Het zijn allemaal spelletjes....

Misschien een vreemde titel, maar dat gevoel heb ik gewoon heel erg.
Eerst de strijd tussen ex en jou, dan de strijd tussen de advocaten, ex en ik.
Dan vervolgens de strijd in de rechtbank, en dan komt de beschikking...
Het is om naar van te worden, alles wordt er zo in gezet dat je dat op meerdere manier kan uitleggen.
Je begrijpt het wel, weer strijd....
Het voelt daarom heel erg als een spelletje tussen de advocaten en de rechtbank.
Vervolgens kom je er weer niet uit en dacht je eindelijk klaar te zijn met alle ellende en begint
Dus het hele spelletje weer opnieuw, je staat met je rug tegen de muur. Dit geldt uiteraard voor mijn ex maar
Ook voor mij.

De enige manier lijkt om alles maar akkoord te geven en je erbij neer te leggen, dit zal zeker een stuk rust geven.
Maar ik heb net alles vele mensen met mij ook zo mijn waarden.

Om maar even een klein voorbeeld te schetsen zodat je het makkelijker begrijpt.
Ex wil huis verkopen, ik niet! Maar de beschikking zegt dat dit toch moet!
De beschikking zegt dat ik actie moet ondernemen voor het nieuwe jaar. Dit heb
Ik reeds gedaan. Een afspraak bij de makelaar. Ik stel hem op de hoogte en vervolgens
Komt er geen reactie, niet via mij en niet via advocaat. Ik zeg de advocaat als er geen reactie komt na
3 maal vragen om een bevestiging ik de afspraak annuleer, zegt mijn advocaat, DOEN
Maar ja wie blijft er nu in gebreken....

Misschien maak ik me wel beeld te druk overal om, en moet ik alles maar op zijn beloop laten,
maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik voel me in deze scheiding gewoon alleen staan,
Ondanks dat mijn advocaat heel veel goede dingen heeft gedaan, maar ook vaak mij in het ongewisse gelaten.

Mijn vraag aan jullie is dan ook, maken jullie dit ook mee? En hoe lossen jullie dit op?