U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Help! zoon is zo boos
Ik weet even helemaal niet meer wat ik met hem aan moet.
Zijn vader en ik zijn aan het scheiden, we wonen al apart. Heel woelige tijden voor ons allemaal dus.
Tot nu toe leek onze zoon er redelijk mee om te gaan. Wel regelmatig verdriet en boosheid natuurlijk maar ik kon er nog mee omgaan.
Sinds gisteren is er niks meer met hem te beginnen. Hij is boos en geeft mij de schuld voor alles wat er ook maar een beetje mis gaat en verzet zich enorm. Hij is brutaal en slingert allerlei nare woorden naar me toe.
Het doet pijn omdat we altijd zo close zijn en nu schopt hij zijn frustraties tegen mij af. Tegelijk ook begrijpelijk want bij mij kan hij zijn frustraties veilig kwijt. Toch weet ik echt even niet meer hoe hier nu mee om te gaan.
Rustig blijven
Hopelijk kun je zelf rustig blijven. Ik denk,ook als kinderen ouderen zijn, dat ze scherp in de gaten hebben hoe jij met de situatie omgaat. Het is zoals het is. Daarnaast kun je zijn gevoel bevestigen. En verder niet teveel in discussie gaan. En melden dat het voor jou ook niet fijn is als hij zich zo afreageert, vraag of het een onsje minder kan. He! Kan het een onsje minder zeg! Klein houden dus.
Het zal weer voorbij gaan, maar het is erg naar, vooral omdat je eigen gevoelens ook wat heftiger kunnen zijn in zo'n lastige periode. Ik wens je veel sterkte.
Logisch
hij gaat nu door een enorme mangel, natuurlijk is hij boos er gebeurt iets waar hij geen macht op heeft en het wel moet ondergaan.
ik zelf zou denk ik in tranen zijn uitgebarsten om mijn kind zo verdrietig en machteloos te zien, zijn gevoel erkennen, zeggen dat je zijn verdriet en dus woede goed begrijpt.
Ja ik zou werken aan die band nu, niet wegpoetsen, niet wegduwen, hem dichtbij je houden, hij voelt zich zo en dat is logisch.
Gevoelens
Mijn gevoelens zijn inderdaad behoorlijk heftiger nu en ik moet dan ook regelmatig op mijn tong bijten of even de kamer uit met tranen in mijn ogen.
Ik weet in deze situatie soms niet welke gevoelens ik kan bevestigen. Hier heb ik anders nooit zo'n moeite mee, maar nu zie ik het niet. Zodra ik zeg dat hij iets moet doen, in een wat dwingende toon, dat hij zich nu echt moet aankleden bijvoorbeeld omdat het al laat is, gaat hij in de dwarste. Zich hoogst dramatisch op de bank laten vallen, met de ogen rollen, mompelen dat hij dit haat en niks mag en dergelijke.
Wat later op weg naar school was hij plotseling weer de lieve jongen die ik ken! Een groot verschil met 10 min eerder.
Misschien komt het omdat hij zich nog niet veilig voelt in de nieuwe situatie, nog niet voldoende stabiliteit ervaart. Maar hoe kan ik hem daarbij helpen?
Leeftijd?
Welke leeftijd heeft je zoon? Ik denk dat je even moet nadenken wat je eigen rol is tegenover je zoon. Wil je het 'close' zijn weer terugkrijgen? Dat moet je misschien loslaten omdat het hem misschien wel benauwt. Wil je het lieve jongetje terugkrijgen? Hij zal zich toch moeten ontwikkelen en niet altijd het lieve kind blijven. Of wil je hem opvoeden? Dan kun je hem misschien duidelijk maken dat bepaald gedrag niet wenselijk is. Ook al is een scheiding nog zo verdrietig etc.
Zet vooraf niet teveel op de scheiding alleen, er kunnen ook andere redenen zijn. Zoek niet alleen maar naar een oorzaak. Als je die oorzaak zou kunnen vinden heb je daarmee het probleem nog niet opgelost. Je kunt ook kijken naar het gedrag en je eigen rol daarin bepalen.
Je kunt vervelende buien negeren en duidelijk maken dat je op die manier niet met hem omgaat; of boos worden als het te erg wordt; of erom lachen als het overdreven dramatisch is. Maar maak wel duidelijk wat jij ongewenst vindt.
Als hij ergens boos over is kan hij praten, of het opschrijven.
Tsjor