een minnares erbij- wat moet ik er mee?

Tijd

Voor zaken die je op zo veel manieren kan bekijken heb je tijd nodig. Tijd on alle kanten rustig te bekijken en te kunnen afwegen. Maar daar heb je nu natuurlijk niet zo veel aan.
Echter als je er later op terug kijkt....

Zielsverwantschap

Els, je hebt het over zielsverwantschap.

Ik vermoed dat jij dan veel meer zielsverwantschap voelt naar je man toe, dan hij zielsverwantschap naar jou toe voelt.

Anders zou hij niet iets doen waar jij zo ongelukkig van wordt.

Heb je wel eens nagedacht over (het gebrek aan) gelijkwaardigheid in jullie relatie?

En wat vind je daarvan?

wat doet je twijfelen?

ik heb je reacties gelezen en ook de andere reacties. ik vind het zo sneu voor je, je verdriet, je vraagtekens etc. maar ik snap zelf echt met al mijn boerenverstand niet wat je doet twijfelen om te blijven? te blijven met een man die met een ander seks heeft? ik kan me voorstellen dat je je bedonderd voelt. verdriet hebt. in de put zakt. het zwart voor je ogen wordt. en dat daar nu het ding ligt. maar toch niet dat je twijfelt bij hem te blijven?

het zit kennelijk in zijn systeem

zoals je het in je beginpost al schrijft. Af en toe vreemdgaan. Je hebt daar steeds mee kunnen/willen leven, maar zoekt nu uit of dat zo blijft, zeker als er een vaste derde voor een bepaalde periode in beeld is.

Dat kun je alleen zelf beslissen. Het kan je sterk doen voelen, als 'hoofdvrouw' maar ook triest, omdat je niet de enige mag zijn. Wijsheid gewenst!

waarom zoek je niet lekker een huisje voor jezelf, probeer er finaniceel goed af te komen, zoek leuke nieuwe mensen, pak oude hobbies op, maar mijn god (sorry hoor), hoe kan je in vredesnaam ook maar een seconde bij een man blijven die met een andere vrouw seks heeft? daar voel je je als vrouw toch veel te goed voor!

Kamille

"waarom zoek je niet lekker een huisje voor jezelf, probeer er finaniceel goed af te komen, zoek leuke nieuwe mensen, pak oude hobbies op, maar mijn god (sorry hoor), hoe kan je in vredesnaam ook maar een seconde bij een man blijven die met een andere vrouw seks heeft? daar voel je je als vrouw toch veel te goed voor!"

Er zijn hele volksstammen die daar anders over denken en die zich daar nog steeds goed bij voelen. Bij een partner blijven die er meerdere (emotionele) liefdesrelaties op na houdt is een heel ander ding. Daar voelen veel van die volksstammen zich dan weer minder goed bij.

Ik vind persoonlijk emotioneel vreemdgaan veel bedreigender dan (alleen) lichamelijk vreemdgaan.

Hoe dat 'als vrouw' voelt (de uitdrukking alleen al!) weet ik natuurlijk niet zeker, maar ik vermoed dat dat niet heel anders ligt dan bij mannen.

...en dat emotioneel vreemdgaan

wordt vaak onderschat.Terwijl dat juist een basis legt voor vertrekken uit de al bestaande relatie.

Zonde

Als je begin 60 bent is het aantal gezonde, vitale levensjaren dat je nog rest niet meer eindeloos. In weerwil van sommige zalvende berichten hier, zou ik die niet willen verspillen aan therapieen om aan mezelf te werken, mijn grenzen te leren kennen, aan de relatie te werken of ander quasi spiritueel navelgestaar.

Wat ik doodzonde vind is dat er zoveel zelfstandige, intelligente vrouwen zich in laten pakken door mooie metaforen, lieve berichtjes en goede gesprekken van iemand die ondertussen snoeihard de vloer met ze aanveegt.

Als twintiger had ik ze nog wel onder mijn vriendinnen. Meiden die een ongecompliceerde relatie met een betrouwbare man maar saai vonden en liever sniffend naast de telefoon, de kat op schoot, glas wijn bij de hand "Als hij maar gelukkig is, vrouwen die teveel in liefde investeren" van Robin Norwood lazen.

Maar het verbaast me dat vrouwen die tot de jaren des onderscheids zijn gekomen het egocentrisme achter die schijnbare gevoeligheid van hun soulmate niet kunnen doorzien.

Norah Ephron, een Amerikaanse schrijfster, heeft er ooit tegen gewaarschuwd:

"Beware of men who cry. It's true that men who cry are sensitive to and in touch with feelings, but the only feelings they tend to be sensitive to and in touch with are their own"

Kenfan

Mooie reactie. Het is waar dat je vaak juist heel voorzichtig moet zijn met emotioneel vaardige mannen. Ik zal niet zeggen dat het allemaal bedriegers en manipulators zijn maar het omgekeerde is vaak wel waar. Alle oplichters en manipulators zijn heel handig in het bespelen van je gevoelens.

Als je zeker van je man wilt zijn kun je misschien maar beter een hoog functionerende autist nemen waar hier zo over geklaagd wordt.

Oeps

Lieve allemaal,
bedankt weer voor de reacties.
Inmiddels heb ik weer wat verder proberen te denken- en het is nog steeds niet zo dat ik hem zomaar de deur uit wil doen (alsof dat kan, met kinderen en kleinkinderen).
Er is mij aangeraden om even de communicatie stil te zetten tot hij terug is, dat is zaterdag. En daar zit ook wat in. Het idee hierachter is, dan kun je je inleven hoe het is om zonder hem te zijn.
Maar mij maakt het blij dat ik een paar maal per dag lieve berichtjes krijg ( niet: 'ik mis je' overigens, maar kusjes en dat soort dingen). Dat wil absoluut niet zeggen dat hij, omdat hij mij lieve berichtjes stuurt, niet meer van haar houdt... Zo kan en mag ik dat niet opvatten.
Misschien is het ook wel suf dat ik me daar blij mee laat maken. Maar voor mij geeft het aan dat hij kennelijk die twee sporen volgt.
Nu zit ik hier alleen- hij ligt in bed met iemand anders, en dat is een heel vervelende gedachte kan ik zeggen. Maar het is dus kennelijk nu zo.
Vanuit deze realiteit moet ik mijn gedachten bepalen, dat is lastig.
Ik ben blij te weten dat er mensen zijn die ook begrijpen dat ik nog geen besluit heb genomen. Het is nieuw voor me- in deze heftigheid.
Misschien is het raar voor jongeren om je te realiseren dat ook oudere vrouwen, in de 'leeftijd des onderscheids' zich zo kunnen voelen. Ik heb het idee dat ik ook de nakomende jaren, als die mij gegeven zijn, liefde wil kunnen voelen, knetter-verliefd wil kunnen zijn en mateloos wil kunnen genieten van wat mij geboden wordt en wat ik anderen kan bieden.
De dagelijkse zorg voor de kinderen is voorbij- er is een nieuw tijdperk aangebroken.
Ik vraag me nu soms af of ik het ook niet plezierig vind dat hij niet altijd om me heen is, dat er ruimte is tussen ons om elk datgene na te jagen waarbij je je goed voelt. Soms heb ik een verschrikkelijke dip, maar het gaat toch ook vaak prima.

Ik weet nog steeds niet of ik me er 'in laat luizen' zoals wel veel gesuggereerd wordt. Ook over de emotionele exclusiviteit is veel gezegd- maar wat ik met hem heb is iets tussen ons- wat hij met haar heeft is tussen hen. En deze vakantie heeft dat laatste oneindig veel sterker gemaakt. Ik kan nooit meer ontkennen dat hij een vriendin heeft. Ik kan niet zeggen dat het een bevlieging was. Ik kan niet zeggen ach een keertje voor de lichamelijke intimiteit. Nee: loud and clear wordt mij in mijn gezicht gewreven dat dit aan de gang is. Of ik nou zo blij ben met die openheid- ik weet het niet. Maar ontkennen wat er aan de hand is is ook niet slim.
Face your fears zeggen ze wel, en dat is wat nu met me gebeurt.
Natuurlijk denk ik wel eens ik zet een ander slot op de deur en ik laat je er niet meer in- zoek het maar uit met je tweede liefde.
Ook vind ik sommige redenaties bij nader inzien vals, terwijl ze me eerst troost gaven. Hij zei: ik laat je nooit in de steek- als we uit elkaar gaan ben ji het die weggaat. Maar in zekere zin heeft hij mij nu emotioneel en fysiek wel in de steek gelaten- en legt hij de verantwoordelijkheid bij mij. Zijn 'goedmakertjes' zijn dan die lieve berichtjes.
Maar toch, maar toch...
Ik weet niet goed wat te doen als hij thuiskomt. Moet ik er zijn? Moet ik juist weggaan ?( dat andere slot ga ik niet doen)
Wat moet ik zeggen? Hoe zal ik doen? Ik hoop toch werkelijk niet dat ik erg emotioneel ga worden- maar garantie tot de deur..

Kortom: nog steeds de vraag: kiezen of delen. En het spijt me, maar ik ben er nog steeds niet uit.

Vertel hem hoe jij je gevoeld hebt

Ik wil je eerst een dikke knuffel geven.

Volgens mij is het heel belangrijk dat je na dit tripje heel duidelijk aan je man laat weten hoe ellendig jij je gevoeld hebt. Een man die van je houdt, wil dat niet. Hij zal je natuurlijk troosten en zeggen hoeveel hij van je houdt, maar dat is niet genoeg. Hoe gaat hij jou toekomstige pijn besparen?

Ik vind dat je man van een slippertje af en toe, waar jij wel of geen weet van hebt, wel een paar heel grote stappen gezet heeft. Dit is van een totaal ander kaliber, en als jij je daar niet goed bij voelt, heb je alle recht om er nee tegen te zeggen. En dan mag HIJ kiezen: ofwel hij vertrekt naar zijn nieuwe liefde en neemt afscheid van zijn oude leven, ofwel hij kiest rigoureus voor jou.

Ik heb niet het hele draadje gelezen

Als ik aan mijn eigen ervaring denk dan weet ik dat het heel moeilijk is om te zeggen: stop, dit is mijn grens. Toch is het wel datgene dat jij zal moeten doen: jouw grens aangeven.

Wellicht kan het helpen als jij probeert objectief naar de situatie te kijken. Wat zou jij bijvoorbeeld adviseren aan een vriendin als die met jouw verhaal bij jou aan zou komen?

In elke relatie is het belangrijk dat beide partijen zich aan de gezamenlijke regels houdt. Een regel/afspraak kan pas worden gewijzigd als beide partijen het ermee eens zijn. Ben jij het eens met deze wijziging? Naar wat ik wel heb gelezen, ben jij dat niet. Het punt waar jij dan nu mee zit, is welke consequentie wil je hangen aan dit feit. Hij heeft jullie afspraken eenzijdig gewijzigd. Laat je hem hiermee wegkomen, of doe je er wat tegen?

Ik heb het gevoel dat jij er wel wat tegen wil doen, maar dat je bang bent voor het resultaat. Misschien moet je gaan kijken of je op een andere manier dan scheiden/uit elkaar gaan toch een duidelijk statement kan afgeven naar je man toe.

Je zou kunnen voorstellen om te gaan latten. Dat jullie nog een wel een relatie onderhouden, maar dat jullie beide jullie eigen woonruimte hebben. Dat geeft jou de vrijheid om te doen wat jij wilt. Daarbij is er een groot verschil in de situatie nu. Jij hebt dan de touwtjes in handen wanneer wel en wanneer niet. Jij kan hem dan ook een relatie bieden zonder gezeur.

Verder wens ik jou heel veel sterkte en wijsheid. Probeer jezelf niet te verliezen in een angst voor de onzekere toekomst.

wat mij opvalt

els, je schrijft: Inmiddels heb ik weer wat verder proberen te denken- en het is nog steeds niet zo dat ik hem zomaar de deur uit wil doen (alsof dat kan, met kinderen en kleinkinderen).
Waarom zou dat niet kunnen? Jouw man is momenteel op reis met een andere vrouw. Niet een dagje weg, niet een weekendje maar een reis van in ieder geval 12 dagen. Denk je echt dat jouw kinderen het niet zullen begrijpen als jij aangeeft hier niet mee verder te kunnen?

Voor je kinderen en kleinkinderen hoef je het niet te doen

Je kinderen zullen het snappen als jij aangeeft dat dit over je grenzen ging. Je kinderen zullen het je niet kwalijk nemen dat je je grenzen hebt en dat je die ook stelt. Verder kun je nog steeds een lieve moeder en oma zijn, juist omdat je nu niet meer de dagelijkse zorg hebt.
Als je toch besluit om een eigen huis te gaan zoeken en als twee mensen verder te gaan, friends with benefits als je dat wil, als gewone vrienden, of als kennissen, dat is helemaal aan jou.

In je reacties merk ik een beetje dat het eerst een slippertje was, daarna een minnares waar je niet mee geconfronteerd werd, nu een bijvrouw.
Met de slippertjes ben je akkoord gegaan, en nu lijkt het een beetje van wie a zegt moet ook b zeggen. Alsof jij je nu moet verantwoorden dat je er niet mee akkoord gaat ipv dat hij zich moet verantwoorden waarom hij een tweede vrouw wil.
In je reacties lijk je niet zo blij met een tweede vrouw erbij in je huwelijk. Voor jou hoeft dat niet, jij lijkt het ook eigenlijk niet te willen.

Een kenmerk van een slippertje is dat er weinig geïnvesteerd wordt in tijd en geld, het is puur voor de sex.
Een kenmerk van een geheime minnares is dat er (wat) meer geïnvesteerd wordt in tijd en geld, maar dat het overgrote merendeel van de tijd en het geld in de officiële relatie zit.
Een kenmerk van een tweede vrouw is dat de hoeveelheid tijd en geld gelijkelijk over de vrouwen verdeeld wordt.

Het is een glijdende schaal, maar wel een waarbij jij steeds meer inlevert. Je ziet het nu gebeuren: hij is twee weken weg en betaalt zijn vakantie uit de gezamenlijke pot, dwz jij hebt de helft van zijn vakantie met een ander betaald.
Als hij terugkomt, verwacht ik dat hij ook openlijk steeds meer tijd aan de ander gaat besteden en haar ook steeds vaker mee zal nemen naar zijn (maar ook jullie gezamenlijke) vrienden. Hun relatie zal steeds meer openbaar worden en je zult hem inderdaad moeten gaan delen.

Jij bent de enige die kan beslissen of je dit wil.

Zoals ik het interpreteer

is Els nu juist bezig te ontdekken of dit wel haar grenzen zijn. Ja, dit doet zeer, maar doet het zeer genoeg om te kappen met deze man? Want daar hangt nog wel meer aan vast. Als je zestig bent geworden met elkaar heb je kinderen en Els heeft ook een kleinkind. Ook al ga je uit elkaar, die hele familie blijf je houden. En je blijft elkaar zien.

Je kunt je afvragen: waarom doet het zeer. Je neemt afscheid van een bepaald beeld, van emotionele exclusiviteit en van monogamie. Als je nu kapt ben je veel meer kwijt dan alleen dit stuk pijn. Misschien komt er wel een pijn voor in de plaats die veel groter is. Ook gooi je meer weg dan het stuk wat de pijn veroorzaakt. Er is bij Els blijkbaar ook veel wat haar bindt en wat hen samen bindt. Ik denk dat het zaak is om te onderzoeken wat uiteindelijk zwaarder weegt. En dat is aan Els. Ik vind zelf ook dat je kunt ontwikkelen en veranderen in een relatie. Het feit dat je man meer vrijheid op dit vlak wil, kan ook betekenen dat Els meer vrijheid krijgt of pakt op een ander vlak. Zodat je toch in evenwicht blijft, op een of andere manier.

Ik ben het wel eens met wat iemand anders hierboven zei: de spelregels zijn ineens veranderd. Maar dat moet je natuurlijk eigenlijk in gezamenlijk overleg doen. Jouw man echter, heeft dit echter afgedwongen, en zegt daarbij dat hij hierin voor jou blijf kiezen, maar dan wel in een nieuw stelsel namelijk bestaande uit twee liefdes. En dat als jij het niet trekt, dat jouw keuze is. Terwijl het zijn keuze is jou in deze positie te brengen. Dat heeft wel weer iets scheefs. Makkelijke redenatie.

Enfin, wat de meesten zeggen: als hij van jou houdt, zou hij jou niet zo ongelukkig moeten maken, geldt dan natuurlijk ook andersom: als jij van hem houdt, moet jij hem niet ongelukkig maken en hem dit verbieden... Dat het ene maatschappelijk geaccepteerder is dan het andere, doet daar niets aan af. En ik vind het trouwens ook iets bevoogdends hebben: dat je verantwoordelijk bent voor elkaars geluk. Ik denk dat een mens vooral verantwoordelijk is voor zn eigen geluk. Een situatie kan veranderen maar daarin kun je toch weer proberen het geluk te vinden.

Ik blijf herhalen: het is aan jou, op basis van wat jij kunt en wilt verdragen, wat voor jou belangrijk is. Nu bij hem weggaan, betekent bij alles van hem weggaan, ook het stuk dat je zo fijn vindt.

Ik zou sowieso de tijd nemen om voor mezelf hierin duidelijkheid te krijgen... Jullie zijn al zo lang samen, dat is het wel waard.

Ruzie

Volgens mij is het gewoon tijd voor een flinke ouderwetse ruzie. Smijten met servies hoeft niet, maar kan opluchten.

Ehm, Mirreke

"Enfin, wat de meesten zeggen: als hij van jou houdt, zou hij jou niet zo ongelukkig moeten maken, geldt dan natuurlijk ook andersom: als jij van hem houdt, moet jij hem niet ongelukkig maken en hem dit verbieden..." Ik vind dat ze samen moeten kijken hoe ze hier zo gelukkig mogelijk uit komen. Maar hij legt haar nu zijn regels op, dat kan niet in een gelijkwaardige relatie.

"En ik vind het trouwens ook iets bevoogdends hebben: dat je verantwoordelijk bent voor elkaars geluk. Ik denk dat een mens vooral verantwoordelijk is voor zn eigen geluk."
Je keert de boel onterecht om. Hij is nu verantwoordelijk voor haar ONgeluk! Dat is iets heel anders.

Els is in zoverre verantwoordelijk voor haar eigen geluk dat ze nu de keuze heeft in hoe ze met de situatie omgaat.

Volgens mij zeg ik dat ook

De situatie is veranderd. Dan kun je ook weer kiezen hoe binnen die nieuwe situatie weer gelukkig te worden. Daarbij komt dat Els nog steeds aan het bekijken is hoe zij er precies in wil staan. Afhankelijk daarvan zet je stappen.

ik probeer mij in te denken hoe dit is en ik snap ook en voel het verdriet van degene die dit topic heeft geopend. het is niet zo simpel als een plus een blijkt maar weer. de beste stuurlui staan vaak aan wal en ik ben in dit geval een stuurman die denkt het beter te weten.

ik ben in mijn relaties ook vaak over mijn eigen grenzen heen gegaan, stom stommer stomst. wat ik wel weet is dat als een een keer met een ander naar bed zou zijn gegaan dat ik wel direct de knop om had gezet, of er nu wel of geen kinderen waren, of nu wel of niet honderd jaar waren getrouwd, dan is de relatie voor mij niet meer wat de relatie is.

je kan heel veel dingen met andere mensen doen vind ik, maar seks is iets voor je relatie, iets wat niet met een ander kan.

ik vind het bijzonder om te lezen dat andere mensen daar zo anders in staan. dat ze wellicht toestaan dat hun man seks heeft met een andere vrouw en de volgende morgen dan weer met jou de perkplantjes staat te potten of het weekend erna op de verjaardag van je oma zit. dat vind ik bijzonder, maar iedereen is er anders in.

dagen tellen

lieve allemaal,
Eerst telde ik de dagen tot hij weg zou gaan en nu tel ik de dagen tot hij terug komt. Vooral omdat ik niet weet wat te doen als ik hem zal zien. Ik kan een dagje weggaan- maar er komt sowieso een moment dat we elkaar tegen komen. Dan maar gelijk als hij van Schiphol komt.

Ik wil zéker geen ruzie maken! Dan ga ik dingen zeggen waar ik achteraf spijt van heb en 'jij denkt nu zeker dit...' en 'jij doet alleen maar...' allemaal van die dingen die je niet moet zeggen. Niet denken voor een ander. Zeggen wat je zélf wilt. Maar als je iets wilt, dan heb je een positieve inslag, dan kijk je naar de toekomst en dan heb je geen ruzie maar een plan.

Ik zou denk ik nu het liefste willen dat het allemaal niet waar was, dat zij uit beeld is en dat we overgaan tot de orde van de dag. Maar natuurlijk ben ik helder genoeg om te weten dat dit niet het geval is (waarom zou een vakantie niet leuk zijn? Ik heb altijd genoten op vakanties met hem). Dus het meest waarschijnlijke is dat het wel leuk was en dat deze relatie met haar niet voorbij is.
En zelfs als dat wél zo zou zijn, dan nog is het tussen ons bezoedeld op een vervelende en pijnlijke manier. Ik vind inderdaad dat hij mij wel erg veel pijn heeft gedaan-alsof hij mij een lesje wilde leren.

Als ik dat zo met elkaar combineer dan lijkt me dat een LAT relatie nog niet zo'n slecht idee is.
Inmiddels weten alle vier de kinderen het en ik heb hen gezegd en dat nemen ze ook aan, dat het in de allereerste en enige plaats iets tussen hem en mij is. Dat vinden ze ook en ze houden nog steeds van hem.
Van hen krijg ik ook opmerkingen als: 'jullie hebben samen zoveel draken verslagen, wat is dit nu voor ongein?'.

Er lijkt zich een soort conclusie af te tekenen in mijn hoofd. De voordelen van het alleen zijn in deze eenzame en verdrietige dagen heb ik ook ervaren: eigen ritme eigen dingen, nieuwe mensen leren kennen. Ik heb een 'date' gehad met een heel vriendelijke man waar ik echt heel gezellig een uurtje mee op een terrasje heb gezeten. Verder (nog) niets, maar het gaf me opeens weer een positief gevoel.
De nadelen waren er ook: gevoelens van wrok en jaloezie en in de steek gelaten worden en boosheid op mezelf: hoe heb ik het zover kunnen laten komen? Allemaal negatieve en vervelende gevoelens.

Het mét hem zijn heeft vanaf nu (en de laatste anderhalve maand) altijd iets zwaars- iets moeilijks- niets 'losjes' meer. Er speelt steeds dit in de steek laten een rol op de achtergrond.

Gisteren uitgebreid contact met hem gehad via whats app, hij wilde iets voor me kopen en zei 'we kunnen het dan en dan ophalen'. Waarop ik reageerde met wie zijn 'we'. 'Jij en ik', zei hij,' volgende keer gaan we samen'.
Tja, dat 'we' is toch wel wat losser komen te staan.

Dit draadje is nu eigenlijk een beetje een dagboek geworden, het verhaal is nog niet uit en ik heb zo baat bij het feit dat mensen met me mee willen denken.
Ik heb er over zitten denken om hier een boek over te schrijven, met als titel: "Ik houd van hem. Zij ook." een knipoog naar Yvonne Kroonenberg die een boek schreef. "Zij houdt van hem. Hij ook". Over de innige relatie die de Nederlandse man met zijn eigen ego onderhoudt.
En als ondertitel: 'Zoektocht naar de mogelijkheid van een poly-amoureuze relatie'.
Dat is van later zorg. Nog drie nachten.

lieve els, ik wil je een dikke knuffel geven. ik vind dit zo zielig voor je. je lijkt me een schat van een mens die voor mij gevoel echt vastzit in een bepaald gevoel naar een man die echt niet goed handelt. je verdient zoveel beter lieve schat.

"Ik wil zéker geen ruzie maken! Dan ga ik dingen zeggen waar ik achteraf spijt van heb en 'jij denkt nu zeker dit...' en 'jij doet alleen maar...' allemaal van die dingen die je niet moet zeggen. Niet denken voor een ander. Zeggen wat je zélf wilt. Maar als je iets wilt, dan heb je een positieve inslag, dan kijk je naar de toekomst en dan heb je geen ruzie maar een plan."

Els. Volgens mij denk je teveel na. Het is absoluut waar dat je de meeste dingen beter met rede aan kunt pakken, maar soms merk je dat die rede gewoon niet voldoet.

Iedereen heeft het recht om in een relatie af en toe onredelijk te zijn, verkeerde dingen te zeggen of negatief te zijn. Misschien omdat je niet over kunt brengen wat je nou echt voelt.

In een *echte* relatie zal na de ruzie een nieuw besef intreden en volgens mij is dat wat jullie nodig hebben.

Ik kan persoonlijk niet begrijpen dat je hier zit te plannen om je man te verlaten zonder minstens een keer een flinke uitbarsting te hebben gehad. Breek uit die kooi van redelijkheid waarin je (jullie?) jezelf hebben opgesloten.

Altijd primair reageren is funest, maar *nooit* primair reageren evenzo.

Een vraag voor Els:

WAT maakt het (zonder dat je je nu aangevallen moet voelen, ik vraag het alleen echt uit oprechtheid) dat jij niet de boel rustig gaan regelen met deze man, spullen, geld en je eigen huis gaat zoeken? En doorgaat me je leven???? Kan je mij dat uitleggen? Ik ben daar zo benieuwd naar.

Ik denk eerlijk gezegd helemaal niet dat deze man nou per se een polyamoreus gebeuren wil hebben. Hij is verliefd op die andere vrouw, en op deze manier gaat dat makkelijker dan als hij een (boze) ex heeft. Daarbij vindt hij de seks met zijn wettelijke echtgenote ook helemaal niet erg, en zijn sokken worden gewassen.
Ik kan nog niet voorspellen wie hem uiteindelijk mag hebben. Waarschijnlijk is hij vertrokken als Els zegt 'tot hier en niet verder', maar vermoedelijk is de nieuwe vriendin hem ook kwijt als ze (te vroeg) een keuze afdwingt.
Wat Els heeft is materiële zaken, seks, gezelschap en het feit dat ze kan zeggen dat ze een echtgenoot heeft (dat laatste weegt heel zwaar voor sommigen). Als ze er een vriend bij neemt heeft ze hetzelfde.
Is het dan nog wel een huwelijk (in de ruime zin van het woord)?

Bovenstaand stukje bedoel ik niet rot naar jou. Ik was wat zaken op een rijtje aan het zetten, maar ik begrijp dat het voor jou een heel moeilijke situatie is. Misschien heb je toch wat aan mijn beschouwing.
Persoonlijk denk ik niet dat je een huwelijk hebt in ruime zin, zoals ik het opvat. Jullie hebben een juridisch huwelijk en het af en toe best leuk, maar geen 'jullie tegen de wereld'.