Ex wil omgang verminderen

losse nacht

Hier werd de losse nacht ook toen ze pubers werden een probleem. Dat hebben wij opgelost door de losse nachten aan het omgangsweekeinde vast te plakken. Dat loopt nu van donderdag uit school tot maandag naar school. Dat scheelt een hele hoop heen en weer gesleep van spullen.

Verder zou je om hem tegemoet te komen bijvoorbeeld een schema kunnen voorstellen van:
- eerste weekeinde: beide kinderen bij vader
- tweede weekeinde: oudste bij vader
- derde weekeinde jongste bij vader
- vierde weekeinde: alle kinderen bij moeder

Dan heeft hij niet altijd beiden tegelijk, en hebben jullie ook nog tijd met alle kinderen.

Lekker dan

Ik zou hem helemaal niet gelijk tegemoet komen. Natuurlijk is het zwaar om twee pubers te hebben, maar dat weet je als je kinderen krijgt. Misschien heeft hij meer baat bij opvoedondersteuning, of kan hij een manier vinden om de kibbelende pubers een beetje uit elkaar te houden.

lekker makkelijk

Geen zin, geen fut, te druk en dus dan maar even het contact in de wacht zetten.
Prima dat grenzen worden aangegeven, maar je hebt geen kinderen om daar op die manier mee om te gaan toch?
Dan zoek je hulp, maar dit vind ik geen oplossing.

ik zou je dochters helpen

om een gesprek met vader voor te bereiden. En dan zo neutraal mogelijk hen helpen, zonder jouw eigen wensen daarbij concreet te melden. LAat ze maar met z'n 3-en gaan praten over zijn probleem en hun mogelijkheden om daar met z'n 3-en uit te komen. De optie om de omgangsregeling aan te passen zou ik niet eens met hen bespreken. Laat hem dat maar zeggen als oplossing die hij ziet. En misschien komen ze met z'n 3-en wel tot een creatieve oplossing . . .?
gr Angela

hoezo?

Als je ex de kinderen om en om wil in het weekend, is je samengestelde gezin nooit meer compleet? Los van de vraag of dat belangrijker is dan de omgang met hun vader, is het ook flauwekul. Het weekend is maar 2 dagen, die andere 5 dagen zijn er toch ook nog?

Yeti

Misschien zijn de andere kinderen er niet altijd?
Daarbij kan ik me voorstellen dat de ouders ook wel eens samen zonder kinderen willen zijn (vind jij vast heel fout). Of dat het voor het ene overblijvende kind niet leuk is als hij niet naar zijn vader kan.

Yeti

Dat staat er, de kinderen van haar huidige man zijn meestal bij hun moeder dus die zullen er wellicht ook vooral in de weekenden zijn?

maar . . .

Vraag: waarom moet het meteen over herverdeling dagen gaan? Je kunt toch aan je dochters meegeven dat ze eens met papa moeten praten over hoe het gaat bij hem, zonder dat het moet gaan dat hij denkt over minder dagen? zo'n soort gesprek bedoel ik. Want uit je woorden schat ik in dat je de kans klein acht dat je ex echt een oplossing wil. Ik proef dat jij ervanuit gaat dat hij gewoon geen zin heeft. Maar dan moet je toch eerst de dochters en hemzelf laten praten met z'n 3-en over wat hij bedoelt. Laat hij het hen maar uitleggen. Als hij daar te beroerd voor is, dan weet je iets beter hoe het zit. Maar als hij oprecht hen graag heeft, maar niet weet hoe hij een nieuwe 'opvoed'-'samenleef'situatie moet creeeren nu de dames ouder worden, dan kunnen ze toch met z'n 3-en misschien wat verder komen.
Begrijp me goed, ik heb niet meer om op af te gaan dan je in je postings schrijft, dus misschien zijn er al dingen voorgevallen die je niet hebt geschreven.
gr Angela

Frezzel

Ik snap je, ik vind het alleen oneerlijk dat vader het afschuift. Ik wil niet, kan niet, dus doe niet en het moet anders. Als jij dat nu ook eens had, dan hadden de kinderen niemand meer. Dat kun je als ouder niet maken. Dat mag hij wel beseffen.

Uiteraard kun jij bij zo'n gesprek aanwezig zijn, maar ik vind dat vader dan tenminste de boel zelf moet uitleggen.
Natuurlijk zal het wel op een verdeling neerkomen waarbij jij nog meer toegeschoven krijgt, maar wie weet kan hij dan (en dit bespreek je natuurlijk zonder kinderen) op een andere manier wel extra bijdragen.

Ik ook

Ik heb ook wel eens een tijd gehad dat ik het niet meer trok en toen aan ex gevraagd om de kinderen vaker te nemen. Het is niet puur egoïsme, maar je grenzen kennen. Beter op tijd aangeven, dan dat je er overheen gaat.
Voor groter wordende kinderen zijn losse dagen inderdaad lastig en de oplossing van 1 kind, 2 kinderen, ander kind, geen kind vind ik een heel mooie.
Ik begrijp dat vader een kleine woning heeft, met maar `1 slaapkamer voor de twee puberdochters. Het kan zijn dat daardoor allerlei irritaties komen, maar dat zou vader inderdaad dan eens zelf met dochters moeten bespreken.

Tsjor

Verschil

Ik vind het nogal een verschil of je als meestzorgende ouder aangeeft dat je even wat lucht nodig hebt, of zoals in dit geval met een weekendregeling. Dan zie je je kinderen zo weinig, en wil je dat nog meer verminderen? Eerlijk waar, ik begrijp niet dat je dat als ouder over je hart kunt verkrijgen (tenzij je dermate in de put of wat ook zit, maar dan zou ik het nog eerder zoeken in aanpassen van werkdagen om zo bij te tanken).
Mijn kinderen kunnen ook niet op 1 kamer. Als we op vakantie zijn slaap ik bij de jongste op de kamer en heeft oudste een kamer voor zichzelf. Zo zou hij het ook nog op kunnen lossen als de ruimte een probleem is. Of hij geeft de kinderen ieder een kamer en gaat zelf op de bank als de kinderen er zijn, zo vaak is dat niet.

Tsja

Wat mij betreft zijn er twee dingen; mijn mening over dit verzoek en wat ik denk dat je er t beste mee kunt doen. En, hoe graag ik misschien zou willen, ik probeer de eerste de tweede niet te laten beïnvloeden. Want het belang van de kinderen telt zwaarder dan mijn mening. En in het belang van de kinderen zou ik (proberen) dit verzoek van vader als een feit te zien en daarop te schakelen. Op zoek naar een passende oplossing zoals hierboven ook al gegeven wordt.
Tegelijkertijd denk ik: ' grrrr, man kies voor je kinderen, probeer het op te lossen zonder de suggestie van afwijzing van je eigen kinderen' maarrrr, ik heb geen idee wat er speelt daar thuis en wat hij allemaal al geprobeerd heeft. Dus....
In gesprek met ex en op zoek naar een oplossing. Van te voren bedenken waar je ruimte ziet en waar niet. OMA (overtuigingen, meningen, aannames) thuislaten bij dat gesprek en wanneer je t ff niet weet of je boosheid gaat meespelen vragen om erover na te denken en gesprek afbreken.

Ik denk....

....dat het in ieder geval geen oplossing is om vader door de strot te duwen wat hij aangeeft niet meer te willen. Simpelweg omdat dat niet in het belang van je kinderen is, bij een vader zijn die dat (zo) niet wil.

Ik vind het niet jouw probleem dat de meiden hun pa nog maar eens per maand gaan zien volgens de regeling die hij wenst. Het is zijn band. Die hij zo laat verzwakken.

Ja, het is voor je dochters ook wat. Ik weet het. Vader laat eigenlijk alleen maar ruimte om te kiezen uit kwaden. Kies dan maar het minst kwade, zeg ik. En dat is volgens mij doen wat vader wil, met als grens dat het jullie verder goed lopende leven niet mag raken.

Voelt inderdaad als verantwoordelijkheid afschuiven

Gedachtenexperimentje: wat zou er gebeuren als je zegt: "Goh dat is ook toevallig, ik dacht net hetzelfde: ik vind het de laatste tijd erg zwaar met de meiden, dus ze moeten maar wat vaker naar jou toe." (naar papa dus)
Zal hij dan inzien hoe raar zijn verzoek is? En van jouw kant zou dat verzoek nog veel redelijker zijn, ze zijn immers veel vaker bij jou. Ja het leven met pubers is zwaar, maar afschuiven is niet de oplossing. Je moet een werkbare oplossing vinden.
Ik vind de vierwekenregeling zoals hierboven voorgesteld werd, eigenlijk best een aardig idee. Misschien voelt de dochter die achterblijft zich achtergesteld, aan de andere kant hebben beide dochters 1-op-1 tijd met elke ouder, dat kan ook heel waardevol zijn.

Katniss

"Daarbij kan ik me voorstellen dat de ouders ook wel eens samen zonder kinderen willen zijn (vind jij vast heel fout)"

Huh? Waarom zou ik dat fout vinden? Dat is toch volstrekt normaal dat je dat wilt? Alleen is het wel zo dat sommige volwassenen, net als veel kinderen, moeten leren dat ze niet altijd hun zin kunnen krijgen

Bovendien ging het daar niet om, het ging er om dat TS het contact met de stiefzusjes en -broertjes belangrijker vindt dan contact met de vader. En dat zie ik anders. Bovendien vraag ik me af waarom je je kind zou willen achterlaten bij iemand die eerlijk aangeeft dat niet te trekken ...

als vader nu afhaakt

dan is dat volgens mij een gemiste kans om het contact met z'n dochters in de puberteit te blijven houden en ook daarna iets te hebben samen. De winst die hij boekt als hij zich nu inzet om z'n problemen met hen op te lossen is groot alleen hij ziet het nog niet .
gr Angela

dat schrijf je zelf Frezzel

'Ik vind het contact tussen de kinderen onderling absoluut niet belangrijker dan het contact tussen mijn kinderen en hun vader. Ik snap ook niet waarom jij die indruk hebt.'

Euh, dat schrijf je toch echt zelf:

'Wil hij ze om en om, dan is ons samengestelde gezin nooit meer helemaal compleet.'

Blijkbaar vind jij dat een steekhoudend argument. Het is natuurlijk onzin, zeker als er kinderen van 13 bij zijn. Over 2 jaar zijn die in de weekenden amper nog meer thuis. Een vriendje (of vriendinnetje), een sport met trainingen en wedstrijden, een zaterdagbaantje, vrijwilliger bij de scouting. Of ga je je kinderen al die dingen verbieden omdat ze verplicht met elkaar moeten optrekken?

Het gekke is dat de kinderen blijkbaar wel een hele sterke band kunnen opbouwen als de kinderen van je vriend doordeweeks bij hun moeder zijn. Maar die sterke band loopt ineens gevaar als twee kinderen om en om het weekend bij hun vader zijn.

Dat argument van het samengestelde gezin heeft niks met de kinderen te maken, maar alles met jouzelf. Met jouw beeld van het ideale (samengestelde) gezinnetje.

yeti

Het gaat mij niet aan, maar ik vind het volstrekte flauwekul wat je allemaal schrijft. Dit gezin reilt en zeilt al 6 jaar zo. Een deel van de kinderen ziet elkaar vrijwel alleen in weekenden. Als dat opeens wegvalt is dat natuurlijk voor iedereen jammer. Dat staat ook los van hoe het mogelijk over een paar jaar is.

Vrij geven?

Ik zou me afvragen of het geen impuls is geweest die inmiddels over is. En overwegen om het hem zelf met de kinderen te laten oplossen. Jij gaat niet voor hem zeggen dat hij ze minder wil hebben. Laat hem dat zelf maar dan.
Maar dan moet je wel bereid zijn om genoegen te nemen met de uitslag die ze samen bereiken. Ik zou dat doen, maar ik heb mijn kinderen altijd al overwegend zelf.
En ze moeten jou niet met extra werk opzadelen zonder dit eerst aan jou te vragen.
Maar in de pubertijd gaan kinderen toch niet makkelijk meer heen en weer vooral niet als de ouders niet in elkaars buurt wonen zodat ze met eigen vrienden en bezigheden zich kunnen bezighouden.
Dus 10 en 13 is wat vroeg maar je hebt toch kans dat zaken gaan veranderen.
Misschien is het wel goed als ze alleen nog maar een keer per week bij vader gaan eten oid. Er is van alles mogelijk en zal ook nog wel veranderen de komende jaren.
Maar als vader er alweer spijt van heeft zou ik zelf samen naar een evenwichtiger regeling zoeken zoals hierboven is voorgesteld.

euh Jippox

'Als dat opeens wegvalt is dat natuurlijk voor iedereen jammer.'

En je kinderen opzadelen met een vader die aangeeft dat hij het niet redt, is dan natuurlijk veel beter.

euh yeti

"En je kinderen opzadelen met een vader die aangeeft dat hij het niet redt, is dan natuurlijk veel beter"

nee, maar het is ook niet zo dat dat de enige twee keuzes zijn.