U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Co-ouderschap; Onwil bij ex-partner
Ik heb twee mooie en superlieve dochters van 4 en 8 jaar oud. In maart 2011 zijn mijn ex-partner en ik uit elkaar gegaan. Ik ben toen ergens anders (in de buurt) gaan wonen en mijn ex is met de kinderen in ons gezamenlijke huis blijven wonen. In het begin ging alles in vrij goede harmonie en ging ik 2x per week bij mijn ex eten om de kinderen te zien. Mijn oudste dochtertje (toen 4 jaar) kwam ieder weekend bij mij slapen en mijn jongste dochtertje (enkele maanden) zag ik dus in ons oude huis.
Ik heb in de eerste 2,5 jaar nadat we uit elkaar gingen non-stop (zonder vakantie) 5 dagen per week gewerkt om mijn eigen bedrijf op te bouwen en om te zorgen voor voldoende financiële middelen om de situatie voor mijn ex en de kinderen in stand te houden. Zij heeft geen dag extra hoeven werken en de hele situatie heeft haar geen extra geld gekost. Helaas betekende dit wel dat ik mijn kinderen minder vaak zag dan ik had gewild.
In april 2013 is mijn ex verhuisd naar een huurwoning, zo'n 500 meter bij ons gezamenlijke huis vandaan en ben ik teruggegaan naar onze oude woning. Inmiddels hebben mijn ex en ik allebei een nieuwe relatie. Ik woon samen met mijn vriendin die ook twee kinderen heeft en mijn ex is getrouwd met een man die al een zoontje heeft. Inmiddels hebben zij samen nog een tweeling gekregen. Tevens hebben ze samen een huis gekocht in een naburig dorp (afstand tussen beide huizen is +/- 5km). De kinderen zitten wel in mijn woonplaats op school.
Er is dus inmiddels rust ontstaan in onze beide gezinnen en in de financiële situatie een mede hierdoor is de noodzaak om zo veel te werken aanzienlijk minder.
Na de nodige strijd hebben we op dit moment een regeling waarbij de kinderen +/- 30% van de tijd bij mij zijn. Naast het feit dat ik vind dat dit onvoldoende is om echt een innige band op te bouwen is de tijd als gevolg van (haar) werkdagen en daarmee samenhangende oppasdagen (bij mij thuis) verdeeld over verschillende dagen, waardoor er heel veel wisselmomenten zijn (In 14 dagen wisselen de kinderen zo'n 10 keer van huis). Dit is dus een onwenselijke situatie.
Nu de gelegenheid er is zou ik heel graag naar een co-ouderschap willen gaan op basis van een 5-5-2-2 regeling (de ene week woensdag tot vrijdag bij mij en de andere week woensdag tot maandag). Grote voordelen:
Evenveel tijd bij vader als bij moeder, dus de mogelijkheid om met beide ouders een band op te bouwen;
Veel minder wisselingen en dus minder vaak 'acclimatiseren' (wat voor de kinderen toch altijd weer even wennen is)
Geen weekendwissel meer (is nu wel het geval) dus een heel weekend bij de één of bij de ander.
De mogelijkheid voor beide ouders om ‘alles’ mee te maken (school, vereniging e.d.)
Mijn ex verzet zich hiertegen, omdat zij het 'niet nodig vindt'. De kinderen zouden gebaat zijn bij één vaste verblijfplaats' icm een omgangsregeling. We hebben geprobeerd om door middel van mediation tot een oplossing te komen, maar dat is niet gelukt en zij is daar nu mee gestopt en wil alles 'bij het oude' laten. Naar mijn mening is dit vooral gedreven door emoties. Ik begrijp deze emoties wel tot op zekere hoogte en heb inmiddels een aantal concessies gedaan om haar tegemoet te komen, maar dat is onvoldoende gebleken.
Zij heeft zaterdagavond tot dinsdagochtend voorgesteld, maar dat is voor mij niet acceptabel om de volgende redenen:
Wissel in het weekend (lijkt me voor alle partijen onwenselijk)
Verdeling van 2,5 dagen bij mij en 4,5 dagen bij haar, waarbij de maandag ook nog mijn werkdag is. (feitelijk dus alleen de zondag)
Geen zaterdag, waarop over het algemeen de verenigingsactiviteiten plaatsvinden;
Er zijn geen praktische bezwaren om geen co-ouderschap te doen:
De kinderen hebben het bij beide ouders (met de nieuwe partners en hun kinderen) gelukkig heel goed naar hun zin (is ook vastgesteld door de mediator en een kinderpsycholoog tijdens een gesprek met de kinderen;
We wonnen allebei dicht bij school (ik zelfs nog dichterbij) dus de sociale omgeving van de kinderen blijft hetzelfde (mijn oudste dochter heeft als ze na school bij mij komt bijna altijd wel een vriendinnetje te spelen);
Ze hebben bij beide ouders een eigen kamer, eigen kleding en eigen spullen;
Ik kan er gewoon voor ze zijn op de dagen dat ze bij mij zouden zijn, waarbij oma op donderdag overdag oppast (is al jaren zo);
Als zij blijft weigeren om hier op een redelijke manier uit te komen rest mij helaas niets anders dan naar de rechter te stappen. Dit is niet wat ik wil, en ik heb haar dan ook nogmaals verzocht om rationeel te kijken naar een regeling op basis van co-ouderschap en zich niet (volledig) te laten leiden door emoties. Ik hoop echt dat ze het niet zover laat komen dat dit voor de rechter komt, maar ik ben bang dat dat toch gaat gebeuren.
Ik ben erg benieuwd of er forum-bezoekers zijn die ervaring hebben of mensen kennen met dit soort ervaringen en/of die hier een mening over hebben. Als iemand goede ideeën heeft hoe ik door haar emotionele muur kan breken zou ik het ook graag horen.
Tot slot ben ik wel benieuwd hoe andere bezoekers aankijken tegen deze situatie en hoe zij inschatten dat dit zou aflopen in de rechtszaal. Volgens mij is het wettelijk uitgangspunt ‘gelijkwaardige verzorging’ tenzij er praktische bezwaren zijn die dat in de weg staan (en die zijn er volgens mij dus niet).
andere sites of forums
Misschien kun je ook op de volgende sites/forum informatie krijgen
http://www.dwazevaders.nl/
http://www.vaderkenniscentrum.nl/
Ik kan alleen zeggen dat ik t onbegrijpelijk vind.
Niet willen open staan voor redelijke oplossingen zoals jij die aandraagt.
Jouw ex beseft niet dat er ook ouders zijn die niets met hun kinderen te maken willen hebben.
Wat zou zij ervan vinden als jij zo`n vader was geweest na de scheiding.
Maar t is ook zo, indien jij naar de rechter stapt, dan ben jij ineens degene die het iedereen moeilijk maakt....(hoe oneerlijk kan de situatie ineens worden)
In ieder geval sterkte met het verwerken en vinden van gepaste hulp en oplossigen
Betrokken vader
Ik begrijp je gevoel. Mijn vriend heeft ook een soortgelijke situatie met zijn ex. Een oplossing weet ik ook niet. Vooral omdat de ex van mijn vriend ook niet naar haar kinderen wil luisteren. Zelfs niet als het gaat over een feestje hier en de kinderen willen er graag naartoe. Haar commentaar is dan: dan vieren ze het maar op een andere dag.
Zelfs in de tijd dat ik zo goed als geen communicatie had met ex waren wij nog coulanter naar elkaar en dus eigenlijk naar onze dochter. Voor mij dus totaal onbegrijpelijk.
oneerlijk
Ik vind je wensen volkomen logisch en eerlijk. Maar het zure aan dit verhaal is, dal als je ex tegen blijft werken dit uiteindelijk ten koste zal gaan van jullie kinderen., Hoe goed jouw bedoelingen ook zijn en hoe valide je wens om co-ouderschap ook is.
Zelfs als je via een rechtszaak toegewezen krijgt waar je recht op hebt, dan kan je ex dit enorm gaan saboteren. Aan jou om in te schatten of ze dit mogelijk zal gaan doen. In alle gevallen is het wenselijk om er toch zonder rechter uit te komen. Hoe staat de nieuwe vriend van je ex erin? En je ex-schoonouders bijvoorbeeld ? Zijn er wellicht nog andere mensen die met haar zouden kunnen praten?
Geen keus?
Je schrijft dat je geen andere keus hebt dan naar de rechter te stappen. Maar is dat wel zo? Heb je echt geen andere keuze? Volgens mij is er altijd een keuze. Je zou er ook voor kunnen kiezen je bij de situatie neer te leggen/genoegen te nemen met het gebodene. Ik zeg niet dat dat leuk is, maar met een rechtszaak kun je heel veel kapot maken. En je kunt hem ook verliezen. De feitelijke situatie is namelijk wel dat jij indertijd vijf dagen per week werkte en daardoor de kinderen niet had. Co-ouderschap zou in die zin dus een wijziging betekenen. De reden waarom je dat deed maakt daarbij niet uit. Je zegt in feite: ik moest toen werken dus toen kon ik niet voor de kinderen zorgen, nu kan ik dat wel, dus het schema van de kinderen moet om. Ik weet niet of je dat juridisch gaat redden.
Is de huidige regeling wel zo slecht voor de kinderen en is de drijfveer wel werkelijk de kinderen of dat je ze zelf graag meer wilt zien. Dat is nogal een verschil. Daarnaast moet je echt uitkijken dat je niet zo gefixeerd raakt op wat je meer zou willen hebben, dat dat wat je wel hebt erdoor verziekt wordt.
Ik zou kijken of ik echt niet kon schikken en of alle punten die je als erg noemt wel echt zo erg zijn. Zoveel wisselingen vind ik inderdaad niet wenselijk, maar dat de wisseling op zaterdag is, och.....als er met de vereniging iets is kun je ook gewoon gaan kijken op zaterdag toch? En een oma die op donderdag kan oppassen, kan dat misschien ook op maandag.....en misschien kun je je vrije dag ook wisselen?
Ik zeg niet dat je onredelijk bent, maar misschien kun je eens kijken in hoeverre er echt geen mouw te passen is aan wat er geboden wordt. En dan misschien nog iets erbij onderhandelen ofzo.
Bedankt
Bedankt voor de reacties!
Ik heb toevallig vorige week een goed telefoongesprek gehad met haar man. Het was de eerste keer dat ik hem echt heb gesproken (weleens de hand geschud, maar verder niet).
Was in elk geval een heel fijn en open gesprek en hij begrijpt mijn wens, maar wil zich hier niet in mengen. Dat begrijp ik ook wel, omdat de situatie voor hem dan wel heel ingewikkeld wordt.
Het is ook niet zo dat mijn ex actief probeert de omgang te beletten, maar ze is wel tegen een gelijke (of gelijkwaardige) verdeling en vindt (en spreekt ook uit) dat zij als moeder belangrijker is. Ik verwacht niet dat ze een eventuele vastgestelde regeling zou saboteren, maar aan de andere kant had ik ook niet verwacht in deze situatie terecht te komen...
Met haar ouders is zij op dit moment gebrouilleerd en heeft ze geen contact meer (sinds enkele maanden). Omdat ik het belangrijk vind dat mijn kinderen contact hebben met hun opa en oma hebben ik en mijn huidige partner wel contact met haar ouders en zien ze de kinderen regelmatig via ons. Wij kunnen dus goed met elkaar opschieten, maar zij kunnen haar dus niet tot andere inzichten brengen.
Met mensen die het niet met haar eens zijn verbreekt ze het contact. Ze staat niet open voor een afwijkende mening of kritiek op hoe zij dingen doet of niet doet. Dat is eigenlijk al haar hele leven het geval.
Ik hoop echt dat ze tot inzicht komt dat een rechtszaak voor alle betrokkenen (en zeker ook voor de kinderen) ongewenst is, maar als we niet op een andere manier tot een oplossing gaan komen, dan zit er niets anders op. Misschien dat een advocaat die zij dan zal inschakelen haar wel op andere gedachten kan brengen. Ik had gehoopt dat de mediator daar ook een wat meer sturende rol in zou vervullen, maar dat is helaas (nog) niet gebeurd.
misschien
Kun je r iets mee dat zij aangaf als moeder zichzelf belangrijkere te vinden. Daar zit dus ws haar angst voor verandering van de situatie.
Ik weet zo gauw niet hoe, maar het kan zijn dat het belangrijk is voor haar dat jij haar belangrijker willen zijn-gevoel op een of andere manier moet erkennen om de opening naar welwillendheid bij haar te vinden.
Juist omdat zij belangrijk is, kunnen de kind en langer bij jou zijn zonder dat het de realatie beschadigt. Juist omdat jij als vader zo onbelangrijk-knipoog- bent, zouden de kinderen meer bij jou moeten zijn omdat jeEanders al helemaal niet bestaat.... Dat compenseert, snap je.
EN HAAR andere kinderen....is het niet belangrijk dat ze soms wat extra met tijd voor hen heeft, zo dat als jullie meiden er weer zijn ze extra energie voor hen heeft.
Kwestie van tactvol Inkleden.
Suc6
hmm..
Zoals je je ex beschrijft zou het best eens kunnen dat het op de spits drijven (rechtszaak) een averechts effect gaat hebben. Ook al is het tegen jouw wens in, houdt vooral steeds het belang van je kinderen in het oog. Je kunt ze beter wat minder zien en een goede verstandhouding met hun moeder hebben dan ze via een rechter afgedwongen vaker zien en op voet van oorlog met elkaar verder moeten. Uiteindelijk gaat dat jouw band met je kinderen zeker geen goed doen...
Dat bedoelde ik ook met dat het zuur is: als 1 ouder niet meewerkt aan iets wat nog zo redelijk kan zijn, dan is het jammer maar helaas, maar echt niet in het belang van de kinderen om je zin toch door te drukken.
Hmmmmm.....
.....ze is gebrouilleerd met haar ouders, heeft op dit moment geen contact met hen......en dus zorg jij dat de kinderen in jouw tijd bij haar ouders komen.......
Daar zou je bij mij een heel erg gevoelig punt mee raken. Ten eerste denk ik dat je wel zo van de hoed en de rand moet weten voor je zoiets doet, ten tweede richt je je daarmee niet op wat jouw prioriteit zou moeten zijn, namelijk een goed contact tussen jou en je kinderen, ten derde zou je heirmee wel eens spanningen voor je kinderen kunnen veroorzaken en ten vierde ga je hiermee natuurlijk rechtstreeks de strijd aan met je ex, daar je in feite een blok vormt met haar ouders met wie ze geen contact heeft. Je walst gewoon over haar heen met je op deze manier te bemoeien. Wat dat betreft zou je nog veel van haar man kunnen leren: niet mee bemoeien en richten op je eigen positie.
Is dit ook de oma die je wilt laten oppassen op donderdag?
Nou zeggen mensen hier dat zoals je je ex omschrijft ze niet uitsluiten dat....maar nou moet ik toch ook zeggen dat zoals je over je ex en de situatie schrijft, zegt dat je geen keuze hebt (die is er altijd) en de actie zoals met haar ouders, sluit ik echter niet uit dat niet alles puur vanuit het belang van de kinderen gedacht is, maar er zeker ook wel een stukje (macht)strijd is.
Reactie op Emine
Beste Emine,
Ik begrijp dat het vreemd overkomt dat ik contact heb met mijn voormalige schoonouders, terwijl zij daar op dit moment geen contact mee heeft.
Ik ken deze mensen al ruim 20 jaar en heb altijd een goede band met ze gehad. Tevens hebben ze ook sinds de geboorte van mijn oudste dochter tenminste 1x per week opgepast en hebben ze dus een hele hechte band met de kinderen.
Ik weet wat de reden is dat ze geen contact meer hebben, maar daar bemoei ik me niet mee. Ik vind echter dat mijn kinderen niet hun opa en oma (waar ze dol op zijn) moeten kwijtraken omdat volwassenen een probleem met elkaar hebben dat ze blijkbaar niet kunnen oplossen. Mijn ex weet dat de kinderen via mij contact hebben met hun opa en oma en verzet zich hier niet tegen. De kinderen weten ook dat mama dit goed vindt.
De oma die oppast is overigens mijn moeder en niet haar moeder.
ik snap er niets van
De regeling is nu al 30% 70%. Ik begrijp dat je ex wel enige uitbreiding wil, dus dan wordt het 40% 60% ongeveer neem ik aan.
Dan ga je toch geen rechtszaak beginnen om het precies op 50 50 te krijgen? Met een 40 - 60 verdeling heb je toch ook veel tijd met je kinderen?
minder wisselmomenten / emoties
Je schrijft dat er nu erg veel wisselmomenten zijn. Dat lijkt mij (ook) erg onrustig voor de kinderen.
Bij jouw voorstel is dat een stuk minder.
Hoe is dat bij haar nieuwe voorstel?
Dat lijkt me een punt waar zij mogelijk open voor zou kunnen staan.
Handig misschien eerst te checken of zij het net als jij wel erg veel wisselmomenten vindt en of zij dat dus ook wil beperken?
Dan zit je op dat punt vast op een lijn.
Verder, jij denkt dat er vooral emoties bij haar zitten om zich zo op te stellen (niet naar 50-50 toe te willen gaan).
Weet jij welke emoties er bij haar allemaal spelen? Emoties rond "mama is belangrijker voor kinderen" of ook andere emoties? Welke dan?
Hoe oud is die tweeling? Nog jong dus spelen hormonen bij haar nog een grote rol?
Als het juist is dat je ex 40-60 wil en jij 50-50, dan moet je je ernstig afvragen of je voor dat (kleine) verschil wilt procederen, met alle risico's (en kosten?) van dien.... Risico's: dat je niet gelijk krijgt en belangrijker risico dat de relatie met je ex verslechtert.
Als het nu 30/70 is met heel veel gewissel zou ik het volgende voorstellen omdat ze niet akkoord gaat met wat jij wil: de ene week woensdagmiddag tot vrijdagavond bij jou en de andere week woensdagmiddag tot zondagavond. Dus wisselen op woensdag (moeder brengt, vader haalt) en wisselen op vrijdagavond of zondagavond.