U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Hoe bewaak ik mijn grenzen zonder mijn kind de dupe te laten worden?
Ik middenin een scheidingsproces. Onze situatie, vader, moeder, 1 kind (10). Als ouders zijn we het eens dat we gaan scheiden. Kind is onlangs op een teamsport gegaan waarbij vader heeft aangegeven dat je bij een teamsport aanwezig moet zijn, ook als slecht weer is of als je geen zin hebt.
Ik ben altijd kostwinner geweest, vader was meer thuis, tot beider tevredenheid.
Echter heeft vader nu besloten ruim 100 km verderop te gaan wonen en wil zonder overleg te plegen beslissen dat ik ons kind op zondag bij hem ophaal. Hij is om de twee weken van vrijdag tot en met zondag bij z'n vader. Vader heeft van mij geëist dat ik meer thuis ga zijn. Hij zegt dat het belang van ons kind voorop staat, maar al zijn keuzes zijn gericht op zijn eigen geluk. Hij zegt ook doodleuk nu dat ons kind als hij bij vader is dus maar niet mee kan doen aan de wedstrijden. In het belang van ons kind heb ik hem gevraagd zijn keuze nog eens heel goed te overdenken. Vader kan nogal dwingend zijn en ik merk dat hij aan alle kanten ruimte wil houden om zaken in te vullen naar hoe het hem past. Ik wil nu vooral goede afspraken maken zodat er later geen situatie ontstaat waarin ik voortdurend gevraagd wordt over mijn grenzen te gaan. Ik wil geen verwijten dat ik ons kind bij zijn vader weghoudt, ik heb voortdurend aangegeven dat vader wat mij betreft zijn kind veel vaker mag zien dan eens in de twee weken. Met zijn werkrooster zou het bijvoorbeeld mogelijk zijn kind een aantal middagen uit school te zien en zo nog steeds heel betrokken te zijn. Nu hij er voor kiest zover weg te gaan wonen, vind ik dat de consequenties (halen én thuisbrengen) ook voor hem zijn. Hij lijkt vooralsnog totaal niet bereidt enige restricties aan woonplaats te stellen en vindt het helemaal normaal dat ik daarin faciliteer. Hij gaat overigens ergens wonen wat 1,5 uur rijden naar de dichtsbijzijnde familie is. In zijn nieuwe woonplaats is hij net zo onbekend als dat hij 20 km bij ons vandaan zou gaan wonen.
Heeft iemand hier ervaring mee? Ik ben op zoek naar tips om heldere afspraken in ons ouderschapsplan vast te leggen. Ik wil het contact graag stimuleren, maar niet faciliteren wat ik de verantwoordelijkheid van vader vind.
Zoek een goede mediator die alleen naar het kind kijkt
Wij hebben er destijds met een gesproken die volgens mij werkt in het jeugdrecht of kinderombudsman of zoiets en daarnaast dus mediator is. Zij keek vooral naar wat goed is voor de kinderen. En 100 km verderop verhuizen, zeker tijdens het scheidingsproces, hoort daar niet bij.
Mijn advies zou dat dus zijn, hulp zoeken bij jullie gesprekken van iemand die vanuit jullie kind kijkt, naast jullie kind gaat staan. Vader geeft aan dat het belang van jullie kind voorop staat, dus daarvkan hij geen bezwaar tegen hebben denk ik.
Succes!
Halen en brengen
Ik zou inzetten op halen en brengen door vader. Die is verderop gaan wonen.
Als kind bij vader is en vader wil niet mee naar wedstrijden zou ik dat toch maar loslaten.
Zoon is al 10 jaar, over een paar jaar kan hij zelf naar wedstrijden gaan, ook vanuit zijn vader.
Verder zou ik het ouderschapsplan zo beperkt mogelijk houden zodat er zo min mogelijk conflicten over mogelijk zijn.
In mijn scheidingstijd was er nog geen sprake van een ouderschapsplan maar werden afspraken in het convenant gezet.
Ik ben er daarbij vanuit gegaan dat vader op eenzelfde manier zou bijdragen als hij dat ook deed tijdens ons huwelijk.
Ik heb dan ook geen alimentatie gekregen voor de kinderen maar vader ging, in de periodes dat hij bij het gezin betrokken was, regelmatig winkelen met de kinderen en ik moet eerlijk zeggen dat hij ze goed in de kleding en de schoenen en de jassen e.d. heeft gehouden.
Als hij kan, hij heeft een beperkt inkomen, draagt hij op onregelmatige wijze bij aan hun studie, maar hij draagt bij.
Overigens helpen we elkaar ook over en weer.
Mediator
Dank voor jullie reacties. We hebben een mediator in de arm genomen die heeft aangegeven dat wat vader wil niet past in je kind op één zetten en dat het niet realistisch is van mij te verwachten dat ik kind maar kom halen ongeacht waar hij woont. Vader is niet voor rede vatbaar en is al verhuisd terwijl de afspraken nog niet op papier staan. Kind geeft nu al aan dat hij vader mist en hem vaker wil zien. Lastig met zoveel afstand. Ik merk nu al dat kind in loyaliteitsconflict komt. Niet ernstig nog, en we moeten nog helemaal in het ritme komen. Ik vind het heel spannend. Kon ik maar fast forward naar een jaar verder....
vader wil vader wil
vader wil dit, vader wil dat.
hij is 100km verderop gaan wonen, is zijn keus lijkt mij die hij dan ook dient op te lossen en niet jij. krijg je natuurlijk dat je wel het probleem voor zoon dient op te lossen en die mist zijn vader.
die snapt natuurlijk bepaalde dingen nog niet, dus word weekend werk. openbaar vervoer n optie? jij zet hem op de trein en vader haalt hem op. Ik weet niet hoe dat bij ns gaat en of daar wat geregeld kan worden met alleen reizende kinderen.
heeft kind moeite ermee, je zal er naar toe moeten dat kind op gegeven moment zelf verzint dat papa er voor koos om 100km verderop te gaan wonen.