contact moeder/vader tijdens zomervakantie

niets geregeld

ze mag bellen en appen maar doet dat niet heel vaak. Als haar vader of ik denken dat het beter is om even geen contact te hebben wordt er niet gebeld. We sturen elkaar wel regelmatig een appje met foto of een verslagje van iets bijzonders. Bv als ze aangekomen zijn op de camping,,iets uit het verleden maakt dat ik me ongerust voel tot ze er zijn, mijn ex weet dat en stuurt daarom een appje.

Gecontroleerd voelen we ons zeker niet.

Leeftijd

Hoe oud zijn je stiefkinderen? Dat maakt nogal wat uit.

leeftijd

Ze zijn 13 en 11

dan zou ik me er niet meer mee bemoeien

Op dit leeftijd zijn ze oud genoeg om zelf te beslissen over contact met de andere ouder terwijl ze bij jullie zijn. Laat het los.

Mag altijd

Ook al voelt het idd niet altijd fijn. Maar ik vind het mesjokke om contact met de andere ouder aan banden te leggen dus we leggen het ons erbij neer. Zeker facetimen is maf, kind kondig het niet aan en opeens heb je iemand in de kamer haha. Gelukkig komt dat zelden voor.
Mijn advies: laat het los, probeer je niet druk te maken over hoe het overkomt etc en probeer gewoon te genieten van je vakantie met alle ups & downs die erbij horen. Aan 'de andere kant' gaat het ook niet perfect, believe me ;)

Andere kant niet..

Dan ben ik blij dat ze nog geen facetyme hebben haha . Dat ze graag contact willen zou ik nog wel los kunnen laten. Maar het wekt ook wel eens heimwee op wat dan natuurlijk niet zo gezellig is. En vaders die bellen of appen ze ook vrijwel nooit..

Ligt aan het kind

Wij hebben twee kinderen mee die er echt last van hebben als zij elke dag hunn moeder appen of bellen. Dat leggen we dus aan banden. Kind heeft er namelijk zelf last van. De twee oudste regelen het zelf.

Als mijn kind met haar vader op vakantie is verwacht ik ook niet elke dag contact. Af en toe even een berichtje dat het leuk is, heb ik genoeg aan. De moeder van de kinderen van mij vriend heeft er veel meer moeite mee. Dat heeft meteen zijn weerslag op de kinderen. De twee (die er dus echt last van hebben) hebben het gevoel dat ze het verplicht zijn naar hun moeder toe, anders is mamma verdrietig.

Als er kind er geen last van heeft zou ik het loslaten. Als een kind er wel last van heeft, zou ik het aan banden leggen. Wij hebben bijvoorbeeld aan moeder aangegeven dat ongeveer 1x per week contact genoeg is. In geval van nood zijn wij altijd bereikbaar en als er iets gebeurt dat zij moet weten, geven we dat echt wel door. Mocht het nu zo zijn dat een van de jongste twee iets heel graag aan mama wil vertellen omdat het zo gaaf was, dan is daar ook ruimte voor. Momenten van minder leuk: jammer dan. Eerst oplossen en mama hoort het later wel. Dit is natuurlijk op deze manier gegroeid door veel gezeik.

je laatste zin

Vooral je laatste zin is ook wel pakkend voor ons.er is veel gezeik geweest kinderen hoeven maar iets kleins te vertellen(eigenlijk heel onbenullig)en moeder denk dat ze kinderen het niet leuk vinden, en zich niet thus voelen.anderzijds wil ze wel dat hun zo vask en lang mogelijk naar ons toe gaan.voor de kinderen onbewust een dubbele boodschap en daarvan worden ze onrustig.

Wij houden contact

Mijn dochter van 11 heeft zelf aangegeven moeite te hebben om met de andere ouder contact te onderhouden tijdens vakanties. Als ze bij de een is, is ze bij de een en staat haar hoofd niet naar die andere ouder. Ze heeft geen zin om te bellen. Ik heb met haar vader afgesproken om af en toe een foto te sturen of een appje. Dat vinden we allebei prettig en vallen we haar verder niet lastig. Sinds vorig jaar heeft ze trouwens zelf een mobieltje en stuurde ze, tot m'n grote verbazing, incidenteel zelfs een foto. Hebben de kinderen ook zelf een telefoon of gaat het contact via jullie devices?

hier ook

toen mijn zoon jonger was, ging hij logeren bij een organisatie in de weekenden. Het telefoneren, wat daar een gewoonte was hebben we op een bepaald moment beperkt, d.w.z. we hebben gevraagd om zoon maar niet meer aan de telefoon te laten komen, de groepsleiding vertelde wel hoe het ging en dat was genoeg. Hij was zelf vaak geirriteerd en ging raar doen aan de telefoon, puur omdat hij zich geen raad wist met de situatie.

Bij ons

de oudste heeft sinds december een eigen mobiel, hij appt wel met zijn moeder en soms face timen. Zij heeft er ook nooit veel last van gehad als er contact was met moeder, terwijl ze hier zijn.
De jongste wel, hij was 3 jaar toen ze uit elkaar gingen en iedere keer als moeder wilde bellen, en dat wilde ze dan om de paar dagen dan was hij helemaal van slag, echt heimwee. Toen hebben wij ook gezegd dat we dat niet meer willen, daar is moeder erg kwaad om geweest, ze begreep het echt niet.
Met de oudste kon ze gewoon even praten, dat hebben we nooit tegen gehouden, hij had er geen last van.

Wat ik zelf weleens vervelend vind is dat de kinderen er helemaal niet mee bezig zijn met de andere ouder en dan ineens moeten ze verplicht even bellen, ze hebben soms ook helemaal niks te zeggen. In het begin wilde moeder ook echt een dag en tijd afspreken.
Als ze zelf heel graag iets willen vertellen oid dan mogen ze ook wel even bellen.
Zelf stuur ik hun moeder af en toe een foto van ze en die krijg ik dan ook als ze met haar op vakantie zijn.