U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Fantaseren over alleen wonen
Soms broedt het zo tussen ons dat ik zwijmel over een leven alleen, met de kinderen natuurlijk, maar zonder hem. Het lonkt me soms zo om een eigen huisje te hebben waarin ík de baas ben, waar ik me niet druk hoef te maken of alles wel netjes genoeg is, waar ik zelf kan uitmaken wat ik doe en wanneer, hoe ik de kinderen opvoed, hoe ik het weekend invul, hoe ik het huis inricht en wat ik 's avonds doe als ze slapen....
Het zou me ideaal lijken een huisje te huren hier om de hoek, zodat we als ouders makkelijk samen kunnen blijven zorgen, maar geen hinder meer van elkaar hebben. Maarja, dan zei ons dochtertje tijdens de vakantie een paar keer, dat ze heel blij was dat wij niet gingen scheiden...maar soms verlang ik er erg naar! Voor hun is onze rammelende relatie blijkbaar niet hinderlijk, maar ik heb wel eens het idee dat ik mijn beste jaren verpruts aan dit humeurig dominant stuk chagrijn.
Graag hoor ik eens van vrouwen die na jaren twijfelen de knoop hebben doorgehakt en nu alleen wonen, hoe het ze achteraf bevalt, of ze spijt hebben, hoe de kinderen erop gereageerd hebben etc.
Misschien toch praten?
Ik snap uit je beschrijving waarom je weinig heil ziet in praten, maar misschien moet je dat toch maar doen. Niet zozeer in de hoop dat er wat verandert, maar zodat hij in elk geval niet kan zeggen dat hij de scheiding niet heeft zien aankomen.
Dat verhaal heb ik namelijk al meermalen gehoord: vrouw geeft op alle mogelijke manieren signalen van haar ongenoegen, en als de maat dan eindelijk na zoveel jaar echt vol is en ze aankondigt dat ze opstapt, dan is hij he-le-maal stomverbaasd, dat had hij nou nooooit verwacht. En wat een rotstreek dat ze zo, zonder ook maar iets te zeggen van tevoren, de stekker eruit trekt...
Dus misschien maar gewoon klip en klaar zeggen: ik vind er al lange tijd niets meer aan, ik heb meer last dan gemak van je en volgens mij interesseer je je helemaal niet voor mijn wel en wee, en als er niet snel wat verandert hou ik ermee op. (dit alles misschien iets eleganter geformuleerd, maar wel net zo duidelijk).
Dan is-ie in elk geval gewaarschuwd. En wie weet, misschien schrikt-ie zo dat er toch nog verbetering in de zaak komt.
Sterkte ermee
Temet
Denk ik ook
net zoals Temet. Deel hem mee dat je plannen hebt om te gaan scheiden. Misschien dat hij dan wakker schrikt.
Maar ik zou niet nog eens 10 jaar gaan twijfelen. Ik word heel verdrietig als ik lees hoe jouw relatie en leven eruitziet. Zo hoeft een relatie niet te zijn.
Ik vraag me overigens af hoe je reageert op die voet tussen je benen. Zeg je dan wel keihard: "Nee, ik heb geen zinin sex met jou".
Ik krijg namelijk het idee dat jij wel hints en signalen geeft, maar dat je niet keihard voor je eigen belangen opkomt. Zoals je ook zegt dat je weer aan de medicatie bent gegaan voor je depressie. Als iemand dat tegen mij zou zeggen, dan zou ik schrikken. Maar ik ken mensen die dat gewoon als een mededeling beschouwen waar verder geen reactie op gegeven hoeft te worden. Niet omdat het ze niet interesseert, maar omdat ze er geen vraag achter zien. Jouw opmerking houdt echter wel een vraag in: `Ik ben enorm verdrietig en wil je me troosten en liefde en aandacht geven´. Jouw man ´leest´ die vraag niet.
Vrouwen hebben vaak de neiging indirect te communiceren. Veel mannen begrijpen alleen directe communicatie.
Tihama
Tihama
"Vrouwen hebben vaak de neiging indirect te communiceren. Veel mannen begrijpen alleen directe communicatie"
Waarmee dan niet gezegd is dat ze die directe communicatie altijd waarderen. Ik krijg tenminste in zo'n geval vaak het verwijt dat ik te dwingend/te onaardig ben. Tja, het is ook nooit goed...
Groeten,
Temet
Het is heerlijk!
ik heb er ook lang over gedaan om uit elkaar te gaan. Vorig jaar oktober heb ik de knoop door gehakt. na weer gezeur, gechagrijn en gemopper. Hij heeft er een half jaar over gedaan om een huis te krijgen en ik nu sinds half mei echt weg hier. Wat een verademing ! Geen geruzie, geen gezeur. Hij woont vlakbij en de kinderen kunnen zo naar hem toe lopen ( doen ze zelden) We praten nog gewoon met elkaar maar de slepende relatie waar niks meer in zat is over. En Ik ben er blij mee. Ik heb hem nog geen seconde gemist en de kinderen hoor ik er ook nauwelijks over. ( waarschijnlijk komt dat ook omdat we verder geen ruzie hebben en ze lang van te voren wisten dat papa ergens anders ging wonen)Ook ik wilde mijn leven niet verdoen aan een relatie waar geen respect , liefde en sex meer in voor kwam. alles ligt weer voor me open en dat is een heerlijk gevoel. Ik ben begonnen om het huis van boven naar beneden op te knappen en lekker naar mijn eigen stijl te schilderen en te behangen. lekker ..mijn huisje en dat van de kids.
g. ponpon
Herkenbaar
IK heb ook de knoop doorgehakt maar mijn as ex vindt het ongelooflijk dat ik in zo korte tijd heb kunnen beslissen ermee te stopppen. Terwijl ik voor mijn gevoel al jaren twijfel en vecht om er nog iets van te maken..
Ik heb de afgelopen maanden en zeker nu ik het huis uit ben de confrontatie vermeden, maar besef nu dat het voor hem niet duidelijker wordt als ik niet zeer duidelijk vertel dat het over is. en ook toch maar al die lullige voorvalletjes benoem.. Hoe pijnlijk die voor hem ook moeten zijn.
We hebben nu voornamelijk strijd over wat ik in mijn vrije weekenden doe. Ik voel me vaak nogal kloten als mijn kinderen er niet zijn, en ga dan werken, of in het weekend leuke dingen doen. Dat ik dat met een vriend doe die ook in scheiding ligt wekt bij hem veel argwaan. Er zijn mensen die me voorhouden dat ik nu VRIJ ben en mag doen wat ik wil met mijn leven (met inbegrip van de zorg voor mijn kinderen die altijd voor gaan) maar ik voel het zelf nog niet zo.. IK moet me ook ontworstelen, maar zijn gedrag naar mij toe maakt het voor mij erg moeilijk.
Ik voel me gecontroleerd en hij accepteert niet dat ik mijn eigen leven ga krijgen en heb...
Gecontroleerd
Dat gevoel ken ik wel een beetje..gecontroleerd.
Vooral in het begin hield ik er nog rekening mee wat hij wel niet zou denken. Het is ook wel even wennen dat je niet meer een stelletje bent en gewoon weer vrij om te gaan en staan waar je wilt . Als je verkering vroeger uit ging dat maakte je je daar niet druk over. Maar na zo'n lange tijd zit iemand gewoon nog in je systeem. Ondertussen heeft hij een scharrel ( en ik nog helemaal niet, enheb de behoefte ook nog niet) maar nu merk ik dat ik er allemaal veel minder moeite mee heb. Hij is niet meer "zielig" en ik hoef geen rekening meer te houden met zijn gevoelens. Heerlijk !
Ben ook een dromer
maar maar het blijft alleen maar bij dromen. Wil niet alles stuk maken.
Ouders, schoonouders, familie vrienden en natuurlijk onze kinderen enz.......
Niloma
Wat is het?
Ooit lang geleden ben ik gescheiden, gelukkig toen geen kids. Achteraf neem ik mezelf kwalijk dat ik niet eerder actie heb ondernomen op welke manier dan ook. Eigenlijk bleef ik alleen maar hangen in dromen over alleen wonen. Ik zou dus zeggen: denk eens goed verder over wat het is dat je dwars zit. Dat is misschien nuttiger dan dromen en geen actie ondernemen. Maar ik herken het dus wel.
Vroeger was ik blij als ik wist dat mijn man bijna thuis zou komen. Voelde ik me eenzaam als ik alleen thuis was. Toen kregen we problemen en sloeg het om. Nu ben ik heel erg blij om een paar uur zonder hem te zijn, kijk ik ernaar uit dat hij weer weggaat. Binnenkort is het niet meer kortstondig maar voltijds, is het geen fantasie meer. Ik verheug me erop. Maar hoe het daarna zal lopen en hoe ik me daarna zal voelen weet ik niet. Het lijkt me heerlijk om alles alleen te beslissen, zonder overleggen en gezeur. Maar misschien valt het heel erg tegen.