U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Gedoe rond sterfgeval in ex-schoonfamilie
Zij hier die mij kennen weten van mijn verhalen over mijn ex vol psychiatrische problemen. Gelukkig is het al weer een tijdje rustig; ex woont een eind weg en is op zijn manier gelukkig. De kinderen, inmiddels (semi) volwassen, bezoeken hem wanneer ze willen. Dat is niet vaak.
Ex gaf altijd anderen de schuld van zijn problemen en dan vooral zijn moeder. Had een problematische verhouding met zijn familie. In mijn tijd (> 20 jaar) heb ik veel gesust en bleef de relatie nog enigzins ok, maar nadat we uit elkaar waren heeft hij zijn familie laten vallen. Heeft ze jaren niet gezien. Ik kwam daar (via de kinderen) achter en ik kreeg de kans zelf het contact met hen weer op te pakken. Dat heb ik gedaan; ik kon prima met mijn schoonfamilie overweg en ik gunde opa en oma contact met hun kleinkinderen (die toen nog veel jonger waren) en andersom. Door de jaren heen hebben we contact gehouden en elkaar op regelmatige basis gezien. Ook toen ik een nieuwe relatie kreeg; mijn ex-schoonouders zien mij als een soort dochter en mijn nieuwe partner als hun schoonzoon.
Toen opa ziek werd, zijn wij naar het ziekenhuis geweest. En toen de situatie echt ernstig werd en opa aangaf zijn verloren zoon nog te willen zien, heb ik contact met ex gelegd. Hij is 1x gekomen. Alleen bij zijn vader geweest, rest van de familie werd straal genegeerd. Deed vooral zijn moeder erg veel pijn.
En nu is opa overleden. Wij, partner, kinderen en ik, worden door de familie bij de uitvaart betrokken als 'directe nabestaanden'. Wat de kinderen natuurlijk zijn, maar partner en ik niet. Familie heeft besloten dat ex een rouwkaart krijgt. Of hij komt is niet duidelijk. 'Maar dat maakt ons niet uit want jullie staan vooraan'. Dat geeft mij een ongemakkelijk gevoel.. immers, ex heeft als eigen kind nog steeds meer rechten.. ik heb dan ook aangegeven dat ik en partner, in dat geval, een stapje terug doen. Maar daar wil familie niets van horen.. Afijn, het is een hoop gedoe en extra stress in een toch al heel verdrietige situatie. Familie hoopt eigenlijk dat ex niet komt en stiekem hoop ik dat ook.. maar hij is en blijft formeel een zoon van de overledene en hem kan moeilijk toegang geweigerd worden.. hem kennende weten we ook pas op de dag van de uitvaart of hij daadwerkeljk komt.
Pff.. moeilijk allemaal.. iemand tips over hoe hier mee om te gaan?
Waarom Arawen?
Wat zou het probleem zijn als ex, zoon van opa, op de uitvaart komt?
Iedereen snapt dat het om psychiatrische problematiek gaat en onvermogen. Dan laat je dat toch zo? Dat hoeft toch niet per se een probleem op te leveren?
Bij de uitvaart gaat het om de overledene, de rest heeft elkaar maar te accepteren. Tenzij het de uitvaart onmogelijk maakt.
Bij ons is ook van onmacht sprake en ik heb zelf geen andere partner, dat is mogelijk een verschil, al weet ik niet goed hoe.
Maar bij het overlijden van mijn moeder is ex ook gewoon geweest. We zijn samen geweest met de kinderen en ex droeg ook bij aan de uitvaart samen met een van de kinderen.
Waarom hoopt de familie dat ex niet komt? Wat is dan het probleem? Kun je daar iets op anticiperen en voor zijn en oplossen? Iemand voor aanwijzen die dat op zich neemt?
Moeilijk uit te leggen
Dank voor je reactie Anne. Ik realiseer me dat het lastig is om de ingewikkelde situatie in zo kort samen te vatten. Laat ik het er op houden dat ex door zijn gedrag heel veel mensen zo veel pijn heeft gedaan dat ze er niet zo maar meer over heen stappen. Waaronder dus zijn eigen familie. Als ex ooit zou erkennen dat dat gedrag kwam door zijn stoornis, dan kon alles misschien nog 'met de mantel der liefde' worden bedekt. Maar dat is niet zo.
Familie is klaar met hem en zou hem er liever niet bij betrekken. Ook om scenes en nog meer pijn voor (vooral) moeder te voorkomen. Ze hebben liever ons, mij en partner, dicht bij zich als steun. Maar formeel heeft hij recht om te komen. En het risico op een scene of kwetsend gedrag is groot.. waarschijnlijk zal hij zich gedragen alsof Hij de Zoon is, als je begrijpt wat ik bedoel. Daarom heb ik familie aangeboden om een stapje terug te doen, om scene's te vermijden. Tenslotte ben ik 'maar' een ex-schoondochter.. maar de familie ziet dat niet zo.. kortom ik zit wat klem.. en dat nog niet het ergste; de kinderen ook..
Fijn dat dat bij jullie zo kon en in jouw familie iedereen ex blijkbaar accepteert zoals ie is...
je geeft hem te veel invloed
Volgens mij is er helemaal geen gedoe:-)
Er overlijdt iemand, jullie hebben daar een goede band mee en de nabestaanden willen graag een belangrijke rol voor jullie. En dat willen jullie zelf ook graag. Waarom zou je überhaupt 'een stap naar achteren' willen doen? Hoezo heeft jouw ex 'meer rechten'? De familie wil jullie er graag bij., dát is wat telt. Het gaat niet om 'rechten'.
Waarom geef je hem in vredesnaam nog steeds zoveel invloed op jouw leven?
Wat bedoel je precies?
Als hij komt wil je dan een stap terug doen en uit de condolatierij stappen of ga je achterin de zaal zitten? Het is mij een beetje te vaag maar wat je ook wil: doe dat gewoon, op dat moment zal de overige familie niet een scene gaan maken om jou weer naar voren te laten komen. Je kinderen zijn semi-volwassen dus die kun je uitleggen wat je doet als hun vader komt, zij blijven gewoon staan.
Verder zou ik de uitvaartbegeleider inlichten zodat er iemand beschikbaar is om even met je ex te praten als het te erg wordt.
Dan heb je je best gedaan en ik zou er niet meer zo mee zitten. Iedereen weet van jouw ex dus het zal geen echte verrassing zijn.
Extra gedoe?
Ik snap het ook niet helemaal, er lijkt nu juist extra gedoe te komen nu jij je terug wilt trekken. Ga zoals je 'normaal' naar een uitvaart zou gaan en hou in de gaten wat er gebeurt, komt de zoon dan kan hij toch gaan zitten/staan waar hij wil? Desnoods schuif je dan terplekke een stukje op, laat hem maar zijn ruimte nemen. En inderdaad, licht desnoods even de uitvaartbegeleider in om dat stukje te begeleiden, mocht het een beetje lastig lopen. Volgens mij heeft het nu namelijk niets met jou te maken, maar meer met je ex..of jij er nu wel bij bent of niet.
Dank
Dank voor jullie input. En jullie hebben gelijk; ik geef hem meer invloed dan nodig. Heb er voor mezelf over nagedacht en ik denk dat dat komt omdat ik automatisch in de rol glij die ik al die jaren had en zo heb leren haten. De rol waarin ik zijn gedrag sus en vergoeilijk, zodat hij de mensen om wie ik geef geen pijn doet. Dat hoef ik niet meer te doen; hij is mijn verantwoordelijkheid niet meer (en die zin moet ik nog maar een paar keer voor mezelf herhalen..).
De familie en alle ooms, tantes etc weten er inderdaad van. En het inlichten van de uitvaart-begeleider, zodat die kan ingrijpen als het nodig is, is een goed idee. Wij, partner en ik, zullen ons niet van de plaats laten 'drukken' die de familie voor ons heeft bedacht.
Zie je wel, reflecteren op OO heeft wel degelijk zin..;-)
Laten gebeuren
Ik begrijp je idee van een stapje terug ten opzichte van je ex en ik begrijp je vraag. Wat Dorien schijft: "komt de zoon dan kan hij toch gaan zitten/staan waar hij wil? Desnoods schuif je dan terplekke een stukje op, laat hem maar zijn ruimte nemen", dat zou ik ook doen. Je hoeft je niet helemaal naar achteren te laten schuiven maar zou bijvoorbeeld achteraan bij de familie kunnen gaan zitten, dan zit je niet prominent maar hoor je er toch duidelijk bij.
Dit is een situatie waar ik persoonlijk nu al tegenop zie als mijn voormalige schoonmoeder komt te overlijden. Ik hoor duidelijk niet meer bij de familie en zal dus ergens achteraan sluiten terwijl mijn kinderen dan verder weg zitten, raar maar zo is het. Toen mijn moeder enkele jaren geleden overleed was ik pas gescheiden en wist toen niet wat ik wilde of moest. Ik heb toen maar mijn ex gevraagd wat hij het liefste wilde en dat was bij zijn kinderen zijn en we zijn toen als gezin bij de uitvaart geweest, alleen bij de condoleance was hij er niet bij.
Idee
Ten eerste gecondoleerd. De aanleiding van het 'gedoe' is een verdrietige en het zou prettig zijn als de begrafenis zonder gedoe kan verlopen. Is het een idee om inderdaad vooraan te gaan zitten, maar met een stoel vrij gelaten voor je ex? Dan is er gewoon plaats voor hem en hoeft niemand een stap terug te nemen. Jij zit daar op uitnodiging van de vrouw van de overledene en me dunkt dat zij mag zeggen wie ze vooraan bij zich wil hebben.
Ik kan mij je ongemakkelijke gevoel zeker voorstellen, maar als er gedoe ontstaat, ligt dat niet aan jou. Ga dus niet nu al bedenken dat jij maar op een achterafje moet gaan zitten. Sterkte ermee.
Ja, plaatsje vrijlaten
Heel praktisch: als er stoelen zijn, laat je een plaatsje voor hem vrij en zet je de kinderen direct daarnaast, niet jij of je partner.
Zijn er geen stoelen, dan laat je een staanplaatsje vrij.
Verder laat je het lopen zoals het loopt, jij hebt genoeg aan je eigen verdriet en dat van de kinderen/schoonmoeder.
Wanneer gaat het over?
Arawen, als er bij ons in de toekomst een begrafenis bij ex-schoonfamilie zal zijn, dan verwacht ik dat ik de zelfde zorgen zou hebben.
Ik kende jouw verhalen niet over je ex-man, en ik ben eens terug gaan lezen.
Allemaal heel herkenbaar.
De reacties op deze topic heb ik natuurlijk ook gelezen, en over het antwoord van Pieternel heb ik heel het weekend nagedacht: Waarom geef je hem in vredesnaam nog steeds zoveel invloed op jouw leven?
Een ijzersterke vraag.
Ik lees in je vorige reacties Arawen, dat je al jaren gescheiden bent, en weer een nieuwe relatie hebt, inmiddels ook mee getrouwd, als ik het goed heb.
En toch heeft je ex-man nog zoveel invloed...
Waarom ik daar over na denk?
Ik ben ook al jaren weg bij mijn ex. Maar ook hij heeft nog altijd wat invloed op me, hij krijgt het altijd weer voor elkaar dat ik hem niet vergeet. Op een negatieve manier dus.
Ik heb zo min mogelijk contact, ik zie hem zelden.
Zelf denk ik altijd dat als ik een serieuze relatie heb, dan zal dat wel helemaal overgaan. Maar nu ik dit lees..
Ik vraag me nu af, zou dit ooit overgaan?
Hoe is het gegaan met de begrafenis?
Het wordt minder
Dank voor je reactie Jose! Geloof me, er lopen hier meer dames rond met een dergelijk verhaal cq een dergelijke "extreme" ex. Die niet bepaald 'als vrienden uit elkaar' zijn gegaan. En die het woord 'convenant' of 'alimentatie' niet kennen. Dat zijn ook de types exen die helaas invloed op/in je leven blijven houden. Tenminste, als je samen kinderen hebt. Want blijf je toch via de kinderen betrokken bij elkaar's leven. Het wordt wel minder als de kinderen ouder worden en steeds meer zelf met hun vader regelen. Hoewel je ook dan af en toe met onaangename verassingen, veroorzaakt door ex' onvoorspelbare gedrag, komt te staan. En tandenknarsend moet toezien hoe hij zijn eigen kinderen (of in dit geval ook zijn eigen familie) kwetst.
De begrafenis ging aardig goed; ex is geweest en heeft zich volledig afzijdig gehouden. Ik ben zelf naar hem toe gestapt om hem te condoleren. Hij heeft zelf de hele familie genegeerd. Ach, beter dat dan een scene..