Eerste ontmoeting kind en mijn nieuwe vriendin

ja nogal

lijkt me wel, ja, als ze zo reageert.... ik vind het zelfs nogal onbeleefd en bot. Alleen daarom al - slechte manieren, onbehouwen opmerkingen - zou ik al afknappen hoor. Is ze wel vaker zo bot?

Is ze wel eens komen eten bij je, terwijl je kind erbij was?
Of koffie drinken ofzo? Of was dit de eerste afspraak en dan meteen wat langer/buitenshuis?

gr Angela

Kinderloze mensen

Hebben soms onrealistische opvattingen over kinderen en wel de wijsheid in pacht wat je wel of niet zou moeten doen. Ik zou direct duidelijk maken dat het jou kind is en jou opvoeding en dat je graag zou willen dat ze op zoek gaat naar een goede relatie met je kind zonder opvoedhouding.

Eerste keer

Dit was de eerste x, merkwaardige is dat ze bij Bureau Jeugdzorg werkt. Daar ben ik ook bang voor, dat ze door haar werk meteen patronen ziet etc. Allemaal prima hoor advies etc maar wil niet dat ze mij constant gaat vertellen hoe of wat. Het was voor mij vooral de manier waarop en ook al meteen bij de eerste ontmoeting.

Deskundigen

Bureau jeugdzorgmedewerkers hebben geen pedagogische opleiding maar subjectieve politiek angehauchte opvattingen bij een maatschappelijk georienteerde opleiding. Je kunt haar vragen die subjectieve meningen op haar werk achter te laten en wat je kind aangaat haar best te doen een leuke relatie op te bouwen en het opvoeden aan jou over te laten.
Als ze dat kan want nu zeg je wel zo wat. Ze zien zichzelf als deskundig wat ze dus niet zijn.

Nou....

Ik denk dat dit het verschil is tussen theorie en praktijk. Dat zie je heel veel bij jeugdzorg, ze weten allemaal heel goed hoe het moet, maar hebben zelf geen kinderen. Dan weet je in mijn ogen dus helemaal niets.

Je zegt dat je bang bent dat ze 'dingen ziet.' Bedoel je bang in de zin van dat je geeng oedkeuring vindt of bang in de zin van dat ze je via haar beroep het systeem intrekt?

Tijd voor een goed, en helaas beslissend gesprek vrees ik.
Luister naar je gevoel; dit voelt niet goed en is idd het begin van een moeilijk verhaal waarschijnlijk. Tenzij ze met een goed verhaal komt, en jullie dit voor eens en voor altijd uitpraten. Misschien zit er een stuk onhandigheid bij haar.

Hoe dan ook hoop je normaal gesproken toch dat ze gelijk dol is op je kind, ze is toch immers dol op jou?
En dan is een 3-jarige nog helemaal niets...hoe ouder hoe lastiger op dit vlak lijkt me.

Tenzij je de twee werelden gescheiden kunt houden, kan natuurlijk ook nog. Maar volgens mij wil je dat niet.

Niet perse bang

Niet perse bang, maar door haar ervaring op het werk overal wat in zien. Dat je constant een hulpverlener in huis hebt, ze praat thuis ook in vaktaal dus heb de neiging om te geloven dat werk en prive in elkaar overloopt. Dus ipv af een toe een beetje advies op een niet kritische manier veel kritiek krijgen op een dominante manier. Want die alarm bellen gingen bij mij af, dus de inhoud en de toon, en daarna een kort college over het hoe wat en waarom. Als je dat nou op een ander moment zegt en met een andere toon dan wil ik daar graag wat mee doen, met die kennis.

Voor de rest hebben we het leuk, maar ik had wel even een wtf momentje. Hoop niet dat dit haar karakter is naarmate we langer bij elkaar zijn, nu zijn we een jaartje samen maar nog niet samenwonen etc. Ik weet uit ervaring dat het eerste jaar, wellicht het 2e jaar je nog niet volledig jezelf bent. Moet wel zeggen dat ik absoluut geen dominante vrouw wil, dan ga ik op mijn tenen lopen.

Vond het zeer merkwaardig deze situatie.

Waarschuwing

"veel kritiek krijgen op een dominante manier.."
Er zullen ook hele goede medewerkers tussen zitten die echt naast ouders kunnen staan, maar dit is wel de door ouders aangetroffen beroepshouding van een jeugdzorgmedewerker.
Je hebt er nu even een glimp van gezien. Als ze dat weer doet zeg dan direct dat je niet een van 'haar' ouders bent en dat jij er hier zelf over gaat. En leg nogmaals de nadruk op het investeren in een goede relatie met het kind zonder opvoedhouding. Liever nog op zijn Pippi Langkous's.

Hele goede tip!

Ik vind dat een hele goede tip van AnneJ.

Liefje, ik ben niet een van je clienten....

Overigens kun jij haar net zo goed feedback geven vanuit jouw ervaring als dat zij jou feedback geeft vanuit haar ervaring. Zij mag dan menen te weten hoe je een kind opvoed, jij weet hoe het IS om een kind op te voeden en wat het met jou als ouder doet om daar op een bepaalde manier in gecorrigeerd te worden. Zou ze een hoop van kunnen leren!

Emine
(Die, let op, niet objectief is wat jeugdzorgmedewerkers betreft)

vreemde reactie ja

Hoezo kon ze niet geloven dat jij een kind hebt? Ze kent je een jaar? Het lijkt net alsof ze op de dag zelf erachter kwam dat je een kind had, tenminste, zo komt het op me over, zal wel niet zo zijn. Verder neem ik aan dat je wel eens over je kind vertelt enzo? Is ze dan wel enthousiast en geïnteresseerd?
Ik zou haar inderdaad ook een voorzichtige feedback geven, waarom zit ze zo met haar armen over elkaar? Hebben jullie nog iets gezamenlijks gedaan?

precies

'heeft mij gezegd dat ze niet kan geloven dat ik een kind heb.'

Dat zinnetje viel mij ook op. WIL ze niet geloven dat je een kind hebt? Of kent ze je zo slecht?

Of ben je nog heel jong

dat ze niet kan geloven dat jij een kind van 3 hebt?

Of vindt ze het ouderschap niet bij je passen? Dat zou heel vervelend zijn.

Oef...

Ik krijg meteen flashbacks van een kinderloze ex die ook precies meende te weten hoe het allemaal moest. Mede daarom is hij een ex.

Studieobject

Haar houding komt overeen met iemand die je kind ziet als een studieobject, dat lijkt mij niet gezond.

De armen over elkaar

Pfffff... Zo'n gesloten houding bij de eerste ontmoeting. Dat vind ik persoonlijk al wel meteen een flink waarschuwingssignaal.
Als ze in jou geinteresseerd is als romantische partner, maar alleen klinisch naar je kind kan kijken en naar de relatie die jullie hebben, lijkt me dat geen goede basis.

Oef!

Mijn maag draait zich om bij je Beschrijving. Een eerste ontmoeting zou er een moeten zijn waar zij nieuwsgierig met het kind in gesprek gaat, niet waar ze met haar armen over elkaar kritiek op jou geeft. Ja, ik vrees hier ook dat het niet gezellig gaat worden.

Ik heb de eerste post nog een keer gelezen

en schrik vooral van het feit dat je vriendin tegen jou zegt dat je je driejarige kind niet moet optillen.
Dit zit echt niet goed. Denk goed na of je deze relatie wel waardevol vindt.

Pedagogie

Het zou pedagogisch gezien beter zijn, een hand geven biedt veiligheid en daarmee zou hij leren dat het niet eng hoeft te zijn. Dus begeleiding geven met een hand.

Ik weet het ook niet, gaat mij niet om de inhoudt maar meer om het feit dat ik straks op mijn tenen miet gaan lopen om geen betweterige gedoe te krijgen. Want na een aantal relaties te hebben gehad wil ik dat niet meer, wil een rustige lieve vrouw die dat op een niet kritische manier kan overbrengen. Er gaan meer rode vlaggen af de laatste tijd, zomaar uit het niets krijg ik nu het idee dat ook ik straks een nieuwe opvoeding krijg, en dat ze misschien een man wilt die goed luistert en afgericht is of zo. Aangezien ik op dit forum zit hoop ik de indruk te wekken wel degelijk een man te zijn die over dingen nadenkt en dus niet zomaar mijn eigen gang wil gaan en me niets laat vertellen. Dat hoop ik over te brengen iig.

Ben ik nu te negatief?

nee hoor

Ik denk dat je helder de rode vlaggen ziet (al ken ik haar niet) en dat je daarom inwendig even pas op de plaats maakt om dit te ontwarren. Heel goed juist om dat in het begin van de relatie te doen en het niet jaren laat versloffen en daarmee iedereen ongelukkig is.

Ja, of

Misschien probeert ze indruk op je te maken met haar ' opvoedvaardigheden'.

Ik denk dat jij het heel goed ziet

Als je vriendin bepaalde kennis heeft, dan kan ze die best delen, bijvoorbeeld een theorie over hand vasthouden in plaats van optillen.
Maar!
Dat doe je niet TIJDENS de eerste ontmoeting met kind van je vriend. Dat doe je sowieso niet waar het kind bij is.
Dat doe je niet als je kind en vader niet vaker samen hebt meegemaakt.
En dat doe je alleen als je weet dat vriend daar open voor staat en dan op een rustige manier als mogelijke tip (met uitleg) met het besef dat het een theorie is.
En jij komt wel over dat jij een tip met uitleg prima zou vinden. Net zoals hier ouders elkaar tips geven. Niemand verwacht dat de tips klakkeloos worden overgenomen.

Daarbij komt

als zij pedagogisch zo strek is, als zij beweert, dan zou ze een neutrale houding hebben aangenomen. Een kind voelt de weerzin van iemand haarfijn aan, vooral als papa dan ook anders reageert.

Laat haar in eerste instantie goed naar zichzelf kijken voordat ze oordeelt over jou.

Een jaar

Ben ik dan de enige die zich verbaasd over het feit dat ze elkaar een jaar kennen en je vriendin zegt "dat ze niet kan geloven dat ik een kind heb."

Hoe open ben je in je relatie als ze dit na een jaar pas te horen krijgt?

Dees

Je kunt best verbaasd zijn over dingen die je al heel lang weet. Het wordt pas werkelijk als je het ziet of meemaakt.
Zo kon ik tijdens de diploma-uitreiking van dochter niet geloven dat ik daar zat en zij daar stond. Tja, zat er toch zes jaar aan te komen

Wat langer

We kennen elkaar al langer, voor de relatie al.

Wat bedoel je na een jaar pas te horen krijgt? ze heeft dat vanaf begin af aan al geweten dat ik een zoontje heb.