U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
gek van mn ex
Mijn ex en ik zijn nu 5 maanden uit elkaar.
We hebben gedeeld gezag over onze dochter van nu 15 maanden er is ook een ouderschapsplan opgesteld en duidelijke afspraken gemaakt over de omgang.
Ik ben daarin erg makkelijk, als ik een keer een dag extra moet werken vraag ik eerst aan hem of mn dochter naar hem toe kan. Ook als hij een dag vrij is en hij wil zn dochter op komen zoeken is dat mogelijk.
Verder gaat ze in het weekend een nachtje bij hem slapen en komt hij woensdags een paar uurtjes naar mijn huis om haar te zien. Hierin zit allemaal geen problemen.
Het probleem schuilt hem in dat ik voel dat hij mij claimt.
Hij accepteerd niet dat we uit elkaar zijn.
Als hij bij mij is begint hij steeds over dat hij hoopt dat we ooit weer bij elkaar komen. Ik heb hem al 100 keer verteld dat ik dit niet wil. We zijn gewoon als vrienden uit elkaar gegaan maar hij stuurt me zo 50 berichtjes op en dag
Als mn dochter wakker is wil ik gewoon ongestoort met haar bezig kunnen zijn. Zonder dat ik steeds onderbroken word door een telefoon die constant af gaat. Begrijp me niet verkeerd ik begrijp best dat hij op de hoogte gehouden wil worden wat er met haar gebeurt en ik stuur hem ook regelmatig nieuwe foto,s en filmpjes van onze meid. Als er iets gebeurt in het goede en in het slechte er van met onze meid meld ik hem dat. Maar hij blijft maar smsen en vaak vraagt hij niet eens hoe het met haar is maar is hij meer geintreseerd in mij. Ik heb dit al afgekapt door te zeggen stuur alleen wat als het om onze meid gaat maar dit leid tot 10 keer op een dag hoe is het met onze meid of heeft ze goed geslapen. Om gek van te worden.
Ik ben er ook achter dat hij liegt over wat er bij hem thuis gebeurt. Maar als je hem met deze dingen confronteert is het altijd de schuld van een anderen en vaak zelfs mijn schuld terwijl dit niet klopt
Hoe kan ik dit het beste oplossen. Want ik wil graag door met mn leven maar dat gaat op deze manier niet.
Ik zou wel gewoon normaal contact met hem willen hebben maar niet dagelijks(dit heb ik hem ook al gemeld) zodat als mn dochter dalijk wat groter is en ze heeft iets voor school of afzwemmen dat hij ook gewoon kan komen kijken, zonder dat het problemen gaat opleveren. Ik wil gewoon dat mn dochter gewoon normaal contact met hem en mij kan hebben en dat hij en ik ook normaal met elkaar kunnen overleggen betreft de opvoeding. Maar door zijn gedrag word dit langzaam aan onmogelijk. Omdat hij zichzelf belangrijk vind en niet onze dochter. Hij wil mijn aandacht hebben. En heeft zelfs toe gegeven zo te doen om mijn aandacht te krijgen en dat hij zo veel mogelijk onze dochter probeert te zien zodat hij mij ook af en toe even kan zien. Ik reageer al zo min mogelijk op zn berichten maar dat heeft weinig nut want als ik niet reageer gaat hij ook raar doen als onze dochter bij hem is. Ze is zo dus al een keer met koorts thuis gebracht zonder dat hij het melde. Ook een keer dat ze onder de uitslag zat. Of dat ze slecht gegeten heeft word dan even niet gemeld.
Sorry voor mn warrige verhaal maar alle frustraties en emoties komen nu even omhoog.
Help hoe moet ik nu verder.
Snelheid
10 maanden nadat jullie dochter is geboren zijn jullie uit elkaar gegaan. Ik weet niet hoe lang het proces is geweest dat daaraan vooraf ging, wie het initiatief nam, hoe er gecommuniceerd is tijdens de echtscheiding. Een ding is wel duidelijk\; je ex heeft niet begrepen of niet geaccepteerd dat een scheiding onontkoombaar is.
Om de goede-vrienden-scheiding mogelijk te maken gaat er meestal een heel proces aan vooraf: alle pogingen om de relatie goed te houden, tot beiden beseffen dat het niet kan, dan de periode van teleurstelling en boosheid en daarna een soort berusting, waarin het herstel van een ' goede-vrienden-relatie' mogelijk wordt.
Het kan zijn dat het hele proces bij jullie te snel is gegaan. Mijn advies zou dan zijn om samen met je ex onder begeleiding van een relatietherapeut gesprekken te starten, waarin je alle fases van jullie relatie doorspreekt, zodat hij de tijd krijgt om te beseffen dat een scheiding onvermijdelijk was, de teleurstelling en hete verdriet daarover heeft kunnen voelen en de stap kan maken naar een 'goede-vrienden-relatie'.
Tsjor
Tijd....
Ik denk dat jij in je hoofd al veel verder was en nu bent dan je ex. Ik heb het ook meegemaakt. Mijn ex wilde scheiden en was (in zijn hoofd) al bij de finish. Ik moest mijn wedstrijd nog beginnen. Hij zegt wel signalen te hebben gegeven en die heb ik niet op die manier opgepikt. Verbaal heeft hij zich er iig nooit over geuit. Een naar en machteloos gevoel waarin je steeds achter en tegen de feiten aanloopt. Het heeft voor de andere partij echt tijd nodig om te beseffen dat het echt over is. Misschien is een gesprek met een onafhankelijk iemand erbij goed en nodig om duidelijkheid te krijgen. Probeer je iig te verplaatsen (empathie) in de ander.....Mijn ex gedroeg zich vanaf dag 1 al als vrij man en dat doet zo'n pijn.
Sterkte!
verraad
Hallo b en tsjor,
De relatie heeft vanaf begin af aan al aardig wat problemen gehad. Ik ben 5 jaar met hem samen geweest maar we hebben altijd gestreden om alle problemen op te lossen en uit de weg te gaan
Hij wilde op den duur graag een kind. Ik ook daar zijn toen afspraken over gemaakt want er moesten dingen gaan veranderen. Daar heeft hij zich aan gehouden. 2 jaar later is mn dochter geboren en is hij weer net zo hard met alles begonnen. Hij heeft me na de eerste week letterlijk verteld dat ik er alleen voor stond betreft de opvoeding van mn dochter. Ik voelde me dus behoorlijk verraden en heb toen ook meerdere gesprekken met hem gehad dat als hij door zou gaan ik bij hem weg zou gaan.
Hij zegt nu dat hij nooit had verwacht dat ik dat ook echt zou doen en wil er alles aan doen om te veranderen. Maar je begrijpt wel na het geintje van de zwangerschap dat ik daar geen vertrouwen meer in heb en dat heb ik hem ook verteld.
Bedankt voor jullie tips zal eens kijken hoe het opgelost kan worden.
contactmomenten
Je vertrouwen is weg, dat snap ik. En dat hij dat anders (opportunistisch) ziet, ook. Hij put hoop uit de foto's van jullie dochter die jij hem regelmatig stuurt (wat ik heel lief en zorgzaam van je vind).
Hij vat dat op als jij die contact met hem zoekt. Als je daar een vast moment in de week voor kiest, is de grens van contact vast wat duidelijker. Daarmee verminder je het aantal contactmomenten in een week van jou naar hem. Hopelijk krijgt hij de boodschap ook een keer door en voelt hij zich niet uitgenodigd om je zoveel te sms-en. Voorlopig, in elk geval. Hopelijk kan je dat later weer doen zoals je gewend bent (spontaan).
''eén 'geintje'?
Ik weet natuurlijk niet wat 'met alles' betekent en hoe ernstig dat is voor een relatie. Jij wilde dat hij dingen veranderde, hij heeft dat ook gedaan, omdat hij graag een kind wilde. Maar in de eerste week na de bevalling heeft hij gezegd dat jij er alleen voor stond met de opvoeding. Ondertussen zorgt hij wel voor zijn dochter en vraagt hij er heel veel naar, teveel naar mijn mening.
Jij lijkt hem nu te 'pakken' op die ene uitspraak in die eerste week na de geboorte van jullie dochter, dat geintje dus. Op basis daarvan vertrouw je hem niet meer, de jaren waarin hij heeft laten zien anders te willen en te kunnen tellen zijn blijkbaar minder relevant om daar enig vertrouwen op te baseren, ook zijn huidige zorg voor jullie kind telt niet.
Als 'met alles' ernstige dingen zijn, zoals drugsgebruik, alcoholisme, of andere verslavingen, dan kan ik me er iets bij voorstellen. Maar als het meer om zijn eigen karakter gaat, of om zaken als 'vrijheid nemen', dan denk ik dat je je meot realiseren, dat jij een kind gekregen hebt met deze man, dat jij wilde dat hij op sommige punten moest veranderen, dat hij daar ook in mee is gegaan, maar hij is niet perfekt en volmaakt. Hij doet zijn best.
Een goede relatietherapeute zou voor jullie beiden van belang zijn om de valkuilen te achterhalen, de 'eisen' naar elkaar toe; het zou kunnen helpen om onderling respect voor elkaars persoonlijkheid en vrijheid weer terug te vinden en op basis daarvan jullie relatie, al dan niet als gescheidenen.
Ondertussen kan het ook nog zijn da hij echt zijn kind mist. Jij denkt dat het allemaal om jou gaat, maar blijkbaar wilde hij echt een kind. Misschien moet je dan de zorgafspraken herzien en hem meer tijd en verantwoordelijkheid 'geven'.
Tsjor
Begrijp het wel
...aan de andere kant begrijp ik je ex ook wel. Ik begrijp dat het jouw keuze geweest is om de relatie te beeindigen. Maar degene wiens keuze het niet was, blijft natuurlijk met gevoel zitten. En ik denk dat dat nog sterker is als je samen een kind hebt. Want gescheiden leven is niet wat je ooit hoopte en waar je voor koos. En iedere keer als er contact is, rakelt dat weer op.
Ik vroeg mij af hoe zeker hij zelf van de scheiding bent en ook in hoeverre je dit uitstraalt.
klopt
Hey allemaal,
Er was idd drugs in het spel. Hij is 2 jaar clean gebleven. De dag nadat mn dochter geboren was is hij naar vrienden gegaan en daar weer vrolijk mee begonnen. (Nu inmiddels 5 maanden weer gestopt)
Daarnaast had hij schulden met zijn ex. Die hij binnen 3 jaar zou inlossen we zijn nu inmiddels 5 jaar verder en hij zit er nu nog 2 tot 5 jaar aan vast.
Ik ontneem hem het contact met zn dochter niet ze gaat ieder weekend naar hem en op de woensdagen en dit gaat ook gewoon goed.
We hebben toen we uit elkaar gingen afgesproken dat we foto,s en filmpjes gewoon uit zouden wisselen. Dit is ook nooit geen probleem geweest. En gebeurt ook niet op dagelijkse basis
Ook als ik extra moet werken kijk ik of de optie er is dat zei naar hem toe kan anders gaat ze naar mn ouders (die van hem wonen te ver weg). Dus wat dat betreft geef ik hem alle kans om zn verandwoordelijkheid te nemen. Toen we nog in een relatie zaten heb ik ook een paar keer aangehaald om naar een relatie therapeut te gaan. Ook mede omdat hij nog erg in coflikt zat met zn ex (terwijl ze al meer als 5 jaar uit elkaar waren) dit heeft hij altijd geweigert
En de berichten die ik van hem krijg zijn echt naar mij gericht en gaan absoluut niet over onze dochter. Hij zegt zelfs dat hij het niet erg vind om extra op onze dochter te passen maar dat hij nog meer contact met mij daarvoor in de plaats wil. En ik bind hem er niet op vast dat hij toen des tijds gezegt heeft dat ik er alleen voor stond want dat was ook echt zo. Hij was of weg met vrienden of lach te slapen op de bank. Hij deed letterlijk niks met onze dochter. Als ik op mn werk was bracht ik haar bij mn ouders niet omdat ik hem geen kans wilde geven maar simpelweg omdat hij dit wau. Liet ik haar wel achter bij hem dan bracht hij haar zelf naar mn ouders.
Dit is dus absoluut iets wat ik niet in gedachten had en ik hoopte ook dat het met de tijd wel bij zou trekken ( ik weet het heel naief maar hey hij was gestopt met de drugs omdat we graag een kind wilde dan ga je er niet vanuit dat je er na de geboorte alleen voor staat) nu dat ik bij hen weg ben heeft hij wel alles voor onze dochter over. Dus ja ik sta volledig achter deze scheiding. En hem van informatie voorzien over onze kleine meid vind ik ook geen enkel probleem. Hij mag zelfs mee als hij dat zou willen (wil hij dus niet) naar het consultatie bureau, fisio therapie en het zwemmen. Maar dit zijn dingen die hij zelf niet wil. En dat vind ik prima. Maar hij probeert echt constant contact met mij te zoeken en niet over onze dochter en dat vind ik nu zo langzaam aan zwaar irritant worden.
Schriftje
Schaf je mobiel af, neem een huistelefoon, koop een schriftje en schrijf elke dag iets over je dochter in een schriftje en geef dat schriftje mee als ze naar hem gaat, dan kan hij er ook in schrijven. Onder het motto: 'dit is leuk voor later'.
Ik vind het zeker wel positief dat hij in staat is om clean te blijven, nu alweer vijf maanden. Als het ooit zo gegaan is, dat hij kan denken : als ik clean blijf, dan blijft zij bij mij; dan is het natuurlijk zuur voor hem. Je zult hem dan toch nog een keer duidelijk moeten maken dat je niet bij hem wil blijven, ook niet als hij niets meer gebruikt. Ik zou dan niet steeds terugkomen op het voorval van vlak na de geboorte, want blijkbaar heeft hij zijn leven daarna wel weer willen verbeteren.
Ik denk dat je duidelijker grenzen moet trekken. Duidelijk maken dat jij niet bij hem blijft, dat het voorbij is, dat je blij bent at hij niet meer gebruikt en dat je blij bent dat hij goed voor zijn dochter zorgt, maar dat het tussen jullie over is. Dat je dus berichtjes van hem ook neit meer zult beantwoorden. En dan denk je zelf een veilige manier om over je dochter te communiceren. Eventueel: als je het moeilijk vindt om dat te begrijpen wil ik er graag met iemand anders erbij over praten.
Tsjor
Aparte telefoon voor hem
Allereerst zou ik ervoor kiezen om je dochter niet meer dan afgesproken naar hem toe te brengen. Het is nobel wat je probeert, maar hij kan er niet mee omgaan. Te onduidelijk voor hem.
Verder zou ik een nieuw telefoonnummer nemen, dat delen met de mensen die je vertrouwt, en je huidige nummer alleen nog maar voor contact met hem gebruiken. En die telefoon kan uit en kan in de la. En kan er ook op door jou te bepalen tijdstippen weer uit en weer aan. Dan hou jij de regie in de contactmomenten.
Wist je trouwens dat verslaving in vele vormen en soorten kan optreden? Ik krijg eigenlijk een beetje het idee dat hij zijn verslaving aan drugs heeft ingeruild voor een verslaving aan jou. Op zich kun je daar natuurlijk niet zo heel erg veel mee, maar het kan wel handig zijn om dit in je achterhoofd te houden. En de contactmomenten te doseren.
dank jullie wel
Allemaal bedankt voor de reacties.
En tsjor het is niet zo geweest dat ik heb gezegt dat als hij stopt ik weer terug zou komen.
Dat is wst hij er zelf van maakt. Ik heb wel in gesprekken voordat ik bij hem weg ging gemeld dat hij moest stoppen omdat ik anders weg ging.
Toen ik ben weg gegaan ben ik heel duidelijk geweest dat ik niet meer bij hem terug zou komen ook niet als hij opnieuw zou stoppen. Ik ben blij dat hij nu weer gestopt is en een vader is voor onze dochter en dat weet hij ook omdat ik hem dit ook verteld heb. Verder probeert hij regelmatig in de contacten die ik met hem heb toch weer uit te vissen of ik bij hem terug wil komen ook dan ben ik heel duidelijk dat ik dat niet wil en heb hem ook elke keer weer uitgelegt dat mijn vertrouwen naar hem toe te ver beschadigt is om ooit weer een relatie op te kunnen bouwen.
Hij claimt dat hij dagelijks contact met mij moet hebben ivm onze dochter. Dit vind ik onzin. Gezien het voor 20% over onze dochter gaat en 80% over dat hij met terug wil en hoe het met mij gaat. Ik ben nu al bezig met selectief antwoorden. Als het een vraag is betreft onze dochter krijgt hij antwoord al het anderen niet. Maar dit leid tot heel veel vragen over onze dochte. 6 keer vragen hoe het met haar is vragen of ze al in bed ligt vragen hoe lang ze geslapen heeft hoe laat ze wakker was en die dingen om maar contact te kunnen houden
Ik ga nu idd de mogelijkheden bekijken voor gedoseert contact. Ik ontdek net een blokkeer functie op mn telefoon. Denk dat ik hem gewoon even blokkeer. Kijken of dat werkt en idd anders een ander telefoonnummer. Het schriftje vind ik opzich ook wel een leuk idee. Misschien dat ik een beetje een combi van beide doe
Communicatie
Sanne710, dat zijn subtiele verschillen in de boodschappen over stoppen en kans op een relatie.
Wat betreft de communicatie: ik zou wel duidelijk zijn naar hem toe: waarop ga je wel reageren en waarop niet. Zomaar blokkeren kan terecht boosheid oproepen. Geef ook aan hoe je wel wil communiceren.
Eén email aan het einde van de dag bijvoorbeeld. Of het schriftje. Ik hoop dat je er iets creatiefs van kunt maken.
Tsjor
gesprek met ex
Hoi tsjor,
Ik heb toevallig vanochtend een gesprek gehad met mn ex toen hij onze dochter thuis kwam brengen (ik lees je bericht nu net pas )
Ik heb idd nu met hem afgesproken dat ik als onze dochter s'avonds op bed lig hem even een berichtje stuur met hoe haar dag geweest is met eventuele foto,s en filmpjes als ik die heb. En dat ik buiten dat moment geen contact met hem wil. eenige Uitzondering is als ik haar naar hem breng dan is het even mondlinge "overdracht" en in accuute situaties (ziekenhuis bijv. Wat ik nooit mee hoop te maken). Hij is hiermee accoord gegaan dus ik hoop dat hiermee de boel opgelost is.
en andersom
Misschien ook even handig erbij te melden dat hij het andersom ook op deze manier gaat doen als.onze dochter bij hem is
schrift
een ervarings tip, onze dochter was 11 maanden toen wij uit elkaar gingen. Sinds die tijd houden wij een dagboek bij voor haar. Wat we naar haar toeschrijven. gekke voorvallen, woorden lijstjes, hoe lang ze is, wat ze gegeten heeft, dat haar halfzusje haar gebeten heeft, dat ze de herrie van het andere halfzusje niet kon waarderen als vierjarige en dat dus maar probeerde te dempen met een kussen. 
Voordeel, we weten allebei alles! (denkt zij (nu 9) heel anders over.:-) ) maar we hoeven elkaar ook niet elke dag te bellen of te smsen.
Sanne 710
Ik ben blij dat jullie goede afspraken hebben gemaakt. Ik hoop echt dat het rustiger wordt voor jou.
Tsjor
Hoi amk,
Daar gaat hij helaas niet mee accoord.
Hij heeft nog een oudere dochter van 11 inmiddels en zijn ex wilde ook alleen communiceren via schrift.
Het grootste nadeel hiervan was dus ook als zei toestemming voor iets nodig had zei het dus maar gewoon deed voordat hij toestming kon geven waardoor hij dus elke keer achter de fijten aan bleef lopen.
Ik zou dat dus wel anders aanpakken maar door zijn ervaring hiermee wil hij dus niet communiceren via een schrift. Ook niet in dagboek vorm. Misschien dat dit met de tijd wat veranderd. (Ga het namelijk wel zelf doen voor hier gewoon leuk voor later en zal hem dat wel is laten lezen) Voorlopig maar gewoon even in de avond een berichtje en als het echt dringent is even tussendoor. Als mn dochter wat ouder is kan ik haar ook af en toe laten bellen dan mag ze hem zelf vertellen wat ze gedaan heeft. Dan zal het vast wel gaan veranderen
sanne
niet alleen via schrift, maar wel voor dit soort dagelijkse dingen.
Laten bellen zou ik niet heel snel doen, kinderen scheiden hun werelden heel sterk. Bij papa is bij papa, en bij mama is bij mama. Alleen bij heel speciale gelegenheden laten we dochterlief zelf bellen. In de vakantie bv wordt er niet gebeld, dat levert alleen maar huilbuien op.
speciale gelegenheden: eerste tand er uit, spreekbeurt die ze met mij had voorbereid en daarom wilde ze zelf bellen. Het gebeurt nooit op het initiatief van haar vader of mijzelf.
Jullie zijn nog maar kort uitelkaar, dat communicatie stuk en loslaten moet nog groeien.
Ik begrijp wat je bedoelt en dat was ook mijn insteek.
Dagelijkse dingen via schrift belangrijke dingen wel even via telefonisch contact.
Maar mijn ex heeft hier slechte ervaringen mee met zijn ex want die deed dus alles via schrift ondanks dat dit niet was afgesproken. Vandaar dat hij dit niet wil
Ik ga er zelf wel mee beginnen in de hoop hem op die manier toch te kunnen overtuigen
Tot die tijd zal het toch nog even via de telefoon moeten.
En idd als mn dochter ouder is gaat bellen idd als zei dit zelf wil.
Ik begrijp dat het allemaal tijd nodig heeft en dat het op den duur vast beter zal gaan.
Het is nu gewoon even door de zure appel heen bijten.
afspraak vastleggen
Misschien even een idee om de afspraak dat je hem nu dagelijks informeert (en dus niet vaker tussen door contact hebt) even per mail (of whatsapp) aan hem bevestigt? Mail dat berichtje dan ook nog even naar jezelf, voor het geval hij over een tijdje jullie afspraak weer is vergeten en weer vaker contact zoekt. Dan kan je,hem nog even wijzen op die afspraak. Als het allen mondeling is, zegt hij wellicht: maar zo bedoelde ik het niet, of : heb jij verkeerd begrepen.
Maar wat ik me verder nou afvraag (geen ervaring hiermee): denk,je nou dat jullie voor de komende 17 jaar (of 9 jaar) dagelijks contact met elkaar hebben?
Lijkt mij wel veel als je eenmaal gescheiden bent. Nu misschien nog oke, maar hoe kom je dan los van elkaar als je zoveel contact hebt?
Ik was idd niet van plan om het dagelijkse contact vol te blijven houden tot ze 18 is.
Het is meer dat ze nu nog erg klein is en niet zelf even kan bellen als ze dit zou willen.
Ik ben nu inmiddels ook met het dagboekje begonnen en zal dit ieder weekend aan hem mee geven. Als hij hier wat meer vertrouwen in heeft wil ik daar op over gaan en verder alleen contact als het echt dringent is.
Als mn dochter later wat ouder is en zelf tussendoor zou willen bellen naar haar vader dan mag dit van mij.
Elke dag?
Het lijkt mij wat (veel te) veel, maar als jij denkt dat het volhoudt op die manier is het een idee. Hij zal er zelf ook wel iebel van worden na een paar weken, dus dan kun je naar om de dag of nog minder. Wat moet je in 's hemelsnaam elke dag melden? Het gaat hem natuurlijk geen bal aan dat jij naar de speeltuin, je ouders, of elders bent geweest of wat je hebt gedaan.
katniss
Daar zit ik dus ook mee. Maar meld ik niks dan gaat hij mij lastig vallen.
Ik hoop ook idd dat hij op den duur het dagelijkse gebeuren zat begint te worden. En als ik niks te melden heb dan krijgt hij dit ook gewoon te horen.
Ik hoop dat hij op den duur vertrouwen gaat krijgen in de schriftelijke communicatie in dagboek vorm en dat dit de vervanging gaat zijn. Zo niet ga ik het idd op den duur afbouwen.
Verder gaat zei de woensdagen en de weekenden naar hem toe dus dan hoef ik verder niks te sturen. De dinsdagen is ze bij mijn ouders dus kan ik ook niks melden dus gaat fijtelijk gezien alleen om 2 a 3 dagen per week dat ik iets hoef te sturen. En hiermee is hij accoord gegaan.
katniss
juist wel, hoe onbenulliger hoe leuker om te lezen. Dat de golfjes aan het strand net iets hoger dan de laarsjes waren, bv. Wat er gegeten is zodat er niet 3x per week frietjes op het menu staan.
Omdat je dan echt het idee hebt deel uit te maken van het hele leven van je kind dat je toch een deel moet missen. Wij doen het nu 8 jaar en het zijn voor ons allen dierbare boekwerkjes. Hele gesprekken staan er in. Ja, de huwelijksjubilea hebben alvast een dankbare input met annecdotes.
Kind wil bv wel oma worden, maar geen moeder. Tja, dan niet, dan werd ze wel kapster.
Een regeltje of 4 is vaak voldoende. Of iets als: rustige zaterdag, rommelen, boodschappen en naar de bieb.
Het bied ook openingen om die twee werelden met elkaar te verbinden, omdat je terug kunt grijpen op momenten dat kind bij de andere ouder was.
En ook de mensen bij wie ze logeert vragen we er iets in te schrijven, dus stiefopa heeft er een schminkwerkje in gemaakt omdat hij dat op de camping gedaan heeft en de foto's niet zo mooi werden. De leidsters van kdv en bso, juffen, meesters.
En het scheelt heel veel bellen en smsen want ons kind blijkt een erg onbetrouwbare bron als ze iets moet vertellen.
Ik zou niet willen dat mijn ex exact weet wat ik op welke dag wel of niet doe en met wie.
katniss
Wat je niet wilt vertellen dat schrijf je ook niet op, en exact weten ze het vaak toch ook wel, want met 5dagen per week werken en wat vaste activiteiten daarnaast: zwemles en sport, is er weinig ruimte over. Het gaat ook niet over wat IK doe, maar wat kind lief doet. Daarbij vertellen kinderen het uiteindelijk zelf ook wel, maar dan vaak net niet helemaal goed wat dan nog veel meer vragen en onrust oplevert. Ik kan zijn weken ook prima beschrijven, mensen leven in routines, daar heb je geen schrift voor nodig.
Wij gaan zeer vriendschappelijk met elkaar om dat maakt waarschijnlijk ook uit. We bemoeien ons niet met elkaar naar aanleiding van wat er geschreven wordt.
Een badmintonwedstrijd uitzitten met een halfzusje opschoot die mij voor het gemak ook maar mama noemt is bij ons gewoon. Weet ie ook al precies wat ik een halve dag uitspook tot in detail, maar ik ook van hem. En dan kan ik ook vertellen wat zijn vrouw doet want dat vertelt halfzusje wel.