Erg eenzaam na beslissing

Jammer

Wat jammer voor je dat je "vrienden" het laten afweten. Als mensen geen energie meer in je willen steken, is dat altijd een harde klap, is mijn ervaring. Maar op hun beurt zijn zij het niet waard om er te lang over te treuren. Ik zou er mijn sporten zeker niet voor laten vallen, misschien naar een andere sportschool als het echt te pijnlijk voor je is. Wellicht hengel je daar op termijn wel een paar nieuwe vrienden binnen.
Mijn vriendin vond het na haar scheiding heel moeilijk om een nieuwe eigen vriendenkring en een leuk sociaal leven op te bouwen, zij had ook nog last van geldgebrek. Zij is heel actief geworden via de site van "ouder alleen" door met op die site voorgestelde uitjes mee te gaan, bijvoorbeeld naar het strand, een avondje dansen, naar barbecues enz. Soms ging ze alleen mee en soms samen met de kinderen. In het begin vond ze het heel eng, want allemaal nieuwe mensen maar nu heeft ze er een enorm hechte vriendenkring aan overgehouden en ik ben bijna nooit met haar afspreken omdat haar agenda bomvol staat met leuke afspraken.

In nood leer je je vrienden kennen

Helaas maar al te waar.
Ik heb diverse periodes met nood gehad in mijn leven.
Tegenwoordig heb ik nog 2 vriendinnen.
De rest is vervallen tot kennis.
Waar ik geen energie in stop en geen spijt bij voel.

Persoonlijk ben ik zeer tevreden met mijn bestaan als "huismus"
Ik mediteer en lees veel.
Ik voel me in de gelukkige omstandigheid dat ik heel goed alleen kan zijn en erg tevreden ben met mijzelf.
Dit heeft ongeveer 1 jaar geduurd, voordat ik deze staat van "zijn
met mezelf" accepteerde.

Als mensen me nodig hebben, dan ben ik er onvoorwaardelijk voor hen.
Een van mijn motto's is, verwacht niets van een ander, dan valt alles mee.

Getrouwd vs ongetrouwd

Ik heb vooral ervaren dat zodra je gescheiden bent er een dusdanige kloof ontstaat met (nog of weer) getrouwde vriendinnen, dat die vriendschappen uiteindelijk doodbloeden. Dat ligt niet perse aan de een of de ander, maar de levens en verplichtingen zijn gewoon te verschillend.

Ik bouwde na mijn scheiding langzaam een netwerkje op met andere alleenstaande moeders en steevast als er eentje ging trouwen, dan verwaterde het contact. En nu ik zelf weer getrouwd ben, heb ik nog weinig contact met de alleenstaande moeders van toen. Ik heb het persoonlijk nooit als probleem ervaren, maar gewoon als 'hoe dingen lopen.'

Waarschijnlijk is dit niet helemaal een antwoord op je vraag want je vraagt vooral naar bestaande vriendschappen, maar misschien helpt het je wel (een beetje) aan een antwoord?

Wat naar voor je!

Ik kan me heel goed voorstellen dat jij je eenzaam voelt.

Ik heb die ervaring gelukkig helemaal niet. Ik lig nog in scheiding, nu al bijna 2 jaar, maar er is maar één vriendin die het heeft laten afweten.

Onze andere vrienden helemaal niet. Wel is het zo dat ik altijd tegen hun heb gezegd dat zij van mij geen partij hoeven te kiezen. Verreweg de meeste hebben geen contact meer met mijn ex. Dat is door zijn eigen toe doen, maar dat terzijde. Ik kan mij wel voorstellen dat hij zich soms ook heel eenzaam voelt. Ondanks alles vind ik dat heel erg rot voor hem.

Ik hoop dat jij snel weer leuke contacten maakt. Ik weet wel van mijn moeder, die een aantal jaar geleden naar een andere stad is verhuisd dat het voor haar heel erg heeft geholpen zich aan te sluiten bij een aantal hobby cubjes. Misschien ook iets voor jou? Er zijn volop mogelijkheden te vinden, van freubelen, tot eetclubjes of filmclubjes.

Heel veel sterkte!

Wat naar

Wat naar dat je vriendinnen het zo laten afweten. Ik heb gelukkig niet dezelfde ervaring als Emine. Getrouwd/gescheiden/alleenstaand status heeft gelukkig geen invloed gehad op mijn vriendschappen. Ik snap ook niet waarom het dat wel zou hebben. T
Het is zeker waar dat je in tijden van nood je vrienden leert kennen en het kan zo ontzettend pijn doen als mensen die je zo dicht bij staan dan opeens verdwijnen en eigenlijk helemaal geen vrienden waren. Ik begrijp dat ook niet maar je hoort het altijd weer en ik heb het zelf helaas ook meegemaakt. Dat waren dan natuurlijk nooit echt vrienden eigenlijk maar ja daar schiet je weinig mee op.
Het heeft weinig zin natuurlijk om je energie meer in die mensen te steken maar daarom is het nog wel ontzettend rot.

Vrienden

Vrienden van tijdens mijn huwelijk heb ik niet mee kunnen nemen, omdat ik letterlijk gevlucht en ondergedoken ben. De anderen die ik ontmoette, meestal ook alleenstaande mama's, ontmoette ik via de school vna mijn kind. Daar was dus niet perse een club voor nodig. Ook deed ik mee aan alle buurtactiviteiten en ging ik geregeld naar een binnenspeeltuin waar je dan weer veel weekendvaders tegenkwam....soms ook dezelfde. Overigens was ik daar absoluut niet op mannenjacht (ot:wilde absoluut geen man met kind, omdat ik wist dat mijn ex ons nog lang zou najagen), maar het sloot wel gemakkelijk aan daar.

ja hier ook

Na mijn beslissing om te scheiden en na het vertellen een jaar of 2 terug, heb ik nooit de vraag gehad: hoe is het nou eigenlijk met jou. De enige vraag die ik heel af en toe kreeg was: heb je al een huis?
Denk dat wat anderen hier zeiden, dat je via via weer andere vrienden krijgt, waar is.
Alleen doet het wel pijn dat de mensen in jouw en mijn omgeving blijkbaar alleen "meereizen" als het gemiddeld goed met je gaat terwijl je zelf al met je pannetje soep klaarstaat als er een snottebel dreigt bij de ander ;-)
Heb er al eens met anderen over gesproken: waar zit m dat nou in. Ook dat mijn ex ineens gezien werd als de zielige man en zelfs mijn vriendin hem vroeg om met haar te sporten, terwijl hij onze 3 grote kinderen nog bij zich heeft, nog in "ons" huis woont en hij de oorzaak van de scheiding was. Blijkbaar is hij nog een volledig gezin en daardoor op gelijk level wat iemand hier zei?Of is een man sowieso zieliger bij een scheiding? Of juist aantrekkelijker?Of vinden mensen het ongemakkelijk? Of zijn mensen bang te moeten kiezen?( altijd gezegd: doe wat je wilt, van mij hoef je niet te kiezen).
Enfin, ik kom er niet uit, zoveel mensen zoveel meningen/ervaringen. Maar leuk is het niet en je aansluiten bij nieuwe clubjes, verenigingen, daar had ik heel de energie niet voor toen, dat kwam pas veel later.