U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Gesprek met kinderen erbij goed idee of niet?
Hallo allemaal,
Even hier toetsen of ik een blinde vlek heb 
. Korte schets, gescheiden sinds 2 jaar en twee kinderen (11 en 13). Ex heeft sinds vorig jaar april zijn eigen huis op 25km afstand van het 'ouderlijk' huis waar ik ben blijven wonen. Er is sprake van een 50/50 regeling dit gaat behoorlijk moeizaam, communicatie is stroef, ex communiceert alles eerst via de kinderen en komt afspraken uit het OSP niet na. Ex is direct gaan samenwonen met degene waarvoor hij ons huwelijk beëindigde en ondertussen is zij ook al bevallen van hun eerste kind. Omdat hij nu nog pendelt tussen het huis van zijn vriendin en zijn huis willen ze naar 1 huis verhuizen. Begrijpelijk, echter dit zou betekenen dat er ruim 65 km tussen beide huizen gaat zijn. Ik heb voorgesteld om de zorgregeling aan te passen waardoor de belasting voor het reizen naar sport en school en sociale activiteiten niet bij de kinderen gelegd wordt wat in zou houden dat ze in 1 van de huizen doordeweeks gaan wonen en de vakanties en weekenden zouden dan herverdeeld moeten worden. Ex wil vasthouden aan de 50/50 regeling omdat hij dat uitgebreid met de kinderen had besproken en dat hun wens is en eist voordat we verder samen (met mediator) in gesprek gaan een gesprek met zijn vieren. En als ik dat weiger zou hij de kinderen goed duidelijk maken dat ik niet naar de wensen van de kinderen zou luisteren. Nu ben ik voor dat laatste argument niet gevoelig, mijn band met de kinderen is erg goed en ik ga niet meedoen aan deze strijd, aan ze trekken of negatief doen over hun vader. Ik sta alleen niet positief tegenover een dergelijk gesprek omdat ik bang ben dat ze in een loyaliteitsconflict verzeild raken. Dit is mede ingegeven dat de kinderen het al heel lastig vinden als wij beiden ergens zijn ze worstelen met loyaliteit (bijv bij een wedstrijd waar ik kom kijken niet goed naar mij toe durven te komen als het papa zijn dagen zijn). En met onze communicatie op een dusdanig laag niveau (kreeg gister nog naar mijn hoofd dat ik moest sterven) denk ik niet dat dit verstandig is.
Maar goed hier mijn vraag, zijn er goede redenen te benoemen waarom ik een dergelijk gesprek wel zou moeten aangaan? Ben benieuwd naar jullie reacties!
Tja of
Ik zou toch ongerust zijn dat als je het niet regelt bij de rechter dat vader dan zelf de kinderen bij zich houdt en ze instrueert om dat te wensen.
Je kunt natuurlijk ook wachten tot hij zoiets doet en dan naar de rechter. Maar dat geeft vader teveel tijd, voor er werkelijk een zitting is, om een kind te instrueren.
Overigens zou ik vader wel bevestigen dat je kunt begrijpen dat hij bang is om zijn kinderen weinig tot niet meer te zien. En dat hij zich in alle bochten wringt om het toch mogelijk te maken. Helaas is het een manier van kool en geit sparen die een te grote belasting is voor iedereen, en vooral voor de kinderen.
wat ik me afvraag
Ik heb de openingsposting nog eens nagelezen en lees daarin dat Roosje heel neutraal stelt: 50/50 gaat niet werken (dat doet het kennelijk nu al slecht), dus bij een verhuizing zullen de kinderen meer tijd bij een van de twee ouders moeten blijven. Ik ben er te makkelijk van uitgegaan dat dat dan Roosje wel zou zijn, terwijl zij dat niet zo gezegd heeft. Ik vraag me af: in hoeverre hebben beide ouders het idee dat de kinderen ook het grootste deel van de tijd bij vader zouden kunnen wonen? Is die mogelijkheid überhaupt aan de orde geweest? Vader heeft gekeken naar een middelbare school in zijn woonplaats begrijp ik, moet ik daaruit afleiden dat hij dan vindt dat oudste bij hem komt wonen, of was hij van plan om steeds heen en weer te rijden? Wat zijn zijn ideeën eigenlijk hierover?
Ineens twee tieners vrijwel full-time in je huis terwijl je ook net een nieuwe leg hebt geproduceerd - het lijkt me geen recept voor een harmonieus gezinsleven, maar wie ben ik?
Groeten,
Temet
Waarom zou
dat niet kunnen? Genoeg moeders die nog een tweede leg krijgen, terwijl ze al tieners in huis hebben. Ik denk dat een 12/2 regeling bij een dergelijke afstand het meest realistisch is, omdat meer keren pendelen echt een te grote belasting is voor de kinderen. Maar het is niet vanzelfsprekend dat ze die 12 dagen bij ts zullen zijn.
Als een van de twee het fijner vindt om bij vader te wonen, omdat daar een goede middelbare school staat bijvoorbeeld, dan is dat evengoed een mogelijkheid neem ik aan. De kinderen zullen zit zelf moeten bepalen. Ze zijn daar oud genoeg voor.
Lanza, ze zijn 11 en 13!
Kinderen van 11 en 13 kun je nog niet alle beslissingen zelf laten nemen, ze overzien de consequenties echt nog niet, zover zijn hun hersenen nog niet uitgerijpt.
temet
12 bij vader / 2 bij mij zou theoretisch natuurlijk gewoon kunnen, vaders hebben net zoveel rechten als moeders en het ik vind het geen vanzelfsprekendheid dat moeders de ' meeste rechten' hebben. Echter de sociale activiteiten van de kinderen zijn toch echt bij mij in de buurt aangezien de kinderen in dit huis wonen sinds ze zijn geboren. Neemt niet weg dat ook bij vader in de buurt sportclubs zijn waar naar overgestapt kan worden en ik dat ook heb aangeven als mogelijkheid, echter dat willen ze pertinent niet.
In de relatie met zijn vriendin en hun vader is het wel lastiger voor de kinderen en lopen ze, naar eigen zeggen, op hun tenen om 'het goed te doen' (voorbeeld, oudste van 13 moest laatst 2 weken iPhone inleveren omdat er een papiertje in zijn broekzak zat in de was, mag niet zelf bepalen hoe zijn haar zit en moet een spijkerbroek aan). En de dreiging met allerhande straffen voor verschillende 'vergrijpen' is volgens de kinderen continu aanwezig. Ik kan me ook niet voorstellen dat je zit te wachten op pubers als je net bevallen bent, ik weet vrij zeker dat ik dat iig niet zou hebben. Ze wist echter waar ze aan begon, pubers waren er al....
Natuurlijk
kunnen kinderen van die leeftijd wel hun voorkeur aangeven, dat doen de kinderen van Roosje toch ook? Dat het vanzelfsprekend is dat kinderen altijd bij moeder wonen is een beetje vreemd. Vaak zal de situatie bij vader beter zijn of meer passend.
In deze situatie lijkt dit niet het geval, maar het is goed om alle mogelijkheden te onderzoeken en de kinderen zouden daar zeker een grote stem in moeten hebben. Het gaat immers om hun leven.
nou...als
vader zulke strenge regels oplegt dan gaat er toch straks een puberoorlog plaatsvinden vrees ik.
Was hij altijd al strenger dan jij of komt dit bij zijn vriendin vandaan?
aanvullende vraag
Heeft vader ooit aangegeven dat als die 50/50 regeling niet zou blijven, de kinderen dan maar bij hem moeten komen wonen?
Groeten,
Temet
Evenwicht
Juf Ank hij was altijd wel strenger/ autoritairder dan ik ben. In een huwelijk zal daar altijd wel verschil in zitten en daar zoek je een middenweg. De laatste 2 jaar, sinds zijn vriendin in het leven van de kinderen is, is het veel extremer. De oudste gaat nu de strijd aan, nog zonder het gewenste resultaat maar dat is een proces. De jongste geeft aan haar vader te missen, hij is niet meer de vader met wie ze vroeger lachend in de plassen sprong en met wie ze hand in hand kocht lopen (wordt je vies van en is ze te oud voor).
Temet, Vader heeft nooit aangegeven meer dan 50/50 te willen, heeft wel aangegeven geen weekend vader te willen zijn.
Nog een mogelijkheid
Eerst moet me van het hart, dat de opmerkingen over egoïst, niet omkijken naar eerste leg etc. toch ongepast lijken naar aanleiding van wat Roosje zelf zegt. Het kan zomaar gebeuren, dat je een nieuwe liefde vindt, waardoor je moet verhuizen en dat je dus tussen twee kwaden moet kiezen, of alle mogelijkheden beschouwt om de schade te beperken.
Dan valt me op dat één optie nog niet genoemd is, terwijl het lijkt of vader daar wel over nadenkt: de optie dat dochter bij hem komt wonen en zoon bij moeder. Op papier zijn de kinderen al gescheiden. De mogelijkheid om een sport uit te zoeken in zijn buurt is al genoemd, met een kind naar een middelbare school gaan kijken is ook al genoemd.
'Dit alles neemt niet weg dat ik zeker in de " 'hoe kunnen we het dan goed regelen', stand moet en ook kan staan. Ik denk alleen dat dit ook kan met wel de voorwaarde dat de belasting voor reizen niet bij de kinderen gelegd wordt en dus met een aanpassing van de zorgregeling.'
Het zou dus kunnen zijn dat een voorstel voor een aanpassing van de zorgregeling wordt dat een kind naar vader gaat en een naar moeder.
Tsjor
Cultureel
Afgelopen week sprak ik met mensen uit verschillende culturen over de relatie vader-moeder-kinderen na echtscheiding. Wat mij verbaasde was, dat het in verschillende landen echt vanzelfsprekend is, dat kinderen tot 5 jaar bij moeder verblijven en vanaf 5 jaar bij vader. Echt vanzelfsprekend. De kosten zijn dan ook voor vader.
Om even een raampje open te zetten voor wat meer mogelijkheden.
Tsjor
echt waardevol
Om de kinderen de gelegenheid te geven met de mediator te spreken voordat alles in kannen en kruiken is. Bij ons was dat gewoon een gesprek met de mediator en de kinderen afzonderlijk. De mediator kon vervolgens in de gesprekken met ons rekening houden met de kinderen. Op deze manier waren de kinderen in de gelegenheid om zonder ons te vertellen wat voor hun belangrijk was in een zorgregeling.
kinderen zelf beslissen?
Los van de vraag of kinderen van die leeftijd al in staat zijn om een goede beslissing te nemen, ben ik er geen voorstander van om de beslissing bij kinderen te leggen. Kinderen van gescheiden ouders kunnen sowieso al snel een loyaliteitsconflict krijgen, door de keuze voor hun woonadres bij hen te leggen wordt dat conflict alleen maar groter. Kinderen willen het liefst niet zelf kiezen is mijn ervaring.
Het zou ouders sieren als zij samen dat besluit kunnen nemen en daarbij het belang van de kinderen voorop stellen
Paar vragen
Hoe is de openbaar vervoerverbinding tussen waar je woont en waar vader wil gaan wonen? Naar mijn idee maakt dat ook wel uit als de kinderen (bijna) middelbare schoolleeftijd zijn. In mijn geval is het misschien wat extreem, maar mijn kinderen zitten op een school hier 50 km vandaan, in de plaats waar ex ooit woonde. Om te fietsen of constant te halen of brengen zou die afstand te ver zijn, maar we wonen redelijk dicht bij een treinstation, kinderen stappen in de trein en stappen uit bij school en in eerste instantie dus ook op loopafstand van het huis van ex.
Ik begrijp maar al te goed dat het vervelend is als je opeens met zo’n beslissing wordt geconfronteerd, maar aan mijn kinderen ervaar ik ook dat die 50 km enkele reis zelfs dagelijks goed haalbaar is.
Verder vraag ik me af hoe flexibel vader en jij zijn in werktijden. Zou vader het bijvoorbeeld redden om kinderen enkele dagen per week op school af te zetten of op te halen?
Zijn er misschien nog andere oplossingen? 50/50 kan immers op zoveel verschillende manieren worden ingevuld.
vakantie voorbij, een reactie
Sorry even radiostilte van mijn kant, heerlijk een paar dagen een stedentrip gedaan met de kinderen.
@Tsjor Het zou dus kunnen zijn dat een voorstel voor een aanpassing van de zorgregeling wordt dat een kind naar vader gaat en een naar moeder.
We hebben een afspraak gemaakt om de kinderen niet uit elkaar te halen, zitten qua leeftijd dicht op elkaar en hebben veel steun aan elkaar als ze alleen zijn. Weet dus niet of dat reëel is.
@Ester, dank voor je tip. Ik heb het voorgesteld aan ex! Als hij hiermee akkoord gaat ga ik op zoek naar eentje in de buurt die opgeleid is om met kinderen te spreken.
@anoniem wat fijn dat het voor jullie werkt! je stelt wat vragen:
- Hoe is de openbaar vervoerverbinding tussen waar je woont en waar vader wil gaan wonen? Ik woon een 20/30 minuten met OV naar een station in een grote stad. Waar vader precies wil gaan wonen is nog onbekend. Of dit ver of dichtbij een groot station is kan ik dus niet zeggen.
- Verder vraag ik me af hoe flexibel vader en jij zijn in werktijden. Zou vader het bijvoorbeeld redden om kinderen enkele dagen per week op school af te zetten of op te halen?
Ik ben redelijk flexibel, werk echter een half uur rijden nog precies de andere kant op wordt wel erg lastig in de spits (3 grote steden langs/door) dus als kind bij vader naar school gaat kan ik daar niet in faciliteren. Als ze hier naar school gaat wel. Vader is niet flexibel, nu al moet de jongste (basisschool) regelmatig zelfstandig met OV naar vader en sport wordt regelmatig afgezegd omdat hij niet kan/wil rijden.
Verder zijn er ondertussen wat mails over en weer geweest. Het is voor ex nu duidelijk wat mijn standpunt is, wat ik daarbinnen wel kan overleggen en dat ik geen 4 gesprek met de kinderen aan ga voorafgaand aan verder overleg. Hij gaat zich nu beraden, ben benieuwd.