een minnares erbij- wat moet ik er mee?

het feit, Mirreke,

dat jij nu uit gaat leggen wat een poly amoreuze relatie is geeft aan dat je denkt dat anderen dat niet weten, dat we zomaar wat wauwelen, enkel in staat zijn vanuit onszelf te denken, in tegenstelling tot jij.
Het geeft ook aan dat je niet begrijpt waar (laat ik voor mezelf spreken)ik het over heb en wat ik bedoel en dat ik of heel onduidelijk schrijf of jij misschien zelf iets minder goed leest. Laat ik er vanuit gaan dat ik heel onduidelijk schrijf en daarmee nog 1 keer in herhaling zal vallen. Vervolgens laat ik het rusten.

Dat het anders dan anders is is heel het punt niet. Dat mensen hier gelukkig bij kunnen zijn zal mij persoonlijk een worst wezen; het is mijn relatie niet.
Het gaat erom wat Els' partner van jaren doet en wat dat met Els doet en haar reden geeft om op het forum te posten.
Dat Els gaat slikken om niet te stikken. Dat hij doet wat hij wil ZONDER dat overleg, maar eigenlijk met een mededeling. Dat hij weggaat zonder dat Els hier 100 % achter staat. Dat hij zijn leven wil leiden als een vrijgezel, bang om in te dutten en dat hij hiermee voorbij gaat in zijn partner in de relatie. Hij wil die poly amoreuze relatie, maar houdt zich niet aan de regels.

Daar val ik over en dat stuk vind ik bijzonder kwalijk en eogistisch. Hoe Els daar vervolgens mee omgaat van wat wij hier kunnen lezen vind ik daarbij verdrietig; ik gun haar meer dan wat ze nu krijgt.

Mirreke

Op zich zou ik een relatie met meerdere betrokkenen niet eens zo slecht vinden, al zou ik het zelf denk ik niet kunnen, te ingewikkeld. Maar daarbij is instemming van alle betrokkenen nodig die vooraf en volmondig gegeven wordt.
Bij Els was er wel vooraf toestemming voor een incidenteel seksueel contact buiten het huwelijk, maar niet voor een volledige relatie. Bij Els was er echt wel draagvlak voor het delen van haar man, maar dan wel met haar als onbetwiste hoofdvrouw en thuisbasis.
Els' man heeft haar voor het blok gezet, geen overleg, slikken of stikken. Er is geen plaats meer voor haar als hoofdvrouw en thuisbasis, wel voor de ander in die rol. En daar gaat het mis. Hier is geen overleg, geen in vrijheid vooraf toestemming geven. Hier zijn voldongen feiten en het is inderdaad aan haar of ze daarmee akkoord gaat.

Els' gaat een moeilijke tijd tegemoet, ze moet voor zichzelf bepalen welke plaats in het leven van haar man ze nodig heeft. Zij heeft niet voor een polyamoreuze relatie gekozen, dat heeft haar man. Zij heeft hier geen stem in gehad, dat heeft haar man voor haar beslist.
Ze moet nu voor zichzelf beslissen wat ze nodig heeft en wat ze wil, en ze zal daar de consequenties uit moeten trekken.
Maar wat er ook gebeurd, ze heeft hier een onnodig harde klap van gekregen, dit had veel milder en rustiger gekund.

Fransien

Waarom ik nou net die info kopieerde: het is altijd een proces, zoiets ontwikkelt zich. Inderdaad vind ik het ook geen schoonheidsprijs waard, hoe de recente ontwikkelingen zijn verlopen. Maar dat vindt Els zelf ook... en daarom kwam ze hier haar situatie voorleggen.

Punt is dat er ook ruimte moet zijn voor begrip, mededogen, waardigheid, liefde enz. Els heeft in meerdere postings aangegeven dat zij iedereen (en ik geloof dat zij vast niet voor niets IEDEREEN schrijft) recht wil doen, en dus niemand wil afbranden. En ze geeft aan dat zij wel degelijk liefde, waardering, geborgenheid, aandacht, enzovoorts ervaart. Juist dat is ook wat ik lees bij polyamorie.

Maar ik vind eigenlijk wel dat (hoe redelijk geformuleerd ook) Els hier weinig ruimte kreeg daarin. Jazeker, er zijn vragen, en die had Els juist zelf ook... Maar ik kan me goed voorstellen dat je hier op een gegeven moment niet meer terugkomt als je wordt neergezet als iemand die geen zelfrespect heeft. Eerlijk gezegd vind ik Els juist iemand met wel zelfrespect en respect voor anderen. Ik denk dat ze op zoek is naar balans, maar niet alleen dat, dat ze ook wil voorkomen dat ze primair reageert vanuit een cultureel bepaalde reflex, namelijk die van de emotionele en liefst lichamelijke exclusiviteit...

Het lijkt alsof er toch een waardeoordeel wordt gehecht aan een in dit geval niet standaardrelatie.

Mirreke

Mirreke, volgens mij discussiëren wij op 2 verschillende niveau's. Jij blijft maar hameren op de mogelijkheid van een polyamoreuze relatie binnen een huwelijk en denkt dat anderen dat niet kunnen begrijpen (wat overigens nogal van een morele arrogantie getuigt). Als je mijn laatste posting leest heb ik het helemaal niet over deze vorm van relatie en de mogelijke pijn en moeite die daar bij komt kijken, maar over de respectloze wijze waarop Els' haar man met haar omgaat. Over de wijze waarop hij over haar grenzen heen gaat, zonder op enige wijze rekening te houden met de gevoelens van Els. Voor het feit dat hij alleen kiest voor zijn eigen geluk, zonder rekening te houden met haar geluk. Voor het feit dat hij haar voor het blok zet met keuzes, die niet tot haar eigen keuzes behoren. Als Els dan zelf schrijft dat ze nog zoveel waardering en begrip voelt binnen haar relatie, dan gaan bij mij de wenkbrauwen toch omhoog van verbazing. Die waardering en begrip van zijn kant wordt mijns inziens dan toch vooral met de mond beleden, maar niet in zijn gedrag. En als je goed de diverse posting leest van Els is het niet de eerste keer dat ze zich aanpast aan het gedrag van haar man.
Ik zie in Els een vrouw die inderdaad heel veel respect heeft voor anderen, maar eerlijk gezegd juist niet zoveel respect heeft voor zichzelf. Meer iemand die zich aanpast juist omdat ze zoveel rekening houdt met anderen en begrip heeft voor hun situatie. Maar daarmee ergens onderweg zichzelf is vergeten.

Mirreke

In mijn reactie heb ik het nauwelijks gehad over het vreemdgaan op zich. Dat zou voor mijn persoonlijk al een reden zijn om een relatie te verbreken maar dat is inderdaad een hele persoonlijke afweging. Andere mensen maken daar in andere beslissing.
In mijn reactie ging het vooral om de andere punten van zijn gedrag en hoe hij met haar omgaat. Die omgang met Els spreekt van bijzonder weinig respect.
Ik heb dat niet zelf verzonnen, de voorbeelden die ik noem komen allemaal van Els haar eigen reacties.
Die hele maîtresse buiten beschouwing gelaten klinkt het me al niet toe als een fijne, gelijkwaardige relatie.

Els schrijft wel steeds hoe lief hij is en hoe geweldig en hoeveel hij van haar houdt maar als ze concreet situaties en gedrag beschrijft blijkt daar heel weinig liefde uit.

Els is nog onder de illusie dat hij heel van haar houdt en die illusie zal ze nog wel een tijdje volhouden haar reacties hier gezien. En als ze er gelukkig mee is dan is dat natuurlijk prima. Een zoete leugen is soms beter dan de waarheid. Ik hoop alleen wel dat ze zich gaat realiseren dat zijn liefde voor haar veel meer voorwaardelijk is dan andersom. Hij heeft al aangegeven zonder haar verder te kunnen. Want als ze zich dat kan realiseren dan kan ze zich ook wapenen tegen steeds verder gaand verraad van zijn kant. Want anders zal hij haar nog heel veel meer pijn gaan doen. Hij heeft namelijk niet het beste met haar voor.

oh en Els

Wat ik eigenlijk nergens heb gelezen, hoe zou jouw man het vinden als je er nu een minnaar op na zou houden? Een serieuze minnaar waar je een langdurige relatie met hebt? Ook, ok?
Je hoeft de vraag niet hier te beantwoorden uiteraard maar ik zou zeker die vraag aan mijn man stellen in voorkomend geval.
Om te kijken of die vrijheid twee kanten opgaat.

Maar mocht dat wel zo zijn dan heb je te maken met het soort open relatie die je zelf misschien helemaal niet wilt....

Er is een groot verschil tussen twee volwassenen die uit wederzijdse behoefte zeggen dat ze een open relatie zullen hebben of een huwelijk waarin een van de twee de behoefte heeft om regelmatig vreemd te gaan en de ander die behoefte niet alleen niet heeft maar het ook vervelend vindt dat de andere partner dat wel doet.

Lezen

Toch beter lezen: in een dergelijke relatie hoeven ontwikkelingen van partners niet gelijk te lopen, en is het zaak dat je blijft praten. Die indruk heb ik wel, dat er wordt gepraat en dat dingen niet heimelijk gebeuren. Weliswaar gebeuren er dingen die Els niet perse wil, maar zij is wel bereid, ondanks dat haar ex over haar grenzen heen gaat, te kijken of zij die grenzen kan oprekken.

Verder heeft zij wel degelijk vragen, en is een duidelijke mogelijkheid dat ze toch alleen verder gaat. Nogmaals, ze is zoekende, maar op een (vind ik) heel prettige manier, zonder zelf zich in woede te verliezen en zonder mensen te beschadigen.

Ik krijg de indruk dat Els zich kwetsbaar opstelt en wil opstellen. En dan vind ik de reacties soms erg hard. Wat niet wil zeggen dat ik het perse niet eens ben met de boodschap zelf, trouwens.

Mirreke

'…zoekende…. zonder mensen te beschadigen' zeg je. Maar zij zelf dan? Wie houdt haar heel?

Ik zou trouwens ook niet weten wat er mis is met wèl enorm boos worden. Ook dat kan soms heel helend werken.

Mirreke

Ik snap wel wat je bedoelt, over ontwikkelen enzo, maar... Ik vind dat de man van Els, in dit geval, er rekening mee moet houden dat Els nog niet zo ver is. En dus gelijkwaardige gesprekken met haar aan moet gaan, met respect voor haar mening en gevoelens, in plaats van haar voor het blok zetten met een "ik blijf iig bij haar, en misschien ook bij jou". En wat afstand moet houden tot de andere vrouw, totdat Els zo ver is dat ze de situatie geaccepteerd heeft, in plaats van twee weken (!) samen op vakantie te gaan.
Poly-amorie ok, maar dit getuigt van weinig liefde voor de eerste vrouw, en weinig respect, begrip voor haar gevoelens.