geen contact

Naar haar toe

Probeer ook een uitnodiging te krijgen voor een oudergesprek op school zodat je op de hoogte bent. Als ze sport, ga elke week kijken. Stel voor haar uit school mee te nemen naar de markt om samen iets aan te schaffen dat ze nodig heeft, sportschoenen of iets anders. En haal dan samen iets lekkers.
Verzin waar je bij haar leven aan kunt sluiten.

Niet praten, maar concreet momenten zoeken.
Nodig haar uit om samen naar een tentoonstelling, film, theater, schaatsen, breien, patchwork, geeft niet wat, te gaan wat jullie allebei leuk vinden.

Bied aan dat ze tegen betaling elke week je flat komt stofzuigen, de wc, de badkamer en de douche schoonmaken.

Omdat ze niet bij je woont heb je die vanzelfsprekende momenten niet meer dat je samen bent. Dat vraagt extra inzet van jou.

En je minnaar?

Je was verliefd en bent vreemdgegaan.
Zijn jullie nog gelukkig samen? Het vreemdgaan heeft wel heel veel gevolgen gehad, dat is minder mooi.

"Dat mijn dochter nu dezelfde mening deelt. Ze is mij gaan zien als een schuldige en wil mij niet meer zien. Wel heb ik het via mijn ex geprobeerd, maar hij wilde volledige rust. Ik mocht niet meer mailen, alleen op de 10 de van iedere maand. Op die datum zou hij dan terug mailen om te laten weten hoe het met mijn dochter gaat.
Op die datum zou hij dan terug mailen om te laten weten hoe het met mijn dochter gaat. Ik kon hier niet mee omgaan en heb besloten het contact met hem te verbreken."

Daarmee verbrak je dus eigenlijk ook het laatste contact met je dochter.
Reageert ze ook niet op een appje van jou?

Lastig, ik hoop voor jou dat er ooit weer contact is tussen jou en je dochter. Lijkt me vreselijk om geen contact met mijn kind te hebben, sterkte.

Geen reactie

Bedankt voor jullie reactie. Contact met haar zoeken via de mail heb ik geprobeerd en ook gevraagd of ze wat leuks met mij wil gaan doen. Maar ik krijg geen respons. Ze wil totale rust en mijn ex man net zo.
door geen contact te willen vanwege een mail elke tiende van de maand, heb ik inderdaad helemaal geen contact meer, maar er zijn afspraken gemaakt in het scheidingsconvenant waar mijn ex zich niet aan houdt en eigen regels gaat opstellen, waaronder een datum.

Met mijn ex man was ik al jaren niet gelukkig meer. Relatie therapie geprobeerd maar niets geholpen en dan is verliefdheid niet te vermijden. Met mijn vriend woon ik samen en wij zijn gelukkig. Alleen mis ik mijn dochter. Maar ik hoop dat als ze ouder wordt, wel weer contact wil. Ik mail haar. Stuur haar kaartjes, dat lijkt me beter dan niets van mij te laten horen. Verder weet ik even niet meer wat ik kan doen.

Gekozen

Wat verdrietig dat je geen contact hebt met je dochter. Verdrietig voor jou en voor haar.
Uit je postings begrijp ik dat de verliefdheid je overkomen is. Je kon niet anders, het was niet te vermijden, schrijf je. Tsja, en nu heb je te maken met de keiharde gevolgen van je keuzes.
Ik ken je niet en ik ga/wil geen oordeel vellen over hoe jij je leven inricht. Je dochter doet dat wel en zij maakt haar ongenoegen duidelijk door het contact met jou te verbreken. Je dochter is loyaal aan haar vader (jij noemt het ‘beïnvloed door haar vader’). Zij volgt jouw route niet maar haakt af. Zo zwart-wit zijn 15-jarigen.

Ik vrees dat zolang jij je slachtoffer voelt van de situatie die je zelf hebt gecreëerd, er niets zal verbeteren. Neem verantwoordelijkheid voor je keuzes, hou op met negatief zijn over je ex-partner en accepteer dat je dochter jouw keuze (nog?) niet deelt. Je wilt haar gedrag nu sturen en daar zal zij zich tegen verzetten. Geduld hebben en openstaan voor haar gevoelens en boosheid. Meer Kun je niet doen. En laten weten dat je er voor haar bent. Voor háár, en dus niet ‘ik mis je zo’, want dat gaat over jou en niet over haar.

Geen contact

Dank je wel voor je reactie. Het liefste wat ik wil is weer contact met haar. Alleen weet ik dus niet goed meer hoe en wat ik moet schrijven in een brief aan haar. Het is een puber en ik weet dat ik misschien niet goed reageer naar haar toe. Ik vind de tips in bovenstaande reactie dan zeker iets om over na te denken. Hartelijk dank hiervoor.

Soms kun je als ouder zo radeloos zijn dat je niet meer goed weet hoe te reageren. Meer tips zijn zeker welkom. Deze tips ga ik opslaan en er goed over nadenken wat ik mijn dochter zal schrijven. Zoiezo had ik op de lagere school altijd goed contact met haar en er is wat meer afstand ontstaan op het moment dat ze naar het voortgezet onderwijs ging. Haar vader was weinig thuis in verband met werk in het buitenland. De zorg kwam grotendeels op mij neer, maar op de een of andere manier had ze wel altijd een sterkere band met haar vader.
Zelf herken ik dit wel, want zelf heb ik ook een betere band met mijn vader. Met mijn moeder was de band minder goed. Nu was mijn moeder wel ernstig ziek en ze is een paar jaar terug overleden. Maar toch mis ik haar, het was tenslotte wel mijn moeder en daar had ik er maar 1 van.

Misschien wil ik zelf wel te goed mijn best doen om een goede band met mijn dochter te creëren omdat ik dat zelf nooit zo heb gehad met mijn moeder. En nu door de scheiding, zie ik haar helaas helemaal niet meer.

ongelofelijk

Zowel uit de reactie van wil als van moederziel spreekt boodschap dat Anna dit aan zichzelf heeft te danken. Want zij is vreemdgegaan en logisch dat kind daar boos om wordt en logisch dat ex dit gebruikt.

Vergeet dat Anna. Vergeet die onzin dat dit consequenties zijn van je eigen keuzes. En dat je je daar bij neer moet leggen
Vreemdgaan is niet netjes tegenover je partner, maar je hebt dit niet aan jezelf te danken. De reactie van je ex die je dochter hier volledig bij betrekt is echt niet goed. Ik hoop - en verwacht- dat je dochter dit op enig moment gaat inzien en zelf contact zoekt (dat heb ik in mijn eigen omgeving meerdere keren gezien).
Ondertussen kun je de tips die Anne geeft proberen. Ik hoop echt dat het contact weer totstand komt.

Eens met Alkes

Bizar overigens, dat sommige reageerders de fout bij de moeder zoeken en niet bij de vader die zelf in no time weer een nieuwe partner heeft en zijn ongenoegen over zijn ex uit bij zijn puberdochter.
En wat een rotsituatie. Ik hoop van harte dat je dochter op een moment zelf contact met je gaat zoeken. Het is goed om kaartjes te blijven sturen met verjaardagen etc, laat zien dat je openstaat.

Alkes.

Het is maar net hoe je iets wilt lezen.

"Want zij is vreemdgegaan en logisch dat kind daar boos om wordt en logisch dat ex dit gebruikt."

Dat heb ik zeker niet gezegd.

Ik vind het inderdaad logisch dat kind boos, verdrietig en zich in de steek gelaten voelt. Maar ik vind het niet logisch dat ex dit gebruikt.
Integendeel, dit is iets tussen de ouders. Maar we hebben het hier niet over een kleuter die nog niet weet wat vreemdgaan is.

Het laatste dunne lijntje was het mailcontact, dat heeft Anne zelf verbroken.
Ik hoop, net zoals jij, dat er in de toekomst weer contact is tussen moeder en dochter, dat schrijf ik ook.

En als je het hebt over "schuld" dan denkt iedereen daar anders over. Verliefd worden overkomt je, maar dat hoeft geen sex tot gevolg te hebben. Sex hebben is wel een keuze, in dit geval met een scheiding tot gevolg.
Maar dat betekent niet dat ik vind dat je dus gestraft moet worden dat er geen contact meer is met je kind.

@Emma.

Moeder gaat vreemd en vader heeft direct na de scheiding een nieuwe liefde.

Beide verdienen geen schoonheidsprijs. Juist door het zoeken naar de schuldvraag is het voor kinderen zo ingrijpend en emotioneel. Die zitten daar tussenin.
Er zijn geen winnaars, zeker de kinderen niet.

Ook ik zie dit in mijn omgeving. Soms komt het contact met beide ouders weer goed, als de ergste verwijten over en weer weg zijn en als de ergste pijn gesleten is.

Wil40

Mee eens hoor. Zoeken naar schuldvraag is nu voor kind niet goed, ook niet door de vader en door sommige reageerders hier.

Vreemdgaan

Vreemdgaan is niet netjes tegenover je partner, maar je hebt dit niet aan jezelf te danken. ===

Noem mij ouderwets, of wat dan ook, maar ik vind vreemdgaan toch echt een bewuste keus. Tussen 'ik vind je leuk" en "oeps, nu lig ik opeens met hem in bed", zit voor een volwassen vrouw met man en kind hoop ik nog een paar seconden "dit mag ik niet laten gebeuren!", waardoor er geen 'oeps' ontstaat.

Mijn vriendin heeft huis en haard verlaten om tijdelijk zelfstandig wonend te bekijken wat ze met haar leven wilde. Dat is uitgemond in een scheiding. De kinderen hebben haar dat ook kwalijk genomen. Niet zozeer in woorden, maar wel in gedrag. Ze namen niet de moeite om de paar 100 meter tussen het huis van vader en zichzelf en van hun moeder af te leggen. Gelukkig was mijn vriendin wel welkom in het huis van ex. Hun verstandhouding is in dat opzicht gelukkig beter dan van Anna. We zijn wat vriendin betreft inmiddels jaren verder en alle kinderen gaan normaal met hun moeder om. Oud zeer is gesleten.

Anna, als je nog contact hebt, of als dat nog mogelijk is, met familie van je ex, zou je eens kunnen polsen of die je dochter zou willen vertellen dat je haar mist. Voorlopig niet meer dan dat.

Kaaskopje

Dat is natuurlijk zo dat de moeder een niet te onderschatten aandeel in de scheiding heeft. Een kind mag daar van alles van vinden. Vader gooit olie op het vuur, heeft meteen een nieuwe partner die ongevraagd eisen stelt aan het contact met de ex. Dat is allemaal ook helemaal niet oke en niet in het belang van het kind. Het gaat om het contact tussen moeder en kind, en niet om onze mening over de moeder. Ouderverstoting is vreselijk, in alle gevallen.

Als eerste

Wat naar voor jou! Ik leef enorm met je mee. Ik zie dezelfde pijn heel dichtbij bij mijn vriend. Natuurlijk mis ik de kinderen ook, maar het is nog pijnlijker als je eigen kinderen zijn.

Hoe moeilijk het ook is, probeer het niet bij je dochter te leggen. Dit is niet iets dat zij vrijwillig doet. Ga een kijken op internet naar Oudervervreemding/ouderverstoting. Dan zal je zien dat jij niet de enige bent en dat dit niet iets is waar jij veel aan kunt doen.

Welke reden jij ook hebt gehad om te stoppen met jullie huwelijk, dit had nooit bij jullie dochter terecht mogen komen. Hoe de relatie tussen jou en jouw ex-man is, is namelijk iets tussen jullie 2-en.

Wat kun je doen? Dat is natuurlijk een hele moeilijke vraag om goed te beantwoorden. Als eerste zorg dat je een map maakt, of een schoenendoos met kaartjes, briefjes wat dan ook wat jij heel graag wilt delen met je dochter. Daar kun je later als het contact er hopelijk wel weer is een fijn gesprek mee beginnen. Zij kan dan ook zien dat jij altijd aan haar hebt gedacht. Geef ook niet op, maar blijf contact zoeken. Probeer dat contact wel luchtig te houden. Besef dat je dochter zich op dit moment in een heel toxische omgeving bevindt. Er zijn vele onderzoekers die van deze situatie zeggen dat het kind mishandelt wordt.

Verder kun je bijvoorbeeld gaan praten op school. Gaat het goed met jullie dochter op school? Vaal laten kinderen in zo'n situatie namelijk een stagnatie zien in ontwikkeling, of juist dat ze over ijverig worden. Uit je zorgen over haar en vraag om informatie.

Heel belangrijk voor jezelf is dat je beseft dat dit niet jouw schuld is. Jij bent in de ogen van je ex-man de schuldige voor het stranden van jullie huwelijk (daar is namelijk ook over te twisten). Wat je dochter moet gaan beseffen is: al maak je een pannenkoek nog zo plat, er zit altijd een ander kant aan.

Mensen staan snel klaar met een oordeel, maar mensen is het aan een kind om een ouder te veroordelen? In mijn ogen is dat een vreemde situatie. Hoe zij jij het vinden als je kind van 14 tegen jou zegt: ik vind jou een slechte ouder en ik wil je daarom niet meer zien. Bij een scheiding wordt dat door veel mensen als begrijpelijk gezien, maar als het gebeurt in een niet-gescheiden gezin dan is het ineens niet meer normaal. In mij ogen is dat in ieder geval niet een normale situatie. Een kind zal dat uit zichzelf ook niet doen (extreme situaties uitgezonderd). Dit is geen extreme situatie. Dit is een vrouw die ervoor heeft gekozen om haar huwelijk te stoppen en haar geluk te beproeven met een andere man. Dat heeft niets te maken met haar moederschap, niets te maken met haar relatie met haar dochter. De hele afkeer van de dochter komt maar van 1 bron: haar vader. Het is in dit verhaal de vader die zijn dochter mishandelt door haar op te zadelen met zijn emoties, met zijn haat. Hij zorgt daarbij dat deze tiener een deel van zichzelf (de helft van de genen van haar moeder) moet verloochenen. Dat is wat vader zijn dochter aan doet.

Anna, anders dan veel posters hier vind ik dus niet dat jij dit aan jezelf te danken hebt. Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Hopelijk heb je liefdevolle mensen om je heen die beseffen wat jij doormaakt. Op facebook zijn ook lotgenoten groepen te vinden, met allemaal mensen die precies begrijpen welke pijn jij voelt. Schroom ook niet om hulp te vragen via je huisarts, zodat je iemand hebt die naar je luistert en je pijn erkend.

Bravo

Helemaal eens met Paddington. Dikke pluim over hoe jij zo'n moeilijke situatie perfect verwoord hebt en hele goede tips gegeven hebt.

Ik zie bijv. mijn kinderen wel, maar veel en veel minder dan ik zou willen. Ook bij mij is een bepaalde vorm van ouderverstoting gaande. En de tips van paddington hebben mij al eerder geholpen en nu weer. Het duurt lang, ik ben al 5 jaar bezig, maar millimeter voor millimeter wordt het beter.
Mijn jongste is morgen bijv. jarig en ik heb een cadeau voor haar gemaakt. Heel persoonlijk, met daarop een blijvende herinnering geschreven dat het door haar moeder gemaakt is voor haar. Zoiets blijft voor eeuwig. Denk aan zoiets als je iets voor je kind wil doen Anna. Heel veel sterkte.

anna

Het enige wat je kunt doen is aan blijven geven dat je graag contact wilt en aangeven dat je fouten gemaakt hebt en er graag met haar over wil praten. En stap over je trots heen en wijs nooit meer het contact met je ex en je dochter helemaal af. Want dat was echt een foute keus, je staat al niet sterk en zo verlies je het zeker. En daarmee verliest jouw dochter het contact met haar moeder nog verder. Nee, dat is niet haar eigen verantwoordelijkheid. Dat is de verantwoordelijkheid van je ex en van jou.

Mensen kunnen best vinden dat je je man bedrogen hebt door vreemd te gaan, maar voor je dochter voelt het ook niet goed, dat snap je vast.
En natuurlijk heeft je ex niet 'het recht' om haar denkwijze over jou zo te vergiftigen. Maar zij was natuurlijk ook nog maar een jong meisje, afhankelijk van de persoon bij wie ze woont op dat moment.

Jouw manier van praten over de situatie alsof het je maar is overkomen, eigenlijk alsof je er niets aan kon doen, vind ik erg onvolwassen. Je hebt bepaalde keuzes gemaakt en daarmee heb je je naasten enorm gekwetst. Ook je ex heeft keuzes gemaakt die geen schoonheidsprijs verdienen. Je als moeder verstoten voelen voelt afschuwelijk pijnlijk en ik hoop heel erg voor jou en je dochter dat het weer goedkomt.

BEDANKT voor de vele reacties

Dank jullie wel voor de vele verschillende reacties. Wat het aangeven van mijn fout betreft, het vreemdgaan, heb ik mijn dochter en mijn ex al vele malen excuses aangeboden. En nadat ik had geschreven geen contact te willen vanwege het voorstel mij op de hoogte te houden, elke tiende van de maand..... Heb ik hierna, eind november 2017 mijn ex man en dochter gemaild om te vragen of we niet eens samen kunnen praten zodat we het nieuwe jaar een nieuwe start kunnen maken. Maar hierop kreeg ik van mijn ex geen antwoord en van mijn dochter wel een reactie maar erg respectloos. Ze was nog niet voor rede vatbaar.
Ik heb vele malen geprobeerd te praten, maar helaas.... Na een kaartje met kerst, heb ik haar voor de eerste keer weer gemaild begin februari, maar nog steeds niets geen reactie.

Naar mijn mening is ze nog steeds te boos en ze is een puber en vooral met zichzelf bezig. Naar mijn mening kan ik haar beter met rust laten, maar aan de andere kant wil ik mezelf niet helemaal van haar verwijderen. Vandaar dat ik erover nadenk om haar nogmaals te mailen, maar ik weet dus even niet meer waar ik goed aan doe.

Met school heb ik af en toe wat contact. Met de mentor mail ik soms om te vragen hoe het met haar gaat. Ook ben ik bij een info avond geweest begin schooljaar. Verder wil ik mezelf een beetje op de achtergrond houden, mezelf niet opdringen. Ze heeft rust nodig en ik denk dat het dan juist averechts gaat werken om mijzelf teveel op te dringen. Ik denk dat het tijd nodig heeft voor ze de scheiding kan verwerken voor haarzelf. Zij heeft ruimte nodig om na te denken wat er gebeurd na zo lang samen zijn van twee ouders.... Dat begrijp ik heel goed. Deze leeftijd is niet de makkelijkste als je ouders gaan scheiden.

Tegelijkertijd mis ik haar natuurlijk elke dag. Ik zorgde hele dagen voor haar, terwijl dat haar vader veel aan het werk was. En dan valt er toch ineens een gat. Dus ik probeer mij de laatste maanden maar zoveel mogelijk op mijn eigen leven te richtten want anders ga ik er zelf aan onderdoor en dat lijkt mij niet goed.
Wel wil ik haar binnenkort weer eens een brief schrijven maar wat ik daarin ga schrijven weet ik nog niet. Aan jullie tips heb ik zeker wat!

ANNA

Knap Anna.

Als ik lees dat je al meerdere malen je excuses hebt aangeboden aan je ex en aan je dochter heb ik daar echt respect voor.
Maar dan moet het ook een keer "klaar" zijn, mensen maken allemaal fouten.
Ik hoop dat je dochter daar ook zo over gaat denken en dat er weer snel een goed contact gaat komen.

IEDEREEN DIE HEEFT GEREAGEERD BEDANKT! 😁

Dank je wel wil40. Ik ben nu ruim anderhalf jaar verder en hoop echt dat als ze ouder wordt, ze contact met mij wil opnemen. Voorlopig zoveel mogelijk laten rusten. En af en toe een berichtje, denk dat dat het beste is. Bedankt iedereen voor de tips!

Anna

"Dan moet het ook een keer klaar zijn". Even een reactie op Wil....
Je excuses aanbieden en dan moet het een keer klaar zijn. Zo werkt dit voor heel veel mensen niet hoor, besef je dat wel. Vreemdgaan en een scheiding heeft nog voor vele een traumatische ervaring en zeker voor kinderen. Dat is niet zomaar van oh je bied je excuses aan en klaar. Je kan hier je hele leven last van hebben en ook van een kind. Ik ken iemand die zegt na 30 jaar nog er niet overheen te zijn....
Dus ik vind dat zinnetje "Dan moet het een keer klaar zijn" erg kort door de bocht..

laten rusten

Anna, allereerst wat heftig voor je, vreselijk om je kind te moeten missen. Je geeft aan haar zoveel mogelijk met rust te gaan laten. Misschien helpt het je om, zoals eerder door anderen aangegeven, eens wat te lezen over ouderverstoting. Ik maak dit in mijn omgeving mee en wat ik begreep is het met rust laten juist een bevestiging naar je dochter is dat ze zonder contact beter af is. Het ondanks aangeven rust te willen, toch een vorm van contact blijven zoeken voelt heel tegenstrijdig. Je weet echter niet wat er bij vader wordt gezegd (ik al helemaal niet dus dit hypothetisch) en een negatief beeld wat zou kunnen worden geschetst (mama wil jou/ons niet, houdt niet meer van je/ons) kan door haar met rust te laten worden versterkt. Wat ze moet gaan ervaren en inzien is dat jij wel degelijk van haar houdt, haar mist en dat je altijd voor haar klaar staat. Ik wens je heel veel sterkte en hoop voor jou en je dochter dat jullie samen weer een goede relatie kunnen opbouwen. Liefs

Kiki

Zeker is het niet zo dat met excuses het verdriet en de pijn over is. Maar het zwartmaken door haar ex, iemand blijven straffen door geen contact meer te willen, levenslange wraak eigenlijk, wordt ook niemand gelukkiger van.

Ja, kinderen hebben er vaak levenslang last van, maar accepteren dat het is zoals het is, geeft ook rust. Als dochter, in de toekomst, weer contact heeft met haar moeder kan ze praten over haar verdriet, haar boosheid. Ik krijg het idee dat Anna dat zeker zou willen. Niet zichzelf verdedigen, niet dat gevoel van dochter bagatalliseren, maar haar kind laten weten dat zij nog steeds de allerbelangrijkste voor haar is.
Anna heeft alles gedaan wat ze kon, heeft ook begrip voor het verdriet en de boosheid van haar dochter.
Kan ze nog meer dan door het stof kruipen?

Zeker ben ik niet "kort door de bocht", maar vergeven is ook een kunst.

Vergeten is een ander verhaal.

Ouderverstoting?

Gaat het niet wat ver om een bokkig contact afhouden van een 15-jarige maar meteen ouderverstoting te noemen?
Er is sprake van actie-reactie hier. Het is allemaal nog kort geleden en de dochter geeft aan nu geen contact te willen. Om daar meteen het etiket ouderverstoting op te plakken...

Ik vind het ook best bijzonder hoe mensen in mijn post een beschuldiging aan TO kunnen lezen. Ik zeg dat TO beter kan ophouden zich slachtoffer te voelen. Dat zal haar dochter vooral verder wegduwen. Haar keuzes zijn van haar. Maar de consequenties ook. Ze hóeft niet binnen een jaar weer samen te wonen hoor. Dat is nergens verplicht. Er zijn ook mensen die dat juist niet doen om de band met hun kind te redden. Ik bedoel maar: keuzes en gevolgen. En daar heb je mee te dealen. Hoe kloterig ook.

moederziel

"Haar keuzes zijn van haar. Maar de consequenties ook."

Dat is juist het hele punt.

De consequentie lijkt hier niet alleen het gevolg te zijn van haar keuze, maar ook van de invloed van de vader op haar dochter.

Tenminste, dat lees ik erin.

Maar

Hoezo heeft het vreemdgaan en geluk beproeven niks te maken met het moederschap? Ik snap dat niet zo goed. Je moet toch ook.je verantwoordelijkheden nemen als moeder? Je laat een gezin in de steek, dat heeft zoveel invloed op een kind. Waarom staat dat er los van dat ze er vandoor gaat met een ander. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om bij mijn man weg te gaan (in bepaalde situatie's snap ik het wel, als er bv alcohol, drugs in het spel is) alleen al voor mijn kind. Je bent dan toch alleen met jezelf bezig, je eigen geluk, en niet met je kind.
Dus ik kan me reactie van kind ook voorstellen, dat hoeft echt niet alleen van ex af te komen.

Ja Kiki

We weten dat. Maar dit had al nooit bij het kind terecht moeten komen, ook niet door rancuneuze vader. Dit draadje gaat over het contact tussen moeder en kind, niet om jouw (of ons) oordeel over het vreemdgaan van de moeder.