Ex vrouw partner contact

Echt niet

De ex gaat ver over jouw grenzen, dus ik zou zeker niet akkoord gaan. De ex doet geen ‘handreiking’ zij is degene die van alles eist. Daar hoef je niet in mee te gaan, als het over jouw grenzen gaat. Het is ook jouw huis.
Je kwam met een prima alternatief: elkaar ontmoeten op neutrale grond. Rustig en kalm aan dat alternatief vasthouden, zou ik zeggen.

Echt niet 2

Ik ben het met mijn stadsgenoot eens. Zij nodigt zichzelf uit en stelt daarbij een eis. Jij hoeft daar helemaal niet aan te voldoen. Neutraal terrein is voor iedereen fijner. Alle partijen kunnen opstappen wanneer ze willen en niemand voelt zich ongemakkelijk vanwege de plek. Jij niet omdat ze op jouw terrein is, en zij niet omdat ze op jouw terrein is.

Ik zie het probleem niet zo.
Je schrijft toch zelf al dat ze contact wil omdat ze voorziet dat jullie elkaar vast toch moeten gaan zien nu dochter volwassen wordt?
Lijkt me een prima insteek.
Wie weet is ze gegroeid, wil ze veranderen of heeft ze de scheiding (en jouw komst) nu wel geaccepteerd.

En weet je, als je daar van uit gaat, is de kans ook vrij groot dat je dat gaat zien. Niet alleen is je blik op haar dan anders maar zij zal zich ook eerder conform jouw (jullie) verwachtingen gedragen.

En ik weet niet hoe het gesprek tussen je partner en haar gegaan is. Maar het kan ook zo gegaan zijn: zij had een goed plan, wilde eindelijk eens met de billen bloot en voor dochter de lucht gaan klaren.
En toen kwam je partner verhaal halen en aangeven dat haar plan niet ok is, het moet wel aan jullie eisen voldoen. Hup oud zeer naar boven en zij ook in de strijdmodus.
Nouja, er zijn veel verschillende scenario's denkbaar.
Misschien vindt ze het met jou alleen wel heel beladen. Misschien wil ze je nog niet als 'persoon' zien, maar wel als achtergrond figuur. (ook prima, toch?)

Neutraal terrein is nog niet zo makkelijk nu met corona regels. Je kunt wel een blokje om maar dat voelt voor haar wellicht niet veilig genoeg.
En neutraal terrein is voor haar sowieso misschien moeilijk omdat er emoties spelen, er persoonlijke dingen gezegd willen worden. Of, of.
Verder zou ik sowieso haar de voorwaarden laten bepalen. Zij klinkt als de meest kwetsbare in het verhaal. Voorwaarden moet je aanpassen aan de zwakste, dat geeft de meeste kans op succes.
Succes, dat ik zeker de dochter zou gunnen.

Als ik haar was en je voorwaarden zou horen ( geen borrel, max tijd) zou mijn zin al ver wegzakken.

En ik zou werkelijk niet weten waarom je je niet kunt terugtrekken uit/in je eigen huis.
Zo had je het ook kunnen aanpakken: bij binnenkomst van haar (waarbij je haar allerhartelijkst verwelkomd had) je meteen verontschuldigd hebben dat je helaas over 2 uur iets heel dringend te doen hebt.

neutraal terrein

Voor zo'n eerste ontmoeting wordt altijd neutraal terrein voorgesteld. Omdat een thuiswedstrijd een nadeel kan zijn voor zowel de bezoekende partij als de ontvangende partij en andersom.

Zeker als er animositeit is wil je je eigen grond 'veilig' houden. Dat kan als de situatie veranderd is. Het voordeel van openbare ruimte is dat het decorum opgehouden moet worden voor de omgeving. Een scheldpartij is dan minder gebruikelijk. Persoonlijke zaken in een eerste gesprek is ook niet gebruikelijk, dat is echt aftasten, de persoonlijke gesprekken komen later wel.

Alleen bij hulpverleners ga je gelijk de diepte in niet bij een eerste ontmoeting ook na zo veel jaar met de ex van je partner.

Het is geen date

Alle betrokkenen weten al veel van elkaar of denken al veel van elkaar te weten en zijn op een of andere manier al min of meer verbonden met elkaar.
Ik zou het ook veel eenvoudiger aanpakken: bij binnenkomst: welkom, we zitten in de tuin. En inderdaad: ik moet helaas om XXX uur weg. Wil je koffie of thee?
Dat nu elk punt in de onderhandeling moet verbaast me zeer. Dit gaat over iets anders dan 'kennis maken' en 'hoe het heurt'.
Je kunt dezelfde dingen op twee manieren uitleggen: 'zij neemt het initiatief' of 'zij nodigt zichzelf uit en stelt daarbij een eis'. De reactie zal volkomen tegengesteld zijn, terwijl de actie hetzelfde is.

Tsjor

bedankt

Max, ik kan wel iets met je verhaal , uiteraard niet met alles. Zoals de Amsterdamse en Adelaide al aangaven er worden hier wel echt grenzen van mij overschreden, ik voel dat ook en diepste in mijn onderbuik.

Tjsor, je ideeën en suggesties zijn echt waardevol en je opmerking dat de “actie” hetzelfde is, maar als je m anders interpreteert krijg je een andere reactie begrijp ik erg goed en vind ik ook mooi gezegd.

Er is echter voor mij merk ik aan alles echt een harde grens in dat ik het op neutraal terrein wil laten plaats vinden. Het voelt alsof ze zichzelf “opdringt “ onder haar voorwaarden en dat ik maar moet schikken omdat ze besloten heeft dat het “nu” moet. Wellicht is het inderdaad grote mond en bluf en blijkt er veel onzekerheid achter te zitten maar goed in ons huis is voor mij geen optie, is harde grens voor deze eerste ontmoeting. Na 7 jaar gedoe doe ik dit voor de kinderen in de hoop dat het hun wat extra brengt en daarom vind ik ook dat het gesprek wel moet plaats vinden, waarbij ik de suggestie van in de tuin erg prima vond, de tuin is voor mij een goed alternatief, we hebben nl een achterom en ze kan zo achterom lopen en aanschuiven en voelt neuraal genoeg. Ze laat deze week weten hoe ze hier tegenover staat, ze moest over dit voorstel nadenken.

flavia

jij uiteraard ook bedankt.

Maar Annemarie

Als jouw inschatting (want heel precies ken je dynamiek tussen je partner en haar natuurlijk niet) klopt dan heb je gewoon te maken met een dwingende vrouw. (als mens of rol die ze neemt)
Zie dat als een gegeven.

Als dochters uitvliegen wordt het apart houden van jullie een voor dochters erg vervelende taak, misschien wel onmogelijk.
Je moet al jaren dealen met haar dwingende gedrag, ga er nu maar vanuit dat je dat voor altijd moet doen. Dus leuk wordt het sowieso niet, nu niet en in toekomst niet.

Je kunt wel nu wat tactieken inzetten om er wat van jezelf in te leggen, die mogelijkheden had je voorheen niet.
En niet omdat zij eist, want eisen zal ze blijven doen. Als je nu al kunt oefenen met 'daar omheen spelen' kan je dat gedoe in toekomst schelen.

Dwingend gedrag kun je afgrenzen, maar je kunt ook mee veren of zelfs helemaal meebewegen. . Op die manier heb je veel meer mogelijkheden zelf regie terug te pakken.
Door je schrap te zetten tegenover haar sta je veel minder stevig. (en blijf je in strijd want mogelijk is ze daarop uit)
Een manier vinden om met haar dwingende gedrag om te leren gaan is een investering voor de toekomst, het draait niet alleen om deze ene ontmoeting, het zet de toon voor jullie relatie.

Vraag aan Max

Wat moet ik me voorstellen bij leren omgaan met haat dwingende gedrag?

Rode krullenbol

Ik dacht dat ik dat schreef;)

Ermee leren omgaan gaat vanzelf, wrs kunnen ze elkaar in toekomst niet blijven ontlopen.
Dat gaat natuurlijk fijner als je een manier vindt om er zelf geen/minste last van te hebben.

Nu wordt ts overvallen door haar actie. Daar kun je je schrap tegen zetten, maar dat kost energie en de uitkomst is ongewis.
Mee-bewegen kost je minder energie. Als je die techniek in de vingers krijgt gaat die zelfs moeiteloos op den duur en het geeft je zelf dan de meeste regie. (want je hebt energie over om je op jezelf te richten of hier en daar je pijlen gericht te kunnen afschieten)
Je kunt (want niet meegezogen in de strijd) van een afstandje naar haar en de situatie kijken en de emotionele lading bij haar laten.

Natuurlijk zijn er een hoop manieren om er mee om te gaan.
En af grenzen kan natuurlijk ook.

Maar wel handig voor jezelf de emotionele lading er wat van af te zien krijgen. Als dit gewoon een dwingende vrouw _is_ dan zou ze niet zoveel macht over je emoties moeten krijgen, zeker niet in toekomst.

Dramadriehoek

Ik reageer even op de openingspost: ik heb zelf een dergelijke ontmoeting ook willen hebben met de ex van mijn vriend. Zij wilde uiteindelijk toch mij een keer ontmoeten en met anderen erbij afspreken, maar ik had me dan geīntimideerd gevoeld. Ik wilde liever gewoon even afspreken ergens tussen onze adressen in. Ze wilde mij toch leren kennen? Dus niet met anderen erbij! Dat is goed gegaan. Daarna wilde ze uit eten met hem en mij, want dat moet dan toch ook allemaal kunnen. Ik heb dat ook niet gewild, het ging mij te ver. Geforceerd deelnemen in een dramadriehoek zie ik niet zitten. Ik vond het echt iets dat hij met haar uit te vechten had en daar hoef ik niet bij. Elkaar terloops tegenkomen bij een verjaardag of bruiloft of begrafenis vind ik prima en dat is inmiddels al een aantal keren gebeurd. Het uitspelen van hun dochter tegen mij is inmiddels ook gestopt. Mijn vriend (haar ex) heeft daar ook zijn verantwoordeljjkheid in genomen. Ik heb destijds bij hem duidelijk moeten neerleggen dat ik zo'n driehoek niet zie zitten en dat het echt dingen tussen hem en haar zijn. Dat is goed gegaan. Juist als "nieuwe" vrouw vind ik het belangrijk niet overal in mee te gaan en geen dingen te doen die tegen je gevoel indruisen.

Oh, over die boeg

Je autonomie handhaven door emotioneel afstand te bewaren dus. Lijkt me een heel goed plan!

Rode krullenbol

Ja, waarom niet? Ik hoef toch niet mee te doen met het gedoe tussen vriend en ex? Straks heb ik het gedaan . Daar kan je maar beter heel erg duidelijk over zijn in bet begin. Dat was ook best wel een crisistijd toen. Nu gaat het goed en ligt niemand er meer wakker van.
Of bedoel je iets anders?

oeps

Ik zie dat je op Max reageerde, maar komt wel een beetje op hetzelfde neer

Nee hoor @Emma

Ik bedoel niets anders. Ben het er oprecht van harte mee eens.

Rode krullenbol

reactie max emma RK etc

Precies dit ik heb geen zin om in een drama driehoek te zitten inderdaad, daar pas ik voor. Ik heb niks tegen haar, nooit gehad ook. Zij wilde mij de afgelopen jaren (10 waarvan 7 jaar samenwonend) niet zien. Ook prima voor mij, ze heeft daarmee het alleen haar ex man en kinderen lastig gemaakt in mijn ogen.

Ze is inderdaad wat ik van mijn man mag geloven een "dwingende "vrouw. Dit heb ik vanaf de zijlijn ook altijd zo ervaren, maar ik ken haar niet dus ik bepaal dat liever nog zelf met open blik en nadat ik haar heb "leren" kennen ook al is het oppervlakkig. Zoals jij het omschrijft is ook vaak hoe mijn man met haar omgaat indien ze contact dienen te hebben. Nu vind ik ik af en toe dat hij maar wat makkelijk "ja en amen" zegt om maar geen gedoe te hebben, maar prima het betrof niet mij direct dus dan moet hij dat maar zelf weten.
Ik denk ook dat de moeder van de kinderen heel goed beseft dat als de kinderen volwassen zijn en uitvliegen het heel vervelend voor hun is, als ze niet beide ouders kunnen en mogen uitnodigen. Tot voor kort nodigde ze natuurlijk bij haar thuis wel papa uit, maar ik was niet welkom. Dat vond ik in het begin lastig en vervelend, maar ach op een gegeven moment had ik zo iets van, mij heb je er niet mee, wel je kinderen (loyaliteits probleem bij bepaalde gelegenheden)
Dit zal haar zeker doen hebben besluiten nu een gesprek aan te gaan / willen.

Op zich prima en goed idee natuurlijk, maar ik voel me er beter bij dat eerst in onze tuin te doen en te kijken hoe het gaat. Het liefst zou ik het ook wat informeel houden. Het lijkt mij nl helemaal niet goed om zaken "uit te praten" dat klinkt alsof ze nog ergens mee zit ,zij en mijn man zijn 10 jaar verder laat ze het lekker zelf uitzoeken. Voor de meiden vind ik dat we dit wel moeten doen en eigenlijk zou ik zeggen, kijk vooruit. Hoe gaan we respectvol met elkaar om, zodat de kinderen t.z.t. niet hoeven kiezen we ze wanneer uitnodigen.
Mocht het zo zijn dat we elkaar in de toekomst ergens tegen komen, bruiloft begrafenis o.i. tegen komen dan lijkt me dat moeten kunnen. Van mij mag ze zelfs dat soort dagen, mits het mijn familie niet betreft, volledig inrichten, omlijsten etc. maar dit gesprek daar wil ik toch wel even wat in begrenzen.

Overigens licht het overgrote deel qua emoties ook bij haar hoor, ik vond alleen deze gang van zaken zo onsympathiek en respectloos richting mij dat ik hier toch wel even iets in wil afgrenzen. Prima dat ze een gesprek wil, maar wat is er mis mee om dat even, via ex man,voor te stellen en te vragen?

Zoals al aangegeven we wachten nu maar even af op de reactie en dan zien we wel verder.

aanvulling

Mijn man en zijn ex vrouw zijn 10 jaar verder met mij in beeld, ze waren al eerder gescheiden, dus op dat "emotionele" gebied zou het lijkt me al afgehandeld moeten zijn, maar indien niet, dan moet ze dat maar zelf en/of met mijn man uitzoeken, of hulp zoeken als het haar niet lukt een plaatsje te geven.

Daar ben ik het hartgrondig mee eens!

Op dat moment

Als je merkt dat het gaat over dingen uit het verleden of zaken waar je je niet mee wil bemoeien of interventies die je ergeren, dan loop je toch gewoon even vriendelijk weg: ik ga even de was uit de wasmachine halen (duurt zolang je zelf wil). Dit gaat gemakkelijker als het in je eigen huis of tuin is dan wanneer je op 'neutraal' terrein bent.

Tsjor

Eigen huis

Iemand na een verkeerd afgelopen bezoek weer uit je huis weren is lastiger dan voorkomen dat je privacy en rust verstoord worden.
Ik zou de tuin als maximum houden en het even aankijken. Zeker als iemand nogal dwingend is geef je ze geen vinger. Je kijkt het aan en houdt het vriendelijk en zakelijk.

'Iemand na een verkeerd afgelopen bezoek weer uit je huis weren is lastiger dan voorkomen dat je privacy en rust verstoord worden.' Bij mij niet hoor. In mijn huis ben ik de baas. Er heeft wel eens iemand lang in zijn auto voor mijn huis moeten wachten, totdat ik gezellig met mijn vriendin, zijn vrouw, uitgekletst was. Vriendin vond het geweldig.

Tsjor

Annej Tsjor

anneJ , dat is ook mijn idee/ gevoel.

Tjsor, maar dat is nou ook precies wat ik vind, baas in eigen huis. Daarom ben ik ook van mening dat wij, man en ik, mensen uitnodigen zeker mensen die nog nooit op bezoek zijn geweest. Niet dat mensen zichzelf uitnodigen en opdringen, dat is nl heel raar. Een derde bepaalt niet wie over de vloer komt, maar dat doen wij, de bewoners.

overigens ben ik wel benieuwd waarom je jouw vriendin haar man niet in huis uitnodigde toen bleek dat het lang(er) duurde dan verwacht... gewoon nieuwsgierig...

gesprek

Begrijp ik goed dat het om 1 gesprek gaat? Wat misschien een uurtje duurt? Nu ben ik echt een pragmaticus, maar volgens mij heb je nu al meer tijd en energie gestoken in je druk maken om dit gesprek dan het gewoon laten gebeuren.
Ik begrijp ook niet zo goed wat je huis onveilig maakt als ex van je partner daar een keer is geweest.

Nee natuurlijk niet

Er is wel jarenlang gedoe aan vooraf gegaan. En dan vinden dat jij iets moet uitpraten, op haar voorwaarden, in jouw huis. Ik zou daar ook heel moeilijk over doen.