U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Co-ouderschap rammelt
Hallo allemaal, ik sta aan de vooravond van een heftige confrontatie, graag jullie mening over dit alles....
Een paar jaar geleden besloot ik te stoppen met mijn relatie. Het bracht me te veel verdriet en ik ging er aan kapot. Mijn ex stelde een co ouderschap voor. Ik stond hier positief tegenover omdat ik vind dat een kind beide ouders nodig heeft. We spraken week op/week af af. Dit ging in principe goed.
Ik trek een duidelijke scheidslijn tussen moederschap en privé voor een stabiele leefomgeving voor mijn zoon.
Altijd als mijn zoon vroeg naar de reden van de breuk(hij is nu 9) zei ik hem dat dit iets tussen zijn vader en mij is en dat het voor hem het belangrijkst is om te weten dat papa en mama van hem het meest van de hele wereld houden. Ik houd zijn papa hoog voor hem, omdat dat voor hem telt vind ik. Ik heb nooit iets negatiefs over zijn pa gezegd, en zo hoort het ook vind ik.
Gedurende de laatste 2 jaar zijn er een aantal dingen gebeurd waar ik mijn twijvels bij kreeg.
Mijn ex leeft er behoorlijk op los sinds onze scheiding(hij voelt zich ook slachtoffer...) hij drinkt behoorlijk en snuift lijntjes coke(ik weet de frequentie niet-ik ben absoluut tegen drugsgebruik) dus zei ik hem; als je het maar niet in de buurt van onze zoon doet. Nee niet in hetzelfde vertrek zei hij. Ik zei boos; nee niet in het zelfde huis!
Toen kwam onze zoon met het verhaal dat papa in bijzijn van zijn vriendin in een kroeg voorover op tafel dronken in slaap was gevallen en daarna met de auto naar huis was gereden. Zonder dat ik dit mijn zoon liet weten ging ik over de rooie. Ik belde (tegen beter weten) de kroeg, die natuurlijk ontkende. En confronteerde mijn ex, die lachend ontkende. Een paar dagen later trok mijn zoon spontaan zijn verhaal in. Maar het voelt niet goed. HEt was een specifiek verhaal.
Toen vertelde mijn zoon dat hij zijn vader's bed uit had gemoeten omdat papa met zijn vriendin in bed wilde. Ik vind dit dus zoooo niet kunnen naar die jongen.
Na het beeindigen van onze relatie ben ik iets bijzonders begonnen met een bekende, die toen nog getrouwd was. Inmiddels ligt hij in (onze relatie is niet de hoofdreden) scheiding en mijn ex en zijn ex hebben elkaar gevonden. Die ex heeft een pesthekel aan mij en zij heeft haar kinderen tegen haar ex opgezet. Nu de exen elkaar gevonden hebben ben ik bang dat zij een negatieve invloed op mijn zoon zal hebben, wat schadelijk voor mijn zoon is. Hij heeft al een scheiding meegemaakt en hoeft niet verder belast door de problemen van volwassenen. (ik heb er altijd voor gezorgd dat mijn privé leven prive is, mijn zoon staat hier buiten)
Pasgeleden vertelde mijn zoon me dat hij naar de reden van de breuk had gevraagd(niet tegen papa vertellen hé mama) en pappa had de naam van mijn bijzondere vriend genoemd. Schandelijk vind ik dat. Ik heb mijn zoon gezegd dat papa dat niet had moeten zeggen, dat het niet zo is en dat papa dat weet.
Kortom; ik heb maar weinig zicht op wat er gebeurd en ik heb er geen goed gevoel over. Toen onze zoon al een paar jaar oud was heeft mijn ex(tijdens onze relatie) eindelijk het gezag aangevraagd. Er kwam maar geen antwoord van de rechtbank en ik zei; zou je niet eens bellen. Kortom, heeft hij niet gedaan en van de week heb ik gebeld. En....het is nooit aangekomen dus; ik heb 100% gezag, jullie begrijpen dat dit in deze kwestie voor mij van pas komt ivm het welzijn van onze zoon. Ik heb namelijk inmiddels een verklaring opgesteld met de feiten die mij zorgen baren en waarin ik hem uitnodigd over zijn rol als vader na te denken en de scheiding tussen prive en ouderschap. Op grond van mijn volledig gezag. Indien hij dit niet doet zal ik het co ouderschap aanpassen voor de belangen van mijn zoon. Dat ik 100% gezag heb, zal in dit geval helpen dat hij luistert naar me, hij heeft er nogal een handje van anderen te laten kletsen.
Ik ga deze brief binnenkort aan hem overhandigen en hem tevens aangetekend naar hem verzenden.
Wat is jullie mening over dit alles????
Ik hoor het erg graag
Boos
Mijn mening over dit alles is volgt: Jij bent boos, erg boos over de reden van echtscheiding die jouw ex aan jullie zoon vertelt. En je bent boos, erg boos, over je ontdekking dat hij zijn toezegging om gezag aan te vragen niet is nagekomen. De verontrustende verhalen over coke, drank en sex komen daar nog 'ns bovenop. Kort samengevat komt het er, volgens mij, op neer dat je weer heel goed weet waarom je bij deze man bent weggegaan. Een onbetrouwbare kerel met een totaal andere opvoedingsidee dan jij.
Maar dit alles zegt nog niet zoveel over de relatie die jullie zoon met zijn vader heeft. Vindt hij het fijn om naar zijn vader toe te gaan, komt er er redelijk happy weer vandaan? Praat hij met warmte over zijn vader? Dat zijn de criteria die er toe doen.
Jullie zoon begint groot te worden en vragen te stellen. Geef hem die antwoorden, op de goede (=niet boze) manier die je al deed. Je hoeft zijn vader niet zwart te maken, als je toch jouw kant van de zaak vertelt.
Hij is trouwens ook groot genoeg om bij zijn vader in een eigen bed te slapen. En ook groot genoeg om te snappen dat zowel papa als mama een nieuw iemand om van te houden hebben gevonden.
Jouw brief zou ik nog even in een la laten liggen. Hij is geschreven vanuit woede en dat is zelden een slimme aanpak. Bovendien vind ik je doel "waarin ik hem uitnodigd over zijn rol als vader na te denken en de scheiding tussen prive en ouderschap." te vaag voor de zware brief. Een uitnodiging doe je met een vriendelijk kaartje, geen juridisch beladen brief. Bovendien vraag ik me af hoe je zijn nadenken wil checken. Bedoel je niet eigenlijk: Ik vind dat jij op dezelfde manier moet omgaan met de scheiding van prive en ouderschap? Of nog preciezer: Ik wil dat jij niet doet aan sex, drank en drugs terwijl onze zoon in jouw huis is? Dat is overigens je goed recht. Maar bedenk wel dat de enige informatiebron waar jij over beschikt of hij zich aan zijn woord houdt, als hij die belofte zou doen, jullie zoon is. Beetje lastige rol voor een knul van 9 jaar...
Sterkte,
Onyx
Net als onyx
Ik zou ook denken: brief wegleggen en even laten bezinken of nog eens met iemand over praten.
De aanzet die je geeft (moederschap en privé scheiden) is nogal zwaar en ingewikkeld. Neem zelf je nieuwe liefde. Dat is privé, maar je kind heeft er wellicht toch mee te maken. En voor je kind ben je moeder. Of zie je je nieuwe liefde alleen als je kind niet bij jou is?
Je bent een relatie begonnen met een getrouwde man. Natuurlijk was zijn relatie enz. enz, zie de 380 smoezen, maar dat daar heibel van komt met een boze echtgenote kun je op voorhand eigenlijk al voorspellen. Dat boze echtgenote en ex elkaar op een of andere manier gevonden hebben is zuur, maar het komt mij niet vreemd voor, het lijkt wel of sommige mensen daar antennetjes voor hebben of juist naar op zoek gaan, om meer te weten te komen over de man/vrouw waar de echtgeno(o)t(e) mee scharrelt.
Het verhaal van zoonlief over dronken vader in de kroeg (en jouw 'onderzoek' daarnaar snap ik niet helemaal. Als het zo zou zijn dat zoonlief bij hem in de kroeg was zou ik inderdaad laaiend zijn en overwegen om het AMK in te schakelen. Maar als het een verhaal is wat zoon gehoord heeft aan tafel zou ik laconiek reageren of (als ik tijd heb) eens met zoon praten over wat hij nu van zo'n verhaal vindt, zodat hij een eigen mening hierover kan vormen. Ik zou in elk geval niet zelf navraag gaan doen bij de kroeg, hooguit om te weten of zoon daar vaker 's avonds laat is als er stevig gedronken wordt.
Het bedverhaal, och, zoonlief zal langzamerhand toch wel gaan ontdekken dat er meer is tussen man en vrouw dan een ontbijtje met beschuit.
Dat jij alleen het gezag hebt is in feite niet relevant als de afspraken die je hebt gemaakt vast liggen in een echtscheidingsconvenant. Heel erg gemeen zou je kunnen nakijken of er iets instaat over 'dragen beiden het ouderlijk gezag' en op grond daarvan met behulp van een goede, maar dure advocaat een nieuw convenant eisen.
Zoals het nu gaat sta je startklaar om een ruzie uit te vechten over het hoofd van je kind. En dat is schadelijk voor een kind. Alle andere dingen die je kind meemaakt zijn nog van horen en zien, daar hoeft hij nog niks mee en kan er zo zijn eigen gedachtes bij ontwikkelen. Vader en moeder die vechten over een kind, dat brengt allerlei ingewikkelde conflicten met zich mee.
Je kunt wel aan je zoon meegeven, dat wanneer hij vindt dat het echt de spuigaten uitloopt bij vader (dus als hij het echt vervelend gaat vinden en niet zomaar even vervelend), dat hij dat dan moet zeggen. Dan kun je altijd nog bespreken hoe het anders zou moeten/kunnen. Maar zolang hij er geen last van heeft, zou ik daar niet over beginnen. Je bent gescheiden. Je wilde dat het kind kontakt hield met zijn vader. Dit is zijn vader.
Tsjor
Mijn reactie
Ik zie mijn liefde alleen in afwezigheid van mijn zoon.
Het kroegverhaal; mijn zoon vertelde dit omdat hij zijn vader dit zag doen in de kroeg; hij zat aan dezelfde tafel. Ik heb de kroeg ook gebeld in een poging dit te verifiëren, maar natuurlijk zeiden ze niets; een minderjarig kind in de kroeg is niet heel goed voor je vergunning.
En nee; ik ga zeker geen amk inlichten, ik los het liever zelf op.
Tuurlijk voel ik me nu uiteindelijk boos, zo normaal vind ik dit niet. Zoon leeft niet onder de juiste omstandigheden en ik weet te weinig, dat is ook het probleem hierin. Daarom heb ik lang niets gezegd te weinig aanwijzingen (ik ben niet het type van zoonlief uithoren/bovendien is zoon van nature erg gesloten) maar ondertussen is het toch wel een optelsom.
Ik wil een goede moeder zijn, vind dat ik ook 100% verantwoordelijk voor mijn zoon ben als hij niet bij me is. Ik wil later niet het gevoel hebben ik 'erbij stond en er naar keek'
Ik krijg van jullie het gevoel dat ik de boel opblaas. Vinden jullie dit werkelijk of vat ik het verkeerd op?
Mijn zoon zal echt niet zeggen dat het 'de spuigaten uitloopt', hij heeft toch helemaal geen referentiekader? Zijn vader is zijn rolmodel. Hij is nog geen 10!
Ik wil helemaal geen ruzie uitvechten over het hoofd van mijn kind, ik wil dat zijn vader mij netjes in ere houdt zoals ik hem. Omdat onze zoon belast wordt. Dus is het mijn taak in te staan voor zijn welzijn.
En met hem erover praten zal weinig zin hebben omdat hij sociaal wenselijk glimlacht en/of wenselijk bevestigd. Hij laat me gewoon lullen, op zijn Hollands gezegd. Ik wil hierin serieus genomen worden en dat hij dit meeweegt in zijn gedrag naar onze zoon.
Dat ik volledig gezag heb komt nu alleen goed van pas om mij serieus te nemen in ons ouderschap.
Kort gezegd wil je dus dat je ex op dezelfde verantwoorde en beschaafde manier leeft en opvoedt als jij. En als hij zich niet aan jouw regeltjes houdt, sla je hem om zijn oren met zijn gebrek aan gezag. Het is ook een manier. Volgens mij is het voor je ex overigens nog steeds mogelijk om gezag aan te vragen, zelfs als jij het daar niet mee eens bent.
Onyx
'Mijn mening over dit alles is volgt: Jij bent boos, erg boos over de reden van echtscheiding die jouw ex aan jullie zoon vertelt. En je bent boos, erg boos, over je ontdekking dat hij zijn toezegging om gezag aan te vragen niet is nagekomen. De verontrustende verhalen over coke, drank en sex komen daar nog \'ns bovenop. Kort samengevat komt het er, volgens mij, op neer dat je weer heel goed weet waarom je bij deze man bent weggegaan. Een onbetrouwbare kerel met een totaal andere opvoedingsidee dan jij.'
Dat hij na 3/4 jaar pas moeite doet om gezag aan te vragen is waardeloos, maar ik vertelde het vooral om aan te geven waarom hij nu geen gezag heeft. De reden dat ik bij hem weggegaan ben in niet bovenstaande, hij is emotioneel onbereikbaar en we hadden een koude/emotieloze relatie waarin hij erg egoïstisch was. Maar ik heb hem altijd als een goede vader gezien en heb ook altijd aan dit standpunt vastgehouden. Al deze voorvallen zijn echter niet positief.
Jouw quote; 'Hij is trouwens ook groot genoeg om bij zijn vader in een eigen bed te slapen. En ook groot genoeg om te snappen dat zowel papa als mama een nieuw iemand om van te houden hebben gevonden. '
De vrouw waarvoor hij zoonlief uit bed stuurde.
In het kader van jouw quote vroeg ik hem eens of ze ook leuke dingen als gezin ondernamen, ik ben niet jaloers ik gun onze zoon een leuke partner voor zijn vader. Hij keek me breed lachtend aan en ontkende; 'Nee, we neuken alleen maar.'
Ben ik dan overdreven als ik dit een slecht voorbeeld vind voor een jonge jongen? Ze hebben geen band en ze komt en gaat voor plezier. Zijn vader heeft om de week een hele week om zich scheel te snuiven/zuipen en sexen, hoeveel moeite moet het kosten om dat in je vrije week te doen. Je kent toch de verhalen; 'Ik heb weer een nieuwe oom bij mama?'
Nee, mijn zoon weet niets van date's/of de liefde die mama heeft, pas als ik iemand ontmoet waar ik van denk dat het wat kan worden zou ik ze aan elkaar voorstellen.
Tuurlijk ontbreekt het me aan een methode om het te controleren, dat is ook het probleem. Maar moet ik daarom maar blijven zwijgen?
Wat een padstelling....
Ik vind gewoon dat hij meer rekening met zijn zoon hoort te houden.
Daar -en alleen daarom maak ik me zorgen.
Ik heb het gevoel dat
ik in een omgekeerde wereld terechtgekomen ben.
Dat ik gezien wordt als een stringente stijve muts die anderen haar wil op wil leggen.
Ik dien het dus normaal te vinden dat mijn zoon voor sex uit bed gestuurd wordt.
Er in hetzelfde huis waar hij zich bevindt coke wordt gesnoven.
Hij in contact komt met mensen die zijn moeder zwart maken.
En dat ik het voorbeeld geef van een stabiel leven, zonder passerende vrijers, geen overmatig drankgebruik, en altijd fatsoenlijk over zijn vader praat.
Mijn 'probleem' is.
Heel fijn en bedankt.
Ongeruste moeder
..je geeft een gloedvol en emotioneel betoog waarin je jouw kant van het verhaal weergeeft.
Nog los van wat er precies is voorgevallen en hoe überhaupt te bewijzen valt wat er exact gebeurd is kun je dan verwachten dat mensen je wijzen op de andere kant van de medaille.
Zo rustig en evenwichtig doen we namelijk hier op dit forum.
Mocht je willen horen dat je ex alles fout doet en dat jij altijd gelijk hebt dan ben je hier idd aan het verkeerde adres.
Maar denk er eens over na: wat is het oordeel waard van mensen die de situatie niet uit eigen ervaring kennen en die blind afgaan op jouw verhaal? En die jou vervolgens in alles gelijk geven? Schiet je daar iets mee op? Sta je daarmee anders in de werkelijkheid?
Ja en nee
ja hij kan alsnog gezag aanvragen; maar zoals het u loopt...zie ik hem wel voor de rechter
nee, ik heb er totaal geen problemen mee dat hij met de ex van mijn vriend gaat, wel dat zij haar kinderen tegen haar aanstaande ex man opzet en waarom zou ze dat niet bij mijn kind doen...
doe het tegen mij, laat kinderen erbuiten
Uhhh/rode beuk
Nee, ik wil niet dat iedereen blind aan mijn kant gaat staan, maar ik mis het gemiddelde.
Ik lees hier steeds, joh wijffie, maak je niet zo druk, get a life.
Mijn zoon heeft onze scheiding meegemaakt, dat is al triest genoeg. Ik wil niet dat hij ertussen komt te zitten dat mensen één van zijn ouders in een negatief daglicht gaan stellen. Dat is voor een kind heel belastend. Ik ben gewoon van mening dat hij zijn zoon wat meer voorrang moet geven op zijn eigen behoeftes. Een kind daar moet je voorzichtig mee omgaan.
Ik voel me machteloos en heb het gevoel dat dit co ouderschap uit het rechte water raakt. Ik wil dat gewoon niet.
Ik heb me nooit gewroken om onze relatie waarin hij me zoveel pijn gedaan heeft.
Maar ik heb het gevoel dat hij dit andersom wel doet en dat terwijl het steeds langer en langer geleden is dat we uit elkaar zijn.
IK vind hem 'makkelijk' en slordig.
En ik ben overigens heel geduldig, deze en andere gebeurtenissen betrekken 2 jaar.
Wat moet ik negeren en wanneer is het genoeg?
Beetje eigen schuld
Dat iemand jou in een kwaad daglicht stelt is natuurlijk wel een beetje je eigen schuld. Je hebt haar man ingepikt en haar leven in elkaar laten storten, dus die dame gaat er alles aan doen om voor jou en haar ex het leven te vergallen. Daar moet je proberen je zo min mogelijk van aan te trekken, en al helemaal niet laten merken dat het je raakt.
Beste Vic, dank voor je normale bericht.
Ook al is dit off topic ik geef graag antwoord.
Tuurlijk heeft ze de pest aan me, dat heeft ze me ook vaak genoeg laten weten en dit heb ik ook aangehoord. Ik speel hier alleen niet de hoofdrol in; het instorten van haar leven, dit soort dingen liggen veel genuanceerder, ik heb niet zoveel macht om invloed op 3 mensen(inc.mezelf) uit te oefenen. Ik heb trouwens niemand ingepikt, ik was een symptoom van een relatie die verre van goed was en haar man is een goede vriend van me, nog steeds.
Dus als ze haar pesthekel aan me kwijt wil; dat is haar keuze.
Waar het mij om gaat is, omdat zij en mijn ex nu intiem zijn; ze geen rotsfeer creërd voor mijn zoon. En dat zeg ik omdat ze in haar eigen huwelijk hun kinderen ook
betrok in de strijd om hun vader zwart te maken.
Dát is waar ik me zorgen om maak, niet of ze aan mij de pest heeft. Ik neem de verantwoordelijkheid van mijn daden, mijn zoon staat daar los van.
Net zo als het vanzelfsprekend is dat ik mijn zoon niet ga vertellen dat zijn vader voor mij een ontzettende zak was, die me liet zitten, me negeerde, alleen in zijn computer woonde, die mij maar liet kletsen om de relatie voor ons beter te maken en dat ik zo over mijn grenzen ging om ons bij elkaar te houden totdat ik totaal instortte, en als een goudvis op de bank lag.
Mijn leven, mijn keuzes, mij overkomen.
Staat allemaal totaal los van hem als vader.
En dat bedoel ik alsmaar duidelijk te maken...
zo simpel is het
Ho ho...
Ongeruste Moeder, ik ben niet tegen jou, sterker nog ik kies helemaal geen partij! Ik probeerde je duidelijk te maken dat de brief zoals je die geschreven hebt niet het middel is om voor elkaar te krijgen dat jij je minder ongerust zal maken. Ik begrijp volledig dat jij baalt van het slechte voorbeeld dat jouw ex aan jullie zoon geeft. Maar wat jij voor elkaar probeert te krijgen voor de tijd dat jullie zoon bij zijn vader is,(geen sex om de sex, geen misbruik van drank en drugs) is lastig af te dwingen en nog veel lastiger te verifieren en te controleren. Handig als je je dat realiseert.
Je bevestigt overigens extra dat je overloopt van emoties over allerlei zaken. Dat snap ik volledig, maar als jouw ex dat ook merkt dan zal hij daar hoogstens grijnzend zijn schouders over ophalen (en het triomfantelijk overbrieven aan de ex van jouw vriend). Je hebt geen macht over zijn leven. Je kunt alleen maar een beroep doen op zijn vaderlijke gevoelens. En heel goed letten op jullie zoon, zo objectief mogelijk kijken hoe het met hem gaat.
Onyx
Reactie
Eerlijk gezegd snap ik jou wel erg goed.
Ik ben zelf de "bedrogen" partij en heb de pest aan de vriendin van mijn ex. Desondanks zullen mijn kinderen dit nooit merken en ze weten ook niet beter als dat mijn ex haar heeft leren kennen na onze scheiding. Dit omdat ik de kinderen niet in tweestrijd wilde brengen. Mijn ex en zijn vriendin voelden zich wel geroepen om zich negatief uit te laten over mij en ik heb gemerkt dat de kids hier heel veel moeite mee hebben. Ik geef je gelijk dat je ex zijn mond had moeten houden hierover, zeker omdat "de ander" vaak een aanleiding is, niet de oorzaak. Ik vind het heel kinderachtig. Daarbij vind ik het ook normaal dat jij er moeite mee hebt dat je ex andere normen en waarden heeft. Natuurlijk hoeft niet alles precies hetzelfde te zijn, maar als moeder wil je je kind meegeven wat jij belangrijk vindt en een veilige omgeving scheppen. Als je de helft van de tijd de verantwoordelijkheid af moet geven en met lede ogen toe moet zien dat je ex soms dingen doet die tegen jouw waarden ingaan, kan ik me voorstellen dat je daarmee heel erg zit.
Ik ben het niet eens met de eerste reactie: alles wat telt is de band tussen vader en kind. Natuurlijk is dat belangrijk. Mijn ex heeft een goede band met de kinderen. Hij houdt van ze, ze krijgen veel en mogen veel als ze bij hem zijn. Hij is een leuke pretpapa. Aan regelmaat, huiswerk controleren, op tijd naar bed, controleren waar ze uithangen etc. heeft hij nog nooit gedaan. Niet zo erg als het een dagje in de week is. Wel als hij een belangrijk deel van de opvoeding op zich neemt.
Ik wens je sterkte.
Onyx
Ik ben het wel eens met jouw reactie voor wat betreft het afdwingen. Ik vraag me alleen af of de ongeruste moeder "geen sex om de sex" wel zo bedoelt. Ik denk eerder dat ze bang is dat haar kind zich aan de kant gezet voelt. Dit zijn nou net van die situaties die je als ouder op allerlei manieren aan kunt pakken. Je kunt je kind zonder pardon het bed uitsturen, je kunt zo'n situatie ook aangrijpen om een gesprekje aan te gaan met je kind (achteraf) over dit onderwerp.
Even niet
pffffffffff wat een opluchting; eindelijk iemand die de essentie van mijn onderwerp begrijpt!
Ik zit inderdaad in over het welzijn van mijn zoon. Die gaat boven alles. Mijn ex is gewoon triest bezig over de rug van mijn zoon. Omdat hij een lapzwans is. En natuurlijk kan ik met die brief niets afdwingen, maar hij merkt dan wel dat ik niet met me laat dollen in het kader van het toezicht als moeder op de situatie. Dat ik door zijn slome gedrag nu het gehele gezag heb; is boontje om zijn loontje en kan net het zetje zijn dat hij me wel serieus neemt hierin.
Indiscreet zijn over je zoon's hoofd vind ik laakbaar(-en onvergefelijk)
Even niet - aan - onyx
precies, je kind uit het bed verbannen voor een (nieuwe) vrouw is zó slordig. als kind voel je je verstoten/verraden, ook al zou mijn zoon het niet zo onder worden kunnen brengen.
En eveniet; bedankt voor de sterkte wens
Als deze brief/gesprek geen effect heeft zal ik echt niet aarzelen om het rigoreus aan te pakken. Dan herzie ik het co ouderschap, zal mijn zoon bij mij komen wonen en om elk tweede weekend bij zijn pa kunnen zijn. tussen door kunnen ze bellen en kan hij na overleg op bezoek komen. Dan kan papalief zuipen, snuiven en rondneuken zo vaak hij wil; maar geeft hij onze zoon geen voorbeeld van 'hoe het hoort'.
Ik zal het dan gedaan hebben, maar moeders hebben het toch altijd gedaan. Alles voor mijn zoon.
(en voor hem hou ik dan een dagboek bij met mijn overwegingen, voor wat later dan nu)
We zien wel hoe het loopt.
Snap je ook wel
Hoi,
Ik had je berichtje vanmiddag al gelezen, nog voordat er reakties waren gekomen, maar omdat ik niet goed wist wat ik moest schrijven als goede raad had ik dus maar niets gedaan. Nu ik zoveel negatieve berichtjes lees, tenminste, ik haal er ook uit dat ze vinden dat je maar niet zo moet zeuren wil ik je toch een hart onder de riem steken. Ik begrijp je helemaal en snap dat je iets wilt doen. Het lastige is denk ik alleen, dat je niet zo heel veel kàn doen. Je ex doet geen dingen die volgens de wet niet mogen (tenminste, je kan neem ik aan niet bewijzen dat hij coke in huis heeft? (want dat mag neem ik aan toch niet, ook niet voor eigen gebruik?) en verder is het inderdaad geen leuke vader, maar je hoort wel vaker van mensen dat ze vinden dat hun ex partner niet leuk genoeg naar de kinderen is (bijvoorbeeld het weekend dat je dan eindelijk je kinderen hebt, bij een weekendpapa dus, de kinderen naar opa en oma brengen omdat hij zelf naar de sportclub wil, de hele zaterdag). Daar kan je als andere partij gewoon weinig mee, jouw normen en waarden staan lijnrecht tegenover die van hem. Een goede vriendin van mij heeft een relatie met ups en downs met haar ex. (drankmisbruik, rijden met drank op, zonder rijbewijs, coke, wiet en iedere keer een andere partner. Zij heeft haar zoon dus ook niet ieder weekend naar haar ex laten gaan, zeker niet als ze wist dat hij gedronken had. Het is ook wel eens geescaleerd. Maar goed, na alle ellende, we zijn nu een aantal jaren verder, is haar zoon inmiddels 15 en kan zelf goed melden wat hij leuk/niet leuk vind bij zijn vader. Zegt soms zelf, papa ik kom niet want je hebt gedronken, dan vind ik het niet leuk bij je. Verder eet mijn vriendin super gezond en houdt ze haar kind aan beeldschermtijden. Bij haar ex mag zoon doen wat hij wilt, zo veel computeren en tv kijken als hij maar wil en heel veel junkfood. Ze heeft het er met haar ex niet meer over, is gewoon de andere wereld. Mijn vriendin heeft wel therapie gevolgd met zoon, en zoon ook individueel (spel-therapie). Ze bespreekt met hem haar normen en waarden en als pa iets doet wat echt niet kan.
Ik leef met je mee, probeer na te gaan wat mogelijk is voor je om te doen, maar ga er vanuit dat het heel lastig gaat worden, kan je soms niet meer bereiken met stroop dan met azijn? (je weet zelf hoe je ex is, dus misschien werkt dat ook wel?)
Monique
Bewijs en gezag.
Je noemt een paar situaties waar jij je zorgen over maakt. Allereerst het drugsgebruik. Heb je daar bewijs voor? Heb je hem ooit onder invloed gezien? Of ga je volledig af op zijn melding dat hij dat gebruikt? Zijn er andere mensen die kunnen bevestigen dat hij drugs gebruikt?
Dan de kroeg. Ik kan me zo voorstellen dat als je regelmatig in een bepaalde kroeg komt, je je kind ook wel eens mee wil nemen. Zeker als deze als bijna 10 is. Zo ging ik zelf voordat ik kinderen had regelmatig naar een Ierse Pub. Tot een uur of acht 's avond liepen daar ook gewoon kinderen rond. Vond niemand gek, de sfeer was er helemaal naar. Of vader dan werkelijk in slaap is gevallen weet je niet. Je kan het niet bewijzen en je was er niet bij. Of hij gedronken had weet je ook niet. Hij kan net zo goed een cola met zijn zoon gedronken hebben en onder het mom van een grapje in slaap gevallen zijn. Nogmaals je was er niet bij en behalve het verhaal van je zoon is er niemand die je kan vertellen wat er werkelijk gebeurd is.
Het uit bed sturen. Het komt hier regelmatig voor dat ik naar bed ga en daar één van mijn kinderen vindt. Die heeft dan besloten bij mij te willen slapen en is stiekem in mijn bed gaan liggen. Die stuur ik ook terug naar zijn/haar eigen bed.
De nieuwe vriendin. Wat de verhouding is tussen je ex en zijn nieuwe vriendin weet je ook niet. Je weet alleen wat hij gezegd heeft. Voorbeeld: Mijn ex had mij gedumpt en tijdens de verhuizing zat ik mijn nieuwe bed in elkaar te zetten. Hij kwam binnen en vroeg: "Wat moet jij nou met zo'n groot bed?" (Dit nadat hij wekenlang duidelijk had gemaakt dat ik waardeloos was en niemand mij wilde hebben.) Nadat ik van mijn verbazing bijgekomen was keek ik hem aan en zei:"Dat is voor alle orgie's die ik hier ga houden." Hij werd enorm rood en liep boos weg. Eigenlijk zei ik natuurlijk, bemoei je met je eigen zaken, lul. En dat kan je ex ook zo bedoeld hebben. Alleen afgaan op wat hij zegt geeft niet aan of het ook de werkelijkheid is. En ook al is het wel de werkelijkheid. Heel veel mensen hebben 'seks relaties'. Alhoewel het niet is wat jij wil dat je zoon ziet, is het wel een realiteit die hij vroeg of laat zal ontdekken. Aan jou als opvoeder de taak om hem te helpen daarover een mening te vormen.
Beïnvloeding van nieuwe vriendin. Het kan zijn dat ze in haar boosheid verkeerde dingen heeft gezegd. Helaas kan je hier weinig aan doen. Het laat wel zien dat ze voor meer dan alleen seks langskomt. Tenslotte, ze praat met je zoon, dat doet ze vast niet terwijl ze seks met je ex heeft 
. Je zoon is ondertussen bijna 10. Hij kan zijn eigen mening vormen en kinderen zijn enorm trouw aan hun ouders. Al met al zou ik me er niet al te veel zorgen over maken.
Gezag. Doordat je samen een convenant hebt getekend is hij eigenlijk net zo veel ouder als jij dat bent. Als je ooit al eens wat getekend hebt qua gezag kan hij die papieren alsnog opzoeken en opsturen. Heeft hij binnen now-time alsnog het gezag. Of hij gaat naar de rechter en laat het buiten jou om vaststellen. Zelf als jij dan gaat beweren dat hij de vader niet is (en dat waar blijkt), kan hij alsnog omgang krijgen omdat hij nu al bijna 10 jaar nauw betrokken is en zich vader van dit kind voelt. Als hij wel de vader blijkt zal de rechter hem zeer waarschijnlijk gezag geven. Hij moet het wel heel bont maken wil de rechter dat niet doen. En uit je verhaal lees ik niks waardoor een rechter voldoende grond daarvoor zou kunnen zien. Met andere woorden, het maakt niet uit hoe het officieel is, eigenlijk is de situatie alsof hij wel gezag zou hebben. Zelf zou ik liever mijn mond houden en het in mijn achterhoofd houden als het ooit nodig is. Als je ex iets heeft getekend waar hij zonder dat officiële gezag niet bevoegd voor was. Op dat moment zou je het kunnen gebruiken om iets terug te draaien voordat hij de procedure doorlopen heeft.
De brief en je actieplan. Als je gaat doen wat je van plan bent dan loop je een groot risico. Je komt met ongefundeerde beschuldigen waar de rechter waarschijnlijk niks mee gaat doen. Er kunnen verschillende dingen gebeuren:
A. Je ex gaat zonder mee met je brief en vanaf dat moment loopt de regeling zoals jij dat wil.
B. Je ex gaat naar de rechter. De rechter ziet een wraakzuchtige moeder en wijst zoonlief aan ex toe. Dan beslist je ex voortaan.
C. Je ex gaat naar de rechter. De rechter ziet geen gronden om de situatie te veranderen en laat alles zoals het nu is.
Al met al zou je er verstandig aan doen eerst bewijzen te verzamelen. Je zegt dat de gebeurtenissen zich verspreid over twee jaar hebben afgespeeld. Er is dus geen sprake van een nijpende situatie. Hou alles bij, verzamel bewijzen en ga dan pas over op je actieplan. Pas dan maak je enige kans om ook werkelijk het eindresultaat te krijgen wat je voor ogen hebt. Ook wil ik nogmaals benadrukken dat je zoon al bijna 10 is. Kinderen van die leeftijd snappen veel meer dan je in eerste instantie zou denken. Jij kan hem handvatten geven om met dit soort situaties om te gaan. Dat is moeilijk en lastig, maar opgroeien is nou eenmaal moeilijk en lastig.
Didi68
Lees eerst even het draadje voor je 'out of the blue'reageerd.
Het betreft hier geen 'ouders' maar zijn 'neukvriendin' waarmee hij inderdaad 'alleen maar neukt en zuipt' (eigen woorden van ex)
En tuurlijk, hij moet maar leren dat het leven zo in elkaar zit, fijn voorbeeld. Je mag bij papa slapen, maar als papa even wil neuken met iemand waar hij geen liefdesband heeft (megaverschil) moet je even in je eigen bed.
Domme ik, dat dat tegen mijn normen en waarden indruist.
Monique
Dank voor je empatische reactie.
Ik voel me ook vast zitten, pieker me suf.
Ik kan inderdaad niet veel, daar ben ik me bewust van.
Maar ja, stroop; ex doet in mijn gezicht normaal maar ik weet dat hij rancune voelt. Misselijk en kinderachtig.
Misschien kan ik beter met hem praten, nadruk leggen op goed gezamelijk co ouderschap en in het belang voor onze zoon benadrukken dat hij als goede vader moet voorkomen dat zoon blootgesteld wordt aan negatief gepraat over mij; omdat ik hem ook altijd hoog houdt/en heb gehouden.
En het dan aanzien?
Wat vindt jij daarvan?
Fata morgana
de gezagspapieren zijn destijds opgestuurd, nooit iets van gehoord, ik zei hem; bel het na; heeft hij niet gedaan. Ik heb deze week rechtbank gebeld; papieren zijn nooit aangekomen; ik heb 100% gezag.
Papieren zijn over tijd; als ze gevonden zouden worden (na 7 jaar) zijn ze niet meer geldig.
Ongeruste moeder
Ik weet niet of ik nog iets kan toevoegen op de reacties die je gekregen hebt. Ik kan alleen maar zeggen dat ik me kan scharen achter Onyx, Tsjor, Rodebeuk en Morgana Fata die zinnige opmerkingen maken.
Ook ik lees in jouw berichten veel boosheid en emotie. Begrijpelijk, maar funest als je wat wilt bereiken. Zie eerst eens de zaken in perspectief. Het heeft meer zin om je zoon weerbaar te maken en hem te leren dat de wereld meer kanten heeft dan enkel die kanten die jij graag in zijn wereld ziet, dan hem uit alle macht in die door jou gedefinieerde wereld te houden. Je schermt af en toe met de opmerking dat je het allemaal niet in het belang van je zoon vindt wat je ex doet en dat jij juist wél in het belang van je zoon denkt en handelt, maar juist door je emoties zie je de zaken anders dan ze zijn en redeneer je telkens in je eigen straatje. Zo wil je je ex laten weten dat "kwaadsprekerij" over jou niet in zoons belang is, maar tegelijkertijd verwijt je je ex dat hij 'normaal doet' in jouw gezicht terwijl hij rancune voelt. Wat wil je dan?
Ik vrees dat je, met deze houding, afstevent op een langdurig conflict met je ex dat absoluut niet in het belang van jullie zoon is. Als je zo doorgaat acht ik de kans groter dat je zoon zich over een jaar of 2-4 zal afzetten tegen jou en bij zijn vader wil gaan wonen groter dan de kans dat jouw ex zich naar jouw maatstaven gaat gedragen.
Wat het gezag betreft: het echtscheidingsconvenant erkent de rol van jouw ex als vader van jullie zoon. Ongeacht of hij gezag heeft, hij kan zich daar op beroepen.
En monique
Je schreef: "Nu ik zoveel negatieve berichtjes lees, tenminste, ik haal er ook uit dat ze vinden dat je maar niet zo moet zeuren wil ik je toch een hart onder de riem steken"
Ik vind die berichten niet negatief. Er wordt ook nergens gezegd volgens mij dat ongeruste moeder niet zo moet zeuren. Er wordt wel gezegd dat ze vanuit haar emoties misschien niet de beste aanpak heeft bedacht.
Verder schreef je: "Maar goed, na alle ellende, we zijn nu een aantal jaren verder, is haar zoon inmiddels 15 en kan zelf goed melden wat hij leuk/niet leuk vind bij zijn vader".
Kijk, dat is wat ik bedoelde met het weerbaar maken van je kind: niet je eigen waarden en normen opleggen maar de gereedschappen in handen geven en leren gebruiken zodat het kind zélf een afweging kan maken tussen de verschillende normen en waarden die er heersen.
Ongeruste moeder/ izar
"zijn 'neukvriendin' waarmee hij inderdaad 'alleen maar neukt en zuipt' (eigen woorden van ex)"
Deze uitspraak klinkt voor mij vooral als een poging om Ongeruste Moeder op stang te jagen en in 1 moeite door ook de vriend van Ongeruste Moeder, want dat is de ex van de neukvriendin. Niet aardig, maar wel een zeer geslaagde poging. Als ex zou weten hoeveel succes hij had met deze uitspraak - Oeiii, wat zouden die twee dan een lol hebben...
Onyx
Onyx
;-)
foutje!
het kan me niets schelen met wie hij wat doet, het antwoord kwam op de vraag of ze als 'gezin' leuke dingen doen, zijn antwoord bracht hij met een grote lach, mispoes; het is jammer voor zoon dat er geen meerwaarde voor hem in zit, dat hij het smalend brengt zegt meer in welke fase hij blijft hangen(mij een prik geven) Ik voel echter niets ;-)