Dochter wil niet meer bij vader of mij wonen

1e actie, ga praten met elkaar, evt. met mediator erbij.

Allereerst, hoe oud is je dochter, en is ze in staat om dit soort beslissingen te nemen.

Dan, welke vrijheden kan ze zich permiteren bij opa en oma, die ze bij jullie niet heeft?

Op dit moment heeft je dochter de leiding, zij bepaalt wat er gebeurd.
En jullie laten haar haar gang gaan.

Wat wil je, welke situatie zou voor alle partijen goed zijn.
Ga om de tafel met ALLE betrokken partijen en bespreek de mogelijkheden en onmogelijkheden.
Opa en oma zouden per direct aan moeten geven dat ze zich hiervoor niet beschikbaar stellen.

Vluchtgedrag?

Zo op het eerste oog vind ik het niet zo gek dat ze vluchtgedrag vertoont. Ze heeft moeite met bij haar vader zijn. Die enkele keer (?) dat ze gaat komt hij de afspraken niet na en meld je zonder overleg met haar aan hem dat hij ze maar moet brengen als hij daar zin in heeft, wat hij natuurlijk niet heeft. En je dochter moet het maar uitzoeken. Dat doet ze door naar opa en oma te gaan. Je doet vervolgens oppervlakkige aannames over haar verblijf daar: 'ze hebben het leuk samen'. Ze is daar toch niet voor de lol naartoe gegaan? Heb je met haar gepraat, over de echte dingen die speelden, over hoe zij dat beleefde? Ik krijg niet die indruk uit jouw berichten.

Ik vind jouw verongelijke houding op basis van de informatie die ik hier lees dus niet terecht. Natuurlijk is weglopen geen oplossing, maar je hebt het haar eerst zelf voorgedaan door zonder cotact met haar eenzijdig een beslissing te nemen over haar verblijf bij haar vader. Daarmee heb je haar mijns inziens in de steek gelaten. Ik vind dus dat je niet te hoog van de toren kunt blazen. Het lijkt me zinvol dat je je excuses maakt en dat je aan haar toegeeft dat je haar had kunnen vragen wat zij wil en nodig heeft en of de oplossing zoals jij die in gedachten had voor haar ook passend was. Ze is vijftien, geen klein kind, en heeft er mijns inziens recht op dat je in je communicatie respect en begrip toont voor haar beroerde positie en dat je er zoveel mogelijk rekening mee probeert te houden en waar dat niet kan dat ook duidelijk aangeeft.

Groet, Jo Hanna

gedoe

Je andere mail is ook niet erg duidelijk. Duidelijk is dat er een hoop gedoe is en een druk leven. En echtscheidingsgedoe.
Het is natuurlijk niet echt fijn om kinderen die gekraakt worden in echtscheidingsgedoe te straffen of te berispen of wat ook.
Hoe begrijpelijk ook ik zou hiervoor rustig met mijn kinderen gaan zitten. Even praktisch, heeft je dochter een sleutel? Dan kan ze in elk geval zelf thuis naar binnen en dan jou bellen. Je kunt samen met je dochter constateren dat het haar vader en moeder niet altijd lukt om dat perfect af te stemmen. En meer kijken naar je eigen aandeel denk ik.

Puber bij opa en oma, vervolg

Ik ben superblij met jullie reacties. Mediation wordt lastig. Allicht is dit wel voor mij aanleiding om omgang met vader te herstellen? Zijn gedrag vind ik soms erg moeilijk, maar door mijn deur open te zetten heeft mijn dochter uiteindelijk ook niet echt moeite moeten doen. Althans, ik bedoel, soms moet je je gewoon schikken in een situatie. Ze heeft aan beide kanten alles wat haar hartje begeert met behoorlijk wat lieve mensen om zich heen. Of straf ik haar dan voor het feit dat ze naar opa en oma is gegaan?

Mijn dochter is veel aandacht gewend, en die krijgt ze bij opa en oma. Maar opa en oma kibbelen nog meer dan pa en ma en praten naar ik verwacht in hun eigen straatje. Opa ziet zoon niet, maar zorgt nu voor zijn dochter. Ik ruik de overwinning en zit daar niet op te wachten.

Jo hanna ik had mijn dochter eerst moeten bellen voordat ik naar vriend ging om de stemming te peilen. En op haar kunnen wachten. Maar de boodschap richting vader wordt op die manier nooit duidelijk. Het lijkt me dat ik hiervoor wel verontschuldiging moet aanbieden, maar 'er zit een maar aan vast'. En die is denk ik dat ik ookvan mijn dochter van 15 verwacht dat ze mij bijpraat over afspraken met vader. In die zin is het dus nu ze 15 is een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Rekening houden met elkaar. Kan ik dat zo in haar richting stellen?

Mijn dochter is net 15. En ik voel het ook zo dat zij nu bepaalt. Ik praat met haar, maar ze vertelt niet alles. Dat met haar vader, gaan samenwonen en ' haar ' huis verkocht ed en dat ze geen support ervaart, dat zit haar dwars. Ze is nog teleurgesteld en boos. Dat zorgt voor onrust in haar hoofd ook. Ze is wel verstandig. Maar heb twijfels bij invloed van opa en oma. En vraag me inderdaad af of ze niet anders hadden moeten besluiten. Bijvoorbeeld 2 dagen hier bijkomen en danweer terug. Want ik denk dat ze het zichzelf zo ook moeilijker maakt wetende dat vader en ik niet accoord zullen gaan met lang verblijf bij opaen oma.

Eigen aandeel is er zeker. Minder werken is een optie zodat ik de boel beter kan begeiden. Dat betekent andere baas zoeken. Maar goed, alles begint bij aandacht en als dat de boel stabiel maakt, dan doe ik dat.

Iiedereen altijd bedankt voor je input. Ikke

Ikke

Je verhalen zijn niet zo heel erg duidelijk, ,maar wat ik wel zie is dat je eigenlijk vis de kinderen met vader en zelfs met de schoonouders aan het communiceren bent. Je wil je ex en de schoonouders van alles duidelijk maken en doet dat via je dochter.

Ik denk dat je indertijd, na het gedoe met vader, haar al had moeten 'leren' omdat met vader op e lossen, in plaats van haar een rustig en veilig huis bij jou te laten hebben. Je ziet nu eigenlijk wat de gevolgen daarvan zijn: je dochter denkt dat zij dingen kan bepalen, dat alles om haar draait etc. Ze was al veel eerder volwassen dat zoals jij haar nu hebt behandeld.

Maar nu, ze is boos op jou, omdat jij niet op haar hebt gewacht om haar op te halen. Ik lees nog veel meer onderhuidse boosheid bij jou, over de vakantie in Egypte, over ex die zijn afspraken niet nakomt zoals jij dat wil, over de schoonouders, over, nou ja, over zoveel mensen en situaties. en nu lijkt het bijna alsof je een bondje met je ex wil gaan sluiten tegen je schoonouders. En je ex was zo erg.... Tenslotte ga je dramatisch doen over je werk, maar ik snap niet waarom daar het probleem zou zitten. Je hebt nog voldoende tijd voor een vriend, dus ik neem aan dat je ook nog voldoende tijd hebt voor je kinderen. Waarom ga je nu slachtofferig je werk verminderen? Jouw aandeel zit niet in je werk, maar in de boosheid die je hebt en communiceert via je kinderen.

Vandaar een paar tips:

- na je scheiding moet je je niet meer gedragen alsof je nog getrouwd bent;
- je moet de relatie tussen vader en kinderen niet in de weg staan, leiden, beheren etc., maar je kind ondersteunen in het opgroeien;
- kijk niet naar wat er bij anderen fout gaat, alleen wat je zelf kunt veranderen valt onder jouw invloedssfeer, kijk daar dus naar;
- wat is zoals het is kun je niet veranderen, zie de schoonouders, je ex, de scheiding etc.

Konkreet: misschien is het voor je dochter nu wel rustiger nu ze bij opa en oma is. Ze is gewend aan veel aandacht, dat krijgt ze nu. Ik zou opa en oma niet gaan betrekken bij alle conflicten die er al zijn. Bel je dochter een keer op, ga samen iets gezelligs doen, praat even met haar, laat haar merken dat ze altijd thuis mag komen, maar accepteer geen enkele voorwaarde van haar, laat haar vertellen wat ze op haar hart heft, hoor dat aan zonder tegenspraak te geven, accepteer dat zij naar haar gevoel haar eigen ellende moet leven, laat niets merken over hoe jij over haar vader of grootouders denkt, maak je alleen bezorgd om haar welzijn, of ze wel naar school gaat, of het wel goed gaat, hoe het met haar vrienden en vriendinnen gaat etc.

Kortom: gedraag je volwassen en benader je dochter ook als een volwassene, die nog net wat hulp nodig heeft om ook echt volwassen te zijn.

Tsjor

Dochter opa oma vervolg

Tsjor bedankt dat je hier je licht over laat schijnen. Zou je nog eens willen kijken naar de situatie naast de indruk die ik wek als persoon? Ik ben verre van perfect. Maar kan denk ik alleen op korte termijn iets aan de situatie doen. De rest duurt langer vrees ik bijvoorbeeld je stelt dat ik mijn dochter al meer verantwoordelijkheid had moeten geven/ haar daar meer aan houden. Dat herken ik zeker. Maar tegelijk zeg je 'laat haar bij opa en oma' . Daar wordt ze zeker verwend en zo leert ze toch alsnog niet om te gaan met haar verantwoordelijkheden bij mij of vader?

Als ik de indruk wek slachtoffer te zijn en zaken afdwing via kids, dan vind ik dat waardeloos. Want wat mij gebeurt daar kies ikzelf voor. Afdwingen: allicht heb je daarin gelijk. Dat is niet correct. Maar ik zie met mijn ex geen andere mogelijkheid. Minder werken betekent dat ik meer tijd heb om de zaken rustiger met ex te bespreken. Of vind je dan dat ik moet kappen met mijn vriend? Of vind je dat ik bepaalde principes moet laten varen en daar geen energie in moet steken? Is het vreemd als ik hem vraag na te denken over andere bestemming dan egypte? Heb je het nieuws gezien? Mag ik hem niet houden aan afspraken rond terugbrengen / ophalen maar gewoon soepel zijn? Wat ik hieraan niet begrijp is waarom het vader zoveel moeite kost om simpele afspraken/ vragen zoveel moeite kosten. Ik laat vader volkomen met rust alwaar hij eist dat ik mijn zoon om 8 u naar bed doe. Weigert met hem naar sporten te gaan, geen bemoeienis met school. Never spreek ik hem hierop aan. Hij is zoals hij is. Maar vraag je het kerstoverhemd v je zoon terug voor kerst, dan krijg ik het half januari. Kijk en daar moet dus eerder over beginnen zodat t op tijd terug is, en de drukte zit dan wel drukte wel in de weg. Het gaat niet om dat overhemd, je begrijpt hopenlijk mijn punt.

Mijn ex heeft een verslavingsachtergrond. Is een levensgenieter en meester in het naar zijn hand zetten van situaties. Heerlijke vent, saai was het nooit, maar daarmee een gezin runnen is zeer lastig. Een volwassen leven hangt samen met afspraken om de boel te laten draaien. Ik heb thuis ook een zoon van zowat 10. De scheiding is vier jaar geleden. Toen ik vertrok om een eind te maken aan zijn ongeluk en voortdurende ruzies, ben ik verguisd, bedreigd, ook door opa en oma. Mijn ex had toen al een lief, ik likte mijn wonden, de man waar je 25 jr mee geleefd hebt en voor door het vuur bent gegaan, ben je kwijt. Ik ben altijd in de veronderstelling geweest dat hij zou kappen met joints, pillen whatever, nu hij een fijne nieuwe liefde had, geld, de zaak en half de kinderen, samenwonen in haar mooie woning verderop in de straat. Kids blijven in vertrouwde buurt. Wat wil je als vader nog meer? Wat er gebeurt? Twee dagen met je dochter die even naar mama is gevlucht, waarbij ik ook nu wel inzie dat ik dat beter niet had moeten doen allicht. En dan slaande ruzie met dochter? Met alles wat hij wil? Komt dat door mij omdat ik vraag om zijn kerstoverhemd en vervolgens wijs op zijn klotementaliteit? Dat laatste zal het wel zijn.

warrig

Ik vind je verhalen erg warrig, maar wat er voor mij uitspringt is dat je nog verschrikkelijk 'bezig' bent met je ex, en ik denk dat je kinderen daar vooral de dupe van worden.
Mijn advies zou zijn om -het hulp- aan de slag te gaan met het verwerken van de scheiding en het op de rit krijgen van je eigen leven.
Andere tip is om je zelf altijd aan afspraken en aan de bezoekregeling te houden. Is de afspraak dat kind bij vader is en wil het dat niet: dan moet kind dat zelf afstemmen met vader. Blijf daar vooral buiten. Maar zorg wel dat wanneer de kinderen dan ook bij jou komen je er altijd bent. Ook al is dat tijdens 'zijn' tijd, is het eerder of later dan afgesproken: jij zorgt dat je er bent en als dat echt, echt niet kan dan stem je dat af met je kinderen. Zorg dat ze altijd op je kunnen rekenen.

Damadriehoek

Wat sneu voor alle betrokkenen, dat jullie zelfs na de scheiding nog in een dramadriehoek leven.

Ik raad je aan om daar eens wat over te lezen, die dramadriehoek, begin bijvoorbeeld hier:
http://www.hetwormgat.nl/dramadriehoek-1-over-het-hoe-en-wat/
http://www.hetwormgat.nl/dramadriehoek-2-hoe-kom-je-eruit/

Vervolg dochter opa oma

Poeh. Ik vind dit allemaal best moeilijk om aan te horen. Blijkbaar heb ik het op verschillende fronten verkeerd aangepakt. En daar moet ik dan iets mee. Ik heb afspraak om hier hulp bij te krijgen. Het zelf nemen van besluiten rond inkomen/ werk/ kids/ relatie/vrije tijd etc vind ik pittig. En blijkbaar richt ik me daarbij op het verkeerde. En reageer ik nog altijd vanuit mijn verleden. Hopenlijk kom ik hieruit . Groet.

Beste Ikke

In je eerste post zeg je dat je nieuw bent op dit forum. Ik wil je dan ook van harte welkom heten hier!

Ik vind het dapper dat je eerlijk schrijft dat dit moeilijk is om aan te 'horen'. Als zeer oude rot op dit forum (ik kom hier nu al 14 jaar) kan ik je zeggen dat reacties hier vaak kritisch zijn maar dat deze ook juist vaak voortkomen uit - zoals je zelf opmerkt - ervaringsdeskundigheid.

Dus als ik schrijf dat je in een dramadriehoek leeft, dan is dat omdat ik er iets van herken. En als ik je aanraad daar eens over te lezen, is dat met de insteek: het heeft mij inzichten gebracht die ik eerder had kunnen gebruiken, en ik hoop dat jij er ook iets aan hebt.

Je laatste reactie (#10) geeft mij in ieder geval de indruk dat je in staat en bereid bent je eigen handelen kritisch te beschouwen. Het komt vast goed.

Dramadriehoek

Hoi sancy. Ik ken het principe en heb er hard voor moeten knokken om patronen te doorbreken. Veel boeken gelezen over manipulatie en heft in eigen hand nemen. Wat ik lastig blijf vinden is om uit te maken of ik nou helper was of afhankelijke. In mijn relatie ben ik helper geworden. Toen ik mijn ex zijn eigen zaakjes liet opknappen, werd het thuis een drama. Er was met zijn verslavingsneiging thuis altijd wel iets aan de hand. Daarna werd het nog erger en heel erg gericht op mij.

Het is droevig dat ik dat heb laten gebeuren. Ik kom er ook niet goed uit wat mijn overweging was om steeds maar weer de kolen uit het vuur te halen. Mezelf nuttig maken enerzijds. Ik was huismoeder en kon mijn energie niet kwijt in werk (gebruik nogal graag mijn hoofd). Ik heb heel lang gedacht dat ik de aanhankelijke was omdat hij de zaak draaide, besliste over geldzaken ed. Achteraf bezien had hij daar een andere reden voor.

Inmiddels ben ik weer afgestudeerd en ben ik docent vso geworden. Werken met deze leerlingen geeft me nog veel meer inzicht. En roept tegelijk vragen op omtrent mijn leven hiervoor. Afijn, allemaal voer voor mij en therapeut. Ik had ook wel verwacht dat ik een terugval zou krijgen en zaken nog moest verwerken. Daar moet ik nu dan maar eens de tijd voor nemen. En de boel afsluiten.

Ik heb lekker koffie gedronken met mijn dochter. Excuses aangeboden voor dat ik haar had laten zitten met melding dat het niet netjes was om haar onderdeel te laten zijn vd strijd die bestaat tussen vader en mij. Waarschijnlijk kom ik wel terug op dit forum. Bedankt voor info omtrent dramadriehoek. Ik ben er opnieuw ingedoken. Groet.