, dat het samen ook fijn en gezellig is, zonder een boel drukte bijvoorbeeld. Ik denk ook dat er niets anders opzit dan gewoon te accepteren dat het zo is, dat deze verschillen er zijn. Gaan jullie goed met elkaar om? Kom je zelf de kinderen wel eens halen, of fietsen ze zelf heen en weer? En als je ze komt halen, is het dan mogelijk daar een kop koffie te drinken of zo? Zodat het een beetje in elkaar overloopt, en je kinderen niet het gevoel hebben dat ze abrupt van het bruisende leven in een stillere situatie terecht komen. Of je regelt zo af en toe een gezellige weetikwat, een barbeque of zo in de tuin met beide ouderstellen. Ik ben zelf stiefmoeder (dus) en zou daar als dat kon absoluut geen problemen mee hebben gehad, juist fijn, dus misschien is zoiets een mogelijkheid. En dan niet vanuit een gevoel om het af te pakken, maar meer om voor je kinderen (en misschien ook jezelf) het gevoel te krijgen dat de scheiding tussen beide werelden helemaal niet zo abrupt en zwartwit hoeft te zijn. (maar misschien voel je daar juist helemaal niets voor...)

Twee one liners

uitgaan van je eigen kracht
elluk voordeel hep s'n nadeel (en andersom dus ook)
Mijn kinderen doen met hun vader heel veel leuke activiteiten doen, samen met zijn vriendin, waar ik in mijn eentje de puf niet voor heb. Hartstikke leuk voor ze. Maar bij mij waarderen ze juist de rust, het gewoon met elkaar rondhangen, het simpele zijn en een beetje kletsen, zeg maar.
In jouw situatie kan ik me bijvoorbeeld voorstellen dat het voordeel van dat er bij jou geen kleine broertjes en zusjes zijn is dat er meer rust en meer aandacht is voor jouw kinderen. Misschien moet je dat nog wat meer aanzetten: regelmatig samen met één van de kinderen wat doen wat dat kind leuk vindt. Kijk, daar heeft pa dan weer geen tijd voor met dat drukke gezin en al die sociale verplichtingen. Kijken naar mogelijkheden dus, niet naar tekortkomingen.
Veel plezier met je kinderen!Groet, Jo Hanna

Stof tot nadenken

Nogmaals allemaal bedankt voor jullie eerlijke antwoorden. We vertrekken zaterdag met de kids naar Frankrijk en ik zal jullie raad zeker indachtig zijn en eens heel goed over dit alles nadenken.
Ik laat zeker nog iets weten als we terug zijn Nu wordt het 14 dagen genieten met z'n 4-en.

Miss S.

Oeps

Hallo Tsjor
Dat was even slikken, maar op bepaalde punten heb je zeker gelijk. Wat betreft opgroeien in twee verschillende gezinnen ben ik het absoluut met je eens dat dit een voordeel is voor de kids. Ze doen veel meer verschillende indrukken op, krijgen verschillende leefwijzes te zien, verschillende waarden en normen en dat vind ik voor hen zeer verrijkend.

Wat betreft die grote familie die wij niet hebben en het gezin dat niet meer uitgebreid zal (kan) worden is echter niet echt een vrije keuze geweest en misschien wringt daar het schoentje ook wel een beetje... Diep in mijn hart wilde ik zeker nog een kind van mijn huidige partner, maar daarvoor is het te laat (leeftijd). Stiefmama is een heel pak jonger ...

Dat ik niet alles van de kinderen aan mezelf moet koppelen, dat was effe slikken, maar je hebt wél gelijk.
Dat is iets wat zeker in mijn achterhoofd zal blijven hangen....een werkpuntje zeg maar.

Soms denk je dat je goed bezig bent en zie je je eigen gebreken en fouten niet meer en mensen die dicht bij je staan durven het je niet altijd te zeggen. Daarom vind ik zo'n forum wel heel erg interessant. En heb ik ook erg veel aan die eerlijke antwoorden. Bedankt.

Daar kom ik nog wel eens op terug

Hoi Mirreke

Wat jij aanhaalt ivm de andere ouderpartij is iets waar ik zeker nog eens op terug wil komen. Heb heb het nu effe te druk met inpakken voor de reis en heb toch wel een paar vragen/opmerkingen/verhalen hierrond.

Dus, je hoort nog van me.

Miss S.