U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Flexibiliteit in co-ouderschema
Vader wil naar zn verhuurhuizen in Frankrijk voor wat klussen. De afgelopen jaren heeft hij dit veel vaker gedaan. Omdat vader dan minimaal twee, liefst 3 weken wil betekent dat omgooien van het schema. Eigenlijk tegen mijn zin. Dat ben ik het afgelopen jaar duidelijk gaan maken maar ben me wel flexibel blijven opstellen. Vanaf dit jaar zijn mijn werkzaamheden anders, zo dat ik me nog meer in bochten moet wringen. Ik heb vader gezegd dat hij wat mij betreft natuurlijk kan gaan, maar dan in de weken dat zoon toch bij mij zou zijn. Dat betekent voor vader dat hij niet 2 of 3 weken achtereen kan, maar een paar keer op een neer zal moeten (750 km enkele reis). Ander alternatief is dat hij gaat in toetsweekperiode zoon die zoon tot nu toe steeds hier gedaan heeft. Vader gaat niet akkoord. Heeft zoon (15, ADD) voorgesteld in de week dat hij er niet is alleen thuis te blijven, met achterwacht en mee-eetmogelijkheid bij vriendin van vader die beneden hen woont. Ik vind dit niet zo'n goed plan, mede vanwege opstart schooljaar na Coronaperiode (vader wil over twee weken weg).
Vader blijft aandringen, wijst ook alternatief om in toetsweken te gaan af omdat hij bang is dat hij later in het jaar vanwege Corona niet meer zal kunnen gaan etc. Ik wil
hem best ter wille zijn heb hem gezegd dat hij er wat mij betreft een lang weekend aan kan vastplakken en op vrijdag kan vertrekken ipv maandag (volgens schema) maar vader wil niet op vrijdag rijden want te druk. Kortom alle door mij aangevoerde alternatieven worden afgewezen.
Ik vraag me af; wat zouden jullie doen?
Niets
Je kunt je bezwaren aangeven, maar anders heb je het er gewoon mee te doen. Ik heb er ervaring mee, dus het is niet zo dat ik je simpelweg afscheep :)
Idee
Zou het mogelijk kunnen zijn dat zoon met zijn vader meegaat naar Frankrijk voor die weken? Als school toch nog grotendeels online is en hij zijn spullen al heeft en mee kan nemen, kan het wel een goed gezamenlijk avontuur zijn en vader maakt zich er niet vanaf.
En de klas heeft een leerling minder om op te letten. Wie weet.
Jij kunt op afstand nog schoolse zaken met hem afstemmen, waar nodig.
Praat eens met de school of dat mogelijk is en daarna met vader en zoon.
En anders zou ik er over ophouden. Het gaat altijd zo en je kunt je zoon geen speelbal laten worden van de ouderlijke zorg.
Annej?
Alle scholen beginnen weer gewoon normaal en juist niet online?
@phryne
je bedoelt: vader vertrekt en laat zoon alleen achter? Vind je dat vader dat kan maken? Ik ben van mening dat wanneer vader vertrekt zoon dan onder mijn verantwoordelijkheid valt. En als ik niet wil dat hij dan alleen thuis is dan gaat het niet door. En zal ik idd 'bakzeil halen'.
Waarom ik het allemaal zo lastig vind is dat ik kostte wat kost in belang van zoon de verhoudingen optimaal probeer te houden. We zijn al ruim 10 jaar uit elkaar....
Daarom heb ik tot nu toe zo vaak ja en amen gezegd (op allerlei gebied). Mijn 'poot stijfhouden' gaat gelijk op met de angst dat het de verhoudingen erg zal schaden. Daarom steeds dat innerlijke ge-emmer tussen doen wat mij goed lijkt en wat vader wil.
@annej
Jouw idee is idd geen optie vanwege fysiek onderwijs (en bijbaan etc).
Ja Marsy
Je hebt gelijk, ze gaan weer volledig open. Er zullen misschien wel uitzonderingen zijn, maar dat is het principe.
Ik zou
in ieder geval ernaar streven dat vader, als hij drie weken gaat, in twee van jouw weken gaat en een van hem en niet andersom. Maar ik krijg de indruk dat vader dat niet zal doen, als hij dat niet toch al van plan was. Net als Phryne gok ik kan zoon anders toch bij mij zijn.
ik zou
Is er een reden dat je zoon niet thuis kan hebben?
Ik snap best dat vader achter elkaar tijd wil doorbrengen als hij zo ver weg moet. Wat is je argument om er niet gewoon mee akkoord te gaan?
als je bijelkaar bent
is je kind toch ook fulltime thuis/bij jou?
Is het zo erg om je kind bij jou te hebben?
Gezien de ADD van zoon
Zou een vaste plek om te wonen niet beter zijn? Met daarnaast voldoende contact met de ouder waar hij niet woont?
Van elastiek...@juf Ank
Kan het écht niet? Natuurlijk niet, als puntje bij paaltje komt ben ik van zeer rekbaar (te rekbaar volgens mijn omgeving) elastiek. En natuurlijk: ik heb mijn zoon graag bij mij. Ben niet moeder geworden om die taak maar halftijds te vervullen. Maar nu het is zoals het is, moet kunnen dan altijd het criterium zijn? Uiteindelijk gaat het daar dan ook niet om maar meer om het volgende:
- het weer terug brengen van de broodnodige rust en ritme in het leven van zoon. Daar hoort wat mij betreft een helder ritme bij wat niet net na de start van het schooljaar alweer op de helling gaat.
- ook ik heb die regelmaat nodig vanwege opstart nieuwe eigen werkzaamheden. Ik had mijn rooster daar ook op ingepland waarbij de week met zoon er anders uit moet zien dan die zonder. Dat zou dan ook weer veranderd moeten worden.
- verder zit er de vraag; wie is er verantwoordelijk voor de consequenties van de keuze de kantoorjob op te zeggen en huizen te gaan verhuren?
Aleid
Je houdt dit al 10 jaar vol. Dan kunnen die laatste 3 jaar er vast ook nog wel bij. Nog even en je zoon is oud genoeg om langere tijd alleen thuis te blijven of zelfs om op kamers te wonen. Ik zou er voor die paar jaar geen principezaak van maken en gewoon je zoon opvangen.
@vaes
Ik denk dat je daar een punt hebt. Zoon heeft ook meermalen aangegeven liever zn vaste stek bij mij te hebben, maar komt daar dan ook steeds op terug mede omdat vader het daar (logisch, invoelbaar) lastig mee heeft. Dat zou wat mij betreft eigenlijk geen rol moeten spelen. Ik gun het hem dat hij zich er vrij in voelt maar de loyaliteit is te sterk.
en als vader zich ook niet veel aan hem gelegen laat liggen
Helpt dat zoon niet om de knoop door te hakken? Hier hadden we het geluk dat vader zelf inzag dat een vaste plek beter zou zijn, hij vond dat ook lastig, maar ook hier een baan bij mij die beter combineerde met kind dan in zijn geval.
Aleid
Misschien kwam het over alsof ik jou iets verwijt of kwalijk neem. Maar ik snap best dat het ergerlijk is als je ex partner gewoon lekker zijn eigen gangetje probeert te gaan en jij je maar aan moet passen.
Maar....ik vind dat er vooral gegaan moet worden van het belang van het kind. In dit geval een ADDer. Die boven alles structuur en aansturing nodig heeft. Die zit op de laatste plaats te wachten op een afwezige vader waarbij hij wel kan gaan eten bij de vriendin die beneden woont. Dat gaat gewoon niet werken kan ik me zo voorstellen. Ik heb zelf een zoon met ADHD; ik kan me er alles bij voorstellen.
En deze laatste jaren op school zijn vaak nog zo doorslaggevend voor zijn verdere school en werk carrière.
Dus vandaar mijn tip: probeer te kijken naar in hoeverre jij je aan kan passen. Doe het voor je zoon. Niet voor die @#$%^die het maar wat makkelijk vindt als de vrouwen in zijn leven zijn verantwoordelijkheden overnemen.
@ juf Ank
Belang van het kind is op dit moment juist dat hij weer terug in de structuur komt. Dus: het gewone weekop/weekafschema.
En als vader toch zn zin wenst door te zetten komt zoon natuurlijk bij mij. Geen haar op mn hoofd die het goed vindt dat hij een week 'alleen' is. Maar zover is het wat mij betreft nog niet. Zolang het kan maak ik er idd een principezaak van. Veel te laat dat dan weer wel....
Flexibel
Als ik goed begrijp gaat het nu om een eenmalige afwijking van het schema? Ik zou daar flexibel mee omgaan. Zeker met een 15-jarige. Het is geen kind dat je op tijd naar/van school moet brengen en bso moet regelen.
Maar ik heb makkelijk praten want zowel ex als ik zijn flexibel en zolang wij duidelijk zijn vinden de kinderen het ook prima
3 weken weg
Ik heb het nog eens gelezen. Drie weken weg betekent dat je zoon maar een week extra bij jou hoeft te zijn, toch? Levert dat al onoverkomelijke problemen op met je werk?
Mijn ex gaat regelmatig een weekje of langer weg. Hij probeert dat altijd wel te plannen zodat het zoveel mogelijk in ‘mijn’ tijd met het kind valt. Mijn dochter is 15, dus tijdens ruime kantoortijden hoef ik niet per se thuis of in de buurt te zijn, ze redt zich wel. Een week alleen thuis zou ik echter ook niet doen, zeker niet als ze gewoon bij de andere ouder kan zijn.
Vaders gaan nu eenmaal makkelijker weg dan moeders. Sorry voor de generalisatie, maar dat zie ik echt overal. Als ik eens een paar dagen zonder kind op vakantie ga, plan ik dat altijd in een schoolvakantie, of met hooguit de maandag erbij. Mijn ex gaat gewoon en rekent erop dat ik het gewoon opvang.
Geen principezaak
Ik zou er geen principezaak van maken. Hoe meer tijd je met je kind kan doorbrengen hoe beter, zeker op deze leeftijd. Gebrek aan structuur omdat hij tijdelijk niet week op week af gaat, lijkt me een beetje ver gezocht. Geniet gewoon van de extra tijd met je kind, en laat hem weten dat je blij met hem bent.
Neemt niet weg dat je ex zich als een eikel gedraagt, maar goed.
Probleem
Het gaat om een week je kind is 15 .....sorry ik zie het probleem niet zo in.
Zijn week
In zijn week is hij verantwoordelijk. Als hij dat oplost door hem "bij" de onderbuurvrouw/vriendin achter te laten, met veel vrijheid dan is dat aan hem. Ik zou het niet doen, maar er zijn veel meer dingen die andere ouders anders doen dan ik. Heel erg schadelijk is het ook niet, dus je zal het moeten accepteren. Ik vind het nog schappelijk dat jij de eerste keuze voor de opvang bent.
Zijn jouw werkzaamheden dan zo ingewikkeld gepland, met allemaal nachtdiensten enzo, dat dit zulke problemen geeft?
Ruilen
Moeilijk. Hij gaat zonder te overleggen hoe het prettig te doen is voor iedereen en draagt een oplossing aan, kind alleen en eten bij onderbuurvrouuw, die niet werkt. En jij kan het opknappen. Is het een idee dat hij 3 weken gaat in een periode dat kind 2 weken bij jou is en dat jullie die week ruilen? Dat zoon bij terugkomst een langere tijd bij zijn vader is.
Gaat dit echt over ritme en regelmaat?
Als ik heel eerlijk ben, denk ik tussen de regels door te lezen dat dit eigenlijk niet om zoon en behoefte om ritme en regelmaat gaat maar om de principe kwestie dat je niet door vader geringeloord wil worden.
Er is namelijk niets beter voor het ritme en regelmaat dan gewoon op 1 plek zitten, dus 3 weken (of definitief) bij moeder lijkt mij eerlijk gezegd beter voor jouw zoon, zeker in het begin van het jaar als hij nog moet opstarten. In 1 huis kan hij veel makkelijker gewoonten gaan ontwikkelen. Het argument dat het onrustig is klinkt mij wat gezocht in de oren en is vermoedelijk vooral ingegeven door irritatie dat vader gewoon zijn gang gaat en verwacht dat iedereen zich daarin schikt. Die irritatie vind ik overigens heel begrijpelijk, maar het lijkt mij niet verstandig om dit te laten spelen in een discussie die gaat over wat nu eigenlijk in het belang van jullie zoon is....
Groeten kaatzo
Interessant
Jullie reacties komen er grof gezegd op neer:
1. vader is een ergerlijke eikel, maar leg je er maar bij neer.
2. Of: ik snap niet waar je je druk om maakt.
3. Of: ik twijfel bij je overwegingen.
Twee en drie zegt vader natuurlijk ook. Tel daar reden 1 bij op en je snapt waarom ik jarenlang zo flexibel als wat ben geweest. Uit zorg om de lieve vrede waar zoon uiteindelijk de dupe van zou kunnen worden.
Maar ik zag ook de verwarring bij zoon wanneer hij niet na een week weer wisselde. Langer bij mij was, daaraan wende en weer terug naar vader ging. Zich schuldig voelde als hij na ern langere periode hier, eigenlijk niet ook een langere periode bij vader wilde zijn (zoals vader wenste), maar liever meteen weer over ging op het gewone schema.
Wat is dan in het belang van zoon hè. En mag ik mn eigen belang ook nog ergens mee laten tellen?
Dat zijn de vragen waar het om gaat.
Je kunt vader niet sturen, dat is een beetje het probleem. Wil je dan hard tegen hard, dan moet je dus gewoon niet thuis geven. Met het gevolg dat vader kiest voor een oplossing waar je helemaal niet achter staat. Is dat in jouw belang? Ik kan dat niet over mijn hart verkrijgen.