U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Dochter is stil en boos na mededeling scheiding
Afgelopen maandag hebben wij onze dochter van 13 verteld dat wij gaan scheiden. Sindsdien is zij boos op ons en zegt ze alleen het hoognodige. Verder zegt ze op nagenoeg alles NEE.
Ik begrijp dat ze boos is, haar leven veranderd ingrijpend. Maar wat moeten wij als ouders nu doen? Wij vinden dit erg moeilijk. Wij willen haar niet pushen om te praten, maar negeren kan natuurlijk ook niet. Mijn dochter bouwt echt een muur om zich heen.
Ik zou graag van andere ouders weten, die hier ook mee te maken hebben gehad, hoe zij er mee om gaan of mee om zijn gegaan.
Praten.
Maar waar zou ze over moeten praten? Je dochter is een puber, ze wil meedenken, meeoverwegen en meebeslissen.
Dat is nu niet aan de orde. Er is haar medegedeeld dat haar ouders gaan scheiden en ze moet het maar accepteren. Natuurlijk is ze boos en teruggetrokken.
Ze praat nu liever met haar vriendinnen vermoed ik. Is ze enig kind?
Mijn zoon is ook enig kind en als wij nu zouden scheiden dan gooien we letterlijk zijn hele gevoel van veiligheid onderuit. Het leven in de pubertijd is al een wirwar van gevoelens en dan vertellen de enige 2 mensen waar je je veilig voelt dat ook je thuis gaat veranderen.
Ik zou haar deze tijd geven om boos te zijn, verdrietig en bang voor de toekomst. Zorg voor rust en een vlotlopende scheiding en duidelijkheid voor je kind. Ze weet het nog maar 5 dagen maar een scheiding komt niet uit de lucht vallen. Er is waarschijnlijk al langere tijd geen rustig en stabiel thuis geweest voor haar.
Sterkte de komende tijd. Je dochter moet dit alles een plekje zien te geven, soms ben je daar een leven lang mee bezig.
Niet haar schuld is...
Wat naar. Zowel voor jullie als jullie dochter. Geef het tijd. Benoem dat het absoluut niet haar schuld is (want dat kunnen kinderen nog wel eens denken) Zeg dat ze altijd vragen mag stellen en praten en betrek haar bij het ouderschapsplan. Ik lees dat het nog vers is maar het is straks wel fijn als zij kan meedenken. Hoe is de sfeer tussen jullie als ouders nu thuis? Veel boosheid, verdriet en stress pikken ze nl op. Ze zit in de pubertijd. Een periode waarin al zoveel gebeurt. Hou haar in de gaten. Misschien zijn uiteindelijk gesprekken bij een jeugdpsycholoog wel fijn.
Heel veel sterkte!
Ik snap het wel
Voor ieder kind is zoiets een klap, zelfs als ze met eigen ogen zien dat het zo niet verder kan.
Is er iemand waar ze kan praten, een onafhankelijke derde?
ik kan me er wel iets
Bij voorstellen. Praten met je ouders is al lastig als je 13 bent.maar dat hele concept ouders is nu stuk. Jullie zijn natuurlijk allebei haar ouders maar de eenheid ouders is niet meer. Praat je dan met je vader of moeder... Ik weet nog dat mijn oude buurmeisje hier was met nieuwe beste vriendin uit brugklas in november. Ouders waren in mei gescheiden en ze was in augustus verhuisd. Tegen vriendinnetje zei ze. Toen ik klein was woonde ik in dat huis... Dat was dus maar 3 maanden eerder..... Ik zou in ieder geval proberen of er iemand is met wie ze wel wil praten. Opa en oma, oom tante ouders van een vriendin zoiets...
Mijk
Apart
Over deze m3ededeling zal het moeilijk zijn om te communiceren: ze kan er niets aan veranderen en ze weet nog niet wat het voor haar gaat betekenen. Wellicht is het goed als jullie ieder apart een keer met haar gaan afspreken om iets te doen: moeder samen winkelen (schrijnt klassiek te zijn), vader naar de film of zoiets. Dan kan ze met ieder van jullie apart praten, of juist niet. Maar je laat wel merken dat er kontakt blijft, ook als jullie gescheiden zijn.
Dan komen er momenten waarop het nieuwe leven ingericht zal worden. Ook daar kun je met haar over praten.
Het praten hoeft niet nu. En het hoeft ook niet altijd over gevoel en verwerking etc. te gaan. Geef haar tijd.
Tsjor
Dat verandert niet
Ik krijg de indruk dat je het met haar goed wil maken. Dat je het liefst wil dat ze het jou/jullie niet kwalijk neemt. Als dat je ambitie of bedoeling is, dan zou ik die maar snel laten varen.
Ze neemt het jullie kwalijk. Dat blijft zo.
Maak haar duidelijk dat je dat begrijpt. Dat ze gelijk heeft.
Geef haar een aandeel in de oplossingen die er komen voor de nieuwe situatie.
Geef haar de tijd en de mogelijkheid om daarbij aan te haken.
Hou de praktische agenda open. Wanneer gaat er wat gebeuren? Past dat ook in haar agenda (proefwerkweek?) of kunnen jullie daar omheen plannen?
Wie gaat er waar wonen? Past dat ook in haar leven (zelfde school) of moet daar wat veranderen?
Kortom: spreek haar niet aan op haar emoties of met je eigen emoties.
Hou het praktisch, sta daarbij open voor de praktische consequenties voor haar leven en hou ondertussen voortdurend ruimte voor haar emotionele uitbarstingen.
Zij mag dat wel.
Heel veel sterkte!
Beste Vader,
Wat heftig dat jullie besloten hebben om te scheiden. Dit moet voor jou en je toekomstige ex-vrouw een moeilijke beslissing zijn geweest en wellicht hebben jullie het hier zelf erg moeilijk mee.
Voor jullie dochter zal dit echter nog een stapje erger zijn. Zij heeft hier niet zelf voor gekozen en haar veilige haven gaat in rook op. Zeker op deze leeftijd, waarop veel pubers erg zoekende zijn naar wie ze zijn en hoe zij de wereld moeten benaderen.
Ze heeft hoogst waarschijnlijk tijd nodig om dit heftige nieuws te verwerken, geef haar die tijd ook. Als zij het moeilijk vindt om het gesprek met jullie aan te gaan zou je haar uit kunnen nodigen om haar gevoelens op te schrijven, zodat ze voor haarzelf misschien wat meer op een rijtje komen te staan, of als ze liever tekent of schildert zou dit ook een manier kunnen zijn om haar gevoelens te uiten.
Er zijn ook kinderen die wel graag willen praten, maar het erg moeilijk vinden om dit met hun eigen ouders te doen. Jullie zijn als ouders namelijk de oorzaak van haar heftige gevoelens. Wellicht wil ze graag met iemand praten die buiten de situatie staat, geen oordeel heeft, geen partij trekt en samen met haar ontdekt wat haar manier is om met deze situatie om te gaan, bijvoorbeeld een kindercoach
Het is in ieder geval van cruciaal belang dat jullie als ouders in contact blijven met jullie dochter, geef haar ruimte en luister naar haar (ook haar non-verbale communicatie) en laat haar regelmatig weten dat jullie er onvoorwaardelijk voor haar zijn.
En mijn laatste tip: geef haar duidelijkheid over hoe het nu verder zal gaan. Wees eerlijk en laat haar weten dat zij in ieder geval NIET de oorzaak is voor jullie scheiding.
Heel erg veel sterkte in deze moeilijke tijd! En veel wijsheid en kracht toegewenst voor jullie alle drie.