Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Het is over na 18 jaar, en nu?


Tijd nemen

Neem de tijd om de belangrijke beslissing die je man heeft genomen te verwerken.
Het is voor jullie allebei belangrijk om er zeker van te zijn dat je wil gaan scheiden. Ga niet meteen van alles regelen, maar neem de tijd om te kijken of dit inderdaad de juiste oplossing is voor jullie beiden.
Pas op het moment dat jullie er allebei aan toe zijn om te gaan scheiden (je hebt het feit dat je gaat scheiden geaccepteerd) is het tijd om zaken te gaan regelen.
Sterkte!

Kraan

Kraan

20-08-2016 om 08:08 Topicstarter

Kapot

Bedankt voor jullie reacties.

Hij gaat nogsteeds als een sneltrein en ik kom maar niet op die trein mee. Kan het niet en wil het niet. Zou nog zo graag doorvechten. Gisteren heeft hij mij een brief geschreven en daarom geprobeerd uit te leggen waarom hij deze keuze genaakt heeft. Ik lees een gebroken man die heel nodig hulp nodig heeft, maar waarom mag ik hem niet helpen? Als hij er ook zoveel moeite mee heeft, waarom dan toch deze keuze?

Ik kan en wil het maar niet snappen. Dacht dat ik sterkt was maar ik ben echt kapot.

Heb je het hem gevraagd?

Heb je gevraagd om meer tijd? en dan ook een periode noemen (dus niet eindeloos). Hij heeft waarschijnlijk na een lange periode van onzekerheid, dubben, signalen uitzenden, ervoor vechten etc. een beslissing genomen en gaat nu handelen. Ik denk dat je heel duidelijk moet zijn, dat je hem vraagt om je even de tijd te gunnen.
Ondertussen wordt voor jezelf ook duidelijker waar je pijn zit. Het is niet zozeer dat je weet dat de relatie moeizaam gaat, maar je hebt het gevoel dat er nog voor te vechten was. Is dat reëel? Wat heb je allemaal al gedaan en hoe komt het dat het zoveel moeite kost om de relatie goed te krijgen? Waarom heb je zelf niet eerder erover nagedacht om er een punt achter te zetten, was dat omdat je er echt in geloofde of omdat je je ogen wilde sluiten, bang was voor verlies van positie etc (wat goed voorstelbaar is).
En dan is het helaas zo, dat je voor een relatie twee mensen nodig hebt en als er een niet wil, dat het dan niet mogelijk is om een relatie op te bouwen. Je kunt elkaar over en weer niet dwingen.

Tsjor

Kraan

Kraan

20-08-2016 om 09:08 Topicstarter

Tsjor

Ik heb steeds in de slechtere periodes gedacht "als straks dit gebeurd, dan komt het wel weer goed). Denk hierbij aan een andere baan voor hem, betere financiële situatie, zoon met medische problemen. Het zijn wat dat betreft echt tropenjaren geweest. Omdat we beide niet goed zijn in praten gingen we voor elkaar denken en dat heeft ons dus geen goed gedaan.

Net nu alles in een wat rustiger vaarwater komt barst deze bom.

Ik ben nogsteeds van mening dat samen in therapie het sluitstuk moet zijn. Samen lukt het ons niet uit onze patronen te komen maar met hulp misschien wel. En zo niet, hebben we er wel alles aan gedaan om het te proberen.

Ik ga meer tijd vragen straks als hij thuiskomt. Ben nu aan het nadenken over een redelijke termijn maar dat vind ik lastig. Wil ook een eventuele middenweg voorstellen, dus wel apart gaan wonen (evt om en om in het huis bij de kinderen) voor een bepaalde periode en kijken wat er dan gebeurt. Dan kan al die officiële rompslomp daarna wel.
( waarna er een stemmetje in mijn hoofd achteraan wil typen "als het dan nog nodig is", zucht)

transformatie

Een relatie van 18 jaar, waarin je je eigen leven en een gezin opbouwt, met alle zorgen en beslommeringen erin, dat is een zeer belangrijke, maar ook slopende periode.
Wellicht kun je het zo zien, dat jullie over en weer elkaar het belangrijkste gegeven hebben dat je elkaar kunt geven, namelijk elkaars liefde en de kinderen. Maar dat die zorgrelatie ook slopend is geweest.
Als de kinderen groter worden komen er andere eisen aan de relatie, worden er andere dingen verwacht, de relatie zelf moet anders worden. Juist bij die transformaties zie je vaak dat het mis gaat, of dat mensen dan uit elkaar gaan. je ziet dat ook bij jonge ouders: de overgang van samen ouder zijn maken ze niet mee en scheiden als de kinderen nog heel jong zijn. Een volgende transformatie is als de opbouw van je gezin eigenlijk als taak wel zo'n beetje voltooid is, met al het gezwoeg en geploeter dat daarbij hoort.
Die taak hebben jullie samen volbracht en dat is heel kostbaar, dat blijft ook voor je hele leven belangrijk.

Tsjor

engel

engel

20-08-2016 om 11:08

Vaak een utopie

Iets samen ondernemen bijv. therapie zodat je kan zeggen; we hebben er alles aan gedaan, iets gezamenlijk afsluiten. Dat zal het mooiste zijn en je eigen herstel na de scheiding zeker ten goede komen. Helaas is dat voor velen een utopie en een hard gelag. Jij wil meer tijd en ik hoop ook dat je die krijgt maar ik denk echt dat je partner zijn keuze al heeft gemaakt. Je hoeft (nu) niet sterk te zijn en je mag van je voetstuk vallen. Het is niet niks. Praten jullie nog wel? en is de sfeer in huis nog redelijk tot o.k te noemen? Ik hoop ook dat je je eigen hart kan luchten bij mensen om je heen. Geloof me, scheiden is topsport. Sterkte!

Kraan

Kraan

22-08-2016 om 07:08 Topicstarter

Van het weekend hebben we gepraat en heb ik gehuild, ben boos geworden en hebben we elkaar doodgezwegen. Ging niet zo lekker dus. De kinderen waren een weekendje uit logeren dus had ik even alle ruimte om mezelf te laten gaan, met als resultaat dat hij boos naar zijn ouders vertrokken is toen de kinderen weer thuis waren en op bed lagen.

De sfeer in huis was hiervoor nog prima maar nu dus niet meer. Hij begrijpt gewoon niet dat ik verdrietig ben en moet maar inzien dat dit het beste is. Tijd heb ik dus niet gekregen, het gaat nu alleen maar sneller ben ik bang.

Maar hoe wanhopig ik van het weekend was, hoe rustig ik me voelde toen hij gisteren vertrok. Zo gek hoe je je opeens heel anders kan voelen.

engel

engel

22-08-2016 om 10:08

Wat naar...

Wat naar voor je Kraan. Het proces naar een scheiding toe en de scheiding zelf is ook een rollercoaster. Een achtbaan van emoties. Zeker als jullie niet op dezelfde golflengte zitten. De woorden begrip en respect lijken dan snel te vervagen. Als ik het zo lees denk ik dat het toch verstandig is om snel tot actie over te gaan omdat in deze fase veel kapot kan gaan. Onder 1 dak leven geeft nu veel stress en zeker met kindjes in huis is dat niet goed. Misschien kan je partner voorlopig iets anders zoeken. Ik heb ook nog 2 maanden met mijn ex in 1 huis gewoond. Een verschrikkelijke tijd. Heel veel stress, ruzie en ik viel kilo's af. Ik begreep niets van zijn handelen. Scheiden? o.k maar waarom doe je zo. Mijn boemeltreintje kon zijn sneltrein in niets bijhouden....Ik heb uiteindelijk geeist dat hij een ander onderkomen ging zoeken want ik ging eraan kapot en voor ons kind was het ook afschuwelijk. Mijn zoon is zelfs 3x een week bij mijn ouders geweest om maar niet in die nare sfeer te zijn. Mijn ex is gegaan maar was woest. In de aanloop naar onze scheiding is dus al veel misgegaan en dat is er niet beter op geworden helaas. Zo jammer want wij hebben wel samen ook een zoon. Wens je veel kracht en wijsheid toe.

Kraan

Kraan

22-08-2016 om 11:08 Topicstarter

Engel

Hier precies hetzelfde, vorige week ging het nog goed en in het weekend ontplofte de bom. Ik kan hem ook niet bijhouden en heb met man en macht "gevochten" om hem op een andere mening te krijgen. Helaas heeft dat meer kwaad dan goed gedaan. Vanaf morgen is hij op cursus voor de rest van de week en hij ging kijken of hij vanavond daar al in de buurt kan slapen.

Het geeft gewoon zoveel spanning als we samen in 1 huis zitten. Alles lijkt nog hetzelfde terwijl alles anders is. Ik ga er echt aan kapot. Het stomme is ook, dat als hij weg is ik alles goed kan overzien en mij er een soort van bij neer kan leggen, maar zodra ik hem zie schreeuwt mijn hele lijf dat hij moet blijven. Word er gek van! Afstand zal me goed doen. Hij wilde niet naar zijn ouders maar denk dat hij maar gewoon pech heeft. Ga nog liever nu co-ouderen met de kinderen in ons huis en wij om en om thuis en bij onze ouders dan dat we nog gezinnetje spelen in huis. Wil niet dat alles kapot gaat, we moeten nog zo lang goed met elkaar omgaan voor de kinderen.....

Vandaag had ik me voorgenomen om wat dingen weer op te pakken zoals werk en huishouden, maar kan me er nog weinig toe zetten. Morgen heb ik afgesproken met een kennis, zij is ook net gescheiden en hoewel daar het initiatief bij haar lag hoop ik toch wat te kunnen "leren" van haar, met name over het gedeelte -hoe vertel ik het de kinderen en hoe reageren ze-.

engel

engel

22-08-2016 om 12:08

Vreemde

Je wordt idd snel vreemde voor elkaar en dat doet pijn. Heel veel pijn. Mijn ex kwam ieder weekend zijn was nog doen en later helpen klussen voor de verkoop van het huis. Ik ging op die momenten kapot van binnen. Ik zag een vreemde man maar het voelde ook nog zo vertrouwd. En hoe boos ik ook op hem was, ik hield nog zoveel van hem. Een afschuwelijk gevecht. Ik voel met je mee...

Kraan

Kraan

22-08-2016 om 13:08 Topicstarter

Inderdaad een vreemde

....in de huid van iemand waar je nog zoveel van houd.

Kon ik maar een kijkje in de toekomst nemen, weten waar ik aan toe ben en hoe lang het gaat duren voor ik me weer beter voel.

Hoe lang geleden is het voor jou engel? En hoe gaat het nu met jou ( en tussen jullie?)

engel

engel

22-08-2016 om 14:08

Mijn verhaal

Nu bijna 4 jaar geleden. Vrij snel gescheiden maar wat ik al schreef is het nog steeds niet zoals ik het graag zou willen zien. Dat komt inmiddels ook gedeeltelijk door mijzelf. Mijn ex heeft er vanaf dag 1 op alle gebieden een rommel van gemaakt (zacht uitgedrukt). Toch wist ik mezelf redelijk snel te herpakken (ong een jaar) Te denken; het is zo en nu door. Er bleven vervelende dingen gebeuren (geld, contact zoon/vader, verkoop huis, nalatigheid bij zakelijke dingen, nauwelijks bij gesprekken van school zijn) Mijn zoon heeft vorig jaar gebroken en ik vlak daarna. De rek was er bij mij compleet uit. Zoveel gedaan en gegeven maar niets terug gekregen. Ik hou dus al bijna 4 jaar alle ballen alleen in de lucht. Is heel zwaar geweest en nu af en toe nog niet leuk maar het is zo.
Ik weet wel dat als mijn zoon ooit weer contact zou willen mijn deur ook weer op een kier moet staan. Dat is goed maar ik moet van ver komen....
Hoe je toekomst eruit gaat zien weet niemand. Toch ga je merken dat op het moment dat je compleet in paniek bent omdat er bijvoorbeeld geen nieuwe woonruimte te vinden is er ineens onverwachts mooie dingen op je pad komen. Ik was het vertrouwen ook wel kwijt maar kan inmiddels zeggen dat ik het wel weer gevonden heb. Vertrouwen in mensen is nu nog wel een dingetje. Het was een lange, zware weg maar ben er wel gekomen. Hoelang je verwerking duurt is ook moeilijk te zeggen en staat of valt met vele andere factoren. Ik heb nu rust en mijn leven aardig op de rit. # weken geleden had mijn zoon weer een dip en dan merk ik wel dat het gif weer zo door mijn bloed stroomt. Je komt nooit meer los van een ex...

Kraan

Kraan

23-08-2016 om 20:08 Topicstarter

Wow engel

4 jaar geleden alweer, maar wat een verhaal zeg, heftig voor jou én je zoon. een hork van een vent, maar je hebt er maar mooi mee te dealen! Helaas weet je dat nooit van te voren. Wisten we het maar

Fijn dat je het vertrouwen weer teruggevonden hebt en je leven weer op de rit hebt. Maar ik kan me voorstellen dat dat met heel veel ups en diens gegaan is!

engel

engel

24-08-2016 om 09:08

Onvolwassen

Een hork zou ik het niet willen noemen. Meer onvolwassen en niet zo netjes. Ik dacht hem ook te kennen na 30 jaar....Het is iets om mee te dealen maar blijft lastig. Zo zijn ze er meer maar zeker ook die het beter tot goed doen.
Hoe is het met jou en de situatie thuis?

edith

edith

13-10-2016 om 17:10

Net hetzelfde verhaal.

Mijn verhaal is compleet hetzelfde zoals hier.
Enkel is hij al een hele tijd bezig met het proces waardoor hij ook iemand anders heeft leren kennen.
Hoe gaat het nu met jou?
Ik ben deze ochtend volledig ingestort.

Kraan

Kraan

03-11-2016 om 22:11 Topicstarter

Edith

Wat ontzettend naar om te lezen dat jij nu bent waar ik toen was. gaat her weer een beerje en heb je mensen on je heen waar je je verhaal kwijt kunt? Bij mij heeft het erg goed geholpen om er veel over te praten. Al pratend kwam ik tot veel inzichten.

Inmiddels is het convenant nu bij de rechtbank en is het een kwestie van tijd voor het officieel is. We hebben alles samen geregeld en gaan nog goed door 1 deur samen. Paar weken terug zelfs met zijn allen de verjaardag van de jongste gevierd en dat verliep echt heel goed!

We wonen nu nog om en om bij de kinderen in huis en ik ben op zoek naar een ander huis, een hele nieuwe start. Ik voel me goed, sterk en eigenlijk ook best gelukkig. Het lijkt wel of de eerdere Posts helemaal niet van mij zijn. Ik lijk wel een heel ander persoon. Sta er nu heel anders in dan toen de bom net barstte.

Edith, ik hoop dat jij je ook op korte termijn weer fijn gaat voelen. Maar
Voor nu mag je verdrietig zijn, boos zijn, huilen. Alles wat je maar nodig hebt om het te verwerken! Sterkte!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.