U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ex heeft maatschappelijk werk ingeschakeld en wil dat ik daarin mee ga
Enkele weken geleden liet mijn ex mij, totaal onverwacht en ’s avonds laat per mail, weten dat hij het maatschappelijk werk had ingeschakeld en bij mijn huisarts een melding over mij heeft gedaan. Hij is 4 keer bij het maatschappelijk werk geweest en 2 keer bij de huisarts. Dit alles volledig buiten mij om en zonder enig overleg. Na heel veel vragen kwam er een korte verklaring Hij maakt zich zorgen over mij omdat hij vindt dat het niet goed met mij gaat. De huisarts zou contact met mij opnemen, dit is niet gebeurd. Ik weet niet meer wat ik moet doen; ik ben heel erg boos geworden en dan met name omdat hij mij nooit iets gevraagd heeft en omdat het allemaal achter mijn rug om is gebeurd. Ik heb er een flinke klap van gehad en had het gevoel weer terug bij af te zijn.
Nu moet ik zeggen dat ik mij ook niet zo happy voel. Ik vind het zwaar om 12 van de 14 dagen de volledige zorg over de kinderen te hebben, 4 dagen parttime werk, 1 dag bijbaan, ’s avonds de deur niet uit kunnen, ik slaap minimaal en ik ben nog de scheiding en alles er om heen aan het verwerken. Ik heb destijds hulp gezocht en gekregen maar ik zie het toch als een tijd waar je doorheen moet en alleen doorheen moet. Diverse medicijnen om te slapen geprobeerd maar die hielpen niet bovendien moet ik iedere morgen de auto in. Maar ik red het allemaal wel en het gaat goed met de kinderen.
Gesprek gehad met mijn ex-partner hierover en hij wil dat ik nu zelf de huisarts ga bellen en hij wil een “traject” in bij het maatschappelijk werk van plm 6 keer onder begeleiding van 2 mensen om ook de omgangsregeling vast te stellen. Die omgangsregeling is er (12/2 en ieder de helft van de schoolvakanties) maar is destijds op advies van advocaat nooit officieel vastgelegd omdat de scheiding erg ingewikkeld was en er werd aangeraden om op het einde alles in een keer te regelen.
Nu blijkt dat ex de omgang wil wijzigen: hij wil de zondagavond erbij en is het niet meer eens met een 50/50 verdeling van de vakanties. Die zondagavond vind ik, om meerdere redenen, niet fijn maar goed, de verdeling van de schoolvakanties vind ik wel een punt en die wil ik 50/50 houden. Ex zegt te weinig vrije dagen te hebben. Ik heb net zo weinig vrije dagen. In de afgelopen jaren heb ik in de praktijk meer vakanties opgevangen omdat ik op zaterdag en zondag werk kan inhalen maar dat wil ik niet meer omdat ik dat niet meer red. Het zit mij het meest dwars dat zijn werk boven alles gaat en hij geen enkele dag hoeft te brengen of te halen en omdat hij vindt dat parttime de mogelijkheid biedt flexibeler te zijn. Ik werk idd parttime maar wel elke dag en ben naarstig op zoek naar een baan met meer uren. Dit is niet de eerste keer dat hij wat gewijzigd heeft, de omgangsregeling moet meeveren met zijn werk en relatie van dat moment .
Er lopen nu 2 zaken door elkaar: één is ex wil andere omgangsregeling en twee ex vindt dat het met mij niet goed gaat en wil daar iets mee. Ik weet dat ik die punten moet scheiden maar kan dat niet. Ik vind het niet logisch, hij komt in actie omdat het volgens hem niet goed met mij gaat en wil vervolgens een traject in om de omgang te wijzigen. Eigenlijk wil ik geen “traject” in en zeker geen 6 keer en met 2 begeleiders erbij. Ik zou niet eens weten wanneer zoiets zou moeten en waar de kinderen dan weer ondergebracht moeten worden. Ik zie het niet meer helder en wil koste wat het kost vermijden dat er nog meer problemen komen omdat onze communicatie al zo moeizaam is.
Heeft er iemand advies? Of heeft er iemand ervaring met zo’n traject? Ik zie het niet meer zo helder.
Op een rijtje
Je hebt het in ieder geval goed op een rijtje. Inderdaad. Waar vind je nu veilige hulp die ook de handen uit de mouwen steekt?
Is er geen familie, of zijn er vrienden, die een keer een weekend samen willen komen helpen om je huis te ordenen? Je wil het vaak niet vragen maar het kan zo schelen en het zal je meevallen dat er vaak toch mensen zijn die het graag een keer voor je komen doen als ze daarbij echt bijdragen aan dat het beter gaat met jou en je gezin.
Leg uit dat je gewoon heel moe en opgebrand bent en die ballen allemaal net aan in de lucht houdt maar dat het zo extra zwaar is om in de chaos te zitten.
Narcis, zorg beter voor jezelf
en dan bedoel ik eigenlijk: organiseer hulp. Uit je verhaal maak ik niet op dat er mensen om je heen zijn waar je op kunt leunen, maar die zijn er vast. Gebruik ze! Vraag actief om hulp! Buren, vrienden, familie, desnoods vage kennissen. Zet je trots opzij en schakel ze in.
Plan in de weekends dat de kinderen bij hun vader zijn 1 dag voor klussen in, en de andere dag voor jezelf. Maak een prioriteitenlijstje en kijk wie je waarvoor kunt vragen. En voor de andere dag: verplicht alleen maar dingen doen voor jezelf. In bad gaan, een stevige wandeling maken (al dan niet met iemand anders,) een boek lezen, eten wat jij lekker vindt (en dus niet iets wat de kinderen graag eten, nee, iets wat je normaal gesproken niet zou eten omdat zij het niet lusten). Spreek af met een vriendin voor een avondje uit (of nodig iemand bij je thuis uit, als het te begrotelijk is) en klets bij. Vertel je verhaal, desnoods voor de 100e keer. Dat is ook een vorm van therapie.
Met zo'n weekend sla je 4 vliegen in 1 klap: je to-do-list wordt korter, je haalt het contact met familie/vrienden/bekenden aan, je hoofd wordt wat opgeruimder en je ontspant meer.
Verder kan ik je aanraden te beginnen met Headspace, een geleide meditatie (ik doe het via een app op mijn telefoon) waarmee je leert ontspannen. Ik heb de tip van IngridT hier op het forum, en verhip, ik slaap beter na die 10 minuten!
Ik wens je enorm veel sterkte. Maar echt, zorg beter voor jezelf. Dat heb je verdiend!
AnneJ, great minds...
Great minds think alike, toch?
Dus, Narcis, regel hulp in alle opzichten. En helaas, dat moet je zelf organiseren, dus dat kost je nog even tijd en energie, maar levert je als het goed is heel wat op. Succes!
Meer tijd voor het begin van de dag
Door de wekker een half eerder te zetten, kan je de dag rustiger aanvangen. Dat voelen de kinderen ook.
Als je zegt dat dat niet kan omdat je je slaap nodig hebt. Zul je de dingen die je 's avonds doet meer inplannen op tijdstippen dat de kinderen niet thuis zijn.
Kleine dingen anders plannen. Misschien steek je wat op van de afleveringen van de nanny.
Als je in een huurhuis woont, is het een optie om een extra service (klusjes in huis) te overwegen.
Wil niet alles tegelijk doen, helpt ook.
Ja,
inderdaad heb ik niet zo veel mensen om mij heen. Mijn ex heeft een grote familie maar dat contact is in de jaren na onze breuk langzaam verwaterd wat prima is. Rond een scheiding haken mensen af, niet zo zeer hun schuld maar gebeurt als je bijna altijd nee moet zeggen. Vriendinnen hebben juist in het weekend geen tijd ivm hun gezinnen. Dat betekent dus op zoek naar contacten voor in het weekend. En één dag klussen en één dag ontspannen is al het beleid, maar vaak ben ik zo moe dat er helemaal niets gebeurt en juist dan slaap.
Hulp zoeken, tsja zou dan ook weer in weekend zijn, maar ik realiseer mij heel goed dat er verandering moet komen.
Ex is heel geraffineerd en omdat ik diep van binnen nog een zwak voor hem heb, ben ik heel makkelijk te manipuleren en daarmee heb ik mezelf dubbel te pakken ten eerste omdat ik zelf het laat gebeuren en ten tweede omdat ik ontzettend boos wordt als hij wederom niet open en eerlijk is. Gelukkig heeft hij nog niet door dat als hij juist open en eerlijk zou zijn ik nog meegaander zou worden uit blijdschap en omdat ik graag help. Belachelijk, echt tijd voor verandering.
Hoe oud zijn jouw kinderen?
Misschien heb je het al geschreven, maar hoe oud zijn jouw kinderen? Is het niet zo dat als jullie daar met zijn drieen wonen, jullie de taken ook (meer) met zijn drieen kunnen doen?
Ook hier
Ook hier een soort gelijke situatie dat vader verder op is gaan wonen en door de week niet meer kan. Ik heb 1 dochter van 7 en is elke vrijdagmiddag en zaterdag bij vader en om de week ook de zondag. Doordat ze er vaak in het weekend niet is heb ik er voor gekozen om door de week minder te werken met wel elke zaterdag (winkelwerk). Dan ben ik door de week wel vaker thuis met haar. Ik werk 22 uur in de week gemiddeld en kan evengoed rond komen met hulp van alle toeslagen. Hoe oud zijn je kinderen en kun je in het weekend werken? Ik heb iets van dat door de week meer werken komt wel weer als ze groter is. Zolang ik rond kan komen van een minimum inkomen vind ik het wel prima. Heb je ook wat meer vrije ochtenden voor jezelf..
Emine, Blush,
De kinderen zijn 10 en 6 jaar, dus nog jong om echt taken op zich te nemen. En op zich kan ik best goed schuiven met werktijden zeker bij studiedagen en dat soort dingen, dat is erg fijn.
Zo herkenbaar
Die eerste tijd alleen. Ik voelde me een afgedankte dweil die in een hoek werd gegooid. En dat er dan van alles over me besloten werd terwijl ik alles gewoonweg niet kon bevatten. zet (eventueel met behulp van iemand) op een rijtje wat je echt wel en echt niet wil.
De zondagavond, kan dat geen vrijdag worden, of eventueel ook de vrijdag erbij? En vooral: 50/50 de vakanties zo houden hoor! Ook al vind ik het nog steeds wel (heer erg)wennen als mijn 4 kinderen weg zijn (nog steeds na 5 jaar), het geeft me wel wat ruimte, letterlijk en figuurlijk.
En dat jij dan extra vakantie op zou moeten nemen..... pffff.
Niet mee eens....
Narcis,
Ik ben het niet helemaal met je eens over het doen van taken in huis hoor. Ik heb het natuurlijk niet over het schoonmaken van de wc of het lappen van de ramen, maar een kind van 10 kan prima eenvoudige zaken doen als de afdroog of de was van het rek halen, die jij dan vervolgens opvouwt. En eentje van zes is prima in staat om (samen met jou) het eigen speelgoed op te ruimen. Alle beetjes helpen.
Behoort een gesprek met je werkgever tot de mogelijkheden? Kun jij aangeven dat je eigenlijk gewoon overspannen bent en de indeling niet meer trekt? Je stevent volgens mij regelrecht af op totale instorting en daar is een baas toch ook niet bij gebaat. Over het algemeen hebben ze liever dat je het aangeeft en samen een oplossing zoekt, dan dat je straks werkelijk niets meer kunt.
vakanties
Je zegt dat je ex absoluut geen 50-50 vakanties wil omdat hij niet minder wil werken. Wat een drogreden. Hij hoeft helemaal niet minder te gaan werken, hij moet opvang regelen. Punt. Hou je poot stijf, hoor!
Opvang etc.
Klopt, mijn ex-man kan opvang regelen voor zijn deel van de vakantie en daar hoeft hij niets voor te doen want die is voor aantal dagen al geregeld, probleem is dat hij de tijden niet kan halen. We hebben we het wel eens zo geregeld dat ik ze (voor hem) ophaalde maar dat wil ik niet meer, ik ben dat gerace tegen de klok de hele week zo zat. Zijn dagen zijn opvang, helaas weigert hij dit en wil nu dus minder vakantieopvang in ruil voor de zondagavond/nacht. En nu hij dat niet via mij voor elkaar krijgt probeert hij het nu via huisarts en/of maatschappelijk werk onder het mom mij te ontzien, het begint me steeds duidelijker te worden.
Klopt, kinderen kunnen kleine taken doen.
En Emine, begrip van werkgever zal er niet zijn, tweede contract loopt in oktober af en er worden geen vaste contracten gegeven en ik ben dus nu tussendoor ook aan het solliciteren, en dat gaat beter vanuit een werkende positie. Ik heb er wel over gedacht om me ziek te melden maar ben bang dat ik dan juist instort, ik werk liever. Dat werk loopt overigens door alle gedoe en slaaptekort niet echt goed, grrrr; af en toe!
haal/brengtijden niet halen
dan regelt hij maar een werkstudent, een vader uit straat met dezelfde leeftijd-kinderen etc.
Beetje creatief moet die man van jou worden.
Dat zou je nog kunnen doen: een hele lijst opties naar hem mailen en als huisarts/maatschappelijk werk contact met je zoekt kun je zeggen: wat fijn dat jullie hem willen gaan helpen, want ja, hij vindt het toch wel moeilijk om een beetje praktisch te worden, ja mannen hè (met een fikse knipoog). Want je zegt terecht: hij heeft het probleem, niet jij. En als je op deze luchtige wijze het ook met je kinderen communiceert dan kan hij het je ook niet gaan verwijten dat jíj aan het tegenwerken bent. het wordt dan duidelijk dat hij het nog niet zo goed kan regelen maar dat hij z'n best doet . . .
gr Angela
En als je contract niet verlengd wordt?
...wat zijn dan de gevolgen? Ga je er dan echt heel hard op achteruit? Ik zou het toch uitrekenen als ik jou was en me dan afvragen of het je echt je gezondheid waard is. Als je bang bent om in een gat te vallen dan kun je ook overwegen om vrijwilligerswerk te doen.
Ja hallo zeg!
Hij wil in de vakantie niet racen tegen de klok en dus mag jij het doen? NEE! Hij doet het zelf, of hij regelt een andere oplossing. Potver, hij heeft zelfs een partner. Dan vraagt hij haar maar een paar dagen per week, net als andere ouders dat doen. Of hij regelt een haal-brengregeling met de ouders van andere kinderen die naar dezelfde opvang gaan, net als andere ouders dat doen. Of de buren, of opa en oma, kennissen. Maar jullie zijn gescheiden en hij is verhuisd, hij kan van alle mensen net niet meer op jou rekenen.