Ex weigert mee te betalen aan werkweek dochter

Sjonge tsjor...

zoals ik wel vaker lees in jouw bijdragen op dit forum, wat ben je toch vreselijk "politiek correct"!
Sorry hoor, maar een beetje belerend kom je wel over...
Volgens mij gaf ik al toe dat ik het een volgende keer anders zou aanpakken (lees: vooraf overleggen met vader; hoewel ik het nut hiervan betwijfel omdat vader en ik er inderdaad nogal verschillende opvoedings-theorieen op na houden; we zijn niet voor niks gescheiden....)

Het idee van zelf een bijdrage leveren vind ik niet verkeerd; alleen heeft dochter op het moment geen baantje, wat ik even zo laat omdat ze dit jaar alle zeilen moet bijzetten op school (is van 3 Havo naar 3 TL gegaan en moet het nu dus halen om op school te mogen blijven).
Dochter is overigens ijverig genoeg; heeft zich de hele zomer rot gewerkt in de keuken van een restaurant. Zij weet echt wel dat niet alles zomaar kan en heeft door dat baantje de waarde van geld best leren kennen!

Feit blijft dat er afspraken gemaakt zijn in het convenant die ex niet nakomt; dat is het punt waar het mij om ging. Makkelijk van hem om alles maar "onzin" te vinden (want: in zijn schooltijd bestonden zulke werkweken nog niet) en dat als argument aan te voeren om niet te hoeven betalen. Het voelt oneerlijk dat hij een stuk royaler leeft dan ik en weigert aan dit soort dingen mee te betalen terwijl het geld er wel voor is.

Overigens ging ik zelf naar Parijs toen ik op de middelbare school zat; mijn ouders waren niet rijk, maar gunden me dit... Zo wil ik het ook voor mijn kinderen; dit zijn in mijn ogen de normale dingen die bij opgroeiende kinderen horen. En nee, niet alles hoeft wat kan, maar zoveel "kan" hier ook niet qua vakanties etc.

Mar 42

'Feit blijft dat er afspraken gemaakt zijn in het convenant die ex niet nakomt'

Je hebt niet aangegeven of er verdere toelichting in het convenant staat ondank de vraag daarom dus die is er blijkbaar niet. Dat betekent dat het convenant tekort schiet om in dit soort situaties te voorzien, dat is heel iets anders dan dat je ex zich niet aan convenant houdt. Want -zoals eerder gezegd- het zou een dolle boel worden als het een feit was dat je ex de helft moet bijdragen van de extra bestedingen die je je dochter gunt.
Het convenant is tekort geschoten want slecht beschreven, jij bent tekort geschoten want niet overlegd en je ex gooit zijn kont tegen de krib. Dat is volgens mij de voorstelling van zaken.

En dat je ex meer verdient dan jij, such is life. Kun je zuur over doen maar zoals ik eerder zei: wees er blij om, het geeft je meer perspectief dan wanneer hij niks had.

En de sneer naar Tsjor vind ik volkomen onterecht. Maar het is je vast wel duidelijk dat ik dus de mening deel...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Twee standpunten

'want: in zijn schooltijd bestonden zulke werkweken nog niet)' (vader)
'Overigens ging ik zelf naar Parijs toen ik op de middelbare school zat; mijn ouders waren niet rijk, maar gunden me dit... (moeder)

Op dezelfde gronden (eigen ervaringen van vroeger) komen jullie tot twee verschillende opvattingen: vader: vroeger niet dus nu ook niet; moeder: vroeger wel dus nu ook.

Alleen verklaar je vaders standpunt vervolgens anders, namelijk de weigering om niet te betalen terwijl hij genoeg geld geeft, zet hem dus in een kwaad daglicht.

Verder deel ik wat Ely en Joyeus zeggen. Over het politiek correcte: ik geef op het forum vaak en andere mening dan de meningen die er al staan, want meningen die er al staan hoef ik niet te herhalen. Bij gescheiden vrouwen komt het vaak neer op het volgende: zij wil iets, hij werkt niet mee, hij is een klootzak. Daar zet ik dan tegenover hoe je daar anders naar kunt kijken, bijvoorbeeld door te zien dat de onduidelijkheid ligt in het convenant, of dat je een probleem ook anders op kunt lossen (dochter zelf meebetalen). Het doel is dat je als gescheiden vrouw minder stress hebt, want ergernis over een ex-klootzak roept stress op die je bewust of onbewust ook doorgeeft aan je kinderen. Nutteloze stress. De relatie is al voorbij, dus in die zin heb je weinig invloed meer op je ex. Het geeft meer rust als je de situatie accepteert zoals die is, als gevolg van eigen beslissingen (de scheiding).

mijn ervaring uit het verleden is, dat ik een grote schooolreis zelf moest betalen. Mijn moeder had een gemiddeld inkomen, maar er waren vijf kinderen en haar standpunt was: wat ik voor de een doe wil ik ook voor de anderen doen. De prijs van een schoolreisje moest je dus met vijf vermenigvuldigen om te begrijpen wat een aanslag dat was op haar portemonnee. Ik reageer vanuit die achtergrond, met evenveel recht als jij reageert vanuit jouw achtergrond. Mijn vader was overleden, dus dan mijn moeder had geen ex om boos op te zijn en ik geen vader om boos op te zijn. Ik vond het prima. Het reisje ging helaas niet door, het verdiende geld benutte ik om oude bierkistjes te kopen voor mijn eerste kamer, met een plank erop had ik een bed en een klerenkast.
Wat betreft je dochter: als ze het verdiende geld al opgemaakt heeft kun je ook met haar afspraken maken over een deel terugbetalen.

Het is eerder een cognitief proces: alles wat er aan tegenslag komt kun je relateren aan een ex die het verdomd om in je behoeften te voorzien en vervolgens kun je vragen, nee bijna eisen, dat anderen je verontwaardiging delen. Je kunt ook actief zoeken naar een andere manier van denken die enerzijds op kan leveren dat het probleem complexer is (een convenant veranderen is ingewikkelder dan mopperen op ex) of oplossingen geeft die in eigen hand liggen en daarom beter uitvoerbaar zijn.

Je mag sneren naar me wat je wil, ik lees het als een hardnekkige weigering om andere inzichten te lezen dan je eigen mening. Je wil eigenlijk alleen maar bevestiging krijgen, mensen die meehuilen met de wolven. Tot schade van jezelf en van je kind, denk ik dan. Dus ik huil niet mee.

Tsjor

Eens met tsjor

Tsjor:
"Het is eerder een cognitief proces: alles wat er aan tegenslag komt kun je relateren aan een ex die het verdomd om in je behoeften te voorzien en vervolgens kun je vragen, nee bijna eisen, dat anderen je verontwaardiging delen. Je kunt ook actief zoeken naar een andere manier van denken die enerzijds op kan leveren dat het probleem complexer is (een convenant veranderen is ingewikkelder dan mopperen op ex) of oplossingen geeft die in eigen hand liggen en daarom beter uitvoerbaar zijn."
Hear hear.
Je hebt als verzorgende ouder recht op KA, en terecht. maar KA is wat het is, niet meer, niet minder, en op een gegeven moment is het op.
Verder, eigenlijk zou ik een variant op Gandhi beroemde uitsraakk willen presenteren: 'Er is genoeg voor je kind's behoefte, maar nooit genoeg voor je kind's hebzucht'. Er valt altijd meer te willen: Schoolreisje naar Efteling, Parijs, Barcelona, what;s next? New York?

Voor mij valt dit wel onder schooluitjes. Dochter gaat dit jaar ook op schoolreis gedurende een hele week en ex heeft de helft mee betaald. Het gaat hier trouwens om meer dan: jij hebt toegezegd dus jij betaalt. Ex is haar vader toch? Een werkweek in Barcelona is ook goed voor levenservaring, het is een belevenis waar ze jaren later nog op terug kan kijken. Dus als (goede) vader zou hij zijn dochter dit ook gunnen. En meebetalen, al helemaal als hij geen geldnood heeft.

Ik zou er anders tegenover staan mocht het om een heel dure hobby gaan die maandelijks veel geld kost maar dit is via school waarbij je ook de druk hebt om mee te gaan vanuit het groepsgebeuren in de klas.

Ik snap je terughoudendheid wel tov een advocaat. Hier wil ex geen regeling meer via mij nu dochter 13 is maar moet ze zelf over extra kosten praten en hem vragen of het goed is. Ik vind dat haar taak niet maar ze vindt het zelf wel oké. Toen dacht ik ook even om het dan maar via een derde te regelen.

Informeren bij die advocaat is vrijblijvend, dat weet ex dan niet dus je zou je vragen kunnen stellen en daarna beslissen wat je doet. Die persoon kan ook het convenant nalezen en zien waar je rechten liggen.

Succes!

K.dootje

Hoe maak je die afweging, van wat essentieel is voor de opvoeding of een onmisbare levenservaring? Mijn ex en ik hebben destijds een boeiende discussie gehad over muzieklessen. Is dat onmisbaar voor een goede opvoeding, of gewoon leuk als hobby?

K. dootje

Als ex zijn dochter in het weekend meeneemt naar een activiteit die goed is vor haar levenservaring etc, betaal jij dan ook de helft?
Op de eerste plaats zal veel afhangen van de communicatie, dat is hier mis gegaan. Vervolgens heb je een convenant dat onduidelijk is. Maar dat betekent niet dat daarna de interpretaties van één ouder bepalend zijn. Dus wat je zegt na 'volgens mij....' is mooi als jouw mening, maar als het geen gedeelde mening is kun je er niets mee. En er zijn mensen die een andere mening hebben, zonder dat je ze dan meteen moet diskwalificeren.

Tsjor

Nog even dit...

Dank voor jullie reacties!

En Tsjor, als tegenhanger voor mijn "sneer": ik geef eerlijk toe dat jij de dingen erg goed kunt verwoorden en dat je zeker een punt hebt m.b.t. "het niet mee willen huilen", maar proberen iets vanuit een ander standpunt te bekijken te bekijken c.q. anders op te lossen!

Toch nog even voor de duidelijkheid: in ons convenant staat expliciet vermeld dat vader, naast de KA, in overleg, mee moet betalen aan "bijzondere uitgaven boven de 200 euro, zoals bijvoorbeeld werkweken van school". Misschien hadden we alle bijzondere uitgaven nog nader moeten benoemen, maar dat is dus niet gebeurd (lijkt me ook nogal lastig; voor mij is wel duidelijk dat het hier om nuttige, zinvolle uitgaven gaat die direct ten goede komen aan de kinderen, dus geen scooters, i-pads, enz. en zo is deze afspraak ook bedoeld). Ex heeft destijds zijn handtekening hieronder gezet, ging hier toen dus mee akkoord en komt dit nu niet na en DAT is wat me dwars zit.

Precies

'In overleg' en dat heb jij nagelaten. En als je je dan verplaatst in je ex (practice what you preach) is dat waarschijnlijk wat je ex dwarszat. It takes two to tango.

en ik geloof je beslist dat jij denkt dat hij ook niet had meebetaald als je wel had overlegt maar a) zullen we dat in dit geval nooit weten b) zal hij daar misschien een reden toe hebben, anders dan jou pesten?
Maar dat laatste is slechts gissen :)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Openingen

Eerlijk gezegd, ik vind het ondingen dat soort gedetailleerde afspraken. Indertijd hebben wij een bepaald bedrag afgesproken aan kinderalimentatie en aprtneralimentatie, allemaal volgens berekeningen op basis van de trema-normen van een boekhouder. Klaar. Einde verhaal.Ook al daalde mijn inkomen later aanzienlijk, steeg zijn inkomen, dat is nooit een punt geweest. Ik zie nu hoeveel ergernisssen het me bespaard heeft. Maar het heeft ook geleid tot iets anders en dat is dat vader vader kan zijn zoals hij dat wil (en niet zoals ik dat wil). Dus ja, hij investeert wel in een blackberry voor zijn dochter, of een laptop voor zijn zoon, of een reis naar Egypte zoals nu. Dat is niet direkt, maar na verloop van jaren wel zo geworden.
Nou veronderstelt dit wel een houding van een vader die bedenkt dat hij bij meer inkomsten ook meer aan de kinderen wil geven. Die houding zal net elke vader hebben.Maar als dat vooraf al niet aanwezig was kun je dat achteraf ook niet bij rechterlijk besluit erin brengen. Dat wel proberen zal alleen maar strijd opleveren, en ergernissen en onvrede.
Ik vind het zelf (kan ik zeggen na 12 jaar) belangrijk dat vader de kans krijgt op eigen numeritus en op basis van eigen (verworven) inzichten vader te zijn; dat vraagt tijd eng eduld, want in eerste instantie schijnen gescheiden vaders onder elkaar vooral uit te gaan van een ex-echtgenote die uit is op geld (met de kinderen als emotioneel drukwapen). Het heeft even tijd nodig voordat ze zich realiseren dat het niet zo is en nog meer tijd voordat ze gaan beseffen dat ze zelf ook nog een steentje bij te dragen hebben aan de opvoeding van de kinderen, maar dan niet zoals zij denken dat de moeder dat wil, maar zoals zij dat zelf willen.

Die afspraak uit het convenant is niet zo handig als die lijkt. Je vult het zelf in met een bepaalde bedoeling, maar nogmaals, dat is jouw betekenis. Stel dat vader met dochter een laptop gaat kopen omdat het handig is voor school, en vervolgens jou de helft laat betalen? Of gaat het alleen over vader die betaalt? Nog gedetailleerder maken is ook niet zo handig, want dat roept conflicten op en bovendien weet je niet wat de toekomst brengt (welk uitstapje heeft de school volgend jaar in de aanbieding?). Dan is er het probleem dat je wel een minimum hebt genoemd, maar geen maximum. Het lijstje wenselijkheden kan dus eindeloos groeien.

Wat je zou kunnen doen als 'move' is met vader bespreken dat die afspraak over extra bijbetalen wellicht wat nadere precisiering behoeft en dan niet zozeer in activiteiten als wel in een maximum: wat zou vader maximaal per jaar willen bijdragen aan extra activiteiten? En dat alles onder het motto dat het kind op een leeftijd komt waarop alle wensen veel groter en duurder worden en niet allemaal meer betaalbaar zijn voor vader en moeder. Als vader een maximum noemt weet je dat je datzelfde bedrag ook beschikbaar kunt stellen, als jij je kind meer gunt, dat is alles wat daarboven komt voor eigen rekening.

Misschien is dat wel de kortste weg naar een oplossing: met vader gaan praten over een maximum, om de simpele reden dat de wensen van een opgroeiend kind de portemonnee van ouders uitgroeien (naast de wenselijkheid van het paal en perk stellen aan die wensen en het leren van kinderen om eigen verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen wensen).

Tsjor

Vic en tsjor

Het convenant zegt duidelijk: werkweken school, meebetalen. Als ouder overstijg ik vaak de blabla om te doen wat moet. Enige tegemoetkoming zou kunnen zijn dat hij de helft betaald van de goedkoopste vakantie.

Om reden van niet goed overlegd vind ik niet dat je de ene ouder voor het hele bedrag laat ophoesten. Maar ja, dat is mijn persoonlijk mening. Ik vind nog steeds dat Mar 42 er mag achteraan gaan.

Maar k.dootje

Mar42 heeft zelf zich niet aan het convenant gehouden, ik begrijp niet waarom je dan zo verontwaardigd bent dat haar ex vervolgens dat ook niet doet?
Alleen omdat jij vindt dat overleg niet nodig is?

Wat je bedoeld met de blabla overstijgen ontgaat mij.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.