Help! Probleem met zoon van vriend

De 'grenzentheorie'

Ik denk dat een kind van vijf zien als een 'uitdager' meer in de perceptie van de volwassenen zit. Hij geeft met zijn gedrag aan dat hij niet goed weet hoe hij met de situatie om kan gaan. Daar reageren de volwassenen dan weer voor hem onbegrijpelijk op, op een manier waar hij niet van leert, en dan blijft het zich opbouwen.
Het is handiger om te kijken wat er aan dat gedrag vooraf gaat. Sommige kinderen hebben meer rust nodig om en overzicht om zich goed te gaan gedragen naar anderen, om hun hoofd erbij te kunnen houden.
Als je je niet goed voelt wordt je sacherijnig en krijgt een kort lontje. Volwassenen kunnen zich soms ook niet al te goed beheersen. Laat staan een kind dat zich niet goed voelt en zich met zijn houding geen raad weet.

Samengesteld gezin.

Ik heb geen idee of het gedrag van je stiefzoon komt omdat hij leeft in een samengesteld gezin. Hij is er min of meer mee opgegroeid, het is geen dwarse puber maar een kleuter.
Om in jou termen van "normaal gedrag" te spreken denk ik dan:" dit kind groeit ook niet op in een normaal gezin".

Met normaal bedoel ik een gezin met warmte, liefde en veiligheid.
Hij is niet veilig bij zijn stiefvader en zijn moeder beschermt hem niet.

Ik vind het goed dat jij iets aan zijn situatie wil verbeteren, hulp inschakelt. Als de volwassenen om hem heen het niet meer weten wordt zijn gedrag alleen maar moeilijker.
Dit jochie zit erg in de knoop met de grote wereld, heb geduld, heeeeel veel geduld.

handpop

Het lijkt me ook zeer pijnlijk. Je hebt de beste bedoelingen en dan nog..
Heel goed dat jullie hulp erbij zoeken, dit jongetje is heel erg gekwetst en het gaat niet vanzelf over. Maar het is niet persoonlijk bedoeld naar jou, hoe hij doet. Maakt hij wel contact met jouw dochter van 6? (gezien je nick?)

heel veel geduld toegewenst!

Wat je ook eens kan proberen is dmv een handpop met hem te praten, grapjes met hem maken etc. Jonge kinderen kunnen zo soms wel contact hebben.

Ik was een beetje hard

Maar ik denk echt dat je teveel van hem verwacht.
Hij is nog ontzettend klein en hij zit blijkbaar danig in de knoop.

Hij doet dit niet expres, en het heeft ook niks met jou te maken (ga ik van uit), het is onmacht.

Goed dat jullie hulp gezocht hebben.

Arm kind.

handpop!

Jaaa, dan heb je echt de aandacht wel! Hier geprobeerd bij een autistisch mannetje, waarvan ik nog niet wist dat hij autistisch was, dus ik deed maar wat. Hij lachte zich rot om die gekke pop, die met hem praatte en bewoog (het was een jongenspop van Dille en Kamille, dus hij zag er "normaal" en vriendelijk uit). En hij praatte echt honderduit tegen de pop. Achteraf bezien heb ik met die pop, en met liedjes zingen, echt contact met hem kunnen maken. De pop ligt trouwens nog steeds in zijn bed, al is hij nu puber . Als het goed werkt, kan jij of je vriend die tip ook aan zijn moeder geven, dan heb je echt iets goeds betekend in het leven van dat arme kind.

investeren

Ik begrijp je verhaal. Het is heel lastig als je stiefzoon zich zo gedraagt. Ik sluit me aan bij de rest: deze arme jongen heeft dringend hulp nodig en het is heel goed dat jullie deze hulp gevonden hebben. Verwacht niet meteen teveel hiervan. ook dit heeft veel tijd nodig voordat het kind zich vertrouwd genoeg voelt om zichzelf te geven. Hij zal echt niet meteen vanalles gaan vertellen over zijn ouders, of de situatie, of zijn gevoelens. Daarvoor is hij nog veel te jong. Maar wel heel goed dat er hulp is in ieder geval. Is het een kinderpsychologe ? Of is het via GGD ?

probeer nu vooral in jezelf te investeren, probeer er van een afstandje naar te kijken en stoor je niet aan het feit dat hij anders gaat doen als je voorbij loopt of met zijn allen aan tafel zitten. Het heeft echt een reden waarom hij zo doet. Misschien mag hij jou wel helemaal niet, wie zal het zeggen. Hoe goed jij je best gaat doen, des te meer zet hij zijn hakken in het zand. Laat hem uit zichzelf naar jou toekomen, en wacht af. Complimenteer hem met hele kleine dingen, en geef een aai over zijn bol in het passeren. Maar wat je ook doet: probeer positief te blijven, want van 'zich gedragen' heeft hij nog geen kaas gegeten. Deze regels leert hij van jullie, omdat jullie als voorbeeld dienen. Jullie moeten hem laten zien wat 'je gedragen' inhoud, dan gaat hij het hopelijk vanzelf ook zo doen. Maar hem steeds op zijn 'fouten' wijzen doet meer kwaad dan goed....

In idd, ik heb met mijn dochter ook via een handpop gepraat. Ze kon haar gevoelens niet kwijt over de scheiding, liep vast. Tegen de pop praatte ze wel. Ook mocht zij wel eens de rollen verdelen: deze pop is dan papa, deze ben ik, deze is enz... en vanzelf kwam er een verhaaltje. We hebben er heel veel aan gehad.

Ik wens je veel succes