U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
De nieuwe partner
Hallo,
Ik heb een relatie met een man met twee kinderen, oftewel ik ben een zogenoemde stiefmoeder, bonusmoeder, plusmoeder, of hoe ze het tegenwoordig ook bestempelen. Wij wonen samen en de kinderen zijn er elke woensdag en om het weekend (vrijdagmiddag t/m zondag na het eten)
Ik ben op zoek naar advies. Vanuit de moeder blijven er bijna wekelijks verwijten komen, is het niet naar mijn vriend dan is het wel richting mij. Tijdens een moment dat we elkaar zien, blijken achteraf de vragen die ik stel 'echt niet te kunnen' zoals; 'hoe was het met *naam kind* vanmiddag?' of het zingen van zelfgemaakte rijmende liedjes over een vriendin van mij die we dan Tante noemen. Zoals we ook liedjes hebben over Hendrik-Jan de Tuinman.
Vorige week werd mij verweten dat ik mij niet aan 'afspraken' houd. Echter heb ik met haar geen afspraken. Zij en mijn vriend hebben als ouders zijnde afspraken die staan vastgesteld in het ouderschapsplan. Ze heeft het over dat ik doe alsof ik de moeder van de kinderen ben, ze te enthousiast begroet, ze 'schatjes' en 'dropjes' noem in haar bij zijn etc. Het kwam er op neer dat ik 'als vriendin van, geen ouderrol heb en enkel en alleen de verzorging verzorg voor de kinderen'.
Wij denken dat zij refereert naar de afspraak zoals beschreven in het ouderschapsplan: "Eventuele nieuwe partners nemen geen beslissingen over de zorg- en opvoedingstaken van de kinderen. In onderling overleg kan van deze afspraak worden afgeweken."
Er is alleen geen sprake van het maken van beslissingen over zorg- en opvoedingstaken, die neem ik namelijk niet. Wel hebben wij nu samen een huis en hebben de kinderen een plek bij papa weer ik ook deel van uit maak. Dat betekent dat we met z'n tweeën toch regels hebben etc.
Mijn vraag is: hoe kan ik omgaan met deze verwijtende ex? En wat betekent volgens jullie de genoemde afspraak "Eventuele nieuwe partners nemen geen beslissingen over de zorg- en opvoedingstaken van de kinderen."?
Niet
Ik zou er niet op reageren en het aan je partner overlaten. Laat hem maar vertellen dat hij de beslisingen neemt, niet jij.
Als ze direct contact met jou opneemt, dan vraag je haar zo neutraal en vriendelijk mogelijk of ze dingen die met de kinderen te maken hebben alsjeblieft met hun vader wil bespreken. Verder helemaal niets. Geen sneren en geen steken onder water.
zoals Nikki 73 zegt
ALLE communicatie richting moeder aan jouw partner overlaten, en hem inderdaad laten zeggen dat hij alle beslissingen neemt.
En voor de rest lijk je mij goed bezig, zolang je niet tracht te concurreren met de moeder van de kinderen. Trouwens, waarschijnlijk is ze een beetje bang dat de kinderen op termijn jou liever gaan hebben dan haar, en ik begrijp dat wel, dat ligt een beetje gevoelig.
Ik ben zelf ook plusouder van twee puberkinderen; ik moei mij nooit met de opvoeding van de kinderen en speel geen papa, maar ik tracht wel toegevoegde waarde te zijn.
Eventuele bezorgdheden of twijfels bespreek ik met mijn vriendin, zonder de kinderen erbij, en ik vermijd om te moeten communiceren met de vader van de kinderen, dat beperkt zich tot een goedendag.