ex die alles ontloopt

Min of meer

Eigenlijk wil ik het niet toegeven want ik zit nog volop in het proces om het te verbeteren. De kinderen zien hun vader een weekend per 2 weken en in de vakanties. Hij blijft het contact afbouwen. Het is niet dat hij niet van zijn kinderen houdt maar heeft het te druk met zijn nieuwe leven en wil het alleen op zijn manier. Voor de kinderen wordt het dan zo'n feestpapa. Ik ben nu aan het overwegen om meer omgang via de rechter af te dwingen maar dat gaat voor mijn gevoel heel ver en ik vrees dat dat de relatie als ouders geen goed doet.
Bij ons breng ik de kinderen en hij brengt ze terug. Ik heb na vele vakanties alleen opgevangen te hebben nu wel de harde eis gesteld dat hij echt de helft op zich moet nemen maar heb daar nog geen definitief antwoord over.
Lees ik nu jouw kinderen nu hun vader helemaal niet meer zien?
Je schrijft "ik wil hem dat laatste stukje vrijheid niet gunnen" maar daar gaat het niet om, daar mag het niet om gaan.
En ga advies inwinnen over kinderalimentatie.

Eigen kracht

Donna, GELOOF in eigen kracht. Waarom stel jij jè zo afhakenkelijk op voor dat klein beetje contact en liefde.
Durf grenzen te stellen mbt ophalen en brengen.

Wees t goede voorbeeld voor jouw kinderen...Door een moeder met zElf respect te zijn.

Kennelijk is t een loser, iemand die geen alimentatie wil betalen, die zn kinderen van liefde onthoudt vind ik een loser.

Er zijn genoeg vrouwen die hun kinderen alleen opvoeden en t ook goed doen.
Ik ben daar een voorbeeld van. Altijd alleen gestaan voor mijn zoon. Deze maand sluit hij zijn bachelor af op tu delft.
Ben trotse moeder. Aandeel vader in succes zoon?00000%

Ik kan als moeder kan niet alle pijn bij mijn kind wegnemen of voorkomen. Maar heb wel naar eer en geweten zijn vragen beantwoord waarvan ik t antwoord wist mbt Vragen over zijn vader . De rest mag hij aan zn vader vragen ooit als hij er nog behoefte aan heeft.
Ik kan t gedrag van de ander niet verantwoorden, dus mag zijn vader t zelf doen bij mijn zoon.
Natuurlijk is t vervelend en pijnlijk geweest voor mijn zoon op sommige momenten. En voelde ik mij een loser. Maar Dank zij mijn ontwikkeling heb ik dat stukje van, vader en moeder rol, los weten te laten en gekozen voor alleenstaande moeder rol

En resultaat; trotse moeder. Goede band met zoon. Wat ik wil zeggen, borst omhoog, hoofd rechtop met neus naar voren en STA ergens voor in het belang van jouwzelf en voor jouw kinderen. Wil hij meedoen, doe de deur open. Wil hij niet meedoen, sluit de deur. Geen KIERTJE maar sluiten

Succes

Handelen vanuit.....

Je kan handelen vanuit je ex willen treffen/zaken misgunnen, of dat wat goed is voor je kinderen. Daar moet je een hele duidelijke scheiding in maken. Kinderen naar hun vader sturen omdat je hem de vrijheid niet gunt kan heel slecht voor je kinderen zijn.

Ik zeg net als mijn voorgangster: stel je niet meer afhankelijk van hem op. Accepteer dat je niet op hem kunt rekenen en regel het zelf. Het is niet zo erg als dat het lijkt. Het zal je rust geven.

En voor die alimentatie heb je procedures.

trekken aan dode paarden

Om te beginnen: laat dat stukje "gunnen" los.

Ja, ik heb het ook meegemaakt. Ik heb continu aan dode paarden zitten trekken. Maar pa had andere prioriteiten.

Verder: natuurlijk moet je er alles aan doen om het contact met de andere ouder in stand te houden, maar waar ligt de grens? Ik was mijn vrijheid uiteindelijk ook kwijt omdat ik 100% zorg kreeg. Maar soms heb je geen andere keus. Bijvoorbeeld als die ouder echt geen oog heeft voor de kinderen en ze er echt voor spek en bonen bijhangen. Lijkt me voor zo'n kind ook niet prettig om te weten dat er geen plek meer voor hen is in het leven van die ouder, en dan toch telkens daarheen te moeten...

Wat de alimentatie betreft: staat dit vast in de uitspraak van de scheiding door de rechtbank? Indien ja: LBIO. Nu doen, want je kunt er later problemen mee krijgen als je onverhoopt een bijstandsuitkering moet aanvragen of als je kinderen straks aanvullende studiefinanciering willen (MBO).

Accepteer de situatie en stap uit je zelfopgelegde keurslijf

Wat betreft het aan het belang van de kinderen denken, het lijkt erop dat je je geweten wilt sussen, het hoort nu eenmaal zo dat het contact met de andere ouder gestimuleerd moet worden. Maar, zoals een ander ook al opmerkt, het is helemaal niet leuk als de belangstelling maar van één kant komt. Zelf ben ik ook kind van gescheiden ouders en ik vond die door mijn moeder geregelde bezoekjes aan mijn vader, waar ik zelf niet eens zoveel behoefte aan had, tenenkrommend. Ik was wel wat ouder dan jouw kinderen maar mijn (veel) jongere zus zegt er hetzelfde over.

De vader van mijn kind is van de aardbodem verdwenen en dat is wel zo rustig. Ik moet overal alleen voor opdraaien maar heb geen ergernis over afspraken die niet worden nagekomen. Weet je wat ook heel erg helpt bij het accepteren van mijn situatie als alleenstaande moeder? Toen ik mezelf destijds de vraag stelde of ik al dan niet aan kinderen zou beginnen, woog ik mee dat ik er misschien wel helemaal alleen voor zou komen te staan. Je kunt er nu eenmaal niet van uit gaan dat de vader er altijd zal zijn, of het nu uit onwil of vanwege ziekte of dood is.

onderstaand valt mij op

Ik heb altijd gezegd ik breng ze want wil hem dat laatste stukje vrijheid niet gunnen maar moet in belang van de kinderen denken
Strijd! het niet gunnen! En oh ja, ik doe het natuurlijk wel in het belang van de kinderen. er zijn rechters in Nederland die willen dat laatste stukje niet eens meer horen, als je maar zegt te handelen in het belang van de kinderen dan is het goed.
In dat eerste stuk, het niet gunnen lees ik woede, boosheid, verontwaardiging en wat al niet meer. Daar moet aan gewerkt worden om dat kwijt te raken, daarna kan je zeggen dat je handelt in het belang van de kinderen, nu geloof ik dat vooralsnog niet.

dames

wat mij in jullie reageerders opvalt is gelijk de aanname dat schrijfster het gelijk heeft en de ex is een lul, een loser.
Als ik een onderwerp heb over mijn ex, een vrouw dan ligt het veelal ook aan mij, waar twee vechten hebben toch twee schuld, waar rook is is vuur. we kennen het verhaal van ex niet, ja maar eddeped jij..... en hier, gelijk al na het eerste bericht loser dit, loser dat.
Jullie kennen ook nu het andere verhaal niet. Misschien is die man het wel zo zat wat er allemaal gebeurd ia, en we weten niet wat er gebeurt is. niemand van jullie die eens vraagt; goh is er een oorzaak, is er een reden? hoezo? waarom?

Het is een beetje "zie je wel, alle mannen zijn........(vul zelf maar in)

De reden Eddeped

Als je voornamelijk voor je kinderen zorgt wordt je vanzelf geconfronteerd met wat je kinderen nodig hebben. Als je alleen een weekendvader bent dan kan de rest van je leven er makkelijk tussendoor komen zeilen, want je ziet je kinderen niet. Het vraagt een extra inspanning om dan toch te zorgen dat je kinderen bij jou zijn.
Daar kan van alles tussenkomen en de zaak lastiger maken, maar speculeren helpt echt niet.
Ik zie moeders wel moeite doen om dat weekend overeind te houden uit eigenbelang, en dat snap ik heel goed. Alleen voor je kinderen zorgen is ook zwaar dus je wil dat weekend voor jezelf en soms ook voor contact met een nieuwe vrijer.
Echt wel vervelend als je dat op moet geven. Maar dat geeft ook een stuk rust als je weet dat jij het nou eenmaal bent en dat de andere ouder alleen bijdraagt als het hem of haar uitkomt. Dan kun je beter je houding veranderen. Lukt het wel dan is het meegenomen.
Steeds verwachten dat de ander zijn verantwoordelijkheden neemt gaat je echt niet in de koude kleren zitten, als dat vervolgens niet gebeurt.

Eddeped, start een ander topic

Waar het omgaat is dat je moet accepteren dat jij jouw ex niet kan veranderen. Niemand kan dat. Je kan er veel tijd in stoppen, veel strijd leveren, maar zo'n houding levert je niets op. Tenzij je met nog zo vol woede rondom de breuk zit, dat het eigenlijk wel lekker is om al je frustraties en agressie ergens op te kunnen botvieren.

Doorgaan zul je de manier waarop je ex zich gedraagt moeten accepteren. Afhankelijk van het geval en het soort gedrag kan je proberen er om heen te werken of moet je (helaas) accepteren dat er weinig tot niets mogelijk is met de ex in kwestie. Ik heb niet de indruk dat jij al zo ver bent, Ed. Hoe dan ook, start er een eigen topic over. Je breekt nu in op het topic van Donna.

TS, je kan een vader niet dwingen zich als vader te gedragen. ik heb ook zo'n vader. Het contact is volledig verwaterd, hij heeft ook mijn kinderen nooit willen ontmoeten. Ik weet niet eens waar hij woont. Maar er zijn vaders die later wel meer betrokken raken. Het is verdrietig om mee te maken en op toe te zien maar het is nog pijnlijker om naar de vader toegestuurd te worden en daar te merken dat je vader allang en breed afscheid van je heeft genomen.

Eddeped

Het is verbijsterend hoe jij dit soort topics weer naar je toe weet te trekken en meteen weer in de slachtofferrol schiet.

Dat jij telkens tegenwind krijgt, zou dat misschien aan jouw toon liggen waarop je de ongetwijfeld ellendige vechtscheiding telkens weer beschrijft?

Het is niet zelden de toon die de muziek maakt.

Zelfde advies Eddeped

TS krijgt hier eenzelfde advies als jijzelf. Je kunt je ex niet veranderen, alleen hoe je er zelf mee omgaat. Waarom zou je vragen wat er loos is met de andere ouder? Gaat dat je helpen? Nee dus. Er is dus geen sprake van aanhaken bij 'waar twee vechten hebben twee schuld'. Daar gaan we hier al helemaal niet over.

Oproep

Ik zou willen vragen om op te houden met te schermen met de term 'slachtoffer gedrag'. T is kwetsend naar mensen die t slachtoffer zijn. Net alsof ze t verzonnen hebben wat ze hebben meegemaakt. N slachtoffer gedraagt zich als n slachtoffer. En weet je waarom? Omdat ze slachtoffer zijn! Dit forum is n plek voor sommigen om hun diepste pijn te delen en te vragen om advies. Dat ksn alleen als je verteld wat er gebeurt is. Dan gaan schermen met ' dat is slachtoffer gedrag en dat mag niet' dan kunnen we alle hulp instanties wel opdoeken. Denk na voor je t zegt!!!

Doenja, helemaal mee eens

Er wordt zo vaak gezegd dat iemand in de slachtofferrol zit, alleen het woord al. En ja, er zijn mensen die nooit ophouden met klagen en zeuren, die ergens niet overheen (kunnen) groeien maar niemand doet dat bewust of graag. Mensen worden gekwetst en hebben hier last van, de een kan dat sneller verwerken dan de ander.
Soms lijkt het wel of mensen, al dan niet terecht, niet meer mogen klagen over iets dat hen is overkomen, alsof zij zo dom zijn om het zich te laten overkomen. De term slachtoffergedrag wordt ook vaak onterecht gebruikt bijvoorbeeld als iemand zich niet aan afspraken en er op aan wordt gesproken dat wordt degene die aanspreekt slachtoffer gedrag verweten en dat klopt niet.

anne, sally fruitella

ik heb 2 berichten geplaatst, het eerste is een reactie op het bericht van TS. Het tweede is een reactie op jullie dames in het algemeen en dan met name jullie reageren. in geen van beide stukken schrijf ik iets persoonlijks of over mijzelf in combinatie met eigen situatie. en wat zeggen jullie? Sorry hoor maar jullie slaan helemaal de plank mis. voor jullie ben ik een gefrustreerde mannelijke ex in een slachtofferrol. met deze vooringenomenheid bij jullie valt er gewoon niet te reageren.
Als jullie de enige willen zijn die mogen reageren of alleen reageerders willen die op jullie lijn zitten moet je dat gewoon zeggen.

slachtofferrol

helemaal mee eens. het is een dooddoener en diegene die het zegt, roept of adviseert vind zich meestal deskundig op dit gebied maar het is gewoon een dooddoener

Slachtofferrol en slachtoffer zijn

is in mijn ogen een groot verschil.

Je kunt een slachtoffer zijn van bijvoorbeeld een ongeluk waardoor je niet meer kunt lopen. Dan ben je een slachtoffer. Als je de jaren daarna elke keer alleen maar kijkt naar wat hebt verloren, dan blijf je hangen in je slachtofferrol.

Dat laatste gebeurt helaas best vaak. Mensen die in die slachtofferrol blijven hangen. Ik ben ook een slachtoffer van een vreselijke ex-partner. De laatste 4 jaar ben ik vernederd, uitgescholden, bijna in elkaar geslagen, zonder geld voor eten achtergelaten en op straat gezet. Alimentatie wordt door meneer niet betaald en ondanks dat zijn netto inkomen per maand 4x mijn netto inkomen is, verwacht hij nog dat ik hem geld ga geven voor onze dochter. Ja, daar kan ik iedere keer over zeuren. Ik kan ook genoeg voorbeelden aandragen van momenten dat hij verkeerde keuzes heeft gemaakt op het gebied van het opvoeden van onze dochter.

De kunst is om dit een plekje te geven en los te laten. Natuurlijk kun je advies inwinnen over moeilijke situaties, maar het is ook vaak de manier waarop het wordt gedaan dat een lezer het gevoel kan hebben dat de schrijver iemand is die in het slachtoffer gevoel blijft hangen. Het gezegde: "Achter de wolken schijnt de zon" geeft dat ook aan. Natuurlijk kun je in die regenwolken blijven hangen, helaas zie je de zon daarachter dan niet.

Is het goed dat een kind een vaderdagkado maakt voor de stiefpapa, nee, het zou eigenlijk moeten zijn dat een kind voor beide personen een vaderdagkado maakt. Wat het wel betekend is dat het kind stiefpapa lief vindt en blij is dat hij er is.

TS jij kunt je ex-partner niet veranderen. Het enige dat jij kunt doen is blijven melden dat jullie kinderen hem graag willen zien. Verder zul je het los moeten laten. Jij bent immers niet het slachtoffer, maar jullie kinderen. Geef de kinderen de ruimte om van hun vader te houden, om zelf contact met hem op te nemen (telefoon, whatsapp, e-mail, Skype). Geef bij je ex-partner aan dat hij de kinderen altijd mag ophalen voor weekendje na even overleg met jou.

Verder: leef je leven, met je huidige partner en de kinderen. Geef ze een liefdevol thuis waarop ze kunnen bouwen. Kinderen zijn heel flexibel, zeker als ze een goede fundering hebben. Zorg ervoor dat jij hun fundering bent. Kijk daarbij niet wat ze niet hebben, maar juist naar wat ze wel hebben.

Paddington

Jij hebt het begrepen.

En ja, ik heb ook e.e.a. meegemaakt. Geen fysiek geweld, maar wel een boel andere ellende. Dat was niet fijn, maar ik heb wel mijn leven weer opgepakt ondanks alle ellende en de gevolgen waar we nog regelmatig mee geconfronteerd worden. Maar we kijken inderdaad naar wat we nog wél hebben! Daar word je blijer van.

Sally

Maar waar je blij van wordt, heb je geen hulp bij nodig of vragen over. Het zijn de moeilijke, verdrietige zaken waar je hulp bij zoekt. Ik zie hier op t forum n tendens dat als je uitlegt waarom de situatie zo is, je vooral neergezet wordt als iemand met slachtoffergedrag. Dan schieten we ons doel voorbij, toch?
Ik heb ook veel mee gemaakt, en heb heel veel om dankbaar en gelukkig om te zijn. Veel successsen in mijn leven en elke dag neem ik een trede. Ik kan vanwege privacy en herkenbaarheid helaas niet al mijn goede dingen hier neerzetten. Daardoor lijkt het of sommigen alleen maar met hun ellende bezig zijn. Bijna niemand in mijn omgeving kent mijn ellende. Weet je waarom niet? Omdat mensen niet graag een verdrietig verhaal horen. En vanwege het ' blame-the-victim' gebeuren wat in de samenleving en dus hier gebeurt. Ik had gehoopt dat een forum als dit een uitlaadklep zou kunnen zijn voor het verdriet en de onmacht. Een plek waar je tips en advies krijgt. Waardoor je ECHT verder kunt of waardoor je je situatie kunt veranderen.

jij snapt het doenja

je gaat hier inderdaad niet vragen hoe bescherm ik mn ogen op dat heerlijke terras waar ik elk weekend zit achter mn glaasje rode wijn, je komt juist naar dit forum, een forum om antwoorden te zoeken op bepaalde problematiek. Als het dan al heel snel wordt afgedaan met " ja, maar jij zit nog heel erg in je slachtofferrol, kijk maar naar je andere problematiek. Het gaat telkens om je ex" ja dan zijn we hier zo klaar lijkt mij.

wilde ik net schrijven

Ik kan ook gaan schrijven dat ik me wild erger aan topics over; help ik heb teveel spaargeld en wat moet ik nu weer kijken op tv.
Maar dat doe ik niet. Ik vind ook dat als je je om dit soort dingen druk maakt je werkelijk een enorme leegte in je leven hebt en dat de topic starter het aan zichzelf te danken heeft. Doe ik niet.
Zo, ff benzine halen zodat ik met mijn zitmaaier mijn 1600m2 grasveld kan gaan maaien. Groeit zo hard he in de zomer. Pfff wat een werk.

Het gaat niet om de vragen

die worden gesteld.

Kijk maar eens kritisch naar de verschillende draadjes. Dan zie je dat er vaak juist wordt gereageerd met hele nuttige tips en adviezen. Zelfs als je alleen maar even wilt melden dat je er even doorheen zit, dan is daar ruimte voor.

Persoonlijk heb ik juist helemaal geen behoefte aan een forum dat vol staat van medeleven en alleen maar bevestigd dat je zielig bent.
Daarnaast probeer ik mij niet te ergeren, maar alleen te verwonderen. De wereld zit vol met mooie sterke mensen. Iedereen heeft zijn eigen kijk op zaken. Juist de mensen hier die mij een spreekwoordelijke schop onder mijn reet hebben gegeven hebben mij geholpen.

Vergis je er niet in, wat voor het ene persoon verschrikkelijk is, kan voor een ander persoon dagelijkse kost zijn. Als de dag niet je vriend was, is het leraar geweest.

Het enige wat de meeste mensen hier willen aangeven, blijf niet in je ellende hangen, ook niet hier. Het is alleen maar negatieve energie. Kijk naar de mogelijke oplossingen, misschien betekend het wel dat je een ander pad moet nemen. Juist voor het vinden van dat andere pad vind ik dit forum zo prettig. Mensen komen met oplossingen die ik zelf niet had bedacht, daar heb ik wat aan.

@Doenja, ik vind het erg jammer dat je zo sarcastisch reageert. Als je namelijk goed leest dan zie dat er hele duidelijke en in mijn ogen goede adviezen worden gegeven.

@Eddeped, natuurlijk zijn deze adviezen gekleurd. Het verhaal horen we namelijk alleen maar van de kant van TS.

tja...

Van je af schrijven, je hart luchten, het is heel menselijk. Ook ik heb daar af en toe behoefte aan als ik weer geconfronteerd word met een oprisping uit het verleden of van het exenfront. Maar het is vaak wel de toon die de muziek maakt. Uithuilen, van je afjanken, maar ook: weten dat je niet de situatie (of de persoon) kunt veranderen, maar wel de manier waarop jij er mee om gaat.

tip voor Doenja

Koop een geit

zeg ik ook niet

Ik zeg niet dat er geen goede tips worden gegeven. Ik zeg alleen dat er een groot koor is dat maar zit te zeiken over slachtoffergedrag. En als ik een ding weet over slachtoffergedrag is het wel dat het benoemen daarvan juist averechts werkt. Daarom zou je t alleen al niet moeten benoemen. Zien jullie dat niet? Meehuilen wordt ook niet omgevraagd. Maar sommige situaties zijn zo schrijnend dat ze enkel en alleen benatwoord kunnen worden met medelijden en meehuilen. Simpelweg omdat er geen oplossing is. Als je hier schrijft weet je t soms echt niet meer. T is dan zo fijn als je gehoord word, erkent, geloofd vooral.....

Wat mij nou zo irriteert

Iemand komt hier schrijven over problemen met een ex die alles ontloopt. Vanzelfsprekend horen we maar één kant van het verhaal, maar we denken en leven mee en geven voor zover mogelijk advies (waar TS mee mag doen en laten wat ze wil).

En wat gebeurt er? Eddeped kaapt het topic met een "ja maar ik"-verhaal.

Ook hij mag aandacht voor zijn problemen. En hij mag zijn eigen problemen best benoemen in een soortgelijk topic. Maar dit is: de topicstarter de pas afsnijden op een toon die allesbehalve prettig is. Want ja, TS kwijgt wel alle aandacht en hij niet. Ik citeer: "

wat mij in jullie reageerders opvalt is gelijk de aanname dat schrijfster het gelijk heeft en de ex is een lul, een loser.
Als ik een onderwerp heb over mijn ex, een vrouw dan ligt het veelal ook aan mij, waar twee vechten hebben toch twee schuld, waar rook is is vuur. we kennen het verhaal van ex niet, ja maar eddeped jij..... en hier, gelijk al na het eerste bericht loser dit, loser dat.
Jullie kennen ook nu het andere verhaal niet. Misschien is die man het wel zo zat wat er allemaal gebeurd ia, en we weten niet wat er gebeurt is. niemand van jullie die eens vraagt; goh is er een oorzaak, is er een reden? hoezo? waarom?

Het is een beetje "zie je wel, alle mannen zijn........(vul zelf maar in)"

Nee Eddeped, jij hebt OOK aandacht gehad!!! Naar jou is OOK geluisterd! En ja, ik gebruik de gehate (ook door mij - meestal) term "slachtoffer" als jij nu in andermans draadje wéér je gelijk probeert te halen op een huiltoon van "zij krijgt wel gehoor en ik niet".

Mijn excuses als het bot overkomt, ik neem zijn problemen ook echt wel serieus, maar ik krijg hier dikke rode vlekken van in mijn nek.