U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Even hart luchten en eventueel tips?
Mijn ex heeft een lange historie van vriendinnen hebben waar hij zijn oortjes naar liet hangen. Maar kon een hele lieve vader zijn toen zijn kinderen klein waren. hij heeft vier kinderen, drie uit een vroeger huwelijk, ik heb een zoon van net 17 met hem.
Mijn zoon gaat de ene week 2 dagen naar hem toe de andere week een. Nu wordt het wel wat minder want veel feestjes en zo.
Zoon is heel boos en verdrietig nu. Wat is het geval? Toen hij 11 was, switchte vader weer eens van vriendin. De ene week bracht Annie hem naar karate, de volgende week was zij ingewisseld voor Hetty en bracht die hem naar karate. Nieuwe vriendin had dochter van toen 16. Zij hebben hem altijd behandeld of hij dezelfde leeftijd was. Dat vond hij ook wel leuk natuurlijk maar had ook nadelen: ze vonden dat hij veel te weinig in het huishouden deed, maar ze vroegen ook niets, of begeleidden hem niet, hij moest het zelf aanvoelen... Hij kreeg daar alles verwijten over van zijn vader, die heb ik toen geschreven dat als ik hem hier dingen vroeg, hij daar altijd gevolg aan gaf, soms met een enkele herinnering, je weet hoe het gaat met jongens van 11, 12, 13, en up.
Toen mijn zoon 14 was nam vriendin van ex een baan 650 kilometer verderop. Zij en ex huurden daar een huis het huis hier bleef gehandhaafd en dochter van vriendin bleef daar in wonen. Ex reisde heen en weer om zoon te ontvangen in huis, dat wel. Maar vaak kwam die jongen dan op vrijdag alleen, zijn stiefzus was er maar dat had een vriendje en die negeerden hem...Hij kookt dan voor zichzelf. Hij zag zijn vader dan op zaterdag maar die ging dan vaak sporten. Weinig gezamenlijke dingen, Zoon voelde zich vaak eenzaam tussen de drie die veel meer bij elkaar waren. Ik vond het van het begin af aan onprettig voor zoon maar die gaf aan zijn vader te willen zien en het niet zo erg te vinden...
Maar nu... vorig weekend roept vader zoon bij zich: de Jansens (zijn partner en dochter) geven aan ' het helemaal gehad te hebben met zoon' de letterlijke redenen die zij geven:
- hij had de kat te laat eten gegeven (hij had gevraagd hoe laat de kat eten kreeg en stiefzus had gezegd 'voor het slapen'. Maar zij bedoelde om half tien daarmee en hij wachtte totdat hij zou gaan slapen dus halfelf, toen vond het ze onverantwoordelijk gedrag van hem)
- hij had per ongeluk een keer een flesje water en een andere keer een zakje je noodles van vriend van stiefzus gepakt. En ook excuses voor aangeboden maar was al te laat
- hij had aan stiefzus gevraagd "wat doen jullie met eten" en dat had ze opgevat als dat zij voor hem moest koken. Zij heeft nooit voor hem gekookt, Hij kookt altijd zelf en zegt dat hij het vroeg om te overleggen qua keukentijd. Ik geloof hem, ik ken hem.
- hij zou vast aan de drank en drugs zijn want een keer kon hij de deurbel niet vinden in de avond. Zo zat het niet. Zoon was nuchter (hij vertelt mij wanneer hij een biertje drinkt, wat hij eenkeer in de maand wel eens doet, twee biertjes met vrienden) maar zij had de deur op het nachtslot gedraaid dus hij kon er niet in en belde haar
Vader stuurde eergister een mail, uit het buitenland. Dat de jansens willen praten maar het gesprek met vader en de mail mag niet genoemd worden... Want het zou moeten lijken dat het uit zoonlief zelf kwam... En ja hij gaf hun gelijk; toen zoon zes was had hij eens in de vensterbank gekrast en daarover gelogen... En hij had ook zichzelf stiekem gitaar leren spelen, want toch heel kwetsend was voor zijn vader die zelf gitaar speelt (kind was toen veertien en wilde zijn vader ermee verrassen)
Mijn zoon is er kapot van. Hij is zo eenzaam geweest en heeft zo zijn best gedaan om er bij te horen (te veel om hier te gaan noemen). Nou moet hij als net 17 jarige knul met die drie volwassenen gaan praten die toch wel een front vormen. Daarna zal hij ze 5 weken niet zien...
(dus ook geen tijd om na het gesprek wat tot elkaar te komen)
Vader en partner hebben het al verbruid bij twee van de drie andere kinderen met zelfde soort dingen. Die willen hem niet meer zien. Derde vindt vader emotionele lapzwans (die halfbroer studeert psychologie) maar kan hem nog wel eens in de drie maanden zien voor een biertje
Zoon heeft mij gevraagd vader niet te schrijven oid voordat hij het gesprek heeft gehad. Wat ik respecteer en ook stoer van hem vind. Maar ik zie hoe hij er onder lijdt. Heeft al feesten en dingen voor school afgezegd. pfff
iemand tips hoe ik hem kan steunen?
Je kunt er weinig mee
Hij is 17 dus ik zou me er niet in mengen. Verder eigenlijk geen tips, maar ik vind het wel heel sneu voor hem. Hopelijk komt vader nog eens tot bezinning als al zijn kinderen zich van hem afkeren.
oh ja enook nog
Vader schreef ook nog dat de ruimte om zoonlief in huis te nemen tijdens studie nu wel weg was bij de Jansens. Ja het lijkt te onzinnig voor woorden allemaal maar zoon is echt geen aso figuur. Hier doet hij wel braaf zijn klusjes, ik hoor dat hij na feesten helpt opruimen en ook bij zijn halfbroer en -zusjes (met wie we goed omgaan ook al zijn de moeder en ik exen van dezelfde man) vinden ze hem superleuk en gezellig op vakanties ook omdat hij zelf eens een theedoek pakt etc.
Emotionele lapzwans
Wat een mooie uitdrukking, hoewel het natuurlijk ook droevig is. Niet alle volwassenen zijn even emotioneel gerijpt.
Ik bevestig mijn kinderen in hun ervaring met hun vader en vraag ze wat ze er van vinden. En moedig ze aan om het zelf met meer respect naar anderen toe te doen. Uiteindelijk ga je over jezelf. Hoe droevig het ook is dat je meer bevestiging zou willen krijgen van een ouder dan je nu krijgt.
Vinden jullie dit ook niet knap?
Zo ongelooflijk trots op de emotionele intelligentie van mijn zoon van 17! Dit is wat hij zijn vader antwoordde
"in dit mailtje zal ik niet in gaan op de inhoud van het hele gebeuren. Ik wil alleen maar even melden dat ik merk dat het voor mij onmogelijk is om zaterdag te doen alsof ik alles voor het eerst hoor. Graag zou ik zaterdag een volledig eerlijk gesprek hebben met jou en de Jansens maar ik heb het gevoel dat ik al te veel weet en mij hierdoor alleen maar ga afsluiten omdat ik niet wil weggeven dat ik al dingen weet. Ook bezit ik simpelweg niet de acteervaardigheden om geloofwaardig over te komen dat ik niet van de situatie af weet. Naar mijn mening kan dit gesprek nooit een eerlijke toon krijgen omdat ik niet mijn kant kan delen en alleen maar aan termen kan voldoen.
Ik snap dat jij mij deze dingen alvast vertelt om de schok te besparen en om het te laten lijken alsof verandering helemaal vanuit mezelf komt, ik snap ook dat dit komt vanuit goede bedoelingen. Maar ik hoop dat jij ook kunt begrijpen dat ik het gesprek nu nooit tot een diep en oprecht punt kan laten komen. Misschien is het voor jou of voor jullie ook niet per se nodig om een volledig eerlijk gesprek te hebben, maar ik heb het idee van wel en zelf heb ik het gevoel dat we binnenkort weer in zo'n zelfde situatie zitten als we nu niet van alle kanten eerlijk kunnen zijn.
Ik vind dat jij het recht hebt om te weten dat ik zo over de situatie denk. Ik wil graag het gesprek aangaan op een manier waarop zij mij beter kunnen leren kennen in plaats van dat ik altijd zo afgesloten ben, maar de kans op afsluiting zou waarschijnlijk wel het geval zijn als het gesprek niet in eerlijkheid kan plaatsvinden."
BAM! ik doe het hem niet na . Loop naast mijn schoenen (natuurlijk zijn namen veranderd)
sollen
Ik begrijp niet helemaal waarom 'de Jansens' willen praten. Om hem alle verwijten nogmaals te doen? Mede te delen dat hij niet meer welkom is?
Het is een lange brief, maar komt erop neer: 'waarom moet ik met jullie praten? jullie moeten mij toch niet.' Er lijkt continu van zijn verkeerde bedoelingen uitgegaan te worden, dat lijkt mij niet best voor zijn zelfvertrouwen. Dus wel knap dat hij z'n brief eruit weet te persen. Hopelijk komt dit over bij zijn vader. Vooral dat gebrek aan acteervaardigheden vind ik heel goed gevonden :-)
Vreselijk, om jezelf de hele tijd weer goed te moeten praten en alles weer recht te moeten breien. Jee 17 en nooit 'fouten' mogen maken, die dan nog niet eens 'fouten' zijn, hoe jaag je je kind weg? Mooi dat hij het nu zat is niet met zich te laten sollen.
Steun hem maar, al kan je nooit dit gat opvullen, een mens krijgt in z'n leven wel vaker onterechte verwijten, maar van je vader is wel erg zuur.
Mijntje
Je hebt zo gelijk, dat is wat mijn zoon het meeste pijn doet: de onterechte verwijten die ook nog eens over kinderachtige dingetjes gaan. Het verscheurt mijn hart als ik zie hoe getroffen hij hier door is. Ik begrijp ook niet dat ze willen praten en zou het liefste zien dat mijn zoon zijn halfbroer meeneemt. Maar dat wil hij niet. Ik steun hem natuurlijk, maar ik ben van binnen ook heel verdrietig en kwaad op ex en partner dat ze het kind op deze manier pijn doen.
Ik weet ook niet waarom het allemaal moet. Misschien willen ze gewoon het huis voor zichzelf. Feit is dat de Jansens binnen hun eigen familie ook constant dit soort ruzies hebben en dus ook met de andere kinderen van ex. Dat verzacht het enigszins voor zoonlief.
tribunaal
Wat vreselijk deze situatie.
Willem ze ALS een tribunaal je zoon even gaan vertellen wat hij allemaal fout doet? En waar gaat het helemaal over?!
Maar goed, knap dat hij die mail gestuurd heeft. Toneelspelen gaat hem inderdaad niet worden.
Maar wat ik echt nog erger vindt is dat
1) zijn vader niet voor hem (zijn eigen zoon!!) op komt maar kant kiest van zijn vriendin en dochter, en
2) dat ze als een tribunaal dat met je zoon willen bespreken.
Ad 1)
Dir vind ik het meest pijnlijke.
Dat zijn vader ook van het negatieve in jullie zoon uitgaat.
Een vader die zijn zoon sowieso maar weinig tijd samen heeft gegund (en veel tijd in zijn huis alleen), en sowieso al jaren meer tijd besteedt aan andermans kinderen dan aan zijn eigen zoon. Hoe pijnlijk.
En dan als vriendin en dochter geërgerd zijn, niet eens voor zijn zoon opkomt maar zijn oren naar hen laat hangen. Niet even objectief kijkt van "waar hebben we het nu over?" en "wat doet mijn zoon voor allemaal wel geweldige dingen om trots op te zijn?" en evt. "dochter doet ook wel eens niet fijne dingen, en andere kinderen ook, dus dat doen alle pubers wel eens."
Ad 2
Zo'n tribunaal is echt heel erg. Als ik zoon was zou ik alleen al hierom geen gesprek willen voeren.
Toevallig heb ik een tijd geleden een tribunaal van man en 2 kinderen tegenover me gehad. Zij deden het alsof ze iets leuks wilden vertellen, maar wisten dat ik het niet leuk vond. En dan met zijn drieën. Vanwege herkenning wil ik er niet over uitwijden, maar het was nogal ingrijpend (hun "leuke" idee). Door doe tribunaalvorm en vervelend nieuws ben ik toen bijna in huilen uitgebarsten. Terwijl ik volwassen ben en het om 1 volwassene en 2 kinderen gaat
Bij jouw zoon is hij kind en zitten er 3 volwassenen (waaronder zijn eigen vader!) tegenover hem.
Echt, niet doen.
Als er iets is, zou vader het in een open gesprek in zijn eentje met zoon kunnen bespreken. En dan zouden ze kunnen zien wat er mee gedaan kan worden, als er al iets aan gedaan kan worden. En misschien kunnen ze dan ook bespreken wat zoon minder fijn vindt en of daar iets aan gedaan kan worden.
Bah, wat een nare vader die er echt niets van snapt. Slappe zak om mee te praten met vriendin en dochter.
Ik heb erg te doen met je zoon.
Anika
Ik ben het helemaal met je eens, maar wat kan ik? Zoon zegt zelf het gesprek wel aan te willen gaan. Ik zei nog maar doe dan eerst met je vader of desnoods met je halfbroer erbij. Maar dat wil zoonlief niet. Een van die drie opties zou sowieso de boel doen knallen... Dus welke keuze heeft hij?
Keuze
'Dus welke keuze heeft hij?' Nou ja, wel of niet gaan. Maar hij gaat een stap verder en geeft een gemotiveerde keuze aan, waarin hij onderbouwt wat voor hem zin en onzin is van het gesprek. Heel knap.
Tsjor
Ja he Tsjor?
" hij onderbouwt wat voor hem zin en onzin is van het gesprek." Ja dat vind ik ook knap en het is tekenend voor zijn persoonlijkheid: hij lijkt soms teruggetrokken (voor mij niet) maar er zit een heel rechtgeaard persoon onder die weet wat hij wil. Neemt niet weg dat ik toch een gespannen 17 jarige weg zie gaan tien minuten geleden. Het gesprek is nu. We gaan het zien
Brief online
Marga, wat vind je zoon er van dat je zijn brief online hebt gezet?
Ik bedoel
Het is zo'n persoonlijk verhaal. Had je de inhoud niet in twee zinnen kunnen samenvatten?
Misschien vind je zoon t prima hoor, dat zijn brief of mail nu voor iedereen te lezen is. Maar mij lijkt dat de zorgvuldig afgewogen inhoud alleen voor zijn vader bestemd was.
Als je zoon t delen prima vindt, dan heb ik niets gezegd😊
Veer
Hij vindt het prima
Fijn!
Het is een sterke tekst. Jammer dat het zo loopt voor hem. Maar het klinkt of hij zich prima staande zal houden.
benieuwd
Ik ben benieuwd hoe het gesprek verlopen is. Ervan uitgaande dat zijn vader van tevoren zijn mail heeft gelezen. Je mag hopen dat die vader er wat mee doet.
Kennelijk heeft vader niet bedacht dat het gesprek in deze vorm (dus) niet zo'n goed idee was en is het gesprek naar ik van jou begrijp wel doorgegaan. Hopelijk dat zijn vader zich in het gesprek nog wel iets beter heeft opgesteld en niet volledig de kant van zijn vriendin en dochter gekozen.
nog niets gehoord, maak me zorgen!
lief dat je er naar vraagt Anika. Het gesprek begon om 2 uur en heb nu nog niets gehoord. Maak me zorgen: zoon kan wel een of twee uur sterk zijn maar op een gegeven breekt hij, zeker met drie mensen en ook nog volwassenen tegenover zich die ook nog een front vormen.
En dan ben ik bang dat hij zich zelf toch gaat compromitteren en toezeggingen en alles doet waar hij later niet achter staat. En dat hij toch niet gezien wordt...
Ze hebben daar geen idee wat hun opstelling teweeg brengt: hij is al de hele week zo van slag dat hij geen school, sport of wat dan ook kan doen. Wel een goed gesprek - op hun verzoek- met mentoren op school gehad. Heeft vader c.s. ookgeen weet van
Zou hij sowieso daar blijven?
Ik kan me voorstellen dat je je ongerust maakt.
Heb je al een appje gestuurd naar je zoon? Of is dat not done?
Ja sms gestuurd. Niets terug. Hij zou als het goed is terugkomen maar me ook meteen wat laten horen.
maar is zie op de app
dat hij het laatst om half twee op zijn telefoon keek..
checken
Het is wel heel laat nu.
Misschien de vader appen? Of doe je dat nooit?
En anders je zoon bellen?
Of de vader bellen?
Ik denk dat je gezien de omstandigheden wel contact kunt zoeken.
Kan me ook niet voorstellen dat ze al 4,5 uur aan het praten zijn. Mag hopen van niet.
en: "hij is al de hele week zo van slag dat hij geen school, sport of wat dan ook kan doen. "
Oei. Nog heftiger dan ik het al vond.
Oftewel, niet te lang wachten met contact zoeken om van je zoon zelf (!) even te horen hoe het met hem is.
contact gehad
Ja zoon belde. Ze waren veel later aan het gesprek begonnen omdat ze nog in de tuin bezig waren (....!)
Zoon vond het gesprek meevallen omdat de Jansens eigenlijk van het begin af aan de hand ook in eigen boezem staken. Ze wisten niet dat vader zoon de brief had gestuurd... Op zich gaven de Jansens ook toe dat zij van hun beter hadden moeten communiceren etc.
Maar zoon vindt de rol van zijn vader wel heel bedenkelijk en wil hem dat ook nog wel vertellen.
Ik zelf ben nu helemaal leeg en voel me eigenlijk shit. Zoon is zo depri geweest, ik heb hem zo aangeslagen gezien... en dit "hij is al de hele week zo van slag dat hij geen school, sport of wat dan ook kan doen. " ziet niemand daar. Ze zien elkaar over vijf weken (persoonlijk zou dan na zo'n gesprek met zoon iets leuks plannen om de banden aan te halen als ik hun was) en hoe hij zich echt heeft gevoeld zien ze niet.
Ik weet dat het niet over mij gaat maar ik voel me een dumpput... hele week heeft in het kader hiervan gestaan, feesten zijn afgezegd, sport is afgezegd, mentoren hebben hem gecoacht, ik heb hem gecoacht, verjaardag van zijn beste vriend kon niet... en hier was het intussen heel zwaar en intens. En behalve hier kan ik het niemand vertellen. Voel me helemaal leeg
marga
Jeetje, ik kan me zo goed voorstellen dat je helemaal leeg bent!!
het gesprek op zich is dus eigenlijk nog meegevallen. maar wat een energie gaat erin zitten als het er zo beroerd uitziet. je zoon moet zeker nog maar ens goed met zijn vader praten, maar heel vervelend dat ze nu op vakantie gaan...
Dank juf Ank
Intussen heb ik met een andere ex van hem gebeld. De moeder van mijn zoons halfbroer en -zussen uit een huwelijk voor het mijne. Zij heeft ook veel meegemaakt met ex en de kinderen en ze zijn dol op mijn zoon. Het hielp echt
ander ex
Tjee wat heftig allemaal.
Gelukkig dat het mee viel. Beter dan andersom.
Misschien is het goed dat je zoon, na de vakantie dan, aan zijn vader en zijn vriendin plus dochter vertelt hoe zwaar hij het heeft gehad. Wat dit allemaal met hem deed. Als je wilt dat anderen meer rekening met je houden kan het helpen meer van je emoties te delen (zonder boos je agressief te worden).
En misschien helpt het je zoon als hij nog even contact met de andere ex kan hebben bijvoorbeeld?
Zijn vader heeft misschien niet voor niets meer exen? Het zou zomaar kunnen dat hij weinig inlevingsvemogen heeft en daardoor wat "onhandig" gedrag vertoont? En ja, dat is naar voor zijn omgeving (en zoon), maar misschien kan hij dat niet zo makkelijk veranderen?
Anika
ja het is toch voor zo'n een soort anti-climax. Noch vlees noch vis. De Jansens vallen mee maar zijn vader heeft toch niet voor hem gekozen, maakt weinig verbinding, is alleen bezig met vriendin. Inderdaad een empathisch dieptepunt. Zoon heeft contact met andere ex en halfbroer/zussen. afgelopen week niet omdat hij het niet wilde latenknallen tussen iedereen.
Tja voor wat betreft het vermogen tot empathie van mijn ex. Hij kan dat wel, hij kan dat heel goed... als je zijn partner of een jong kind van hem bent. Maar... dat houdt hij dan meestal niet vol en laat je van de ene dag op de andere vallen. En dan kan hij keihard zijn. En dat is verbijsterend en traumatiserend als je dat overkomt, als volwassen vrouw maar natuurlijk helemaal als kind.
Ik heb dat nu bij vier vrouwen en vier kinderen zien gebeuren. Het is twisted maar zal niet veranderen. Ik heb ook geen zin begrip voor hem te hebben omdat hij zo slachtoffers maakt en weigert naar zijn rol te kijken