U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
de nieuwe partner accepteert zijn kind niet
Beetje ingewikkeld....mijn vriendin en ik zijn nu ruim 11 jaar bij elkaar. Zij heeft een zoontje van 12,5 jaar uit haar vorige huwelijk. Nu heeft haar ex sinds 1,5 jaar een nieuwe vriendin, fijn voor hem natuurlijk, maar zoals wij steeds vaker van het manneke horen is zij zelden bij hen als de jongen bij zijn vader is. Ze wil ook absoluut geen kennis maken met de moeder( mijn vriendin dus) van het kind. De nieuwe vriendin heeft zelf geen kinderen en wil zelf ook geen kinderen. Het komt bij ons steeds meer over dat zij helemaal niks met kinderen heeft, en ook niks met het zoontje van haar vriend. De vader stelt zich steeds op als slachtoffer en roept dat hij er tussen in zit. Ik zou in zon situatie voor mijn kind gaan en haar vertellen een kindloze relatie aan te gaan. Nu is het zo dat hij zijn huis te koop heeft staan en bij haar in wil trekken om tzt ook haar huis te verkopen en samen een huis te gaan kopen...serieuze plannen dus. Maar wij vragen ons af hoe we om moeten gaan met de situatie als ze zo meteen gaan samenwonen en wij de jongen voortaan in het weekend bij iemand neer moeten gaan zetten die helemaal niets met hem te maken wil hebben.... Iemand een idee??
Een kind van 12,5 is geen zoontje maar een puber. Ik zou dat de zoon gewoon met de vader laten uitzoeken.
(en me erop instellen dat het er wellicht op uitdraait dat hij straks geen weekeinden meer naar zijn vader gaat, maar wellicht wel op een andere manier contact gaat onderhouden met zijn vader).
Wizzer, dat is nu net het probleem...hij gaat graag naar zijn vader, maar is nu al bang dat hij hem niet meer wil gaan zien zodra ze samenwonen. Buiten dat heeft de jongen ook nog eens een beperking, wat het er allemaal niet eenvoudiger op maakt.
Hoe doen moeders dit met een nieuwe relatie?
Dit is iets voor de vader om duidelijk te maken aan zijn vriendin, vind ik.
Het is "The total package" or "nothing".
Je bent ouder, je hebt een kind, die hoort bij je.
Als je nieuwe partner daar niet voor "in" is, lijkt mij de keuze nogal makkelijk, maar ja, ik ben moeder.
Jasam
Vind ik ook Jasam, ook al ben ik dan maar een vader.... maar we krijgen juist dat punt maar niet duidelijk gemaakt aan de vader, misschien makkelijk praten voor mij, maar ik heb zelf ook nog een zoontje uit mijn vorige huwelijk en nog 1 samen met mijn vriendin, dus misschien dat ik daarom anders redeneer al lijkt me dat stug.
Je kunt er niet zoveel mee. Exen doen nu eenmaal wel eens rare dingen en nemen beslissingen die jij anders zou doen. Ik zou gewoon afwachten en er pas iets van zeggen wanneer je problemen krijgt met je stiefzoon. Dan nog wel door zijn eigen moeder laten oplossen natuurlijk, en er niet als nieuwe partner tussen gaan zitten.
Waarom noem je een jongen van 12 trouwens 'zoontje' en 'manneke'? Die is over de helft op weg naar volwassenheid hoor! ;-)
Katniss
Ik denk dat dat manneke Belgisch is, dat vind ik sowieso al een schattiger taal, intiemer en huiselijker als het Nederlands.
goed lezen katniss
de jongen heeft een beperking. Die volwassenheid gaat er misschien wel helemaal niet komen, althans niet in de zin van zelfstandigheid. Dan praat je ook op een andere manier, dat snap ik wel.
Jovo;
ik denk dat je je daar nog niet zo'n zorgen om moet maken. Het gaat zoals het gaat en is toch een kwestie van afwachten hoe zich dat ontwikkelt. De ex gaat toch niet nu ineens wel voor het kind kiezen als ie zich nu al \zo opstelt.
Polletje
Er staat toch niet wat voor beperking? Dan nog is het in Nederland heel ongebruikelijk om een 12-jarige te benoemen als manneke.
katniss
Klopt katniss, maar is Brabants...wat die beperking betreft...hij heeft ADHD/ Pdd-nos...ik maak me dan ook wel zorgen of die volwasenheid er ooit komt.....
M'n (stief)zoontje (ik vind dat stief zo raar klinken, praat zelf altijd gewoon over mijn zoontje) heeft nu aangegeven meer tijd door te willen brengen met zijn vader.... hebben dit bij de vader neergelegd omdat wij iedere keer de ellende over ons heen krijgen....reactie van vader....ik zal het overleggen met mijn vriendin...snap ik echt niet...
Wat vindt het manneke zijn moeder ervan?
Wat hoop je? Wat hoopte je hier te horen?
Dat de biologische vader (waarom stief een vervelend woord is heb ik nooit begrepen maar laatst gelezen dat dat alleen gebruikt zou mogen worden als de bio overleden is dus je hoeft het niet te gebruiken) andere keuzes maakt dan jij was je al duidelijk hoop ik, anders was je niet waar je nu bent, lijkt me ;)
Welkom is de 'gescheiden wereld'
Tja.. dit is een les die velen van ons gescheiden-met-ex'ers hebben moeten leren.. Er komen altijd wel onaangename situaties langs waarbij je je dood ergert aan het gedrag van ex en waar je dus he-le-maal niets aan kunt doen.. Dat is hopeloos frustrerend ja. Zeker als je ziet dat dat gedrag je kind verdrietig maakt. Maar desondanks kun je niet meer dan dan maar zelf degene zijn die de stabiliteit voor het kind verzorgt en het troosten/opvangen/zo goed mogelijk begeleiden in zijn/haar verdriet.
En vooral je eigen boosheid en frustratie over de situatie uitten uit de buurt van het kind, ergens waar het geen kwaad kan.. hier bijvoorbeeld..;-)