Eerste ontmoeting kind en mijn nieuwe vriendin

niet tillen?

een kind van 3! Juist bij afscheid momenten lekker optillen en knuffelen, ook bij het uitzwaaien van de andere ouder, dat geeft juist een veilig gevoel en laat zien dat ze ook van de andere ouder mogen houden.

Ik zou mega stennis geschopt hebben bij zo'n opmerking van iemand die mijn kind niet kent.

koekje van eigen deeg?

Ineens komt de valse gedachte bij me op dat je haar een koekje van eigen pedagogendeeg kan geven. Na zo'n opmerking over het niet tillen - kennelijk waar je zoontje nog bij is, als ik dat goed lees, kan je bits opmerken "je diskwalificeert mij in mijn rol van opvoeder" of vergelijkbaar welzijnswerkersjargon.

Misschien is dit een nuttige ervaring voor haar. Denkt ze dat iedereen zo stekelig reageert omdat ze problematische mensen zijn die immers niet voor niets de hulpverlening op hun dak hebben, blijkt nu dat ook gewone mensen zonder duidelijke problemen of hulpvraag niet tegen deze benadering kunnen.

Als je het gevoel hebt op je tenen te moeten lopen zie ik het somber in. Maar goed, een goed gesprek is de moeite wel waard. Misschien kan ze leren haar werk niet mee naar huis te nemen.

Groeten,

Temet

Ja of

Misschien kan ze veldwerk doen en leren van een echte ouder hoe echte opvoeding er in het wild uitziet.:-)

ontkomen

Je ontkomt niet aan meningen. Niet alleen van partners of bekenden die pedagogisch geschoold zijn maar zelfs de buurman of slager heeft zo zo'n gedachten. Dat is niet erg. Zolang je maar niet hardop kritiek krijgt terwijl je kind erbij is, dat is not done :-)
Speelt het ook mee dat je zelf wat onzeker bent hier en daar? Ik weet niet wat voor regeling je hebt met je ex, maar ik neem aan dat je je niet elke dag voor je kind zorgt? Als je onzeker bent (niet erg) dan komen alle opmerkingen van je vriendin onder een vergrootglas.
Tijd voor een goed gesprek' zij moet inbinden, jij moet je vrij voelen. Optillen is juist heel pedagogisch verantwoord. En houd je je lijf fit, profiteert zij ook van

Confrontatie

Als ik haar confronteer dan kijk ze mij verontwaardigd aan, deze vrouw zal nooit zeggen ''oke schat als jij dat niet prettig vind dan doen we het anders''

Ze is dus heilig overtuigd dat het niet vervelend is om zo vroeg en zo snel al kritiek te leveren, want het is geen kritiek. Zij is de specialist en zij doet dat werk, dus zou weet wat wel en niet goed is. Ik moet me niet zo snel aangevallen voelen of in de verdediging schieten is de reactie. Maar dan in zeer nette woorden, zoals ze in de politiek ook doen. Je weet dat ze het anders bedoelen maar de woorden wekken een andere andere indruk.

Dus ik loop vast, confrontatie is wat mij betreft geen optie meer.

Dennis

Ik zou er mee stoppen. Weet je, het kan best zijn dat je inderdaad snel in de verdediging schiet en dat je vriendin het allemaal prima verwoordt en nog beter bedoelt.

Maar het dondert niet. Jij voelt je bekeken, aangevallen en niet serieus genomen. En je denkt dat je vriendin het een zegt en het ander bedoelt.
Dat is geen basis voor een relatie, geheel los van de vraag of een van jullie gelijk heeft, en zo ja, wie dan.

Groeten,

Temet

tenen lopen

Als er met je vriendin geen gesprek over te voeren is, dan houdt dat op. Er is geen magische zin die soelaas kan bieden. Je kan besluiten dat je haar niet uitnodigt als je kindje bij je is. Als je dat niet wilt, kan je besluiten dat je je kind niet oppakt en meer zodat zij geen kritiek kan hebben. Maar persoonlijk zou dat ver over de grens zijn: de relatie met mijn kind mag nooit onder censuur staan zodat vriendin er tevreden mee is.

dan is er waarschijnlijk wel iets anders...

"Als je dat niet wilt, kan je besluiten dat je je kind niet oppakt en meer zodat zij geen kritiek kan hebben."

Als het daarmee afgelopen zou zijn (misschien is wel/niet optillen wel haar stokpaardje, wie weet), dan is het misschien nog kansrijk. Maar als iemand überhaupt al een punt maakt van het oppakken van een 3-jarige... Ik weet het niet hoor, maar ik vrees dat ze da nog veel meer in petto heeft. Jemig zeg, ik loop mij er gewoon over op te winden. Wat is er in vredesnaam mis met het optillen van een kind? Ik ben sowieso wat allergisch voor mensen die zelf geen kinderen hebben, maar vanwege hun opleiding zichzelf zo vreselijk deskundig noemen. Hoe oud is ze eigenlijk? Net uit de schoolbanken of heeft ze 30 jaar werkervaring? Nou ja, hoe dan ook, bij mij zouden heel wat rode vlaggen uitgaan.

Strak houden

Ik zou het in elk geval strak houden: geen commentaar. Ik ben hier de opvoeder en de deskundige van mijn kind en daar ga jij niet over. Luister maar naar mij. Jou taak is het om een leuke relatie op te bouwen en dat zal nog lastig genoeg zijn voor je. Misschien kun je nog wat tips van mij aannemen.:-)
Tip 1: niet opvoeden maar een relatie aangaan en samen spelen en samen leven.

onzeker ja

Ben wel onzeker maar loop niet daardoor op mijn tenen denk ik, dat zit gewoon in mij. Karakter denk ik, of wellicht uit mijn jeugd. Kan van alles zijn, maar dan nog zou ik het evengoed vervelend vinden als ik straks een relatie heb met iemand die overal wat van gaat zeggen. Ik heb hiervoor een relatie gehad met een control freak gehad en dat wil ik niet meer. Wil gelijkwaardigheid, liefde en ook dat je voor de ander wat doet. Rekening met elkaar houden en niet vechten totdat je je gelijk hebt.

Weet het ook even niet wat ik er mee moet.

Er is vast nog wel iets.

Het kan best dat er alsnog wat is.

Afgezien daarvan, ik heb het gevoel dat er een soort censuur van je verwacht wordt om je vriendin tevreden te houden. En ik zou me bekeken voelen, alsof mijn liefde en bedoelingen op een weegschaal worden gelegd.

Deze mevrouw komt helemaal niet professioneel over. Ze laat haar werk niet op haar werk. Maar dan nog, was dit wel onderwerktijd, stel, dan is dit mi een misse opmerking. Ze zet zich tussen ouder en kind. Dat snap ik niet zo goed: is het kind van je partner erbij, stel je je toch bescheidener op?

Is dit echt puur (on)professioneel of speelt er onderhuids een vorm van jaloezie of is er sprake van flinke onzekerheid?

Tja..

nu proef ik een beetje dat jij al lang besloten hebt niet verder te willen met 'deze vrouw' (klinkt kil en afstandelijk in mijn oren. Maar ik kan me vergissen hoor, we horen nu immers alleen over haar minpunten.

Onzekerheid inderdaad

Lijkt me ook, maar naast onzekerheid, waarschijnlijk is ze gewoon erg jong, ook een gebrek aan relationele vaardigheden die jij haar zou kunnen bijbrengen. Ik heb veel als oppas gewerkt voor familie en vrienden maar kritiek op de opvoeding is wel het laatste, zeker nieuwe ouders zijn al onzeker genoeg. Je sluit aan bij de gezinscultuur. En neemt de adviezen aan over kinderen die jij verder gewoon niet goed genoeg kent en je wilt ze toch die vertrouwdheid en continuiteit meegeven zoals bij hun ouders. Er zijn vast al genoeg verschillen in de omgang bij jezelf.
En een kind een hand geven of optillen zijn gewoon verschillen in opvoedingsstijl die je een ander niet moet opleggen maar wat bij de persoon past die daar een houding in neemt. En zo gaat het vaak. Die adviezen moeten bij jou passen en zijn gewoon arbitrair en houden geen rekening met de context.

Frezzel

Ja, dat gevoel heb ik ook.

Ergens vraag ik me af hoe het nou werkelijk is gegaan. Maar dat gaat me niks aan, en, veel belangrijker, het maakt niet uit. Ik heb het idee dat Dennis vindt dat zijn vriendin veel te veel controle eist, meer dan hij bereid is toe te laten. Hij wil een lief iemand en vindt haar kennelijk niet lief. Of zij echt niet lief is, of dat hij misschien wat overgevoelig reageert (zou ook zomaar kunnen) doet eigenlijk naar mijn idee niet echt terzake. Hij voelt zich bij haar niet prettig (meer). Dat lijkt mij geen basis voor een succesvolle relatie.

Groeten,

Temet

Dus....

'Confrontatie is wat mij betreft geen optie meer'??????

En dan? Zwijgen en slikken? Vriendin tevreden houden door je houding naar je kind aan te passen? Dit is niet oke. Maar dat weet je zelf ook.

Ik loop me ook op te vreten over deze draad. Over hoe er naar jou en je kind gedaan wordt. Maar ook hoe deze vrouw zich tussen ouder en kind zet en kennelijk de wijsheid in pacht meent te hebben. En die wijsheid is dan nog bindend ook. Terwijl een ouder weet: hier klopt niets van. Ik vraag me dan echt af: doet ze dit op haar werk ook zo? Zo zijn er zo veel jeugdzorgmedewerkers....die zo zo verschrikkelijk onnoemelijk veel schade toebrengen in de gezinnen waar ze zijn aangesteld. En of dat nu wel of niet terecht is, zo een houding (laat staan wat de vervolghouding is als er door tot jeugdzorg veroordeelde ouders niet geluisterd wordt, dan volgen soms uhp's enzo) in een gezin maakt heel veel kapot.

Moet jij nu gaan leven alsof je een jeugdzorgouder bent? Ik zou er niet voor kiezen.

gelijkwaardig

Het klinkt niet gelijkwaardig nee. En je moet ook geen partner hebben die zo nodig aan jou wil sleutelen tot je haar Mr Perfect bent. Zo komt het nu over.
Maar ik zou dit wel uitspreken naar haar, kijken hoe ze reageert. Misschien vindt ze haar 'actie' zelf eigenlijk ook niet zo handig en verandert haar houding door wat jij vertelt over hoe jij het had beleeft. Stoppen met de relatie kan altijd nog.

Lijkt me duidelijk

Confrontatie is geen optie meer. De rode vlaggen gaan uit bij jou. Je kind komt op de eerste plaats. Jij wilt een liefdevolle relatie.

Dat wordt stoppen met die relatie. Mijn advies: neem een besluit en rondt dit snel af. Des te eerder ben je toe aan positieve gedachten en ervaringen

Stom gezegd maar dan is deze relatie het niet waard ben ik bang....
Je mag dus jou mening niet geven want zij heeft toch gelijk?!

Balen

Sinds ik de confrontatie ben aangegaan slaat alles opeens om, en zie ik het ook meer of zo. Een aantal dingen vond ik altijd grappig, als de auto op slot gaat blijft ze bij de auto staan tot ik op het knopje druk. Dan kan ze checken of hij goed op slot zit. Dan liep ik voor de grap een stukje door:)
Weet niet of dit een negatief iets is hoor maar dat sterkt mij wel in het idee dat zij een ''klopt het wel'' mentaliteit heeft.

Heb nog een x geprobeerd een gesprek aan te knopen, weer geen resultaat. Komt er opneer dat ik uit mijn nek klets. De reactie is letterlijk ''helemaal niet'' met een afkeurende blik alsof ik met poep aan mijn schoenen kom binnen lopen.

Triest

Tja, dat zou wat mij betreft einde oefening zijn. Als je nu al geen volwassen gesprek over dit onderwerp kunt hebben, hoe moet dat dan in de toekomst als er échte problemen de kop opsteken? Hoe is dit een gelijkwaardige relatie waarin beiden aan hun trekken komen?

Houdt moed Dennis

Er zijn ook heus 'lieve' vrouwen die niet vast van plan zijn om jou om te vormen naar hun bedachte kader. Ik zou wel op zoek gaan naar iemand die leuk met kinderen omgaat in de werkelijkheid, niet omdat ze daar in werken of een diploma in hebben of zoiets. De proef op de som. Stel het kennismaken met je kind niet te lang uit en praat er over.
En overal is wat en niemand is perfect maar je hebt dit kind al en je wilt echt niet dat daar iemand jou relatie met je kind lastig maakt.

Ja, wegwezen.

Eerder in dit draadje schreef ik over de vervelende houding van mijn ex naar mijn dochter maar hij had in ieder geval nog de beleefdheid om de eerste keren gewoon leuk en gezellig te doen, de kritiek op de opvoeding kwam pas later. Vooral de bemoeienis met de kledingkeus van mijn dochter vond ik hoogst irritant. Als het nou nog om gezond eten gaat of iets ander stichtelijks...
Op je tenen lopen en je de hele tijd afvragen of je het wel goed doet / of je gedrag geen vervelende reacties krijgt is gewoon NIET LEUK. Ik heb vijftig moeten worden om die les te leren, ik heb mijn jonge jaren verspild aan een aantal moeizame kerels. Wees slimmer dan ik, arrangeer een goed gesprek en kijk het daarna nog heel even aan maar als je het gevoel blijft houden dat er iets niet goed zit, kap de relatie dan af. Je kind is belangrijker dan welke partner dan ook, houd dat goed in de gaten. Zich druk maken over een peuter optillen, zucht, steun.

Hoe is het, Dennis?

GT

Is het ...

...echt niet mogelijk om nog 1x een serieus gesprek te voeren met je vriendin (volgens mij opperde iemand anders het ook al) en als dat niks uit haalt gewoon een keiharde streep er onder te zetten?
En wat zit er achter haar opmerkingen? Is ze onzeker, heeft ze het idee dat ze moet concurreren met je kind misschien?
Echt hoor... mijn kind is ook 3 maar die pak ik echt nog wel op hoor!! Voor een lekkere knuffel of omdat hij moe is... wat voor reden dan ook. MOet niet uitmaken!

Dennis, vertrouw op je gevoel

zou ik zeggen. Ik denk dat je zelf al heel goed weet wat je wilt. Je relatie met je kind is het belangrijkste is je leven, als een rots die er altijd is. Het gaat ruim boven een nieuwe partner, die niet de ouder is van dat kind. Voor mij zou het een hele hoge afknapwaarde hebben, als mijn nieuwe partner zo zou reageren op hoe ik met mijn kind omga als jouw vriendin deed.

Los daarvan schrik ik als ouder enorm van hoe jouw vriendin, een 'deskundige' bij Jeugdzorg, naar opvoeden kijkt. Brrrr, zo'n deskundige zou ik niet willen tegenkomen hoor. Om op jouw voorbeeld in te haken, ik bepaal zelf wel of ik mijn kind van drie, of vier, of weet ik veel hoe oud, optil als ik dat nodig vind.

Het zegt ook wel iets over hoe ze naar jou kijkt als partner trouwens. \

Zoals jij het beschrijft, krijg ik een heel naar gevoel van haar.